го (зам.) - пегла (гл.)

Земам, се запрегнувам во ракавите, спремам најубаво што сум можела, ја дотерувам масата за ручек, го пеглам и го штиркам секое крпче, секое везено и секое плетено, и чекам да дојде тој.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Го переше, го пеглаше и Богдан се чувствуваше среќен во ваква домашна атмосфера која со години ја немаше почувствувано и за која мечтаеше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)