ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Сега Бино беше мирен, бидејќи и Јован им се продаде на Србите, та немаше кој да му забележува и да го гони ако ставе некој „лимпрч“, како што се изразуваше за државните преврати самиот Бино. Јована пак, страшно го печеше Биновата положба.

Таман го досекол, Митра, како мало дете, рипна од столчето и ѝ вели на Доста: — „најстина ќе го печа дробот од петелот.

— И пак почна да вика: — Гуци, гуци, гуцииии! Море, B'KOT ќе те истуре, ќе си дојдиш за лапање, токо ќе ти го печа дробот ошче некоа недела и друга.

Но пак фала му на стариот - барем во свое лозје го печам колков.

Но макар од тоа понекогаш да го печеше во градите, сето за него беше само една созерцателна игра, во која впечатокот се исцрпува целиот сам себеси и не остава видна трага.

Така, како и секој почетник почна да го пече занаетот.

И од трета куќа уште „бакин прашак“ се позајмуваш и, ако имаш рерна и струја го печеш, па со крпа покриен, го вадиш на пенџере да се лади и да замириса.

Насетуваше Марко колку тоа го пече валијата и дека е тој, што се вели, спремен за поголеми дела - но кои беа тие?

Беше и едно заскитано крајче од мислата за тврдата удина, што можеше да му ја донесе оној самјак вчера, просто го имаше нејзиниот вкус, кога ќе се испече едно доста големо крваво парче, делнато од неа и посолено, веднаш на жарот, така што солта да потплуснува додека го печеш, но сега веќе немаше сили, а ни желба, за да продолжи да се губи во тие сонувања и глодања.

И додека размислуваше на тоа, додека се труеше од тие мисли, што го печеа по неговата внатрешност, Змејко можеше само да се превиткува како ремен, издолжен на тоа тврдо легло.

„Дајте ѝ од овие тревје да се напие”, покажа Полин на китката обесена на чардакот што отпорано му ја даде на Профима и си замина дома на чардакот да си го пече лицето на сонцето, спокоен како ништо да не се случило.

Ногата го печеше. Ја поли со вода од чешмата крај заштитната мрежа.

- Месото ќе го печете в дол за да не може никој да го види огнот, сепак придушено се огласил.

Но исто толку се плашел и од онаа тишина што го чекала по заспивањето на другите.

А сега домарот пред него гласно размислуваше дали гостинот што слика ќе остане две - три недели, или цел месец па и два, и како да си помине тој, па и домарот покрај него, само со манастирски грав, еднаш во седмицата зелник од селото, па и некое јагне ако се згоди празник, да не ги сметаме тука: домашниот леб што го месеше и го печеше невестата во селото двапати неделно, биеното сирење на маша над мангал, низите суви пиперки и солени циронки, како и бинлаците вино и ракија дарувани на манастирот од останати верници, за светците не за грешниците.

- Нема да го пржам, ќе го печам, и тоа на трска.

Патуваше со денови и со ноќи, а крај него дуваше ветер и патиштата го засипуваа со својот прав, и сонцето го печеше, и студот го штипеше.

„Убаво нарасна“, вели „секоја година со душа го печам, да ми јадете, да ми раснете.

Ја подотвора рерната, го свртува плехот.

Во кујната убаво мириса: мама пече колач со јаболка.

„Никогаш не сме зборувале за тоа, зашто мислев дека не можеш да се сеќаваш: баба ти често месеше леб, го печеше и топол го виткаше во бела крпа.

„Невозможно, а сепак можно“, рече мама.

Го печам брашното в тава, а децата само ми крадат.

Му помагаше жена му на Мил, а Кала се врткаше крај огнот во дворот, и кога Дукле ќе извадеше нешто од утробата на прасето (џигер, срце, бубрег, сплина) Кала го грабеше и го фрлаше на огнот да го печи; од нестрпливост и лакомост ги џвакаше уште недопечени.