Меѓусебната нетрпеливост одела дури дотаму што Форин Офис неколкупати се обидувал да го подели СОЕ меѓу него и Воениот кабинет.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Откако е веков курдисан мајсторите со никого не сакаат да го поделат правото на првата лажица од котлето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога го подели кафето, сестрински или братски, во двата филџана, Маре прозборе; а одвај стаса да забележи: женските мишки се како момчински прасци.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Боге и Маре останаа да го поделат останатото кафе во ѓезвето.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
„Ако дозволиш“, рече, „ова ќе го умножам. И ќе им го поделам на сите наши ученици, за да видат што е чиста љубов и чиста уметност“, рече, подбивајќи се.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тага ми го стисна грлото. Го гледав малото неподвижно кученце и не можев да верувам дека утре не ќе можам да го поделам со него кришум земеното парче леб.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Голема по својот дух, таа не само што ќе го понесе товарот, туку и ќе се усреќи од сознанието дека може да се размножи повеќекратно и дека својот голем дух ќе го подели со своите деца, давајќи им духовно богатство.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Можеби поради детето во мене, сѐ уште не можам да се ослободам од анегдотата што мајка ми ја раскажуваше секогаш кога ќе се најдеше во ситуација да го подели она што го приготвила како храна (ќофтиња, пилешки крилца, колачиња, јаболки и слично): „Мајка имала девет деца.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Петка Римјанка остана со скршено срце од болка. имотот си го подели на сиромашни, гладни и голи... отиде во манастир да слугува отиде како монахиња...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Најпосле решија да го поделат по токму, сето она, што го имаше спечалено тој со своето дуќанче.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не сакаше триумфот да биде само негов. Сакаше да го подели со ова алабастерско бело тело, кое податно лежеше пред неговите очи и раце.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ако со бурекот си го поделил и срцето на пола, па таа една дропка од органот си му ја подарила засекогаш, а вечноста тогаш траела неколку месеци плус еден дочек на Нова година, што значи до утро, тоа не е за заборавање.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ете тогаш кога, додека сѐ уште доаѓаа на зимување во Петочка Вода, рано напролет, околу Ѓурѓовден, Ѓурчиновите момоци ќе го поделеа својот булук на два дела и машките јаганца и јаловиците ќе ги потераа, преку газилата на Црна, на пазар во Битола и во Солун, а женските и молзниците низ Чепиговски Мртвици, преку Даутица и Јакупица кон родната Мијачија, тоа навистина прилегаше на пролетно раскрилување.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тоа го сторија во првата година; во втората, пак, откако со исто такви ѕидови, во кои како некој вид проток, вградија капиџици, тој голем и легнат од север на југ правоаголник го поделија на четири еднакво големи и исправени од исток на запад правоаголници, пристапија кон подигање на зградите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Така е, на чесен збор: во малите градови осамените и тажните се кловнови за луѓето, за оние луѓе што строго го поделиле животот на печалба, сопружничка должност и спокојство крај полната софра. Во малите градови.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Тие Христоса го поделија, вели Григор, а не Македонија, Пушти и вино, Левтеријо, оти рибите поарно пливаат во вино, вели и се засмејува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не можат да се погодат, како да го поделат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Моето трето око е осветлено и се чувствувам убаво, бескрајно среќен, како да сум на Екстази, се чувствувам толку среќен што тоа морам да го поделам со вас, сакам да ви кажам сѐ, сакам да знаете сѐ за мене.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Устата ми е вкочанета, јазикот сосема мртов, а јас упорно се обидувам да ги забодам забите во долната усна, како да е тоа нешто што морам да го правам.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Меѓу другото и затоа што цивилизациски и културно (и психолошки!) демократски ориентирани кадри ние речиси и немаме; идеолошки неконтаминираните стручњаци што можеа да станат потпорни столбови на еден нов демократски (децентралистички!) државен концепт во голема мера избегаа (и сѐ уште бегаат!) вон земјава, оставајќи им на старите моќни патријархалци да го поделат тој беден колач (и онака речиси изгрицкан, она што фактички имаме се долгови!) главно меѓу оние што тие ги избрале за наследници, и тоа според добро познатите критериуми на тн. негативна селекција што подразбира послушност, пред сѐ, а потоа и непотизам, корупција итн.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Кога ми натрчаа другарите за миг целиот леб го снема.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Успеав само колку еден залак да го пробам а парчето сирење го зеде чичко ми и тој го подели по една трошка на оние кои не каснаа од лебот.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Таа ќе го погледнеше сина си и ќе му речеше: – Сине, премил на Мајка, па зар границата не ни го подели нашето време, нашата среќа, нашата судбина?
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И сега, една обична, невидлива гранична линија требаше да му го подели животот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Си го поделивме нашето чоколадно слонче. Остана и за другиот ден.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Границата го подели вудве и самото време.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Зимата го подели денот на зеленика и снег под сивото небо.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Мелодрама
Не, доволни се двајца
нема место за повеќе
и кога би можеле да го измениме
и кога праведно би го поделиле
Имотов, секому
на три, на два, на еден
не би било исто
ни делот, ни целоста
ја имаме
сите ние со празни раце
ништо немаме
штом пасијата стане посесија
геометриска прогресија
- хаос.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И тоа ли е метафизика:
од другата страна на зборовите
кл-ечат значења непроникливи
имаат моќ светот да го состават
и да го поделат
а не можат
човека да го сменат?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Знаевме дека не си во можност да го платиш логорувањето, и тоа сите ние, другарски, со го поделивме...
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
И дури тие бараа начини како да го поделат, од затвор се врати Грдан и продолжи со својата намера да изгради куќа на своето парче земјичка на брегот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ништо поцврсто не ги поврзува луѓето, како делењето длабоки чувства.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Кога се чувствуваме беспрекорно одлично и среќно ако не го поделиме тоа со вистинските луѓе, кои знаат да се радуваат и тагуваат со нас, таа среќа никогаш нема да биде целосна.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Отрчав и го поделивме со тие што ми се најдоа најблиску.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)