го (зам.) - поплаче (гл.)

Најпосле, го закопаа Пеца, го поплакаа, му каснаа за душа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И го кренавме девојчето, Роса моја. Го однесовме, го запретавме. И седнуваме на гропчето да го поплачеме, да го истажиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)