Што правам овде во оваа бесконечна зима!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
- Не, ние сме балерини - нежно го поправа едната.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Едно попладне појдов до чаршијата да го поправам рачниот часовник, подарок од татко ми за матурата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Удира Богдан со копачката по него сиот бесен што сега се нафрлува на ѕидот што го поправа и искрпи со малтер.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Јас не сум од оние кои го поправаат светот и го оставам младичот да лежи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Еднаш најде под борот паднато седело со две скршени јајциња; го зеде, го стави на клупата и почна да го поправа, да го дотерува: му ги нареди растурените сламки и пердуви на свое место; го изизврти низ рацете да му ја врати формата, да го зацврсти.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Што морала таа? Морала да ги чува толкуте деца, да се грижи за сите мали и поголеми нешта, да го поправа расипаното, да го оздрави болното, а тој, Никола, се бавел божем со големи работи, го гледал светот “од точката од која и бог нѐ гледа нас“, што би рекол Симон, и од таа точка, се разбира, мислел дека му е дозволено да издржува и друга жена, љубовница Ерменка, па уште и паштерката да ја соблазнува.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)