го (зам.) - порекне (гл.)

На ова би му било потребно појаснување дека ножиците ја претставуваат женската сексуалност, но Дишановиот дијаграм го порекнува физичкото или сексуално соединување.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Човек копнее по она што го порекнува, го порекнува она по кое копнее...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Таа го одбива „професионалниот дискурс“ на мажите чиишто умови се користат „во милитаристички цели“ и за „неверојатни апстракции“ од типот - smart bombs, friendly fire, clean bombs, collateral damage (паметни бомби, пријателски оган, чисти бомби, колатерална штета) - поради начинот на којшто го порекнуваат она што е „познато од стварноста“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Која е разликата меѓу уметникот што си го сакати телото и оној што го сече или уништува платното за да го порекне како објект на експресија?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И бразилската уметничка Лигиа Кларк нагласува дека боди арт уметникот може да стане предмет: Во таа поодмината демистификација, зарем митот за уметникот всушност не бабри дотаму што тој мит станува објект на спектакл?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа е романтичарски став на уметникот кому и понатаму му е потребен објект - дури и кога тој самиот е тој објект - за да го порекне. (Цларк 1973:118) Она по што боди арт навистина се разликува од другите современи уметнички трендови е сложената презентација на субјективноста.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Кон е заплашена со „огромната деструктивна моќ на јазикот на одбрамбените аналитичари и контролори на оружје“ и со нивниот потполен отпор спрема „емоционалното промашување... масовните убијци, осакатените тела и неискажливото човечко страдање“5 во коешто тој јазик учествува.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ако одговорот на прашањево е одречен, тоа значи дека егоизмот и идентитетот се разрешуваат во претставата на поединецот што постои само на начин да го порекнува ближниот свој.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Всушност, Кејџ не го порекнува постоењето на значењето, односно смислениот говор (навистина, во овие дела тој сака пред се да ги истакне оние негови потиснати, запоставени видови), но на неговата визуелна поезија и покрај тоа ѝ недостасуваат конкретноста и полноста на кинеското писмо, или музикалноста и поетичноста на говорот, на пример на Гертруда Штајн или Боб Вилсон.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Идејата за спасението и бесмртноста го порекнува трагичното, уверуваа философите и теолозите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„А сепак,“ му реков на брат ми, „погледни ја оваа слика – не е ли овде трагиката најсилна, во овој миг кога мајката го гледа умирањето на својот син?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ленротовата смрт на крајот од “Смртта и бусолата” е херојска смрт - тој е мал трагичен херој во потрага по некој вид оригинален Текст когошто Борхес непрекинато го порекнува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И покрај нивната хиперкритичка надворешност, Борхес и Дерида сосема убаво можеа да работат не на деконструирањето на литературата, туку на нејзиното реконструирање. превод: Г. Н. Ом Margina #32-33 [1996] | okno.mk 23 okno.mk | Margina #32-33 [1996] 24
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)