Се разнесе смев сред купот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Денеска троа утре троа — го поткопала реката и ене го, каменот се одвалкал. Така и ние.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Макар што разговорот забрзано се доближуваше до крајот, не можевме да му одолееме на искушението да го соочиме нашиот гостин со полемичката теза за глобалниот распад на големиот бран на критичка мисла во Европа.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Со оваа интервенција, секако, не сакавме да го поткопаме моралниот углед и интелектуалната репутација на Енценсбергеровиот, смел ангажман.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
На некои места толку го има оштетено ѕидот што се заканува да го поткопа и урне.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
За да го поткопа погледот на светот како целосно објективен, за да покаже дека сѐ додека онтологијата на умот е засегната, однесувањето е едноставно ирелевантно, Серл го користи својот мисловен експеримент за Силиконските мозоци и Свесните роботи.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Романот е обликуван во посмодерен код како приреден ракопис во чие ткиво се инкорпорирани уште неколку текстови кои го поткопуваат главниот текст.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Авторот се најде збунет зашто сега, како што збучувањето на моторите, гласно изговорените зборови и повремените сирени зачестуваа во длабочината на дебелиот, густ и гнасен облак, она што го слушаше стануваше сè помалу јасно, понерасебетливо, се спојуваше така што почна да заличува на татнеж што го поткопува тешкиот облак под којшто беспомошно лежеше градот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Сонуваше: некој му го поткопува ѕидот од куќата откај патот и му става експлозив да го руши; истрчува Бандо со пушката надвор, вика по тие невидливи минери во мракот, пали фенер, ја бара дупката со експлозивот; никаква дупка и никаков експлозив нема, но го слуша фитилот кој шишти, кај што гори, му оди по шиштежот, го бара, никаков фитил не може да најде; врти околу куќата и го слуша ветерот што шумоли во сувите трски; легнува повторно да спие, но токму тогаш силна експлозија екнува и ја руши куќата; скокнува Бандо од постелата, стрчнува низ одајата, излегува надвор, но гледа никаква експлозија нема, никакво рушење на куќата; гледа езерото се нишка полека, мирно, гледа месечината прпелка во него како риба, превртувајќи се на мев; селото е глуво, заспано; само од далечина одвреме-навреме се слуша некој посилен пукот од фронтот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Да погледнеме како случајот на Кулик го поткопа наивното верување во идејата за уметнички дијалог, и како е преформулирана целата дилема за уметничкиот однос меѓу Исток и Запад Interpol изложбата во Стокхолм е презентирана како обид за воспоставување дијалог и нови форми на комуникација помеѓу уметниците од Исток и Запад.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Машката женственост можеби си има своја мизогинистичка нишка, но нејзината мизогинија е некако поненагласена од мизогинијата што геј-мажественоста ја создава со својата панична решителност да го искорени секој признак на женственото во мажот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Понатаму, иако пародиите на геј-културата со женственоста може да ја онеприродуваат онаа конвенционална и општествено обезвреднета родова улога, ако ѝ го поткопуваат статусот на природна суштина и ако, наместо тоа, ја третираат како општествена изведба – дури иако гротескните карикатури на женственоста од страна на геј-културата понекогаш се намислени за остварување на токму таа цел – голем број жени може да чувствуваат дека цел на целата оваа родова пародија не е самата женственост, туку женскоста како таква.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Фактот дека навивачите на овој тим можат да си ги бодрат спортистите служејќи се со ова упатување на Аида укажува дека имаат или дека може да се претпостави дека имаат (сигурно имало и типови што не скопчале) заеднички склоп на општествени практики и културни сфаќања што им се својствени на геј-мажите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Алузијата на Аида, така, служи за консолидирање на идентитетот на членовите на клубот како припадници на посебна општествена група – група составена од геј-мажи – која ѝ припаѓа на особена, типична или стереотипна култура.
Накратко, многубројните иронии што се создаваат со упатувањето на опера во контекст на спортски настан им даваат на членовите на клубот заедничка свест дека се дел од конкретно геј-колективитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тие иронии, исто така, го поткопуваат и шовинизмот што по правило се сврзува со тимските спортови: невозможно е поздравот Ritorna vincitor! да се сфати стрејт за готово.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Така, севкупниот ефект на оперското упатување е преобразба и превреднување на природата и на дефиницијата на тимскиот дух за да се создаде негова изменета, иронична верзија која ќе им биде достапна на членовите на тој клуб.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ако, меѓутоа, ироничното пародирање на женственоста од страна на машката геј-култура не мора нужно да искажува непријателство кој жените, тоа, сепак, не ни кажува какви ефекти има врз вистинските жени и колку се позитивни тие ефекти.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, извесно чувство на меѓусебно признавање, на заедничност и – ако смее да се каже – на идентитет, сепак, опстојува и покрај многуте пукнатини и напади што го поткопуваат.84
Самото внимание со кое квир-теоријата штедро ги опсипува различноста, вкрстеноста и споредливоста најпосле го затрупало прашањето како бидувањето геј, од голем дел од американските хомосексуалци во текот на минатиот век и нешто, се искусува низ мошне шематизирани облици на овоплотена чувствителност – токму кога во своите обиди да се оттргнат од „стереотипите“ и од „етикетите“ геј-мажите по правило се склони да ги отфрлаат тие обрасци.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можеби чувствуваат дека машката геј-агресија се насочува против самата состојба на суштествувањето како жена.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Оваа антисоцијална политика би ја депривилегирала „содржината“ во корист на абјектната, омразената, женствена категорија „стил“; би го поткопала легитимитетот на родовите хиерархии што ја воздигнуваат мажественоста до степен на сериозност (засегната со стварноста и со вистинската содржина на нештата), а што истовремено ја сведуваат женственоста до степен на тривијалност (засегната со некакви површности како што се стилот и изгледот); би ја оспорила автентичноста на натурализираните идентитети и би ги ставила под прашалник конвенционалните мерила за вредностите што ги определуваат релативните степени на општествена достоинственост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Супранационализмот и „глобализирачките притисоци од потрошувачката култура и капитализмот“ навистина го поткопуваат равенството меѓу сувереноста, националноста и територијата.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)