Основните тези, земени како номинални вредности, можат накратко да се сумираат.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во нив се вели дека светот е множество факти, кои се состојат во постоењето на она што Германците го нарекуваат „Sachverhalten”, кое Огден го преведува како „atomic facts” (атомарни факти), а Пирс и МекГинис, можеби поточно „state of affairs” (состојби на работите).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Зборот „manxome“ во оригиналот, чие „x“ носи богатство на нијанси, сугестии и асоцијации, во германскиот е бледо доловено со „manchsam“, кој, назад во англискиот би го превеле со „maniful“ („множно“).
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Вистинското име му е Фридрих Стовасер (Friedrich Stoњasser), а името го сменил 1949-та г., кога дознал дека во словенските јазици „сто“ значи „стотина“ (германски Hundert), па така го превел своето презиме во поетскиот облик „Хундертвасер“ или „Стовода“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Но да дојдете дотаму да можете да го преведете тоа чувство, не можете да замислите колку е тоа тешко...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Геј- идентитетот е никакво средство со кое би се доловило какво е чувството да се биде геј, затоа што не успева да го преведе во изразен облик целиот опсег и спектар на геј- желбата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зашто, во едно хомофобично општество, секаков израз на чувство побуден од геј-сексуална желба или љубов ќе се доживее како несоодветен, екстравагантен, валкан, гротескен, претеран, театрален – а, со тоа, како изведбен, а не како автентичен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Трагичната нужност да се прифати, наместо да се отфрли, неминовниот расчекор помеѓу чувството и неговото изразување ја дава поентата на прекорот што Ајант му го изрекува на Ахила во Деветтата песна од Илијадата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нагорничавиот пат по кој мораат да се искачуваат геј-мажите за да се здобијат со прифатеност и еднаквост е најстрмен кога минува низ подрачјето на еротското чувство и на романтичната љубов.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во Хомеровата Илијада, на пример, кога Агамемнон го навредува Ахила лишувајќи го од воената пленица, токму Ахиловото одрекување на секаква возможност да го преведе сопственото чувство на лична болка и јавна повреда во соодветен општествен израз го наведува на трагичната одлука подоцна да ја одбие Агамемноновата понуда за надомест – и, заедно со неа, валидноста на сите симболични општествени форми.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Такво некое чувство неминовно подлежи на опасноста да се доживее како смислено, одиграно, натурено во лицата на луѓето, неавтентично или (со еден збор) наместено.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Некој таков расчекор помеѓу чувството и неговиот израз, ако не се препознае иронично, создава трагична возвишеност што се лепи за главните наративи за машкиот генерациски судир во европската култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За геј-мажите, тогаш, задачата да го преведат чувството во општествен израз содржи невообичаено потешки предизвици кога чувството за кое станува збор е еротско.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Би се рекло дури и дека она што ја прави страста велика, она што ги преувеличува емоциите од кои се состои, е токму свеста дека е невозможно тие да се искажат транспарентно – и следователната потреба да се најде начин да им се даде лик што ќе ги задоволи критериумите за претставување што ги налага нивната великост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зборот полека ги надмина своите димензии, луѓето го преведоа на свој мајчин и татковски јазик - народен непријател!
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Со извесност се знае барем тоа дека преобратувањата на Групата од Puteax* упорно се вртеа околу Трактатот за сликарството, кој, 1910. година го преведе Sar Peladan, и дека Duchamp секако морале, повеќе од еднаш, да го допрат одблесоците на сите овие расправи.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Соочен со овој антагонизам, КАПИТАЛИЗМОТ ги користи предностите на хиперфункционалноста на интерпретаторите - медиумите, кои секојдневно го преведуваат антагонизмот во лингвистичките категории на капитализмот, претворајќи ја неговата субверзивна суштина во пазарна вредност.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
После пак, кога поминаа многу години, се најдоа и по божја повела 70 мажи, што го преведоа од еврејски на грчки јазик*.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
– Mope, ако е за вода, ефенди, седнете, седнете, ене ја Попова Чешма, ладна е како мраз; ќе ви донесам една стомна, напијте се – одговори старецот и погледна со очите кон ниското куќаре, небаре бара стомна, да ги ислужи ефендиите, но војникот што зборуваше по каурски не дочека забитот да проговори, ниту му го преведе на турски одговорот и предлогот од старецот, ами сам му одговори: – Ефендијата сака вода од Бренското Чешмиче.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Војникот му го преведе одговорот на забитот и овој ги стисна вилиците. – Ај анани... ана!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
На Ѓорѓија му беше многу мака што не можеше тука да се истакне со својот француски и да го преведе терминот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Среде толкавата некохерентност и немирот од кои е често сочинета егзистенцијата, како да не се остане восхитен од фактот дека токму тој бил воден по непредвидливите патишта за да го преведува ова дело, небаре бил во извесна смисла еден вид член духовно приврзан на ова семејство?
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Балканскиот клуч е неорходен, макар што е бравата скршена.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Не ми припаѓа мене да судам за една издавачка политика.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Во тој период Патрик Крисман, по неколку години, конечно го преведе Балканскиот клуч.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Ми кажуваше дека пред да го преведува историскиот роман на Исмаил Кадаре Тврдина, го читал Саламбо за да постиgне ригорозна дисциплина и да се соочи со комплексноста на мисијата на историскиот роман на Гистав Флобер!
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Кога Перон по победата на изборите ја презема власта, Борхес го преместуваат од библиотека и го поставаат за инспектор за живинарство.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
1965. Заминува за Перу, потоа во Колумбија и чиле на повик на тамошните универзитети.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во соработка со критичарот Педро Енрикес Урењо ја објавува Антологијата на аргентинска литература.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сѐ повеќе го преведуваат во Европа и САД.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во САД во придружба на својата мајка држи многубројни предавања. 1963.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Го преведува романот Орландо на ВирЏинија Вулф. 1938.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Излегуваат Измислиците (Ficciones); за оваа збирка раскази ја добива големата награда на Здружението на аргентинските писатели. 1945.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Песни (1922-1943); го преведува Кафка. 1944.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Умира таткото на Борхес кој последните години бил слеп поради хемиплегија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Предавања во Европа: Мадрид, Париз, женева, Лондон, Оксфорд, КембриЏ, Единбург.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ја објавува збирката есеи Историја на вечноста и го преведува романот на ВирЏинија Вулф, Собата на Јакоб. 1937.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Поради спротивставување на перонистичката политика, мајка му е осудена на домашен притвор, а сестра му е уапсена. 1946.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
А уште не можам да почнам да кукам, низ солзи да го поминам човекот, да го преведам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)