го (зам.) - пречека (гл.)

Преостануваше само да го пречека утрешниот ден, сонцето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Неговото име е свето име за сите нас! – И за нас козите се свети! – го пречека мајка. – Разбирам, разбирам, ама сепак, козата си е коза!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми мирно го пречека Чанга вртејќи нова страница на отворената книга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Козлето го пречекавме како мајчините рожби.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со козите го пречекавме фашизмот и со нив останавме живи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Домаќинот го пречека дојдениот, домашните станаа на нозе.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Е, како влезе во градов? - праша домаќинот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сега се приготвувам со учениците да го пречекам Скопскиот валија.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Пред градот го пречека турска стража.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Стражата, со финансистите, го запреа Донета. Ги фатија коњите за огламниците и прашаа: - Што носиш, бре ѓаур28) во вреќите?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Романија го пречекува патникот со својата непрегледна рамнина и со огромните танкери за петролеј и за други нафтени дривати, расфрлени на самиот брег на Дунав.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Му остана желбата да одлучува, притисната некаде во темните места на душата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со време почна да се преиспитува дали можеби проблемот не е кај него и дали нивната бездетност не е последица на повторената гонореја, што ја закачи на едно исто место: еднаш како студент, уште при првото телесно искуство во една сомнителна јавна куќа во прикрајоците на градот во која го пречека поостарена, нападно нашминкана дебелникава анимирка што ја доби за евтина цена, и којашто не му го покажа жолтиот картон со седмично извршениот лекарски преглед (и кој, впрочем, во тоа време ни самиот не знаеше да го побара); и вторпат, со една млада бринета на која, пак, жолтиот картон ѝ беше сосем исправен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таа депресивна атмосфера во која го најде потонат градот кој онака жив и разгргорен, ориентално темпераментен каков што го пречека кога за првпат дојде во него и кого и рабинот го поимаше како капија на Истокот, како европско предворие на Леванот и Бисер на Ориентот, свесен зошто го нарекуваа и Мајка на Израелот и Втор Ерусалим, сега при второто враќање во Солун го доживува како старо, разурнато гробје.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вечерта го пречека дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Ајде, аирлија работа, Стојче, - го пречекува стариот и му го подава ножето, а го позема палтото што Пискулиев го беше само наметнал преку рамо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Пред врата го пречека Гога и го прегрна како мил другар преку рамо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Срипавме низ `ржаницата и подолу на патот го пречекавме Колета.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Пак некоја каурка грабнале агите? — го пречека Ростовски Мита со прашањето и ги развлече дебелите црвени муцки, бидејќи во тоа време беа зачестиле грабежите на каурки од разни бегови и паши, та Ростовски со владиката интервенираа и протестираа против тие насилија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, така те сакам, да ми дојдеш како јунак, а не да го ведиш грбот — го пречека тој уште оддалеку и се стрчна, та го прегрна и се избакнаа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кај вати шо те нема цела зима? — го пречека мајка му сред кошарчето и го прегрна како секоја мајка што не го видела сина си четири пет месеци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Море ми, те донесе ли господ пак, браче Толе, да се видиме? — го пречека таа —и него и му се израдува, сега уверена дека тој не го дава нејзиниот Андон да пострада.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Митре истрча горе да му каже на Сивета, но овој го пречека насмеан и го утеши дека тука тој — Митре — ништо не е крив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Аха! — се замисли силниот Ростовски, и стана од столот да се прошета низ широката одаја за да донесе решение по оваа сериозна работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ах, анасени — ах аврадини! — испсуваа сите, а Јован со својот хумор и ведар дух им го поврати настроението.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дрвјата напупија, а некои веќе и се променија со бели, розови и сини празнични алишта за да го пречекаат ергенот мај што поубаво.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вчера Косовската бригада во заседа го пречека засилувањето кое доаѓаше од Струга.186 Уништени седум камиони, еден тенк, седумдесет убиени Хуни, а Хуните беа истерани од селата Локов-Глобочица“.187 По враќањето на делегатите од Првото заседание на АСНОМ, а посебно “пристигнувањето на Видое Смилевски-Бато“ односот кон мисијата се променил.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Пред вратите на монументалното архивско здание, со фасада од преливи на жолто-кафеавата боја на мермерот, го пречека стариот вратар.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мајка го пречека на порти.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Како ќе го пречека таа мажот и што ќе ѝ каже тој кога ќе ја види таква?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дојде и тој ден. Митре отиде дури в град да го пречека.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сите брзаа да му излезат во пресрет, да го поздрават и да го пречекаат во домовите најмилиот пролетен гостин: сонцето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И во себе повеќе сакаше да не се врати, оти како ќе го пречека таа вака пропадната, поцрнета, остарена?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Целото село се радуваше и се готвеше да го пречека и да го поздрави Крстан.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не, таа сакаше да го пречека дома, како вистинска домаќинка.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Браво! - го пречека Бојан. - Ме изненадуваш.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан виде како неговите силни фарови шараат по темните буки, ја разгрануваат темнината, но не отрча да го пречека.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Фоте сепак стана да го пречека дневниот печат, а по него и Кате да ја побара својата паста за заби.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
4. Кого да го пречекам на уморениве урнатини?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Митко истрчува до надворешната врата, да го пречека.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Севда ги отпоздравуваше, им се заблагодаруваше за грижата и им велеше дека не треба да се грижат, таа не е мала да не знае што прави, излезена е татка ѝ да си го пречека да се врати од работа, порачал оти денес за вечера ќе им дојде, имал некоја работа овде во Горнени.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Во чизмата го пречека некое зелено чудо со големи и ококорени очи.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Диво ги покажа нерамните заби - овој, Кузман - и го пречека, го фати.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се надева, кутрата, пак да го пречека кога коњче ќе разигра стројно.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Таа си потпевнуваше, ги редеше куклите една до друга по височина и по големина и трчаше во дворот да го пречека татка си кога се враќаше од работа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Поведи ме, Господе, кон престолот свој, оти на мојот живот му се гледа крајот и времето да ти се придружам дојде.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не одеше да посети некого, зашто таму немаше кој да го пречека.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Налактен на масата, Савле ја мрмореше својата последна утринска молитва во колибата, оти срцето му кажа дека оној што зад него ги читаше неговите чкртаници е последниот што треба да го пречека и да го одведе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
По патот по кој дошле се враќале кон Кукулино три запреги со двајца мртовци и еден жив човек; Васко Тушев никогаш не чекорел толку подгрбавен: бил, ако се врати во Кукулино - децата ќе му се израдуваат, ако го пречекаат грмежи на арамиски кубури - не ќе биде, веќе е избришан од дружината, и не ќе го спомене никој ни во пцост ни во молитва.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сакал да застане, да го пречека оној што му бил придружник а што можел да му биде син (зошто да не го посвои ако останат живи?), да му каже што доживеал во онаа ноќ, за да знае дали тој криел досега нешто и што сторил девојката да го напушти татковскиот покрив за да појде преку трња и оган на маки во неизвесност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се залажувале и сакале да го излажат својот господ, да се сожали на нив и да не ги заборави кога ќе дојде воскресот и се мачеле да не поверуваат дека гласот на челникот не е потсмешлив, дека е навистина благородна молитва и посредување за добрините што ќе дојдат еднаш, утре, подоцна, само за нив, изѕемнатици со издупчени опинци и издупчени души, онакви какви што биле и што ќе бидат секогаш пред розовите осамнувања на вистинската пролет која сепак ќе ги плисне со надежи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- На народецов му се нужни пушконосци и локачи на крвописка крв, не маченици и не знам какви ветроепци, рекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Тивко! Приберете се и бидете подготвени да го пречекаме!“ - заповеда високата георгина и ја гушна својата втора сестричка којашто исплашена се втурна кон неа.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
ИВАН: Не мислиш дека имале смелост да го пречекаат возот, да го сметнат од воз и...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кога стигна во цареви дворје Слугите го пречекаа сите Им раскажа за целата тага Имало бог да куртулам од мачната сага.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Тој знаеше дека секогаш застануваат, знаеше дека тие нивни врвици така го пречекуваат денот, но ниеднаш не помисли дека ќе застанат токму тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не ќе се најде ли некој, што ќе го пречека нанишан некоја вечер, без многу да му ја мисли што може да му се случи после, некој, кому ќе му биде и премногу стемнето пред очите, за да не може ни да се обѕрне на тоа; да му биде сосема сеедно тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Полека почнуваше да ги сонува како наизлегуваат од некоја страна и како се нанижуваат по рабовите на високите сртови, оние познати врвици дивокози, една од оние нивни низи, што го пречекуваат сонцето во една таква синџиреста прошетка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Домаќините Никодин, Светлана и Рада, Ѓорѓе ги затекна на вечера. Рада ледено го пречека својот маж на вратата. Се поздрави со него без гушкање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Многу квечерини таа стои на патната врата да го пречека него, милиот гостин.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Дома го пречекува мајка му и долго, нежно и меко го гушка.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
По обиколката на Имотот, при којашто тој и другите главешини (на предлог на мажите што го пречекаа и кои и понатаму го придружуваа) си избраа коњи од ергелата, Потковицата, заедно со Имотот, заедно со стопаните, заедно со сите нејзини жители и со сиот нејзин синор, од свое име, и од име на победоносната војска, му ја подари на својот султан, како израз на верна љубов и длабока покорност.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во тој миг, во мигот на завојување на Потковицата од страна на Турците, тоа го спаси Имотот од уништување: богатството, уредноста, пресметаната понизност на двајцата мажи што го пречекаа садриазамот, а потоа и онаа, понижувачка но среќна историска околност.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Надвор го пречека сонлива ноќ. Така збунет тој тешко воздивна и се сврте уште еднаш да ја види воденицата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ноќта го пречека во својата темна челуст.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Бојана испратила некого од послугата да го пречека.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Но него веќе го забележаа, го пречекаа со повици и истиот миг сите тргнаа во претсобјето и одново му го разгледаа шинелот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Го пречекавме со срдечно добредојде; оти тој човек колку што беше достоен за презир, барем половина од тоа беше и забавен, а освен тоа и со години го немавме видено.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Само тоа изматувено старче, никој друг да го пречека, со утешен збор да му ги спомене заслугите од минатото.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тоа почна да ја мачи неа, да ја копка, да ја предизвикува, да ја обзема, та едно утро кога се возбуди после една таква возбудлива средба во сонот - го пречека пред зградата, и откако вообичаено се поздравија, таа го покани кај неа на кафе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Таа го пречека како што го пречекуваше во сонот: со кафе, со пијалак, со проѕирна наметка на неа, со седнување крај него на каучот, со допирање со голите колена како што го допираше во сонот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Конечно Татко, испратен од здржаните солзи на татко му и обилните солзи на мајка му во пролетта 1919 година заминува, според сите претпоставки, најпрвин во Солун, а потоа со брод кон Измир, каде што го пречекале наши роднини.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога го забележа од чардакот како чекори со стариот ритам, а не тромаво и бавно како претходниот ден, Татко се расположи и му појде во пресрет, го пречека на самата надворешна капија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Требаше да го пречека Татко попладнето, така што имаше време да се справи со последните османски заемки, според договорот со својот пријател.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Првин сакаше да расчисти со најкарактеристичните заемки од областа на трговијата, кои би можеле да се најдат на листата на (без)опасните османизми.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Присутните дојдени да го пречекаат Камилски, по наводно извршената операција, гледајќи го како се занимава со сандаците со книги, не можеа да разберат што се случува, сѐ додека тој не им пристапи на блиските, се поздрави и за моментот најде најпригоден изговор, како и начин како да се префрлат книгите во неговиот дом.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се вратил стрикото Лентеноски, слушате како говорат децата и сите како под команда тојчас ќе летнат кон влезната врата за да го пречекаат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Го пречека модра тишина и бел зрак врз неуредниот кревет.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Негов идеал беше да го пречека гостинот и да му подари фотографија со трн, а за возврат да добие нешто во вид на писменце, предмет, порака, мисла, потпис.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Го пречекуваат како рамен на себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
17. Сега е само зборот негов дом и дом на секој на помнежот што му се радува Не беше тоа патот што води од ништото во ништо Трепетот на крвта се провира под божилото на светлиот лак кон пределите идни на биднината Го изоде тој патот на правот ѕвезден свој расеан во темнината Очите негови гледаат и болот отаде штама и болот како во огледало ликот што му го враќа со невените на надежта Среде нив зората таа убавата посестрима во прегработ го пречекува на недоречените зборови И тој провирање меѓу ридја и луњи низ градини пробудени и вирови на пронајдениот збор станува онаа светлина што го пројаснува мракот и ја открива прелагата темна на смртта Зборот е сега негов дом Дом е на светот низ кого песната оди и раскражува за муграта и виделото што виши со помнежот над ништото
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Во дворот го пречека мајка му завиткана со црна шамија.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се собра народот да го пречека, но тој пак се упати кон Цветко дуќанџијата да им однесе добра вест од синот, зашто повторно му се јавил во сонот...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Изутрината Мил го разбуди порано за да го пречекаат на џадето автобусот што тргнуваше од крајезерскиот град.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во четвртокот се собраа луѓето во селската амбуланта сместен а во просториите на Месниот фронт за да го пречекаат реонскиот доктор Татули кој доаѓаше од градот и да бараат лек.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во бунилото го гледаше татка си како влегува во одајата да го пречека да го гушне, но само за миг, и пак заминуваше, се губеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
По неколку дена се разнесе вест дека доаѓа владиката да го посети селото; започна да бие камбаната на црквата, се собраа луѓето на сред село да го пречекаат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Луѓето по обичај истрчаа сретсело да го пречекаат, да му бацат рака, да побарат некој совет од него, но тој стана, се исправи на пајтонот, ја намести панагијата на градите да не му мавта, ја крена раката, направи крст врз нивните глави и рече: ”Нека е господ со вас, чеда...“
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Скопскиот беглер-бег беше и паша – командант на скопскиот гарнизон, та нареди, еден табур од двеста души платена редовна војска да тргне во оваа експедиција, а во Кавадарци го пречекаа и му се придружија тиквешките бегови на чело со Јашар-бег со петстотини свои луѓе и уште толку башибозук, собран по целата Тиквешија за пљачка по Мариово.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Потоа ја оставил флејтата и отишол лично да го пречека стариот Бах кој бил дојден да го види сина си.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЈОРДАН: Може, може! Повели! (Станува да го пречека).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
— Ете сега го пречека, одеше надолу со Петрета притропот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Домашните, село, селани, го пречекаа како што се пречекуваа божовен човек и сите со почит го поздравија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Штом го виде, го пречека со убаво.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсте окрка една тава јајца на ручек и го закла пилето за вечер, со кое Рожденката ќе го пречека Спира Манџик како сводник од попот за нејзината Нешка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Поп Петко си го пречека Крлето како родител којшто си го загубил чедото и, да имаше, ќе го заколеше и шареното теле, но бидејќи немаше, си помина со едно кусо петле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога таа го виде на портата, малку се израдува, но со влажни очи го пречека, оти братчето и го зедоа Бугарковци, та којзнае дали не ќе пропадне некаде патема.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Знајш, дотко, кого го пречека на Врбица? — Кого? — Де погоди, ќе ти дада нешчо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И поп Петко затоа излезе: да го дочека Ѓура како шура, да му се извини нешчо ако згрешил што им зел на децата и жената некоја пара повеќе, за некое и друго кило жито а повеќе да го пречека и да си го прибере Крчето, да му благодари на Ѓура што го доведе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Повелете бег, повелете, — го пречекува Ристе со боринка в раце, оти беше темно под тремот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Одејќи долу по Сребринската улица го пречека Анда Шојов и го праша што направија чорбаџиите (Андон беше момак у Влајка Лазев).
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Невестата Митра веднаш го пречека: — Mope, лели си имаш млада невеста не ти требе јадење, токо донеси некое дрво, оти огнот загаснал.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со него беше и кметот кој го пречека во селото и му даде некои документи со кои располагаше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Игуменот го пречека високиот гостин со почест - со удирање на ѕвонарот од црквата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А на патот мачен го пречекува преубавата Амфитрита Подавајќи му го, во пелени од морска пена, синот Тритон.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Кошницата со пргаво одобрување го пречека последниот извик.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Домаќинот го пречека радосно пред порти.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Пред вратата го пречека кучето Лиско. Лиско квичеше, мавташе со опашката, скокаше и се милуваше.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајчета љубезно го пречека една старица: - Добро ми дојде, синко?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Рипнале сите просто и на врата в куќи го пречекале, сите плачејќи го избакнале и здраво и живо сториле, а Силјан им бакна на татка си и на мајка си десница и проштење им сака за клетвата што го втаса.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Силен маж”, рече пасторот Рик седнувајќи во нишалката од трска наспроти Дејв кој, за да си го пречека другарот, се беше поткренал во седечка положба.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Баба му го пречека со раширени раце и топло го прегрна.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Здивот речиси не ѝ се слушна, таа спие страшно тивко, како пред себе да има деноноќија сон.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Овој го повика „да каснат нешто набрзина“, а во неговиот стан, на мансардата од стара зграда во една од уличките близу познањскиот плоштад, го пречека вистинска мексиканска трпеза со тортиљи, тако, бурито, начос, молес (сега ги памтеше само имињата, не знаејќи, освен тортиљата, кое е за какво јадење).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го удри еднаш некаде по главата со раката замавта одопаку, го пречека на другата страна, Мирче падна на земја, а Луман тогаш, во мракот, не гледајќи каде и како, му зареди удари со нозе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Со бројаници в раце, станат на нозе, го пречека својот побратим Лумана.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Учителката зачудено го пречека новото дете, но Лидија ѝ објасни: - Ова е Зоки, учителке. Зоки Поки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Знам дека веќе реков нешто вакво, или истово ти го реков, но што да правам кога речиси секој ден бев подготвена да го пречекам повторно она, што еднаш веќе си беше заминало.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Значи, произлегува дека уживаше да крева околу себе магли на сомненија, да поставува загатки, да наговестува тајни а при сите вакви постапки себеси воопшто не се штедеше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Веќе разлутен што не го разбудиле, видувајќи дека нема никој, како што редовно бива при станувањето, да го пречека и да го служи, избувнува.) Што е ова!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А јас... (Погледнува на саатот.) Не работи. Тоа ли е ред! Ако сум задоцнил?...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Татко ѝ го пречека на вратата, го загледа намуртено, луто, сакаше да му ја затвори вратата, но гледајќи го како ги држи портокалите в раце, потсмекна и го пушти.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Минува низ селата до кои сè уште не стасала војната, трчаат луѓето по него, го пречекуваат, го прашуваат за фронтот, за своите; плачат, голтаат сè што ќе им каже; му даваат јадење и го испраќаат (Оди ми, добруле, здрав и жив да стасаш, жени се, добруле, додека си млад, да ѝ го видиш аирот...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но во началството го пречекаа со насмевка и со внимание.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Истрча целото село да го пречека: напред одеа музикантите, свиреа со труби и тропаа на барабанчиња: нивната бучава го заглушуваше просторот; по нив, качен на коњ, одеше Лоте, облечен во алишта на витез; луѓето плескаа, го поздравуваа, а Лоте им мавташе со раката и им отпоздравуваше како да оди или се враќа од поход; зад него одеа циркуските коли ишарани со дречливи бои и креваа прав, тропајќи по нерамниот пат и влечејќи се бавно по преморените коњчиња што ги влечеа; од прозорчињата на колите ѕиркаа циркузантите со ишарани лица; по нив одеа кафезите со животни кои ѕиркаа низ решетките и ги подаваа муцките кон децата што трчаа по нив и врескаа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Другпат сонува како на некој празник влегува во куќата, но гледа куќата не е куќа, туку се престорила во црква; внатре попот Матлија венчава младоженци; се допира поблизу и гледа: зетот е Бандо, а невестата таа самата; но како што наближува, сè повеќе ја фаќа страв, зашто гледа: невестата не е таа, туку некоја друга жена; почнува да плаче и да го трга Банда да не се венчава, но попот Матлија му дава знак на питропот Танаско и тој ја фаќа за раменици и ја вади од црквата надвор; надвор гробарите го пречекуваат Танаска и му велат: ”Ние сме готови: го ископавме гробот”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Рече Влатко да го пречека“, соопшти тато Петре, гледајќи го Влатко, - вџашен, без здив.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Го пречека шум од весели гласови и тврди удари на копачите.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Човекот што ги изговара овие зборови првин покажува дека доаѓа со добри намери, а второ, и луѓето кај кои доаѓа ги смета за добри и очекува од нив со добро да го пречекаат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Кога се сеќавам сега, чинам дека мајка ми сето време смислуваше како ќе го пречека, додека ние децата не престанувавме да прашуваме што ќе ни донесе.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Погледна во портата што се отвораше, подзастанувајќи како да е дојден да го пречека оној што оттаму ќе излезе и, истовремено, сеќавајќи се на песната „Таму кајшто има високи балкони, таму има, убави кокони“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој, како што се движеше кон нив, така погледот го држеше втренчен право во неа за да ѝ го пречека и најкусото кревање на погледот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како што го исправи од другата тупаница на десната рака го удри по вилицата и со другата тупаница го пречека од другата страна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Димостен му пратил порака преку некој човек и го замолил да го пречека на станица, ама иникому да не кажува дека ќе поминува по Скопје.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Македонските револуционери на чело со Делчев и Ѓорче Петров нивното доаѓање со радост го пречекале надевајќи се дека тие ќе придонесат за засилување на антиврховистичкиот фронт во Македонија и Бугарија. Но, горчливо се разочарале.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Непознат снуждено седи дури го пречека зора, непознат слики нуди на сите в „Source" и „Flоra"! На булеварот Saint-Germain облачен, матен, зимен ден.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Таа го пречека на вратата и веднаш му рече: - Тато, дај ми динар да си купам сладолед.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Оди си! - налутено го пречека и поточето. - Ти си лошо славејче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)