ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Во овој поглед, обете гледишта се всушност едно.

Како што одбележавме и порано, изгледа дека Витгенштајн на интенционализмот му го припишува заклучокот дека разбирањето на правилото во некоја смисла би морало да биде инфинитарно по карактер, така што сите можни апликации на правилото на некој начин се присутни кај оној кој го следи правилото кога ги сфаќа неговите барања; и ова е она што Витгенштајн го наведува на платонистичка интерпретација на гледиштето, бидејќи тој сугерира дека некој го сознава правилото на сличен начин како што и шините бесконечно продолжуваат во иднината, па според тоа се однапред и независно фиксирани.

Така, со оглед на фактот дека значењето е во релација со знаењето, и практиките се во реалција со моќта, јас верувам дека значењето, структурите и практиките се неразделни во своите конститутивни аспекти.

НАРАЦИИ Значење Идејата дека значењето е она што индивидуите му го припишуваат на своето искуство како нешто конститутивно во нивните животи, ги охрабило социолозите да ја истражуваат природата на рамките кои ја олеснуваат интерпретацијата на искуството.

Деконструкцијата е претпоставена на она што генерално се означува како “критички конструктивистичка”, или, ако повеќе сакате, “конституционалистичка” перспектива на светот.

Според оваа перспектива, животите на луѓето се обликувани од значењето кое тие му го припишуваат на сопственото искуство, од нивната позиција во социјалната структура, од јазичните и културните практики на индивидуата и на нејзините релации со другите.

Многу од тие социјални научници тврдат дека приказната или нарацијата, е она што ја дава првата рамка за ваквата интерпретација, за активноста на создавање-на-значење: дека преку нарациите или приказните на индивидуите за сопствените животи и за животите на другите, тие го осмислуваат искуството.

Не само што нарациите го определуваат значењето што индивидуата му го припишува на искуството, туку овие приказни во голема мерка одредуваат кои аспекти од искуството на индивидуата ќе се селектираат и ќе бидат изразени.

Фелоус му го припишал тоа на своето првично, инстинктивно одбивање да види нешто значајно во овој образец на културна практика кај геј-мажите врз основа на старата поговорка дека геј-мажите не се различни од стрејт-мажите освен по сексуалната ориентација.

„Кич“, накратко, е збор што човек никогаш не им го припишува на предметите што самиот ги сака, туку го користи само за да го дисквалификува туѓиот сентиментален, некритички, лош избор на предмети.198 Судот, пак, дека нешто е камп, тврди Сеџвик, не му овозможува слично изземање на судителот.

И пак: Додека луѓето во страв и ужас се криеја, по келарите од куќите и најдлабоките засолништа, од милијардите ледни погледи на сивокрилните Сили што го затемнија небото, оние малкумина меѓу нив што не најдоа засолништа и се затекоа тука, гледаа во чудото што се случуваше пред нивните широко отворени очи, зашто силна светлина бликна од Светијата над светиите и пред неа се отвори тешкиот превез од прашина што надоаѓаше од пустината, а потоа се раствори и сенката на крилестите Сили што светлината ги претвораше во пламен и пепел штом ќе ги допреше, додека нивните трипати свиени шофари паѓаа во снопот, се палеа од неговата огнена сила и се спепелуваа како и крилјата на сивокрилите летачи што ќе ѝ се најдеа на патот на чистата светлина, додека спржените ангели со ледни очи крескаа во ужас и паѓаа одгоре и допламнуваа, превртувајќи се низ воздухот како огромни пеколни факли, а светлината што бликаше од скутовите на Храмот отвораше пат, угоре, кон чистото небо, та тогаш оние од Израилот што го видоа тоа чудо на светлиот пат што ја спои утробата на Храмот со разгрнатата порта на Небото, посведочија уште едно чудо во кое, полека лебдејќи, по патот на светлината почна да се искачува арката на Заветот со Законот во неа и фати да се оддалечува и се упати кон портите Небесни и кога овие ја примија се затвори капијата на Сводот, превез од темни облаци го препокри затвореното небо, а зракот од срцето на Храмот полека почна да слабее сѐ додека наполно не згасна, та во Светињата над светитите ја немаше веќе самата Светиња во која престојуваше Зборот Божји, а за земјата немаше веќе Законот Негов, само студениот ветер на темните Сили...  Доктор Корец ги отвора очите.

Само што овие медитерански зовриени глави тоа го припишуваат на ашкенаскиот менталитет.