Да кажеме уште: кој, наместо да се занимава со неоплатонистичките учења на Marsilio Ficino, да учествува во расправите за Хермес Трисмегистос, за Платон или Христ, размислува за ухрониите и утопиите што ги изградија Hinton (22) и Pawlowski. (23) И кој, најпосле, во трагањето по новото аристотелијанство, допушти да го проникне Тертиум Органонум на Успенски (24) (...).
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Но можеме ли ние Борхес да го проникнеме со толку пресудна моќ во историјата?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Со други зборови, можеме ли да ги претвориме неговите текстови, а со нив и целата латиноамериканска литература, во изворен надоместок, ако ми се дозволи овој оксиморон?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)