го (зам.) - слече (гл.)

Пред да отвори, го слече палтото и седна на лединката.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Житото скоро ќе биде зрело. Треба да размислиме кога да почне „жетвата“.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Доне го слече палтото и ја распара поставата. Однатре испадна бело тенко платно, на кое беше напишано писмото.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Милка ја лупна надворешната врата, потоа влезе во собата, си ја остави чантата и си го слече палтенцето. Потоа отиде во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Прилично замелушен, ѝ дозволи да ми го слече палтото, а таа веќе вади црн креон од чантата: - Вака ќе изгледаш позагадочно – ми ги продолжува веѓите, избелува образите, ми ја чешла косата зад уши: - До-бро! Сега, создавај атмосфера.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Милка ја лупна надворешната врата, потоа влезе во собата, си ја остави чантата и си го слече палтенцето.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Миклош си го слече палтото, го стутка, и почна со него да го нагрнува робот, како да беше не знам колку студено.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Во тој судир со дрвото кое бранеше некаква сила, некаква цврстина затворена во себе, збиена во тие еден до друг вклештени јазли, Бојан добро се испоти и првпат откако беше влезен во борба со многубројните грижи и пречки што го опркужуваа, се сретна со таков лут, таков тврдоглав непријател, па мораше да го слече палтото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Ако некој продолжи, ќе го слечам гол.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Евто го слече џамаданот и рече: - Ех, се изморивме!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ако му ги собуеш чизмите, ако го слечеш и тој ќе биде сметен човек. И сиромав.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но тој, по неколку насилни обиди ѝ го измолкна и ѝ го слече: ѝ се отвори телото како расцутен цвет.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)