го (зам.) - соголи (гл.)

Горница. И од горницата, коренот што пороите го соголеле, седи некој стар, престар човек.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Ние сме овде како пирати, ако видиме некој со пари, ќе го соголиме.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ќе се спрпелка во огнот, а огнот ќе му ги опрли влакната, козината, ќе го соголи и ќе му го земе здивот. Ќе му ја пукне жолчката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со истата нежност го соголи часовникот, го ослободи од капакот и безгласно ставајќи го окуларот, се наведна. – Што прави? – прошепоте Ема. – Ништо не му е , се чу гласот, а веднаш потоа лицето се откри, необично ведро и младешко – Земете го, сè е во ред.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)