го (зам.) - усклади (гл.)

“Нарацијата”, вели Расел, “се поклопува со развитокот кој може да го усклади првото значење (земено како почеток) со второто (земено како крај)”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Последниот проект на Фишкин беше подвиг во кој на врвот од една кула тој изгради светилник и пулсот на светлината го усклади со чукањето на своето срце. ^укањето на срцето на уметникот пред јавноста беше положено како метафора на надежта како неопходност и - на свеста дека ова срце повеќе никому не му е потребно.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)