го (зам.) - видело (имн.)

Грета: Дики, (Го погалува по глава) ти си најсимпатичното момче што досега сум го видела.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дики: Не знам како, но сакам да те прашам, зошто се мавташ со ваков како мене?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ја качиле на дрвената кола, па кога стигнала до ридот кое ги дели двете села, ја подигнала главата, фрлила поглед врз Рајчани, го видела и тогаш починала во спокој... ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ја омажиле за непознато момче од друго село кое првпат го видела пред да ѝ стане сопруг.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Симон скокна. Не сум го видела толку повреден и жесток.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ја носи во очите сиот живот таа слика и во сеќавањето го носи она насетување и стресеност на животинче, кое иако првпат го видело она нешто и, иако без ука, знае дека е тоа птицата на страста и сладоста.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се чувствувам засрамена што сум Германка”.  Од нејзината соба се појавува поручникот.  „О, Вие сте Германка?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
По мајка Германка, по татко Еврејка.  Хана, значи, го забележува немиот ужас на лицето од ќерка ѝ, и како да го видела најголемиот ужас што една мајка може да го доживее, доаѓа до масата, замавнува со сета сила и шумно ја превртува.  Германските војници застануваат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Хана го забележува немиот шок на лицето од ќерка ѝ, како да го видела најголемиот ужас што една мајка може да го доживее...  „Е, сега гледајте!“ - ми вели доктор Астерид.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кај вати шо те нема цела зима? — го пречека мајка му сред кошарчето и го прегрна како секоја мајка што не го видела сина си четири пет месеци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога го видела тоа, нејзините очила се испотиле од возбуда.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Овие слики речиси секогаш се во живи бои, коишто се опишуваат како богати, брилијантни, треперливи, светкави или натприродни - и коишто со својата убавина го надминуваат сето она што личноста го видела пред тоа.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Си го видела ли како ги гледа птиците и како не им се доближува.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ване мисли дека таа не го видела стрипот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Арно ама, штом кучето му го видело синџирот в раце, спрснало да бега и оттогаш никој повеќе не го виде.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Од она што го видела и од она што го чула, не си верувала ни на очите ни на ушите Мара Банџорка, зашто чула нешто нечуено, зашто видела нешто невидено: песната се точела и зборовите се излевала од устата на Кијмет.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Си го видела ли ти некогаш Ѓорчета Петров?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во разигран поглед на младичот со сини очи, го открив она што одамна не сум го видела... ниту почувствувала тој еруптивен смок на емоции..
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
- За каков пакет зборуваш? Ниту сум го добила, ниту сум го видела. - Рада сосема се збуни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ајде, ајде! Не се преправај! Него сигурно си го видела.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, да те прашам, да не си го видела Долгиот?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Зошто го видела Роска, а не таа, уште повеќе ја заболе кога другарка ѝ го продолжи разговорот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
(Дека има долги нокти, а и кој прави уште?) „Маж ти многу голем човек е (дека сум го видела), ама многу е лут кога е нервозен (а кој не е?)“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Никогаш не сум го видела во портокалова маица или во син џемпер со ружа, не, не сум го видела ни на митинг, ни на телевизија.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
По убиството во село Бач (Битолско) на Мицко - претседатело на општината кај нас се знае следново: жена му на Мицко го видела наредникот кој го извикал ноќта од дома.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Добро познавајќи го убиецот, таа веднаш отишла во Битола за да му се поплачи на жупано, но наместо заштита ѝ било наредено „добро да си ја затворам устата“.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Секнал еден трад, го нажежал влакното од коњот и веднаш долетал коњот. 'И слекло момчето парталаите алишта, го јавнало коњот, та го разиграло низ бавча и кога го видела цареа ќерка, срце ја ватило.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Една утрина, број, број, немат му една пчела.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа го пречекала и се здравуала со него, му рекла: - Оф, бре момче, како те донесе Господ во нашава куќа, сега на зајсонце, кога ќе си дојде син ми гладен и жеден и да те смркни цел како што си.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Мајсторе, не го познав кој беше; едно момче беше со еден коњ, тоа играше и пак си отиде.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ето како навистина: Праина је до краина!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Едно го видела овчаро, и почнала да му се моли со солзи на очите: - Аман, брате овчарко, пушти го стапот да се ватам за да излезам, оти ќе изгорам во огнов.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа го видела, се зачудила како дошло тоа момче дури кај сонцето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Цареа ќерка беше го видела, и го сетила кое јет, чунким од некој ден понапред беше го видела кога му помагало на бавчеванџијата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Излегуање од одаја царицата со ќерка си, и ја спојмела мајка си да ја даит за невеста за тоа момче.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Едно го видело мачорот и се тргнало повнатре да не го чапне нешто.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Не знам како се сврте Велко назад, го видело штркот оти је близу до деда си и му свикало: - Дедо, дедо, опули се зад тебе, ето го нашио штрк!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Едно беше го видела момчето, и на срце беше £ останало.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога го превратиле на плешчи, да го бијеет, тоа се опулило на угоре, и го видело на дреото качен брата му на оздравенијот слеп, та извикало: "Стојте, стојте!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Без да знаи за ошто, влегла во одајата пред царо, та му се поклонила и штотуку беше го видела сина £ Најдена, беше го грабнала, та беше го измилуала и му рекла: - Мило чедо мое, кај си да ја видиш твојата мајчица кај лежит во темна зандана толку години?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ќосето, како постар чоек, фатило прво тоа да кажвит мамејци: - Едно време - рекло - гледаш тој јаз?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ако је, внучко, ако, терај ти волојте.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Детето кога го видело тамо, си помислило оту таа водејнца била од ќосето, та спроти таткоа си нар'чба, не сакало да влезит во неа, а ошло во погорната.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Поткрени, мило чедо, шапчето да ти видам ѕвездата што бев ти ја видела коа се роди.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Вистинската сопственичка сето тоа го видела, но секако дека не се осмелила да го сврти вниманието кон таквиот чин во присуство на третото лице, кое стоело веднаш до неа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Помислил дека човекот кој нашата врска го видела е можеби Менер, „Хосакиниот” главен генетичар.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Толку болен не беше го видела никогаш. „Кажи, Симеоне“, му рече. „Таа Марија, избега ли со тебе?“ „Не“, остана наведнати туѓ. „Една друга Марија избега од мене со него.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Си седеа со Христина во собата кога Томаица праша: „Каде е тато? Што се случува? Си го видела?“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Но, кога го видела колку е низок и малечок нејзиниот свршеник а таа висока и јадра, си рекла – сепак, сполај му на Господ, тоа ми била среќата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Кое е ова место? Сум го видела веќе некаде.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеби го видела и како влегува во пабот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа изгледаше како да не го видела, а тој не погледна повеќе во тој правец. Попладнето беше поподносливо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му падна на ум дека таа веројатно никогаш досега не го видела на дневна светлина и на отворено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му го опиша, како самата да го видела или да го почувствувала, вкочанувањето на телото на Кетрин штом тој ќе ја допреше, начинот на кој таа како и понатаму да го оттурнуваше со сета сила дури и кога нејзините раце беа цврсто обвиткани околу него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Еднаш Лена го видела дури да ја земе пеглата и да пегла кошула.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Го слушам понекогаш тракторот како брчи, се мачи на угорното по патот за Стрелеско, а него, Методија, не сум го видела.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Не, се сум го видела, очиве ми биле ничкосани кон каменот и кон сосечените.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ама еден ден, дури овците пладнуваа, Донка на Игнатовци со очи насолзени фати да им раскажува како насон го видела свршеникот свој врзан во синџири.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Како да ја запрашам милата мајка дали го видела - таму - на Беласица?!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Да ја брани Земјата Езерска, домата, огништето - таков, пишано било, да си го паметиш и на јаве, и насон, и низ молитва таков да си го гледаш... сосечен не си го видела...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Ти си го видела, мила мајчице, таму на Беласица?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Се покажа дека и Чана била надвор, шетала околу зградата, била и она во градините за да се потсети дека на крајот од реката Вардар, десно горе, на Кожуф е нејното село најгоре во планината и градините како балкони на небото, а додека таа била надвор и додека одела кон првиот влез за да види како се сместуваат луѓето на таа страна, не го видела Дине Бочаровски, ама надвор биле децата од двете жени, само не можеше да се разбере дали мисли децата од двете жени на Дине или токму значеше деца од две жени.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Цела недела патуваа наваму, Чана признала во сите вагони, нигде не му го видела суратот, а и како ќе му го виде кога се крена онаа ветрушка на гаковската станица и нѐ напика во вагониве без да го измолкниме од оној проклет брлог каде го имаа сопнато ветровите на претците!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Јас никогаш не сум го видела.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Ако а видел човек прв мечката, ќе се уплашела, ќе го поплукала и ќе избегала од него, а ако го видела првин таа, ќе му врлела и ќе го изедела.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мајка, со каталогот на Ла Ринашенте, ни покажуваше дека таму, далеку, зад морето, постои еден друг свет, друг живот, којшто таа еднаш во животот го видела, го до­живеала.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ја носеле секаде, кај нејзината најблиска рода, од братот што не го видела повеќе од триесет години, до внуци, невести, снаи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа можеби го видела мечето со закрпена рака, но нејзината приказна беше од „втора рака“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И го видела таја лукава царица, и сакала да го заљуби, и викнала еден негов слуга и питала го: „От дека е твој господин и има ли жена?“
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
А дали си ја видело мојата мајка, дали си го видело моето дете, сакам да го прашам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Морам да признаам, уште повеќе се изненадив од приказната на Лима, дека го видела Полните Усни, другарот на Стомачето.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)