го (зам.) - глас (имн.)

„Како напредува Речникот?“ праша Винстон кревајќи го гласот за да ја надвика вревата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се приближува кон мене, стивнувајќи го гласот: - судбината ги отиснува на дланката своите траги како лузни... * * *
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Слушајте го гласот на разумот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
15. - Ати Мати, пушти го гласот - кажи ми сега колку е часот? - Еден чекор напред.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
- Ати Мати, пушти го гласот - кажи ми сега колку е часот? - Еден чекор назад.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
- Ати Мати, пушти го гласот - кажи ми сега колку е часот? - Два чекора напред.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
- Ати Мати, пушти го гласот - кажи ми сега колку е часот?
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
- Ати Мати, пушти го гласот - кажи ми сега колку е часот? - Три чекори назад.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
И одново образите му се надуваа; долгото брмчало префрлено преку рамото, го вртеше наваму-натаму како цевка од пушка за подобро да се слуша неговиот брмчеж; кога ќе ја поткренеше главата да поземе воздух, гајдата ја стегаше посилно под мишката за да набие воздух во свирката додека тој не отпееше неколку збора од песната тегнејќи го гласот како и звукот на гајдата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се сврте барајќи го гласот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Некој му мавташе да легне.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Глигор ги раздвижи своите тешки раце и, подигнувајќи го гласот за октава погоре, исто така почна да се смее.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тогаш слушна еден познат глас: „Добра вечер, Томаица“. Се сврте, препознавајќи го гласот на Петар: „добра вечер, Петар.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Зошто им давате и на децата да пијат, врагот да ве земе!“ викаше слепиот Тимон слушајќи им го гласот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Другарот Корнулов се јави уште еднаш, овој пат со Папокот, шетаа од оган до оган, ги убедуваа луѓето дека одовде никаде поубаво не може да ни биде Гледате колку земја се шири пред вашите очи, знаете колку е богата! и дигајќи го гласот цикна другарот Папок, местејќи си ги окалките над истенчениот нос Тргнавте по еден извеан старец другари, само сте се запрашале ли каде ќе стигнете со неговиот ум?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Дончо другата стомна ја накреваше само за да ја претури во себе онака седнат над сламарникот, веднаш по отворањето на очите и откако ќе се проѕевнеше, откако ќе си ги навлечеше кусите пантолони со прерамки врз голата снага, со цела франџола леб и голем комат сирење, излегуваше во дворот оставајќи си го гласот зад себе На ректа ки са мијам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Значи, цело време ја следев глумата на Ани Ондра слушајќи го гласот на Џоана Бери со помош на слушалките на ушите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Натинг!“ извикна Брчалото подистенчувајќи го гласот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Кха, кха, - кашла Зоки зад нејзиниот грб, преправајќи го гласот, и вели: - Слушаш ли, Мечето кашла! Настинато е!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А значајното лице, задоволно од тоа што ефектот го надмина дури и очекувањето, и сосема занесен од мислата дека неговиот збор може да предизвика несвестица, крадешкум го погледна пријателот за да дознае на кој начин го гледа тоа, и задоволно виде дека неговиот пријател се наоѓа во најнеодредена состојба на духот и дека и самиот од своја страна почнува да чувствува страв.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Притоа тој тупна со ногата кревајќи го гласот до толку висока нота, што дури и да бил некој друг на местото на Акакиј Акакиевич, би се исплашил.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Ваше превосходство!“, во избрзан немир и снижувајќи го гласот говореше никаквецот Лебезјатников, „Ваше превосходство, но ова е за нас дури корисно ако се согласиме.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Протестирам! Протестирам со сите сили“, цврсто рече генерал Первоједов.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Не држи ги многу очите на неа, туку слушај ѝ го гласот: слушај ја што зборува...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)