И додека ветрот сѐ посилно фучеше околу нас разбранувајќи го песокот, пустинското дете ме довлечка до клекнатата камила и ме натера да ѝ се качам на грбот.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Израмни го песокот во песочницата што поубаво можеш.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Добро, води, шумете како вода. Однесете го песокот, збришете го од своето дно. Дно?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ако ништо друго можев да му речам барем “овардз“, што кога ќе се прочита наопаку, може да се изговори и како здраво.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)