го (зам.) - штрк (имн.)

Треќи пат пак беше му рекол Велко на деда си: „Тате, тате, види го штркот до тебе.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Стоејќи еднаш на куќа, ја видел жената му кај ги молзе кравите и од милост на убавите телиња слегол во двор и отишол до телињата да ги помилува ѓоа; арно ама кај го знаеше син му Велко оти штркот Силјан е татко му; Велко си имал едно стапче в раце, и видело оти телињата ги милувал Силјан со клунот, та и свикало на мајка си: „Мајко мори, види го штркот ќе ги јаде со клунот телињата!“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Поорале уште една бразда, пак Велко беше се опулил и бидејќи дете, пак му свикало на деда си: „Дедо, дедо, ете го штркот зад тебе, заврти се да го видиш.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Поорале уште една бразда, пак Велко беше се опулил и, бидејќи дете, пак му свикало на деда си: - Дедо, дедо, ете го штркот зад тебе, заврти се да го видиш.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Море терај, бре внучко, волојте, не пули се по чавките, оти треба до ручек да ја изораме нивата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Треќи пат пак беше му рекол Велко на деда си: - Дедо, дедо, види го штркот до тебе!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Е доста со тој ѓаолцки штрк, бре внучко, се џари!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)