го (зам.) - врл (прид.)

Сполај богу, рацете нема да му се изеа(т), да.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Го кладе на ќутукот и го пресече прсто, та му го врли во сурато и така куртулиса од него.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Видуајќи го чорбаџијцата со џигеро в рака, му рекла: - Море домаќине, ами коа сме јале ние џигер, што си ми купил?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)