Со него ги ништам сите мои непријатели – смирено одговори старецот, бришејќи го остриот нож од високата трева.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Лежеше врз тебе како врз камен, со поткрената глава, полна со нетрпение, голтајќи го воздухот со целото тело, а ноздрите се ширеа вдишувајќи го остриот мирис, мамлив и познат...
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Додека ја смируваше својата лутина, збивајќи го острото сечило во телото на Јурукот, некаква далечна, избледена слика, или одглас на некаков разговор, за миг му прелета низ главата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)