еден (зам.) - долг (прид.)

Тие идеали се изработуваат од историјата на народот, но се изработуваат во еден долг историски период.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Поаѓајќи од фактот дека започнав на овој свет како обично парче бело месо, завршувам со фактот дека сега сум жена која поседува сѐ што треба за да тргне на еден долг пат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Долу преку реката, стоеше префрлена една долга штица.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Едно долго време така.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И едно долго време некои зборови ги имав подзаборавено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја слушав како плаче, како шета низ куќата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби пред неколку недели и тоа во една долга морничава ноќ.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Една мајка и едно дете седеа на една долга штица што се клацклаше... - На игралиштето ли? - Да.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Патуваше така Зоки од еден мал град во едно големо село, па покрај една широка река до едно долго море, дојде во една тесна улица, а потоа изби на еден малечок плоштад, па виде една ниска планина и се искачи на една висока рамница, и сѐ така патуваше и патуваше по целиот, по целиот свет...
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)