Кога Пол Кле се врати од своето уметничко „усовршување” во Рим, 1902. година, барајќи рамки во оставата на родителскиот дом, тој налета на некои свои детски цртежи.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Всушност тој се надеваше дека преку детската уметност ќе успее да се растерети од „световно” приземнетата софистицираност на своите творби, со цел да обелодени еден универзален визуелен јазик.