им (зам.) - бил (гл.)

Тоа е, всушност, оној вработен кој и ја пренесе наредбата од сопственикот на фирмата, со кого прет- ходно се консултираше телефонски, а кој во критичниот момент за себе ја одбра најлесната, најбезопасната и банална работа да го измие „пиштолот“ за нанесување малтер, а на своите неискусни подредени им ја остави потешката и опасна задача на отпушување на цревото, кое беше под притисок од шест бари.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А во своето сведочење овој сведок изјави дека работниците работеле „на своја рака“, неприсилувани и без наредби од никого и дека тој не им бил претпоставен на Јакшиќ и неговиот колега!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во време на глад и војни, кога била големата светска економска криза, јадеа леб месен од брашно со варени компири, кој им бил многу вкусен...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Дотогаш сите деца им биле изродени, шест на број сосе посвојчето Григура - Санде, Менка, Пандора, Павле и Владанка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- После, крива им била државата што е сиромашна, крива им била црквата, криви им биле Свети Петар и Павле... - продолжија да мрморат, остро фрлајќи клетви и анатеми кон нас...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Како вујковците се тепале на креветот, па потоа ги држеле главите со раце затоа што им биле тешки...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Нас ни okno.mk | Margina #15-16 [1995] 73 е Плаут на пример, подостапен отколку што објективно им бил на старите Римјани.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Од било кој век.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Бакшишот од 50 франка, вели спикерот, што насила му ги втурнале во рацете на најмалиот син на домаќинот, им бил вратен со подароци од разни домашни ракотворби.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, на Веселина и на Ацо секој ден им бил исполнет со единствената мисла: од заработката да одделуваат што повеќе настрана, во штедната книшка.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Отпрвин техниката не била ништо повеќе од применета наука, и техничките училишта им биле подредени на “чистите” факултети.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Кога се сретиле во влажните (од солзи ли, од дождец ли?) поли на Моравија неоти знаеле нешто за заедничките денови на Волфган и Констанца во Прага, а не им биле и баш јасни шепотењата за волшебната моќ на абсинтот, згора и на аспарагусот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Не можеме повеќе да бидеме субјекти, зашто нема веќе објекти на коишто би им биле субјекти, и нема веќе цврсто јадро, што би можело да биде субјект на некој објект.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
На 138 комунисти, членови на СКОЈ и симпатизери, на судските процеси во Скопје, Охрид, Битола и Куманово им биле изречени 38 смртни пресуди со што бугарскиот окупатор ја започнал пресметката со антифашистите и комунистите.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Со посебен закон Македонците не можеле да добијат земја надвор од местото на живеење.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Најдобрите земјишни поседи им биле поделени на српските колонисти додека македонскиот селанец бил исклучен од поделбата.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во периодот од април до мај 1942 биле организирани јадрата на пет партизански одреди: Битолски, Скопски, Велешки, Прилепски и Крушевски, а до летото биле формирани уште четири одреди.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Според новите закони на христијаните им биле наложени нови тешки даноци, а едновремено започнало и ограбувањето на црковните имоти, притисок и убиства на архиепископите.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Високото свештенство на архиепископијата било од грчко потекло и го воведувало грчкиот јазик во епископските седишта, но и во градовите и училиштата, исто така и литургијата се вршела на грчки јазик, а и натписите на црквите се испишувале на грчки јазик.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Со тоа на германските војски им бил отворен поморскиот пат кон северна Африка.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Од своја страна, по првите информации за ситуацијата во Македонија, Британците имале појасна претстава за размерите на вооружената антифашистичка борба во Македонија, но сé уште им биле непознати политичките желби на македонскиот народ кој се приклучил кон антифашистичката војна за да се ослободи од фашистичката окупација и да го реализира своето национално ослободување и своето обединување.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
234 За извршување на поставената задача за операцијата “Хелиум“на воените мисии при единиците на НОВ и ПО на Македонија им бил испратен експлозив: Мисијата Spike добила 3 тони, Conserve 7 тони, Bethesda 6 тони, Abbeville 6 тони, Brasenose 7 тони.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Таа зацртана политика, од стратезите на СОЕ, можела да се реализира единствено во услови кога на двожењата на отпорот би им биле доставувани само мали количини на оружје, а до 1943 година во суштина таква била и фактичката ситуација.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Бугарските трупи дотогаш ги беа окупирале областите кои им биле доделени со одлуката во Беч-источниот дел на Егејска Македонија и Тракија, какои делот на крајбрежните острови во северниот дел на Егејското Море (меѓу нив и два поголеми острови - Тасос и Самотраки) и во овие делови воспоставиле своја цивилна и воена власт.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тие информации им биле потребни за да се “обезбеди работата во Бугарија“.148 Од оваа територија се вршеле обиди за поврзување со бугарските партизани што од почетокот имало мал успех.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Кој ќе ги памети сите деца на кои им бил учител?!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Утредента и дедо ми и дедо Иван и други некои колибари се собрале, па убаво ги закопале несреќниците. И облеката веќе им била згниена.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека Боге и Кате, затечени во ново сознание кое пред да ги расветли ги заслепи, само се погледнуваа и молчеа, Маре се преташе во прашањата сама што си ги поставуваше како стапица: - Значи, си им бил џандар. - Ако сакаш, и така речи го.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И покрај сите признанија за организаторите за вклучувањето на практично сите информации за животот и уметноста на Дишан што им биле достапни, нивната изложба сепак има значителни слабости - не успева да открие еден од најважните елементи во делата на Дишан: неговата суптилна смисла за хумор.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
За вториов проблем, несомнено обилното количество информации презентирани во придружниот каталог многу ќе допринесат во подобрувањето на состојбата и сигурно ќе служи како непроценлив извор за понатамошни напори за разбирање на овој уметник и на неговиот опус.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дали е вкоренета во општественото непријателство и отфрлање?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Женските ликови им биле корисни на машките автори.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сите читатели на плакатчето ќе морале веќе да биле запознаени, несомнено еден по еден, со одредени аспекти на великата опера, ним веќе морало да им биле објаснети значењата на одделни зборови и ќе морале да биле воведени во еден посебен универзум на чувствување поврзан со еден особен начин на кој ја живееле својата хомосексуалност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа значи дека „И контекстот на кампот е важен...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што било фалична анализа на нашата сегашност можеби ќе излезе точно предвидување на нашата иднина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Им ги спорев тврдењата дека машката геј-култура, односно поткултура, е нешто од минатото, дека е надмината и застарена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Барем до времето на Русо и на Гете, кога мажите почнале да им ја преземаат на жените работата со еротскиот субјективитет и кога почнале да пишуваат за машките сексуални сензибилитети кај себе или кај машките ликови, жените биле претпочитаниот медиум за претставување на страсна емоција.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Членовите на мојана тогашна вежбалница не може, сѐ на сѐ, да се опишат како крајно култивиран свет – како луѓе од кои нужно би се очекувало да ги знаат уметностите воопшто, а поконкретно класичната музика, а камоли да ги знаат изворно на италијански сите либрета на Вердиевите опери.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Погледи на разделба (Parting Glances) за тогашниот геј-живот во Њујорк – еден од оние нискобуџетни, независни квир-филмови кои на новинарите од ТОНИ веројатно би им биле „невпечатливи“, а за кои јас, ете, имам високо мислење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А за тинејџер тоа е старост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го чувствуваат потповршинското самоугнетување без воопшто да ги фатат елементите на критичност и пркос кон стрејтоста“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, можеби предвидувањата не им биле погрешни, туку само преуранети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тогаш кога конечно ќе се победи хомофобијата, кога ќе биде нешто од минатото, кога ќе надмогне геј-ослободувањето, кога геј-луѓето ќе се здобијат со еднакви права, општествена признаеност и прифатеност, кога сите сосема ќе се интегрираме во стрејт-општеството, кога разликата меѓу хомосексуалноста и хетеросексуалноста воопшто нема да има поголема општествена важност од важноста што сега го имаат леворакоста и десноракоста – кога ќе стане сето тоа, дали тоа ќе биде крајот на геј-културата, односно на геј-поткултурата, каква што ја знаеме? ‌Токму тоа, навистина, го тврдеа Даниел Харис и Андру Саливан.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На едната страна од тој јаз се мажите што се однесуваат геј – кои се женствени или, барем, не се „вистински“ мажи – на кои им недостигаат мажествените препораки поради кои би им биле сериозно пожелни на другите геј-мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се обиделе да си ја надоместат невозможноста да му дораснат на предизвикот што си го зацртале со тоа што направиле класичен одбранбен потег, комбинирајќи понизност со пркос: „Свесни сме дека ги немаме сите одговори“, признаваат, „но знаеме и дека вистински битни се самите прашања“ (16).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како геј-мажи што јавно си ги оплакуваат пријателите или партнерите, италијанските вдовици знаеле дека емоциите што ги чувствувале и ги покажувале нужно им биле предодредени од конвенционални културни кодови да спаѓаат во доменот на непримереното, на претераното, на мелодраматичното, на хистеричното, на неавтентичното – во секој случај, на нешто што е далеку од сосема достоинственото.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури во 1919 година подофицерите во морнарицата на САД можеле да бараат од „нормалните“ регрути доброволно да се впуштаат во секс со „теткици“ за да ги обелоденат неморалните услови во и околу некоја морнаричка база,49 а во истиот период, морнарите што барале лесни жени по баровите кај њујоршките докови знаеле да ги препратат кај самовилки кои ќе им биле добра замена за женски.50
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од Преобразбите на Овидиј до Мадам Бовари, жените во европската култура се традиционалното средство за искажување на еротски субјективитет и на емоционална претераност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да можеше таа алузија на Аида да им значи нешто на своите читатели, во тој свој општествен контекст, многумина припадници на локалната геј-заедница ќе морале да се имале здобиено со значителна претходна културна наобразба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Особено духовит и резок, но инаку сосема типичен, пример за оваа спротивност може да се види во средишниот, програмски разговор меѓу Ник (кого го игра Стив Бушеми) и Питер (Адам Нејтан) во филмот на Бил Шервуд од 1986 г.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествените дејства на машката геј-култура, конкретно на нејзините иницијациски практики, ќе морале да надоместуваат за таинствените, елитистички одлики на оперската форма кои, во спротивно, ќе ја ограничеле способноста за нејзино доживување само во кругот на културно софистицираните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Толку многу зависи од она што го чувствувате за мажите и за жените, за сексот, за суштествувањето како геј“.420 ДЕЛ ШЕСТИ Што е геј-култура? 19 ЏУДИ ГАРЛАНД НАСПРОТИ ИДЕНТИТЕТСКАТА УМЕТНОСТ Во пресрет на њујоршката прослава на Геј-гордоста, во јуни 2008 година, Тајм аут Њујорк (TONY) објави прилог со наслов Што е тоа геј-култура?421 Авторите од списанието признаа дека одговорот на тоа прашање им бил недофатлив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Традиционалната поделба помеѓу кампот и убавецот или помеѓу хуморот и гламурот, се совпаѓа, конкретно, со старата сексуална поделба на кралици и трејдови: односно, на женствени и мажествени стилови на изведување на машките сексуални и родови улоги.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште од 1970-тите, како што веќе видовме, геј-мажите си прават генерациски споредби во своја полза помеѓу убаво приспособените геј-тинејџери или луѓето по дваесет и некоја година, кои немаат потреба од геј-култура, и оние, постарине кралици што ѝ се фанатично приврзани.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ги заборавивме, ја заборавивме нивната крв; ние, крвта на нивната крв.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Телата им биле разнесени, се измешале трупови, откинати раце, нозе и глави, и наместо во гроб, ги оставиле таму, во ровот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога следниот ден појдов да ја видам Роза, ја најдов стуткана на креветот, со главата потпрена на рамото на ќерка си Цецилија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го впивме тоа горчливо искуство на претците со мајчиното млеко, па го заборавивме – сакајќи да ѝ припаѓаме на новата Европа, заборавајќи дека Европа еден ден одново ќе ја сврти кон нас својата крволочна челуст; верувајќи во новата Европа ја заборавивме судбината на нашите блиски и далечни претци, заборавивме на крвта која им била пиена затоа што биле од инаква крв, ги заборавивме неброените судбини на понижуваните, лажно обвинуваните, прогонетите, мачените, усмртуваните, заборавени и од Бог и од ѓаволот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се разбира оти не само што самите не се викале Срби, туку им било непријатно да се викаат и од други така.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И на Србите и на Бугарите за зачувувањето на својата државна самостојност, за задоволувањето на своите животни државни потреби, секогаш им бил неопходен излезот на Егејското Море”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Та тој не можеше поразот на своите дедовци да го престори во победа, ниту пак можеше да ја замрази мајка си оти нејзините баби некогаш им биле дадени на истите тие дедовци, за овие да ги заборават своите искасапени деца и жени.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во животот сѐ уште не сум слушнал човек што ќе каже: „Леле луѓеее, да можевте да видите, поточно, да можевте да слушнете, каков аплауз сум упатил на актерите на сценскиот живот“, затоа, пак, многупати сум слушал како некои чинители на духовните добра се фалат токму со гласноста и времетраењето на аплаузот што им бил упатен.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Како некоја невидлива сила да им ја испитувала истрајноста, да ги награди со спокојство и негрижи до суден ден доколку дојдат до целта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Двоколката, сега само на едно тркало, се влечела малку со чкртање по камења и дупки и застанала.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таму, меѓу басмари, аџии, скитници, додека од преголем котел некој анџија ќе сипува во чанаци преварен грав со козји дробенки или бел пилав од кочански ориз, ни оние неколцина Турци што ќе се нашле на своја софра и со свое оружје, од анџар до кременка, не ќе им биле туѓи и страшни; плиснати со оган и загреани од скомињава ракија со која се пее и се плаче, тие ќе се разграштеле, ќе се погледнале со сочувство и машко охрабрување и ќе пресметале што уште им останало во торбите и дисагите и колку имаат на колите сено за добитокот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На светот му бил нужен нов ред, некој морал да ја обогати иднината со нови убавини.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кое е девојчиштево, што сака? станувале недоверливи. Срцата им биле опфатени од неспокојство.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога споредните патишта ќе ги снемало, патувале ноќе: царските друмови биле слободни само под закрила на мракот. Затоа преку ден сонот им бил посветол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Секој чекор им бил под чапунките нова Голгота. Ретко наоѓале вода.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Змијата им била и добрина и зло уште од далечни времиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак неколку жени го зграпчиле за мантијата и го напикале во тесна плевна заканувајќи му се дека со стапови ќе го испратат гол и со врзани раце до под самиот Црн Врв ако не престане да ги менува среќните мигови на свадбеното расположение. Не се шегувале, усните заканувачки им се кривеле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зборовите како да им ги раскрвавувале испуканите усни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден од каменоломците се налутил на неговата шушукава расрденост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И стапалките им биле крвави под скинатите опинци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога по пустото свое чекање мажите се враќале во постелите, со рамазанска глад се фрлале на своите жени и им биле благодарни што тие уште ги чекаат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Брзале, мислиш ги чека ан во кој уште од есенски ноќи крцкоти оган и во кој ќе сретнат луѓе што ширум го оделе светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Врз челата им лежел облак на оттуѓеност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Им било жал: заедно со Васко Тушев убаво пееле во три гласа јуначки и свадбарски песни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа ги смирувало. Се чувствувале пречистени и лесни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Змија! Некои му поверувале на вториот видовник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Биди разумна... - Ме проколнуваа, потоа ми беа благодарни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И црниот ѓавол можел да ги почитува тие луѓе како што можел да се восхитува и од нивните жени, повеќето трудни, кога ги пречекале на патот кон шумичката бабуњосаниот Адам Лесновец и попот Панделиј; лицата им биле тврди, како изделкани со чеканите на мажите од сив, модар и зелен камен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Небото немало ни капка синило на себе, земјата пукала под тежината на гревови, чиниш сиот свет бил содомско-гоморска арена на блуд, на измами, на пакост и среброљубје.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден опцул, повеќемина му се придружиле - по таа двоколка на триесет и шест запреги им бил запрен патот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лицата им се грчеле - црно и бело, биле ту негатив ту позитив на една глава. Мртво гледале кон трите запреги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие изгледале мудро под црните забратки, очите им биле врели од страст да победуваат. Или само така му се чинело на зашеметениот поп.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И како таа сила подоцна, на враќање, да ги известувала селата што им биле на пат или во близината на патот да остават на видливи места стомни со ракија, венци лук и сено - минуваат чумосани сеништа што не ќе се смилостиват под влијание на туѓа добрина да не се стрчаат со итрина на стаорци и да не ја седнат крај нечија софра смртта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш попот трипати се прекрстил и повикал уште еден ангел, шестиот или седмиот од Јовановото Откровение, да го заглушува светот со труба: врз една третина луѓе од земјава се наднесува смртта со исклештени триесет и два заба, доаѓаат илјадници и илјадници киклопи во огнени, синомолскавични оклопи под лавовски гриви, опашите им биле двоглави змии. Морничаво и печално.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Оној што им бил покорен на нашиве закони не пцовисал за сомун во Лесново и не се жбиравел гладен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со првите мугрени петли го заборавале спокојот на продуваниот празник и им се враќале на пештерите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Добитокот и од камен корнел трева.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во густините на подземниот чад се извеле од купови јајца срдити скакулци да ги мачат безбожниците сто педесет и пет дни; главите им биле душмански, со женски коси и со ѕверски заби и имале скорпионски опаши со отровни жила: луѓето ја барале смртта и не ја наоѓале, и сакале да умрат и смртта бегала од нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогашната христијанска мистика, чија духовна длабочина и сила се вон секое сомневање, се служела со еротската метафорика.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Секое од тие дрва, растејќи, и прилагодувајќи � се на околината го нарушува дотурот на ресурси кои би им биле достапни на неговите соседи и при тоа ги менува и нивните можности за опстанок.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И сосема паганските хетери стануваат побожни, и на речиси сите узор им била приказната за света Магдалена. Насликани се и опишани безброј Магдалени!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Двајцата седеле во последната клупа со другите родители во чевли со изедени потпетици, накриво, во народни носии, зашто тоа им било најново.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Еден руски патешественик, по име Виктор Григоровиќ, професор од Казан многу се изненади кога виде славјански книги во Охрид, во моето родно место Струга, во Преспа и др. затоа што тукашните славјани не им биле познати на европејските народи, туку од нивна страна биле сметани за некаков друг народ.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А дотогаш, додека времето не ја донесе вистинската приказна за тоа како станало Бошевото заминување од Потковицата, кој бил татко ѝ на Драганка и од кај им биле парите на Јанческите, многу поројни води протекоа низ Голема Вода и многу нови патчиња разгазија потковичаните по ридиштата и низ полето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Комшијата им бил умрел, та бабата је му затворала очите - му чинела тоа, шчо никој п'т дотога не му сторила, нито пак ќе му сторит други п'т отсега.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И очите и биле кривки - била шашик. Тој рек'л: - Моме, кривчок ви е тронка оџеко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Многу биле лоши, разлаални; татко и мајка ич не ризале, многу 'и огорчуале и зер татко им бил многу лут, та беа колнале многу пати, ете зер ѓаол, натемаго, беше се погодил, чедо, некој лош саат, кога 'и колнала мајка му вака: „Синко Сиве, и ти, ќерко Чуле!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тија се па сетила нак'де бие, та рекла: - Ех, ретечки са, ма се па фного цврсти: јако здраво држе бината.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Пилци да се сторите и од куќава наша да одлетате, да в поле да појдете по трњето да стојте и еден друзи да се барате, та да не можите никоаш да се најдите.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Не знаевме дека тоа им било „како си, што правиш, кај ќе одиш, кога ќе се вратиш“ . Не било тоа налутено карање или друго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некои ги давеле, некои живи ги закопувале децата. На некои им било жал. Секакви мајки има.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И добро му било таму, вели, може и најдобро му било таму, оти им бил толмач на Англичаните, вели. И дека не гладувал. 217
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од сите страни непрестајно стигнуваа жалби дека грбовите и рамената не само, да речеме на титуларните, туку дури и на најтајните советници, им биле изложени на сигурна настинка поради ноќното одземање на шинелите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Имено, позорникарот на некојси кварт во Кирјушкиновото сокаче веќе го беше фатил мртовецот за врат на самото место на престапот, кога се обидувал да му го симне дебелиот волнен шинел од некој си музикант во оставка, што во свое време свирел на флејта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Овој одговор на момчето се наоѓа во основата на целата лажна длабочина што им била припишувана на Рошфуко, Ла Бужи, Макијавели и Кампанела.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Одненадеж, да се поверува дека за тоа се спогодиле обајцата, тогаш кога мислеле дека се разбрале и дека нашле излез за заедничката несреќе, меѓу нив се испречува ново недоразбирање и тие пак се обземени од недовреба еден кон друг; им биле отворени срцата и пак се стиснале, и пак се покриле со ледена кора.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Гајдата им била на веселниците и татко и мајка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Порази и победи со години славеле. Се шетале, се мердале, време не губеле.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Секој збор им бил ко боцкав трн. Без заби се апеле, без раце се давеле...
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Техниките на производството на барутот им биле пренесени на арапско-персиските завојувачи помеѓу VIII и IX век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И обајцата беа обземени од возбудата дека во нивните библиотеки се кријат книги за кои тие никогаш не знаеле дека можеле да постојат на Балканот, а им биле насушно неопходни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во тие времиња била силна размената на алхемиските техники помеѓу кинеската и исламската цивилизација...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На поетите и на шутовите секогаш се им било дозволено, се смеуреше вртејќи им грб на браќата. Јас сум по малку и едното и другото.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И тие им биле наклонети на дубровчаните, и ако овие извлекле од нив некоја корист, тие од нив извлекле уште поголема.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сите жители на Долнец, по изградбата на браната, биле преселени во Б. и им биле изградени мали куќи, една посебна населба, ја викаа гето.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Според претходно важечките одредби, под услов да им бил регулиран престојот, барањето за одобрение за засновање на работен однос во РМ странците го доставуваа до републичката организација надлежна за работите за вработувањето или на работодавачот кој потоа го доставуваше до надлежната републичка организација (сегашна Агенција за вработување) (чл. 3 и 4, ЗУЗРОСД).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Во ЗС од 2006 година се воведува обврска за стечајниот управник за доставување на примерок од решението за престанок на работниот однос на работниците на кои им бил 169 даден отказ, до надлежната служба за посредување при вработување на чие подрачје се наоѓа стечајниот должник, во рок од три дена од денот на донесување на решението, а заради остварување на правата на работникот (чл. 166, ЗС/06).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Со Законот од 2007 им се дава право на странците на кои им била одбиена жалбата до министерот за труд и социјална политика да поведат управен спор пред надлежен суд, согласно со Законот за управните спорови (чл. 9).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Еден од оние најозлогласени офицери на кои само надворешниот облик им бил човечки. Сѐ друго - ѕверско.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ја викнаа жена му на Андро, Андрица, и ја распрашаа за сите подробности: од кога се заедно, каков им бил животот, се карале ли некогаш и зошто; која била причината што немале деца: не сакале, или не можеле да имаат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Роса ги бодри сите Слнцито појако уд ветрут, ама ветрут аку не беше уште ки плачише дедо Господ, ама са смилува, гу утвури окто да ни с нјде виа дена! и продолжува да кажува дека треба да му бидат многу благодарни на Господ што има срце за нив,оти,вели ка ј ќе им бил алот ако продолжел да шопурка одозгора, тогаш не ќе можеле да останат во овие топли дупки Тука, пуд земин!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тој им бил еден вид тутор.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Градот ја имал судбината да стане крстопат на многу­бројни генерации од сите континенти, од сите раси, од сите големи религии, од бројни народи, готови да ги жртвуваат своите животи за една кауза која, всушност, им била далечна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој секогаш, во сите маки и неволи, им бил надеж. Па и сега.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Многу биле лоши, разлавални; татко и мајка ич не ризале, многу ги огорчувале, и зер татко им бил многу лут, така и мајка им, та беа ги колнале многупати, ете зер ѓавол натемаго беше се погодил, чедо, некој лош саат, кога ги колнала мајка им вака: „Синко Сиве и ти ќерко Чуле!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Силјан селаните ги видел оти ним им било како приказна, почнал да им кажува што патил дома дури бил штрк и што видел и што сторил.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Исто така, природните катастрофи веќе не им биле припишувани на натприродни сили.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
В ред, в ред, можеби присутните во оние произволни тврдења на Николина Кралева што беа изнесени во форма на неуверливи претпоставки можеби согледале вина и грдо однесување од страна на мојата по малку чудна личност божем наклонета кон тривијалности и недолично однесување; можеби им биле прифатливи и таканаречените љубовни авантури со несоответни личности (ова обвинување всушност ми годеше иако спаѓаше во оние таканаречени голи измислици со оглед на моето сиромашно љубовно искуство кое во тој период сѐ уште беше сместено во одделот желби и соништа) итн.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
црвената: пламливи, избувливи луѓе: што на ум, што в срце - тоа на уста, за една болвосерка - туриваат каца со мед; им пререче ли нешто, им се пикна во зборот, не ги поддржа, не им одобри - повеќе за тебе не држат, те замразуваат; додека имаат мака на алтан-терезија те држат, кога ќе им помине маката, за старо тенеќе те даваат; само тие како да постојат во селото; соседите ги тераат да ги врзуваат кокошките, а тие кучињата свои ги пуштаат кај што сакаат; кога ќе се впипрат во лицето - запелтечуваат; ако ти е фрлена шега, подбив, мунѕа - од нив е; се зафатија ли со нешто, наумија ли нешто - или ќе го сторат или раката ќе си ја отсечат; жолтата: колебливи во очи, во држење, во однесување; многу сакаат да слушаат, да чујат сè, а ни трошка нешто од себе да речат; во расправиите бегаат, не сакаат тука да се најдат; дома глас не им се слуша, како да не се живи; за мала работа трчаат кај соседите за совет; кога ќе им влезеш в куќи, не ги фаќа паника, ниту брзаат да те почестат; ако дедо им бил говедар, козар, питроп, полјак - таткото и синот и внукот се тоа; по гробиштата кога сите лелекаат и плачат, тие ги гаснат свеќите да не се трошат до крај; секогаш одат со навалени глави загледани во земјата како да бараат нешто што изгубиле или пак што загубил друг; кафеавата: рано легнуваат, рано стануваат; тешки во одењето, тешки во зборот; само за себе живеат; што било, како било - во нив останува; дома со седење те пречекуваат: ќе те измерат: кој си, што си, па ќе станат; за многу работи се прават дека не чуле; она што е нивно не го даваат на друг да се послужи; устата им испушта мед, а срцето пелин; кога ќе им дојде невеста во куќата, или ќе ја претопат - табиетот да им го земе, или клоцата ќе ѝ ја удрат; имотни се, но со прсти стегнати, кајафлии не се расфрлуваат и не арчат многу: дури и кога дечињата наутро ги празнат мешињата, ги празнат во дворот - да имаат што и кокошките да колвнат; избегнуваат кај што не им е по ќеф или кај што шерепере се зборува; жените со плетиво одат в поле, в планина, в црква, на молзење, в град по купување; кога даваат совет, не ти кажуваат сѐ докрај - нешто и за себе задржуваат; ако те засакаат - виделе нешто во тебе што им се допаѓа; кога ќе им се случи нешто лошо во куќата, одмерено плачат; кога се болни, не ѝ веруваат на болеста; со неа шетаат, со неа работат, со неа по веселби одат; ја носат, а гледаат кому да му ја прилепат; розовата (шеќерлијата): чаламџии, фодули, самобендисани, а купи ден - помини; на оро први; те сакаат додека имаат мака; јајце да варат, надвор го варат - да ги гледаат сите; од надвор куќата чиста, паќна, што се вели: азна, а внатре празна; што да се случи во селото - први разбираат; во разговор ќе те префрлуваат од рид на рид, ќе ти тргаат фурки - в очи ќе те лажат; не држат многу до зборот: речи - одречи; ти даде ли нешто, сите знаат; новата кошула ја облекуваат врз старата: кој да види да завиди; први се за гости, за јадење, за пиење, а кога ќе им дојдеш дома - им поминал светецот!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Методава својата вистинска промоција ја имаше во текот на педесетите години кога, во тоа време не толку славниот пропагандист со име Лео Барнет добил работа да ја промени сликата на потрошувачот за еден вид цигари.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Најголем успех постигна концепцијата со каубоецот кој, во некаков okno.mk | Margina #11-12 [1994] 113 пуст предел на Дивиот запад, пали цигара качен на коњ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дотогаш споменатите цигари им биле наменети на жените.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Исто така, многу пост-колонијални нации имаат граници кои им биле наметнати од колонизаторите пред да се здобијат со независност. 14 Malcolm Anderson, Frontiers: Territory and State Formation in the Modern World. (Oxford: Polity, 1996), 9. 15 Бранимир Стојковиќ, „Идентитетот како детерминанта на културните права,“ во Културен идентитет - разлика во себе, ур.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Така се викале апчињата за смирување што морале да ги земаат поданиците на Месопотамија по распадот на сумерската цивилизација. Им биле пропишани од владата на национален спас.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ова тој го поткрепил со констатацијата дека во случај да биде „обелоденето дека Британците се во контакт со него на кој и да е начин, преку кој и да е канал, на најважните политички односи што јас ги изградив во Бугарија во изминатите четири месеци би им била нанесена непоправлива штета“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
По рекацијата на Тито, мајорот Дикинсон и неговите луѓе примиле извинување, но им било ставено на знаење дека партизаните не гледаат никаква потреба од продолжување на нивното присуство во Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Поради тоа, нацистичка Германија морала да пристапи кон ревидирање на своите експанзионистички планови.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
По нивното пристигнување, фотоапаратот и филмот под присила им бил конфискуван, а го принудиле и британскиот возач да ги врати во нивниот Главен штаб.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Така, на 3 јануари 1941 година, агентите на ДХ42 го известуваат СО2 дека „Иван Михајлов, кој сега се наоѓа во Унгарија, стапи во контакт со мене, со сугестија дека тој ќе одреди неофицијален претставник во Лондон за да ја известува Британската влада за македонското движење.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
По направената анализа, експертот Х.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со тоа на нацистичка Германија и Хитлер, за првпат од почетокот на војната на 1 септември 1939 година им бил зададен "морален удар", кој не бил предвиден во агендата на Адолф Хитлер за потчинување на балканските држави.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
По анализата, извештајот на Еванс во Форин офис им бил отстапен на експертите од Јужниот оддел при Форин офис, кои биле задолжени за креирање на британската политика на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Секој што можел на некој нечин да организира отпор против Германците им бил неопходно потребен.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тој побарал информацијата да им се достави на сите заинтересирани членови на разузнавачката организација.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тој напишал дека чест би им било да за престоечкиот Божиќ свирам на новите оргули во нивната црква .
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Дури би можел да бидам горд од таквата постапка на моите сонародници, доколку намерите не им биле про­клети.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но можеме ли ние Борхес да го проникнеме со толку пресудна моќ во историјата?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Слична ситуација се покажува кај писатели какви што се Карпентјер, Борхес, и други на кои шпанскиот не им бил прв јазик и чиишто дела се составени од одломки и коментари на средишната традиција, наводно западна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Французите многу се излежувале, имале таму направено бањи, добивале неограничен број цигари, а какаото им било како вода.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Затоа, откако се паметат, Љаке на свајцата им бил како шемкало под стопало.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога ги поминала сите доктори и бајачки, видела не видела, отишла кај тој некој што им бил дворски учител, некој Грк.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нејзините две сестри на кои во исто време им биле убиени мажите, овде, во оваа Македонија, се премажиле. Имале само по едно дете.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ништо не знаеле и родителите и роднините на гемиџиите, меѓутоа, тие биле “виновни“ што ги родиле или што им биле блиски, и затоа биле осудени.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И покрај овие јасни факти што им биле познати на сите оние што вршеле поважна функција во МРО, ЦК решил да се дигне востание во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Бидејки тој бил вработен во Солун, им бил од голема корист на гемиџиите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кон крајот на јули 1900 година на помош на Мерџановата група им бил испратен Павел Шатев.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, брзо дошле до сознание дека планот им бил крајно нереален.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Черепите на М.Бошнаков и на М.Арсов им биле предадени на нивните родители за да ги погребаат во своите гробници.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, по Руско-турската војна (1877-78) и на ова производство и трговија им бил нанесен силен удар.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Според тоа, во последните две децении од минатиот век на европските капиталисти им биле исплатени околу 125.000.000 турски лири.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
На заточениците им било забрането да излегуваат од затворските соби заради перење на облека; не им била давана помошта што доаѓала од дома, а не им била праќана и поштата наменета за нивните домашни; им бил даван пресолен леб, а не им било дозволено да пијат чиста вода; им била скратувана лекарската помош и друго.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Причините за битолските колежи на сите оние што ги знаеле и следеле револуционерните настани им биле познати.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Еден голем орден со брилијанти на владиката Натанаил и еден брилијантен прстен на Герџиковата мајка им биле дигнати и дадени на нивниот пријател Јордан Бошков, емигрант од Велес, за да ги продаде.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
214 Кога се работи за гемиџиите, доволна била една мала временска дистанца, за и оние што тешко можеле да ги заборават последиците од нивното дело ненадејно да дојдат до заклучок дека сето она, за што им биле испраќани “укори“, бледнеело пред величината на нивниот дух и пред трагиката на нивната смрт.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, малку подоцна разбравме дека еден Македонец, враќајќи се во станот што се наоѓа во нашата непосредна близина, им бил сомнителен на војниците и тие пошле по него да го уапсат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Дека ве слушаат вас, затоа им биле такви – рече Игбал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не знам баш дали заради тоа, или затоа што уживаа без нас.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)