им (зам.) - даде (гл.)

Тој слободно признава дека ги пробал речиси сите видови за кои што дискутиравме.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Но, луѓето им даваат на дрогите преголема важност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тука би било умесно да се даде и една критика кон законодавецот, за носењето трговски закони кои им даваат можност на основачите на вакви друштва да водат селективна политика кон одредени сестрински фирми , а кои функционираат во рамките на иста дејност; а, згора на сè, е и можноста што им се дава да применуваат различни аршини за вработените во склоп на „групациите“ и да ја избегнуваат мож- носта за прераспределување во матичната компанија-основач, откако одредено поврзано друштво5 (а не „подружница“!),6 кое е основано од неа, ќе биде затворено.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, овој пат таа им дава до зна- ење на нејзините поранешни директори дека ова е последен обид и дека ако и сега ја изиграат – проблемот ќе го реши по судски пат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
УКИМ = Универзитет „Св. Кирил и Методиј“ УО = Управен одбор УПОЗ = Синдикат на работниците од управата, правосудните органи и здруженијата на граѓани на РМ УРМ = Устав на Република Македонија (Сл. весник на РМ, 52/1991 и Амандманите I-II [1/92], Аман- дман III [31/98], Амандмани IV-XVIII [91/01], Амандман IX [84/03], Амандмани XX-XXX [107/05], Амандман XXXI [3/09]) 317 ФПИОМ = Фонд за пензиско и инвалидско осигурување на Македонија ХОВ = Хартии од вредност ЦК = Центар за култура
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
ЦР = Централен регистар на РМ cf. = confer (пренесува) С.Ј. = Codex Iustinianus (дел од Јустинијановата кодификација „Corpis Iuris Civilis“ – VI в.) C.Th. = Codex Theodosianus (V в.) D. = Digesta (најобемниот дел на познатата „Јустинијанова кодификација“) Lib. = liber (книга) sq = et sequens (скратено/извадок) vs = versus (против) 318
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Затоа се надеваме дека книгава ќе им даде храброст и потребно знаење на македонските работници на кои им се ускратени или прекршени работничките права – тие да поведат и да победат во институционалната битка за нивна заштита и почитување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Слично како и во случајот со неисплатените седум плати, тие ја уверува дека тоа набрзо ќе се случи, односно дека во најбрз можен рок таа ќе ги добие и заостанатите плати и неисплатените испратнини.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа првостепена пресуда беше доброволно извршена од страна на директорот на туженото акционерско друштво (Љ.Дракуловски) – при што немаше потреба да се иницира нова постапка за присилна наплата кај извршител.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Претседателот на советот, односно судијата поединец раководи со главната расправа, ги испитува странките, изведува докази, им дава збор на членовите на советот, на странките, на нивните законски застапници и на полномошниците и ги објавува одлуките на советот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Парничните трошоци , кои исто така паднаа на товар на тужениот, изнесуваа 3.000 денари и ги опфаќаа само судските такси за поднесување тужба и за донесување одлука.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Односот на директорите по ова прашање е веќе виден.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа, по сево ова е убедена во фактот дека менаџерите, вработени во претпријатието, сакале – во тоа време – да ја искористат приватизацијата на тој начин што ќе го разработат претпријатието, ама на вработените нема да им даваат плата!? ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Против ова решение не е дозволена жалба (чл. 17, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Од случајот на работникот Лозановски може да согледаме како една стриктно централизирана политика во одредена компанија, која се јавува како основач на помало друштво,4 а за кое не покажува некој сериозен долгорочен интерес, може да делува на штета по работните места на голем број работници – кои совесно и најодговорно си ја извршуваат работата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Можеби затоа почесто, подсвесно, само си зборуваме за промените без да се обидеме да донесеме вистинска одлука со која смело би им дале одговор на нашите поставувани прашања.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Бог на добрите им дава секогаш, и покрај искушенијата.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Направивме договор со Мало Виштани да ни дадат шуплив гранит и тие ни дадоа, а ние им дадовме да покосат ливаѓе во Бела Војца колку што требаше да се отплатиме за каменот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И уште додаде: Сакаат да им дадеш и, кога им даваш, ќе земат, но потоа ќе те замразат, зашто си им дал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Токму затоа“, рече поднасмевнувајќи се за првпат Владе, „токму затоа што им направил, што им соградил и што им дал“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не беа парите мотивот што го гонеше, дури и да му се нудеа, не ги земаше, зашто со тоа би им дал друг потход на своите идеи, би ги урнал на друго рамниште.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Тој човек“, реков јас, „им дал на маказарчани црква, иако сета работа околу црквата не ја финансирал тој, им ставил крст на неа, не еден, можеби два, им обезбедил камбана, учител за црковното училиште, им ископал бунар, а им го поправил и мостот каде што се денес продавниците на Маказар и кој и сега има потреба да биде поправен или да се изгради нов.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Зошто? Зашто сум се зазел за нив, зашто сум направил, сум копал, сум изградил, сум им дал?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Така, се случуваше да остават еден голем камен до кацата и јас ќе се качев на него бидејќи не можев да достигнам и ќе ги наполнев џебовите со сирење и ќе им дадев на моите браќа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Одреден број од овие филмови е работен во форма на исповед (Suicide се состои од крупен план на рака со лузни од обиди за само­убиство и од off глас кој објаснува како дошло до тоа, а во Drunk протагонистот пред камерата пие шише алкохол, а него­виот монолог станува сè понеповрзан како пијанството зема замав) или им дава простор на протаго­нистите за исповед.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тавел наведува: „ова е најодредено упатство што некогаш ми го дал”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Пречките и грешките во филмската текстура директно се надоврзуваат на оваа естетика, а силните контрасти, без сиви тонови, на раните Ворхолови филмови им даваат дводимензионалност карактеристична за неговите платна.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овој вид гледиште, општо речено. е фрегеовски; тој се сведува на исказот дека она што на изразите им дава смисла го трансцендира тоа што за нивната употреба го знаат говорниците.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Компјутерската анализа на купувачките навики им дава информација на супермаркетите колку високо и каде да ги постават рекламите.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ја сакам таа работа и сакам да им дадам колку можам на тие јунаци кои избрале да бидеме „браќа по оружје”. Сите комплет сте браќа или има и копилиња?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Се трудам да го заслужам тој леб.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Неговиот мотив е дека доколку ние мислиме дека јазичните игри секогаш би требало да бидат ограничени од правилата, тоа би значело дека повторно би ја прифатиле идејата на Tractatus-от за фиксирани правила кои лежат во основата на јазикот, или поопшто земено, на еден поим за смислата на изразите кој е објективно детерминиран, независно од употребата која им ја наметнуваат говорниците на јазикот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И нашиот јавен живот во целост е компјутеризиран.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ворхол исто така и во својата ликовна работа ги подржуваше типичните грешки на медиумот (расипувањето како креација).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сирхорамата им дава широчина, височина и длабочина на сликата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога претпазливо му го соопштуваат нивниот проглас, тој силно се спротивставува.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Се викам Ароести Самуел, апотекар“.  Го турнуваат настрана. Им даваат пет минути да се подготват.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Комунистите предупредуваа дека сите грчки граѓани треба да им дадат отпор на окупаторските депортации на еврејското население кое се подготвува за тотално погубување.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не му се верува дека тие се сосем подготвени.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Гронинг: Се плашев дека возрасните нема да им дадат шанса - инаку бев сигурен дека имаме хит.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Грот: Како го оправдуваш успехот на шоуто?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„Секогаш да им дадеш на другарите. Што работевте потоа?“ „Вежбавме математика.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Беа другарите?“ ме праша мама. „Беа. Врнеше. Право кај нас дојдовме. Бевме гладни. Јадевме леб и слатко од јагоди.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ако, синко, голема гревота е дете да е гладно. Леб и нешто со леб секогаш има дома“, рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
На потомците им остави лози натежнати од мака, а и мртов смогна да им даде ишарет - колку многу ветер и магла имало на Клиничките патеки на власта.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Малку Турците нѐ глодаа и ќе нѐ глодаат, сега па и од него беља, — се жалеа селаните по селата каде зашета Толе слободно, бидејќи аскерот и заптиите од Витолиште не се решаваа да излезат веднаш по нападот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И мудурот и јузбашијата му ја стегнаа цврсто раката на Трајка и пак Сефедин го испрати и го втера во авурот кај затворените селани, клоцнувајќи го на вратата, за да им даде да разберат дека гневот уште не му е ублажен и дека ќе треба да го ублажуваат со петстотини лири.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А за Митра не бери гајле. Таа е сместена и има пари да поседи со Јована Гуровчето во Софија. Со овие зборови Толе им даде на Трајка и Атанаса да разберат, дека семето што го фрлија падна на плодна земја и убаво ќе изникне.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По белиот коњ, што јасно го видоа како трча по нив, тие знаеја дека е тој.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Против таквите водеше борба власта, и кога виде дека е немоќна, ги организира таканаречените „фарии", авџитабури од самото месно население, им даде оружје и на самите каури да се бранат од арамиите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Само ако слушна оти сте им дале еден залак леб на ниа коркаровци, сете ќе ве избеса на сретсело! — викаше еден ден Толе во Градешница, покажувајќи и на дело дека ќе биде немилосрден спрема секого како што е сега немилосрден спрема самиот селски војвода Митре Гулета, на кого пред сите селани му удри дваесет и пет стапови по дебелото месо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По нив се назагнаа Толевци со бесно викање и стрелање, та не им дадоа да се вратат во сношното селце, ами со залпови ги избркаа, како овчар волците да не му грабнат некоја овца.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги протепа Адем неколкупати и им даде тродупли работи на чифлигот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На Толета му се отворија очите и се осети окуражен кога разбра дека и други како него мислат за она што сам си го постави за цел; а Трајко и Атанас, задоволни што ја исполнија задачата што им ја возложи Организацијата, дури и со факти ќе докажат со двесте и педесет лири, дека Толета го завртоа на нивна страна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трајко во кратко им исприкажа што направи на конакот и колку пари бараат за да им бидат спасени главите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Соседите ни се смееја отшто сме им дале чудни прекари и отшто ич не нè бивало за вистинско проценување на луѓето и на здивот на бронзата.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
На 7 април 1944 година капетанот Патрик Еванс, член на британската воена мисија на територијата на Македонија под Грција добил писмо од членот на ГШ на НОВ и ПО на Македонија Киро Георгиевски-Дејан во кое, од британската воена мисија се барало да обезбеди „оружје, муниција, облека, експлозив и златници“ бидејќи во „последната недела имал 100 регрути“ кои морал да ги врати поради тоа што не можел да им даде оружје“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Испарив, збришав, исчезнав, се изгубив, одмаглив, на петите им дадов ветер!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во таа 1932 година, кога се растури Прокоповата тајфа, како самиот пекол да беше истурен врз земјата: се исушија сековите што им даваат живот на аргатите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Ретки се луѓето, што можат да им дадат крила на своите страсти...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Им дадоа да цртаат некаква мртва природа, составена од загризено јаболко, компир во глуждови и крушковидна тиква, па една човечка глава од бела глина и уште нешто по слободен избор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Знаеш, не само газдата на куќата туку и други луѓе од соседството им даваат подароци на ѕидарите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Тие на ѕидарите им даваат подароци - алишта за носење, како на пример кошули, чорапи, шалчиња.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Дополнително беа утврдени и обврските на помирувачот во процесот на колективното договарање кој: (1) учествува во сите фази на колективното договарање; (2) им укажува на страните на предлозите кои не се во согласност со закон и другите прописи; (3) им дава стручна и друга помош 94 Со овој нов термин дојде до преименување на дотогашниот „Именик“ со кој стручното лице се стекнуваше со својство на помирувач, односно арбитер по неговиот упис во истиот. 103 на страните и (4) им помага на страните да постигнат спогодба, без право да наметне решение (чл. 17 од ЗИДЗМРРС/14).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Земи и запали еден оган, и викни десет зографи да го нацртаат: та нели секој од нив поинаку ќе ги обои пламењата, поинаква форма ќе им даде и поинаква големина?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
За разлика од нив, дрегот, кампот и разните културни присвојувања и идентификации се, строго гледано, поткултурни практики, доколку се во зависен, вторичен сооднос со претходните негеј-културни облици на кои реагираат и на кои им го должат самото свое постоење – какви што се општествените норми за мажественоста и женственоста, сериозната професија политичар, автентичните идентитети и емоции, главнотековните ликови како Џуди Гарланд или Џоан Крафорд и главнотековните естетски или општествени практики, од операта, бродвејските мјузикли, сентименталните песни и популарната музика, до архитектурата, историското зачувување, цветното аранжирање, модата и стилот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, бидејќи, главно, не ни се појавуваат како изреки, туку како перцепции за светот или како чувства однатре или како длабоко лични и оригинални пронигби, тие и понатаму кај многу луѓе обезбедуваат извесна приврзаност на интуитивно рамниште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но немаат често свесна свест дека општественото суштествување им е изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се смениле модите, а денес тешко би можел да се најде подобар пример за ненамерен камп од оваа бизарна, екстравагантна, апсурдна, дементна костимирана драма, со сета нејзина театрална претераност, емоционална разузданост и со нејзиниот показ на моќта на еротската страст да ги испреврти нормите на семејството, на нацијата, на расата и на општествената хиерархија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само помислете на Либерачи (кој во слободно време беше и реставратор на куќи): само благодарение на тоа што си изградил сложен вештачки идентитет на отмен и гламурозен уметник, на ширач на висока музичка култура, можеше да го поништи презирот што инаку ќе си го навлечеше затоа што беше онаква кралица.362 Нема сомнение, извесен дел од привлечноста на настраните културни практики за геј-мажите лежи токму во нивната далечина од отворената сексуалност: тие на геј-мажите им овозможуваат други облици на настран израз од оние строго сексуалните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значајно е, се разбира, за родовото кодирање на операта тоа што, како и бродвејскиот мјузикл, операта им дава на исполнителките гордо место и тоа што сижеата и музиката си ги организира околу нив, за да можат постојано да бидат во средиштето на вниманието.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Силата што го придвижува голем дел од творештвото на геј-културата, сепак, потекнува помалку од геј-суштествувањето отколку од геј-желбата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Доблестен стремеж е тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Понатаму, културните практики им даваат на геј-мажите вентили за страстите што му припаѓаат на ред наводно повисок од сексуалната активност и што дури може да спаѓаат во естетското, во духовното или во несебичното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто на коментатори на културата како Камил Палија и Харви Менсфилд, кои мешетарат со такви предрасуди или ги мобилизираат за да им дадат на своите ставови божемна убедлива разумност, секогаш им успева да си најдат восприемлива публика – публика која е и тоа како готова да си ги фрли во вода наводно „политички коректните“ уверувања (кои, како прво, очигледно не ги ни пригрнала многу ревносно и искрено) во корист на нешто што лесно, но делотворно, се протнува како чиста природна стварност и како очигледен здрав разум. ‌Ова само покажува колку од она што го сметаме за стварност е, всушност, општествено конституирано без да престане да ни изгледа стварно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во нив нема ништо од конвенционалното и вештачкото што, општо гледано, им е присушто на прифатените или на наметнатите општествени улоги, а што му овозможува на општествениот актер каква-таква дистанција од нив, а со тоа и некаква противсила во однос на нив.315 Кога самиот си создаваш улога, немаш гледиште со лесен отклон од неа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сѐ нешто ми доаѓаат луѓе и ми зборат за некакви опскурни авангардни уметници што „треба“ да ги знам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Помага да се објасни постојаната привлечност на утопизмот, како во квир-теоријата така и во лезбејското и во геј-движењето во целина.256 Но, тоа укажува и зошто традиционалната машка геј-култура – која се справува со светот онаков каков што е, со начинот на кој сме живееле и на кој сѐ уште живееме и која не се стреми толку да го смени светот колку што се стреми да им одолее на неговите недела (дури и по цена да излезе реакционерна, а не прогресивна) – им дава толку важно емоционално и политичко средство не само на геј-мажите туку и на многу други инакви видови на општествено дисквалификувани луѓе, барем на оние чие чувство за непоправливата погрешност ги прави готови за неа да ја платат таа болно превисока цена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ова особено важи за тимските спортови, каде што играчите не ги гледаат поради нив самите, не како предмети на интерес самите по себе – како оние во гимнастиката и скоковите во вода, каде што спортското натпреварување лесно подлежи на обвинението дека дава проѕирен изговор за упадливо себепокажување и каде што затоа мажественоста на учесниците може полесно да се оспори.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Вистина е, кога ќе се изнесат смело во вид на изреки, како што направив баш сега, нема таков што при здрав разум би ги одобрил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бидејќи немаме никаков општествен поттик да се вљубиме и бидејќи немаме никаков сопствен стандарден, надворешен, јавен облик со кој ќе ги дефинираме и претставуваме сопствените венчални односи, мораме да ги персонализираме постојните општествени облици за да ги направиме наши.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фелоус прекрасно го доловува оној вид неиронична, религиозна посветеност што е карактеристична за некои машки геј-културни практики – посветеност што не е ни отворено кампеста ниту имплицитно сексуална, што никако не упатува на гејството и што повеќе има врска со целосната, сериозна, духовна внесеност во естетскиот предмет, кој се почитува и самиот по себе како апсолутна вредност и како бегство од сопственото јас, вклучително и од сопствениот сексуален субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-писателите, уметниците, изведувачите и музичарите веќе подолго од еден век создаваат оригинална култура, иако многумина од нив морале да дејствуваат под покровот на хетеросексуалните теми, а само неколкумина, како Волт Витман, Андре Жид, Томас Ман, Марсел Пруст, Редклиф Хал, Жан Жене и Џејмс Болдвин, можеле експлицитно да се зафаќаат со геј-теми.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Највидните примери на машкото геј-културно производство пред ерата на геј-ослободувањето лежат некаде помеѓу.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Стрејт-мажите мораат да научат да играат една или друга верзија на хетеросексуалната мажественост, а можат да имаат и свест за неавтентичноста на обликот – можат, и тоа како, да ја сметаат за нешто задушно наметнато врз нивните спонтани инстинкти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествените конструкции, со други зборови, не се неточни и погрешно е да се смета дека општествената анализа имплицира дека темелните интуиции за светот ни се заблудени и неосновани.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Предметите од културата што не содржат експлицитни геј-теми, кои не ги претставуваат геј-мажите, туку им даваат на геј-мажите можности да ги колонизираат и да ги претворат во преносители на настрана афирмација за нив се неминовно заводливи: нив геј-машката геј-култура постојано си ги присвојува и ги преобразува за настрани потреби.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Алузијата на Аида, така, служи за консолидирање на идентитетот на членовите на клубот како припадници на посебна општествена група – група составена од геј-мажи – која ѝ припаѓа на особена, типична или стереотипна култура. ‌Накратко, многубројните иронии што се создаваат со упатувањето на опера во контекст на спортски настан им даваат на членовите на клубот заедничка свест дека се дел од конкретно геј-колективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зајмиме хетеросексуални обрасци на односност и ги приспособуваме кон сопствените цели, истовремено потпирајќи се на личното и на интимното за да им внесеме особено, своеобразно значење – да ги создадеме значењата и обредите што им даваат облик, цврстина и полноважност на нашите чувства.314 Колку се полични или поинтимни таквите начини на ополноважување и легитимирање, толку ни е помала дистанцијата од нив, толку понеиронично ни е гледиштето кон нив и толку помитски стануваат тие општествени облици и обреди. ‌Ваквите самоодобрени, самосоздадени и самопотврдени облици и обреди можат да бидат особено угнетувачки токму за оние што ги создаваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога настапувам, излегувам од ликрени вреќи и степувам на музика од мјузикли.439 Јасно е дека традиционалната машка геј-култура – односно поткултура – и натаму им дава на настраните од секој вид емоционални, естетски, дури и политички ресурси што се покажуваат како силни, нужни и незаменливи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Алузијата на Аида им дава посебна еротска димензија на обичните практики и задоволства на обожавањето спортски херои, при што истовремено ги буквализира и сексуално ги алегоризира јуначките својства на спортскиот јунак.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа не е затоа што сакам да им дадам на своите искази лажна универзална применливост, а камоли затоа што сакам да застапувам белечка надмоќност, туку затоа што не е возможно со никаква прецизност да се определи конкретната популација што се квалификува како субјект на одредена култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа е потсетник дека тука се работи за отворено геј-спортски клуб, во кој припадниците на тимот не се само ликови на локалната гордост туку и ликови кон кои постои имплицитен еротски восхит, па дури и експлицитно сексуално доживување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа нѐ поттикнува личното да го правиме стварно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И јас сум ви онаа откаченана, дебелана транџа – онаа што демек е по откачени и фрикнати срања.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Радо ќе им дадев информации што ќе можеа да ги употребат во одбрана на предметот во своите соопштенија за јавноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Играта е таа што им дава на машките гледачи алиби и покритие за задоволството да ги гледаат играчите, исто како што таа на играчите им дава оправдание да се покажуваат.287 Спортовите, особено (но не исклучиво) тимските спортови, се доживуваат како дејство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Успешноста на ова машко геј-присвојување на операта, тогаш, не зависи само од нејзината кодираност за родот туку и – барем откако геј-субјектот ќе се постави во субјектна положба на стрејт-жена што посакува – од нејзината кодираност за геј-сексуалност. ‌Понатаму, треба да се нагласи мелодраматичната тематика на тајната, незаконита, забранета, предосудена љубов, која придонесува љубовта на Аида да стане возможна основа за хомосексуална идентификација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да се објасни понатаму геј-значењето што е кодирано во известувањето што го најдов кај мене в шкафче, треба да кажам нешто за идентитетот на самата Аида и за драматичната положба во која самата се наоѓа кога ја пее аријата Ritorna vincitor!
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие иронии, исто така, го поткопуваат и шовинизмот што по правило се сврзува со тимските спортови: невозможно е поздравот Ritorna vincitor! да се сфати стрејт за готово.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зошто немаат?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А ја, заправо, си ја сакам Циганка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наместо да биде телесен, животински чин што може да се доживее како недостоинствен, гнасен, срамен и изопачен (барем, ако го правиш како што треба), архитектонската реставрација, музичката изведба или собирањето уметнички дела не само што се општествено угледни, јавнодуховни и фалодостојни туку и тие, токму како и модернистичката апстракција во овој еден поглед, овозможуваат искупителска шанса да се надминат телото и неговите функции – да се избега од избербатениот идентитет на (хомо)сексуален субјект и од сета стигма што оди со него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И навистина, ги одвраќа од распитување на општествените форми воопшто. ‌Настраните, меѓутоа, се принудени да се впуштаат барем во зрно критичко промислување на светот каков што е даден.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Една поткултура не е исто што и една култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Преземајќи ја како колективен субјект на изговореното персоната на пленицата, на предосудената принцеза што трагично се вљубила во јунак војник и рекапитулирајќи ја хетеросексуалната театралност на љубовната приказна, цитатот иронично им конструира на обожавателите на тимот една женствена субјектна положба на страсна, занесена, очајничка и престапничка сексуална желба, во која се комбинираат женствената родова улога, хомосексуалната желба, мелодраматичната театралност, расната различност и субверзивната остроумност. ‌Поконкретно, оперскиот цитат упатува на возможната еротска поврзаност меѓу обожавателите, кои го изговараат поздравот, и припадниците на тимот, кои на турнирот ќе ја претставуваат спортската сала не само како протагонисти туку и како сексуални партнери (или можеби како посакуваните сексуални партнери) на (некои од) нејзините членови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа што културата на хетеросексуалноста, која инсистира на својата неутралност, ги охрабрува стрејт-луѓето да им дадат на своите желби и на начините на живеење очигледна здравозаготовост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Без да мора да посегнува по пиетет, кампот може да ја забележи трајната стварност на болката и да ја направи културно продуктивна, а со тоа да ја признае без да ѝ ја допушти моќта да ги урнисува оние што ги снаоѓа.224
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие зависат од веќе постојните културни облици, кои им даваат општествен авторитет и заштитна камуфлажа, па нив главнотековната култура лесно ги запоседнува, но претставуваат и значајни дострели на настраниот израз и животворни извори за обликување и за разработка на геј-идентитетот – речиси библии на геј-постоењето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не; попрво, кога припадниците на спортскиот тим играат натпревар, нив ги гледаат попатно, како автори на настан, како сторители на дело, при што самата игра е во средиштето на интересот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Така, насловната улога во Вердиевата опера ја пее жена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште еден дел од ефектот на цитатот произлегува од неговата намерна, свесна неусогласеност, од свеста за комичната несоодветност на цитирањето велика опера во контекст на некаков натпреварувачки спортски настан – особено со оглед на женствената родова кодираност на великата опера и мажествената кодираност на спортскиот настан, како и со оглед на великоучената кодираност на великата опера како елитна уметничка форма која налага само ладнокрвно, емотивно невнесено гледателство и непрефинетата кодираност на спортскиот настан како активност во која се учествува масовно и која ѝ е соодветна на масовната култура, а која налага да се препоти секој што тврди дека е вистински маж. ‌Најпосле, многубројните намерни иронии на овој несообразен цитат се во основата на едно чувство на внатрегрупова особеност, солидарност и единство на чувство кај членството на клубот – односно, чувство на колективен идентитет (нешто што е соодветно за локалните спортски друштва кои навиваат за одредени тимови).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фактот дека навивачите на овој тим можат да си ги бодрат спортистите служејќи се со ова упатување на Аида укажува дека имаат или дека може да се претпостави дека имаат (сигурно имало и типови што не скопчале) заеднички склоп на општествени практики и културни сфаќања што им се својствени на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако бродвејскиот мјузикл имал обликувачко влијание врз карактерот, светогледот, вкусот и вкупната сентиментална градба на протогеј-детето што растело во 1950-тите, тоа е затоа што му овозможувал фигуративен јазик со кој ќе им дава систематски и јасен израз на „оние претсексуални стварности на геј-искуството“ што му го обликувале субјективното постоење во таа непријателска средина (26; додадов курзив за да го нагласам Милеровото инсистирање дека може да постои геј-искуство пред сексот – односно дека, бидејќи „геј-искуството“ вклучува многу димензии на субјективниот живот што ја надминуваат истополовата еротичност, возможно е да му се припише конкретно геј-искуство на дете кое допрва треба да изгради некаква јасна слика за насоката на својата сексуална желба што ќе се јави понатаму).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога животот им дава пчели, тие мирно си мацаат во медот.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Сила и моќ им даде на одмаздата, огнот, злосторството и смртта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Здравје да им даде Господ на тие кои го измислија мобилниот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нѐ сместија во бараки. На големците им дадоа броеви и по тие броеви редиците бараки ги нарекоа гратчиња.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Па на кој прво да им дадат, кога и тие, селаните, одвај крпеа крај со крај.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сакаше Русија да им дади, ама Портата во Цариград прати свои луѓе по европските царштини и таму им потшепнаа што значи Русија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И без да им даваат други објаснувања и оправдувања, им рекоа пеш да го продолжат патот и биени од силниот дожд вечерта допешачија во ливадите пред Поградец.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Џганот им дава оддишка на своите пориви, а ние се воздржуваме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се воздржуваме за да го сочуваме својот интегритет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И сѐ ми се чини дека сум рекла нешто што требало да биде премолчено, а не сум кажала нешто што требало да го чујат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еднаш неделно им го чистат изметот од просториите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дали им дадов на децата сѐ што требаше да им се даде, дали им кажав сѐ што требаше да им кажам, да не им реков некој збор помалку, или некој збор отповеќе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секако, тоа не е ни премногу измет, затоа што ги хранат толку колку да не умрат – а и да им даваат доволно храна, зарем среде таа смрдеа би јаделе повеќе отколку само онолку колку да преживеат?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Всушност, меѓу сите луѓе, како што знаеме, Исус им дава предимство, покрај децата, токму на божјаците, на нишчите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Бев задоволен што, конечно, се ослободив од нив, и што не ќе им дадам возможност на цариниците да се посомневаат во мене и во мојата граѓанска и патриотска чесност.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Да го допуштиме и спротивното, дека сегашната борба најпосле ќе ја принуди Европа да се замеша во турските работи и да ја принуди Турција да им даде рамноправност на македонските народи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа дружба треба да пушти длабоки корени помеѓу двата братски народа за да им даде можност рака за рака да одат по тешкиот пат на културниот прогрес.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие Македонци и им дадоа израз на своите убедувања за македонското прашање со издавањето на весникот „Балкански гласник” во Белград во 1902 год.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И еве зошто. Досега комитетите му велеа на надворешниот свет оти тие работат само за „Македонија за Македонците” и се готови да им дадат секакви гаранции да не стане присоединување на Македонија со Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
По сите тие причини, како и по полната убеденост во тоа оти не само бесполезно и невозможно е понатамошното успешно спротивставување, јас мислам дека наш долг е да ја замолиме македонската интелигенција што има влијание врз сегашното движење да го обрне својот поглед кон сериозноста на положбата, да го измисли патот и сите средства колку што може поскоро за да искаже полна доверба спрема постапките на заинтересираните големи сили во полза на Македонците и, откако ќе им даде ветување, да ја прекине понатамошната борба, да ги замоли да му се помогне морално и материјално на постраданото население да се поправи; да замоли да се воведат сите предложени реформи и тие што ќе најдат силите за нужно, како проширување на изработениот проект; да се отстранат пропагандите и да се востанови Охридската архиепископија со црковно-училишната автономија; амнестија на емигрантите и на сите четници; признавање на Словените во Македонија за одделна народност: Македонци, и внесување на тоа име во официјалните книги итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Компакт-диск технологијата, како на пример CD ROM, веројатно им овозможуваат на корисниците да комуницираат со текстот на тој начин што им даваат алтернативи и ги оставаат да одлучат што е значајно.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Народниот гениј, на инаетчиите често им дава животински особености, па неретко, за некој инаетчија ќе каже дека е магаре, то ест дека се инати како магаре на мост.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И за ова ли државата им дава пари?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И не се вратил по измитарената шубара што од испотеното теме му ја симнала подадена гранка на стара леска.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ашколсун, ги подал кон арамиите рацете да му ги целиваат, ги облекол во арапски антерии и им дал анџари и наџаци да се бранат патем, при враќањето, од човек и од ѕвер.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби го повторил она што пред тоа некој друг го рекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И така жените го посвоиле попот да ги извртува псалмите Давидови во нивна чест и да ги возвишува зашто го прогнале и не им дале на враговите негови да му се одмаздуваат, да пее со толку мило лице што и не барале да знаат на каков јазик пее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но знаел, и постарите можеле тоа да го знаат, дека Онисифор Проказник не ќе им даде да го заколат волето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пашата, вљубен во крстена младост, а и самиот млад, ги пратил девојките со товар азно, со дукати малку помали од сонцето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш во дворот влезе човек со голема, веќе подбелена брада, опашан со колани и почна да им дава наредби на комитите на наш јазик.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Еве вака, да ти стегнам неколку тупаници. (Со очите им дава знак на Саветка и Антица да се нафрлаат со тупаницм на Илија, а самиот се нафрлува).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
РИСТАЌИ: (се обидува да си ги ослободи рацете, потоа со очите им дава знак на Саветка и Антица да го нападнат Илија).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
КУМОТ: (им дава знак со раката на свирачите да не свират и на старосватот).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И вравот го сакам, вршалка со коњи и гласот на јабокарот јаболка што дели мера за мера на сите им дава...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
А пред тоа, на лотарија извлекоа неколку луѓе, им дадоа средство за повраќање за да се исповратат на валјакот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На војниците покрај дупката им дадоа лубеници и пиво и тие се помокрија во дупката.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Со тоа замачкано железо се помина по трупот, со музика на маршот на Бетовен отсвирена на синтисајзер.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Накрај, дојде валјакот, со кого се набива асфалт и го сплеска мртовецот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Светлината што доаѓа однадвор од самракот внатре во одајата се меша со светлината на четири големи свеќи, на источниот ѕид под исусовото распетие горат за душа на покојникот, и на поседнатите околу трпезата, се протега од јужниот до северниот ѕид, осветлуваќи им ги лицата, груби и јадосани, им дава чуден неземски изглед.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И не се излажа; само што стигна на нивата, од кај селото се зададоа на коњи шесмината вооружени Турци, а пред нив, со пушката в скут, јаваше Мусли бег. кога стигнаа Турците на само дваесетина метри од жетварите, Дамче, откако им даде знак со рака на своите да бидат мирни но и на штрек, сам се испречи пред Турците, викна: Се лутиш, Мусли бег, су ти го удрил внукот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И после војводата цела година не им даде сон на војниците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стои Толе над посатките и сеедно зборува: - Стомниња, бардиња, грниња, вика, не ќе оди ова за многу и мечката од Москва ќе се опсени и за нас, стомниња, бардиња, грниња и ќе видите, вели, како што слушам јас, стомниња, бардиња, грниња ќе прави војна и за нас, вели, па уште ние останавме без држава, вели, стомниња, бардиња, грниња, на сите околу нас им даде, вели, стомниња, бардиња, грниња, зар другите ѝ се породнини од нас, вели и ги крева стомнињата едно по едно, го чука со претите и после дува во нив да видат луѓето дека никое не тиши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А ако ги пуштиш, не треба само да ги огрееш, туку и нешто да им дадеш. Некое зрно или некоја трошка да им принесеш на дланката. 75
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако не умре Дуко, вели, ќе им дадам и на децава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Отсекаде раце се подаваат, те дрпаат за лакти, за скутина: те молат да им дадеш нешто. А што да им дадеш кога и ти си како нив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури после ќе им дадам на децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мислам дека еден адвокат треба да им дава поголемо значење на официјалните документи, Филип.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Знам што да им дадам за да напредувам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тие сега во Богдана гледаа вистински заштитник и татко кој со нив постапува многу убаво, дури им дава и пари да си купат нешто.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога загинал, телото нацистите не му го донесле а само им дале посмртни одликувања.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Инаку постојано тонеше во бунило; му се заплеткуваа некакви полипи околу нозете и го тргаа надолу кон длабоките води во кои тој не можеше да дише; се задушуваше, скокаше, се поткреваше од креветот и дишеше лакомо од воздухот за да се поврати во живот; со погледот шеташе низ болничката соба и се мачеше да се дофати за нешто: за лустерот на таванот, за вентилаторот, за корнизите на прозорците, шишето обесено над него од чија течност му се полнеше телото за да му се врати силата; се мачеше да се дофати за било што само да не втонува надолу, да не им дава на полипите да го тргаат во длабоките води каде што не може да поземе воздух.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но Видуша го молеше да им дава и слики со дечиња зашто нив најмногу ги сакаше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На овие рани дела на „Мост” усмерувачки импулси им дадоа екстазите на бои на Ван Гог и редукцијата на формата на Едвард Мунк, којшто 1906 г. имаше изложба во дрезденската галерија „Арнолд”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Арафат им даде знак да запрат. Ме прегрна.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Притрчаа неговите бодигарди, дискретните чувари на редот и изненадувањата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Секогаш кога ќе си дојдеа од работа, јас ќе ги погалев и задолжително ќе им дадев лепче или штогоде.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таа ги имаше научено кога си доаѓаа на сите да им даде по некое залче леб и да ги погали и, сѐ уште, како да ја слушам како им вика: Ајдете, убави на баба.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој им даде знак на стражарите во ходникот да го внесат затвореникот што го водеа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се разбира, тоа е само играчка, па сепак, им дале вистинска идеја, нели ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само едно беше важно: да остане неподвижен, да остане неподвижен и да не им даде изговор да го удрат !
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Им даде ишарет на двајцата Турци што седеа дотогаш молчејќи, и кои рекоа на одење само „аирли олсун”, и прв се витоса низ порта како ветер, та портата се заниша и закрцка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Освен тоа, усните сведоштва ги обојуваат работите, им даваат колорит и тон и душа на настаните.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Потоа ја зел чашата, ја благословил, им дал од неа да се напијат и им рекол: - Пијте од неа сите; зашто тоа е Мојата Крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина, за опростување на гревовите.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
39. На денот на твојот погреб, освен што им ветив на синовите дека ќе напишам книга им дадов уште едно ветување, кое за разлика од првото не зависеше само од мене.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Да им дава надежи дека ќе ги следи во животот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да не им дава да ѝ влегуваат во мозокот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во Чикаго имаше една анкета што се направи меѓу луѓето што сакаа да се женат: им дадоа фотографии на разни жени за да си одберат која би сакале да ја земат за жена.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А го плукам што е неправичен: не им дава подеднакво на сите; некому му е мајка, а некому маќеа...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Таинот им се зголемуваше и со тоа добиваа повеќе сили да издржат докрај. – Уште има луѓе за бога – велеше Јован Сирмев кога во Воден им дадоа по два сомуна и по парче сирење.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сужните ги втераа во еден од авурите и ги затворија заедно со дванаесетте коњи; им дадоа пак по парче леб и по некоја голтка вода и им ги заклучија рацете, врзувајќи ги крајните синџири за по еден од диреците на јаслите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кадијата така им нареди – да им даваат патем трипати на ден по малку леб и вода за да можат да ги одведат до Истанбул. – Ако некој се заинаети и нејќи да оди, ќе му го тргате јатаганот и главата ќе му ја однесете на падишахот – им рече на сејмените во дворот на затворот, пред осудените гласно, така што тие добро го слушнаа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Од тоа ја обзеде една замелушеност што ѝ ја помати сликата на сето она што се случуваше додека цврсто не заспа: колку и како не се знае, ама Чана ја раздели топлата чорба од петелот со по малку мевце во неа речиси на сите, ја туруваше во саани, во чинии, во месингани чапчиња, во мисури, никој не ја одби нејзината понуда, дури ни Геле Колишев, деверот на Богородица, ни таа, а нејзините синови ја пиеја како да е чај во големи звучни голтки, колку што се сеќава излезе и надвор во темницата, долу во подрумите и ги стоплила момите на Роса со што таа вратила како благодарност голем грст шеќер во коцки за внучињата на Петра, покрај нив, долу открила и други видеуца од свеќи, и ним им дала иако ѝ велеле дека тие се тука од одамна и дека сѐ имаат, дека не се гладни, дека не се мокри, само понадата на Чана никој немал срце да ја одбие.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Љубомора што луѓето со пари ги крадат темите од андерграунд животот и им даваат добар и комерцијален изглед.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тоа им дава чувство на независност и самопочит.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Хајдегер изгледа мислеше дека има чистотија во грчкиот или Технологијата германскиот што им дава интегритет и можност да генерираат преувеличува. нови нешта на доследен начин, што претставува извонредно филозофско гледиште, но јас не го делам тоа чувство, претпоставувам затоа што сум комотен во англискиот позајмувајќи од странските јазици.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Си ручаа тројцата, им дадоа по некоја питуличка и по некоја колбаска и на децата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ги служи човекот поарно од домаќинките дома, та дури и пари назаем им дава кога беа некои во нужда.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Влајко Лазев, Мало, Чолакот и Сребрин им советуваа на веачите да не брзаат, да остане мерењето за утре, за да можат ноќеска да спијат по некое и друго кило, ама Сулиман ага, и тој чивчија по занает со чифликот во Лагот, многу убаво ги знаеше сите марифети оти тој самиот им ги правеше на спаиите, па им даде зорт: довечера да биде мерено житото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ги собраа со Петрета и Кулета јајцата и поскурите, им даде и ним по дееетина дваесет јајца, по две-три поскури и му ја нарами торбата на Петрета да ја однесе кај него, оти толку беше „лесна“ та сам, така стар, не можеше да ја однесе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Седнаа да поручаат, ама нели беше многу мрсно јадењето, а питулиците и слатки од медот, та не им даде да јадат многу.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Митра ги исчести сповојничарките како и ,на нејзините сповојници, оти тие истите беа и сега; им тури подебел грав на внучиња и од сестра и Петкана, им даде и поголеми лажици и церемонијата се сврши.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така се разделија сваќите Цвета и Петра, а вдовецот Илко веќе ги врзуваше маските на јаслите и ѝ викаше на снаа му Митра да донесе зоб да им даде.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И како по вакви бисери да поверуваш во секојдневието што ти се нуди, кога знаеш дека за твојата безбедност се грижи неспособниот инспектор Брок, дека твојот град го водат тројцата корумпирани свињолики одборници, дека твојата светла иднина ја одредува Министерството за истражување руди и губење време, а дека вистинското мерило на твојот транзиционен свет е пијаницата Суперхик, кој краде од сиромашните за да им даде на богатите?
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Чуден стрип што им дава одговори на сите оние што се прашуваат: "Како (им) е таму?" и "Вреди ли да се покуша?".
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Легнав на каучот и уморен заспав од лутата ракија длабоко тонев налудничав настан се одигра во сонот Робинзон Крусо ми даде малиџано Наезда од лебарки кренаа кон нас отспротива курви дојдоа од Зајас им отидов пијан ко најголем џамбас им дадов да каснат од топлиот колбас
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Грижата за светите книги ѝ ја остави на Мајка, а таа на секого од тројцата синови им даде да носат по една света книга, кој Библијата, кој Куранот, кој Талмудот, верувајќи дека Бог ќе ги спаси кога ќе ја минуваат границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Извади пари од нејзиното ќесиче за да им даде мал бакшиш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дарителот им дава бакшиш на свирачите, и влегува во црквата да запали свеќа и да му се помоли на светецот да му го возврати дарот со здравје и живот и напредок на куќата и семејството.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога полковниците се напија, и кога во еден момент рекоа дека при решавањето на проблемот на селото, ќе ги имаат предвид неговите желби, кметот, учителот и гајдаџијата Веско пламнаа од радост; во еден момент Веско го отвори дувалото на гајдата и ја наполни гајдата со вино; почна од неа да им дава на полковниците да пијат: цицаа тие на сурлата како на босица.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Отец Иларион им даде калапчиња шеќер натопени во балсам.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Им дал три вида на дух: едни кои немаат тело - ангелите; други кои се облечени во тело, но не умираат со телото - човекот; трети кои се облечени во тело и умираат со телото - животните.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Имаше наши измамени на патот на јагулите, останати довек в туѓина, со аманети и последни пари да се испратат по смртта коските во родната земја, верувајќи дека само таа може да ги прими и да им даде спокој, да ги стопи во дното на копното, како јагулите во дното на океанот.“
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се огласи секретарот Сретен Јаворов. Најави дека по своето воведно слово, збор ќе им даде на експертите, хидроинженерите, а на крајот и на Цветана Горски.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кога заврши сталинизмот, се отворија границите и се исправаа колку што се можеше неправдите, не им ја вратија куќата, ами им дадоа стан, овде на Калево.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Да им дава гризинки од рака.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
КУРТА: Куртул им дадов.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Памтам, ланската година беше, некаде на Грамос, командирот на четата на сите девојки им даде по парче сапун што го имавме запленето претходниот ден.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Паралелно со развојот на сликарството во реализмот, а по него и импресионизмот, кои ѝ даваа неприкосновен приоритет на објективната, необре­ме­нета визија, Раскиновата идеја наречена „невиност на окото”, постепено се трансформираше во активен естетски принцип.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како што Џон Раскин напиша 1850. година, „без свеста што тие означу­ва­ат... како слепец што би ги видел кога одеднаш би го обдариле со поглед”; трето, способност да се види зад појавното, да се допре до „суштината” на работите; четврто и последно, им дава на ретките, достапен поглед во мистеријата наречена живот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Понекаде, меѓу железните гранки се провлекуваат вистински изданки со згуснати лисја, што на ’ргосаните огради им дава нота на сентименталност.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Таткото, заедно со неколкумина други татковци на деца што немаа пари, беше оден кај Шерда чорбаџијата да му земе на заем и тој на сите им даде по лира, а овему само две, зашто знаел дека не ќе може да му ги врати ако му даде повеќе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тоа, се разбира, забрането, но петелот е толку убав и голем, што срцето не им дава да го заколат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Да им дадеш по нешто на сите оние кои учествувале во твоето збогатување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Учителот им дава знак да запрат.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
И затоа им дадоа име „Логорот на дебелите“.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Им даде знак на војниците и тие се качија на покривот, ги расфрлаа ќерамидите, ја откорнаа чатијата и почнаа да го рушат ѕидот кон патот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Јас, браќа, ќе им дадам...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Луѓето најпрвин се плашеа, но кога дресерот ги увери дека нема ништо да им стане, дека војниците ќе ги држат кучињата врзани за синџири и не ќе им даваат да се допрат до никого што ќе го откријат, и кога почнаа за таквата вежба да плаќаат и пари, некои од селаните се согласија и прифатија.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Вртејќи ги корењата кон езерото, врбите ја свртеле и сета своја снага кон него: и стеблото и гранките; се извиле над него, ги спуштиле крошните што поблиску до него, до неговиот шум и плисок што им дава живот; сѐ што чинеле, чинеле додека биле млади: ги спуштале гранките како самовилските коси во него, ги киснеле, ги препуштале на ветерот да ги вее, на сонцето да ги суши.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И ден-денеска некои племиња во Африка закланото месо од добитокот и дивечот го држат цела година нерасипано премачкувајќи го со мед кој не им дава на бактериите да навлезат во него и да го расипат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Крајезерските врби како да ги благословил господ: растат со корењата згора над земјата, како прсти од раширени педи, како корали разметкани на сите страни, впуштајќи се најмногу кон езерото, пикајќи ги во него ситните главички на своите завршоци и не делејќи се од него како цицалчиња од мајка си; оние коренчиња што се од другата страна и што не достасуваат до езерото, се нуркаат во сувата песок, се извиткуваат како црви, и така во грч умираат и се сушат; покревките при згазнување пукаат, се кршат, а поцврстите се превиткуваат, се опираат, се чипчат, чиниш, некоја невидлива сила им дава моќ и им го крепи животот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тие се потпираат на другите кои треба да им дадат не само емоционална туку и физичка топлина”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Притоа експериментира со брзините на снимање и проектирање, со бојата и филтерите, за резултатот да биде она што можеме да го наречеме “насликана слика”, којашто претставува нова стварност и факт за себе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа е најблиску до она што го нарекуваме “палимпсест” - слоеви на слики една преку друга, кои гледачот сам ги открива и им дава значење.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не можам да мислам на Бојсовата уметност а да не помислам на забелешката на Хајнц Кохут дека „нарцистичко пореметените лица се наклонети кон тоа да не можат да почувствуваат топлина или да останат топли.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Стравови: Една бујна Ирка со големи гради ми велеше дека опиумот им дава прекрасни соништа на луѓето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во тоа свое уверување тој е искрен до наивност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Понекогаш го охрабрувал стадото да создава сопствена топлина, како тогаш кога рекол дека “секој човек може да биде уметник”, а понекогаш го прекорувал поради тоа што не ја чувствувал неговата топлина врз себе - што е проекција на неговите чувства за родителската рамнодушност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислев дека опиумот ќе ми одговара.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Често, намерно или несвесно гипоттиснуваат, задушуваат, вршат суицид на сопствените чувсва.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во главата ни се вртат многу прашања на кои не можеме да им дадеме одговор.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ги пронајдов твоите очи меѓу замаглените ходници, ме опи твојот мирис меѓу загушливите простори, го осетив твојот допир меѓу острите ладни ѕидови, моите сетила те посакуваа, а моите чувства им дадоа лик на тие немири.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се однесуваат нечесно кон себе си и поради тоа неможат да им дадат значење на некои од суштинските работи кои ќе му дадат вредност на нивниот емоционален живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Залудно ја измачувам душава, залудно барам нови погледи, тоа е како на сенките во ноќта да им дадам нова форма и кога не можам повеќе да ја трпам болката, плачам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сѐ што беше во умот на Бога кога те создаваше, сега доби форма во мојот ум.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Чашата на животот ми е полна со спомени кои вечно ќе го топлат мојот дом.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Со тоа, неговиот текст за границите носи печат на вистински интелектуален интерес кој се протега од чисто теориското па сè до политичкото.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тоа е добра појдовна точка за истражување која им дава живот на теоретските дебати.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Може подобро знаеја белите мечки отаде лагуната, кои стопати рекоа: - На оние таму Дедо Мраз им дал се што сакаат, само им го одзел умот во главите!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Наставникот со рака им даде знак да седнат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Наставничката Емилија им даде слободна тема, но врз текстот за Правата на децата, зашто веќе започна Детската недела.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Книгата е напишана на извонреден начин, во која авторот се обидува на своите собеседници да им даде на знаење дека ги замениле трите религии, својствени на албанскиот народ (исламот, православието и католицизмот), кои биле добро поставени и толерантни една кон друга, со комунистичкиот сталинизам, кој ќе завладее како еден вид нова религија која сакала да го заземе местото на другите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога нашиот национале Бернар Кушнер ја изразува својата нестррливост и својот очај пред сведувањето на сметките на различните заедници на теренот со кои се соочува, тоа е исто така нормално; но има и други позначајни работи отколку да се испраќаат емисари да трагаат во регионот, има таму и неколку мудреци кои ги минуваат нивните животи во читање и медитација на импресивен збир книги, меѓу кои и Библијата, Талмудот и Куранот... и кои на нивните деца им даваат пример на достоинство и благородност.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но добро, би ми било тешко да го купам целиот тираж на книгата во издание на Фајар за да го дистрибуирам самата јас.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- На големите не стигнав да им дадам ниту топли чорапи, ниту топли фанели.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Сокрил човекот една коза во келарот колку за да има млекце за дечињата, попара барем да им дава.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Попот им даде знак на оние со лопатите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мислам дека најголем дел од зборовите ги користиме за да се заштитиме од другите луѓе, а не за да ја изразиме взаемната љубов; зборовите станаа материја за правниците, а не за поетите; сѐ повеќе ни е потребно во општеството да го воведеме - и мислам дека токму тоа е она што ги проникнува и им дава боја на толку голем број, ако не на денешната младина, тогаш на младите од претходната генерација - тоа барање и изразената желба за љубов, во еден анархичен свет.  К: (...) Наклонувањето на тие луѓе (Хипиците), а се надевам дека денешната младина ќе го прифати тоа, опфаќаше и такви животни работи како што е исхраната.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сето тоа ќе му се случи зашто на своите сонародници ќе се обиде да им даде на знаење дека ги замениле трите верувања (католичкото, православното и муслиманското), својствени на албанскиот народ, со сталинистичкиот марксизам, кој ќе завладее како нова религија бришејќи ги другите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тие тоа бездруго и ќе го стореа, независно дали јас ќе им дадев дозвола или не... --- Margina #32-33 [1996] | okno.mk 189
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А јас потем ги бркав во воздух словата што летаа кон небото, додека не се разбудив во страшен страв.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Утредента отец Ангелариј влезе во одајата на отец Лаврентиј задишан и му соопшти дека ноќта исчезнало пофалното слово за блажен отец Климент, кое тој, отец Лаврентиј, го беше составил со своја рака и душа, а чие исчезнување се дознава и од биографот на Климента, премудриот Теофилакт Охридски. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 123 2.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ен Камис КАДЕ ШТО РАБОТАМ На парче нормата носи заработка.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Добиваш 4 долари на час или 10 центи по џеб.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И додека плачев над празните сочиненија, ветрот се стори кикот и ми рече: “ Така ти било пишано, Лаврентиј :едно друго време да видиш, и други народи, и други луѓе што со туѓи букви ќе ги сочинат твоите празни книги, други имиња на нештата што ќе им дадат, а ќе им ги заборават вистинските, природните.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Само нека се осмелат на час да ми побараат острилка, или молив, ништо нема да им дадам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Пак некое куче- рече дедо Стефан и ме прати да отрчам на спротивниот рид да им дадам знак на тамошните овчари.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Не само селото што ни беше планинско што не може да биде попланинско, туку и она малку поле што беше околу селото, беше беговско, луѓето го работеа наполу, тие на кои бегот ќе сакаше да им даде земја да работат.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ќе им се јават, тие ќе ги приберат, ќе им дадат да се пресоблечат и ако е со среќа ќе си одат дома.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Готвачот им даде полни порции макарони. Им даде и репете.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Само пушки не им дадоа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Последно што ги прашаа беше дали сакаат тука да ручаат или да им дадат сува храна и да тргнат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ова е доба на црвите, вели некој, им дадовме храна за сто години.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Болничарите не знаат од кај да им дадат јадење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Извадив пари и им дадов на луѓето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Христо Силјанов ко својата книга “Освободителните борби на Македония“ (том I, София 1933) им дава достојно место на гемиџиите и на нивната акција и за првпат одделно се задржува на последиците од Солунските атентати.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Чакаларов продолжува: „Сарафов ме зема настрана и ми рече дека тие биле испратени од него во Солун и дека така си ја свршија мисијата;... повеќе од 300 лири им дадов додека се постигне тоа.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
По барање на Гоце, тие на гемиџиите им дале 250 лири (добиени од “откупот“ на мис Стон) за нивните потреби, но овие пред Задграничното претставништво ја примиле обврската за осум месеци да не преземаат никакви акции, зашто Организацијата очекувала преку Солун “увоз“ на голема количина пушки од Грција.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Власите ја зголемиле будноста, но, благодарејќи, покрај другото, и на нивниот карактеристичен јавашлак и на зачудувачки несфатливиот потценувачки однос кон македонските револуционери, не им дале поголема верба на тие гласови.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)