Штом едната свеќа ќе им догореше, од неа палеа друга, дотуриваа масло во масалчињата да не згаснат, во кандилата, и одеа по патот пеш или качени на коњи или магариња, или со чунови по езерото, штитејќи го од ветерчето светлото да не им згасне.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Со стегнато грло ги влечкаш и оние што не знаеш - од многуте рани и болки - каде ќе им згасне животот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)