Едно друго окружување, Физичкиот простор, им овозможува на учесниците да истражуваат еден интерактивен лавиринт каде што секој чекор кореспондира со еден музички тон, сите продуцирани со живи видео слики што можат да се движат, намалуваат или зголемуваат, ротираат, со занемарување на вообичаените закони на причината и ефектот.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Кругеровата светлечка и звучна соба одговара на човековите движења со трепкање на фосфоресцентните цевки и произведување на синтетички звуци.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Само два плитки засека го овозможуваат влезот на лапороскопското орудие.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Телеприсуството им овозможува на хирурзите да изведуваат специјалистички операции на оддалечени местоположби каде што ниеден специјалист не е телесно присутен.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Фукоовата анализа на Паноптикумот ни дава опис на тоа како механизмите и структурите на овој модерен систем на моќ всушност ги вовлекува индивидуите да соработуваат во потчинувањето на сопствените животи и на објективизирањето на нивните тела; за тоа како стануваат “доброволни” учесници во дисциплинирањето, во контролирањето на сопствените животи.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Механизмите на овој модерен систем на моќ ги вовлекува во она што Фуко го определува како „технологии на селф, кои им овозможуваат на индивидуите да ефектуираат, самите или со помош на другите, одреден број на операции на своите тела и души, мисли, однесување, и начин на постоење, така што се трансформираат себеси за да постигнат одредена состојба на среќа, чистота, мудрост, совршенство, или бесмртност“ (1988, стр. 18).
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Тој не само што им овозможуваше прошетка преку поширок круг, туку и добивање на располагање двоглед кој им го задоволуваше љубопитството во однос на животот на непријателот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Поради тоа, црниот пазар и понатаму на криминалците ќе им овозможува остварување на високи профити, што главно не би ги ублажило денешните проблеми како што се корупцијата, криминалот и насилството.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Дури и повеќе, државата и понатаму би ги затворала оние што одредени супстанции им продаваат на купувачите кои сакаат да ги купат.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Пруската победа ја исправа таа историска аномалија и им овозможува да се вратат во националната закрила”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Камуфлирајќи ги „забранетите“ извори на своите фантазии, играчот – бегалец пред студот постигнува двоен учинок – успева за себе да здобие толку задоволство барем привремено да го совлада потискувањето и им овозможува на другите сми од несвесното да црпат утеха и олеснување.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Животот е, не се сомневам, само игра која на играчите им овозможува различни начини да загубат; а бидејќи е таква работата, тогаш vive la difference.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Идентитетот може да ја извршува ова важна практична и политичка функција зашто им овозможува и навистина ги поттикнува нормалните луѓе да ги категоризираат припадниците на стигматизираната популација како единствена група, не врз основа на нивното одбивно однесување, туку, понеутрално, врз основа на нивниот „идентитет“ – односно, на нивната заедничка припадност во „заедница“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Меѓутоа, треба да се разграничи меѓу оној вид геј-култура што се состои од нови дела од (во случајов) геј-мажи што за првпат во историјата непосредно, отворено и експлицитно се осврнуваат на машкото геј-искуство како што се живее, односно како што може да се живее (или можеби се одживеало), од една страна, и оној вид геј-култура што паразитира врз главнотековната култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Списокот на оригинални дела од геј-мажи што за поаѓалиште ги земаат стрејт-општеството или главнотековната култура може да се проширува речиси бескрајно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Комбинацијата од женствена гламурозност и абјектност што геј-мажите ја усвојуваат преку идентификација и присвојување – со други зборови, преку дрегот или преку култот кон Џоан Крафорд – на геј-мажите им овозможува положба што инаку би им било тешко да ја заземат со сопствениот лик, барем сѐ додека опстојуваат на мажествен родов идентитет: односно, тоа е положба што истовремено е и достоинствена и деградирана, и сериозна и несериозна, и трагична и смешна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Второво во негеј- светот наоѓа претстави што може да се претворат во изрази на машкиот геј- субјективитет или чувство – со малку дотерување, ако мора – и кои им овозможуваат на геј- мажите имагинативно место за влез во некаква настрана утопија, некаде отаде виножитото, која не е сосема нивна творба.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-писателите, уметниците, изведувачите и музичарите веќе подолго од еден век создаваат оригинална култура, иако многумина од нив морале да дејствуваат под покровот на хетеросексуалните теми, а само неколкумина, како Волт Витман, Андре Жид, Томас Ман, Марсел Пруст, Редклиф Хал, Жан Жене и Џејмс Болдвин, можеле експлицитно да се зафаќаат со геј-теми.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Џејми О’Нил ја презапоседнува ирската републиканска историја за геј-ослободувањето и за машката геј-љубов во својот роман Кај Пливале, двајца момци (At Swim, Two Boys, 2001), чиј наслов упатува на еден претходен, класичен, негеј-роман од Флан Обраен.*435 И најуспешното дело на Мајкл Канингам, Часовите (1998), изгледа најгеј не кога се труди да ги прикаже машките геј-ликови, туку кога авторот се обидува да пишува како – или, впрочем, да биде – Вирџинија Вулф – некако како Руфус кога ја канализира Џуди.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Јавната сфера не е арена на колективна акција, туку на „донесување одлуки кои служат за да ги насочуваат и оправдуваат колективните активности“.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
96. Во текот на овој период на рана модерност, функцијата на индивидуалноста и граѓанството се преклопуваат: постои идентичност меѓу homme и citoyen, што им овозможува на поединците во потполност да го развијат својот потенцијал и рационално да влијаат и да го 95 Ibid., p. 27. 96 Mark Warren, “The Self in Discursive Democracy” in The Cambridge Companion to Habermas, ed. Stephen White (Cambridge: Cambridge University Press, 1995), 172. 85 создаваат својот општествен и политички поредок преку активно учество и вклученост во јавната сфера.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)