Гоце ги виде своите другари од маалото - Коце и Тасе и им пристапи.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Присутните дојдени да го пречекаат Камилски, по наводно извршената операција, гледајќи го како се занимава со сандаците со книги, не можеа да разберат што се случува, сѐ додека тој не им пристапи на блиските, се поздрави и за моментот најде најпригоден изговор, како и начин како да се префрлат книгите во неговиот дом.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Таа прво им пристапи на Французите и извади од футата круши:им подаде по две.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Без колебање, откако од далеку се поздрави со Милета, им пристапи, рече: „Миле, посебно ме интересира дали некој од твоите пријатели чул за некој Едо Бранов! За такво име?“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Почна да се шушка дека организацијата фатила корен и во гардата, па дека дури им пристапил и еден полковник.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Им пристапив иако немав желба да бидам со нив.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Геј-женственоста во голема мера е хомосексуална појава, дотолку што истополовата желба не може да се раздружи од околностите во кои се создава; таа не е само израз на половата меѓупоставеност или на женственоста, без никаква еротска состојка.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Иако настрано дете можеби нема да си ги преведува еротските чувства во сексуална активност пред да порасне и пред да излезе од плакарот, што понекогаш може да потраe и многу години, тоа не значи дека тоа не доживува еротска привлечност кога сѐ уште е дете – вклучително и еротска привлечност од хомосексуален вид.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, дури и кога културните предмети се исти, геј- мажите и лезбијките создаваат различен однос кон нив, зашто лезбијките и геј- мажите не им пристапуваат и не се идентификуваат со нив идентично.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не е јасно што настапува прво, дали истополовата желба или родовата дисонантност, а не треба ни да се претпоставува дека првото или второто е извор или потекло на другото.
Еднакво немудро би било машките геј-културни практики да се оградуваат од секаква вплетеност во родовата обратност, во родовата девијантност или во родовата нетипичност – како што се обидуваат да прават некои критичари, кои им пристапуваат со постоунволско сфаќање на машката хомосексуалност како чисто сексуален и мажествен идентитет.366 Повеќето машки геј-културни практики, најпосле, од обожавањето диви до внатрешното украсување, излегуваат силно интонирани со женствени значења и нема потреба да се заматува тој факт.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Може да заличи на заблудено, во секој приод кон машкиот геј-субјективитет, ако се пренебрегнуваат психичките фактори и ако се става преголема нагласка на општествената семиотика, на кодовите на полот и на родот, ако се третираат како определителни за премрежињата на машкото геј-формирање на субјектот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Им пристапија гласници на сите бегови што не беа во Прилеп и Скопје, на тие што беа тука усно им го соопштија денот на тргањето уште пред цел месец и сите се зафатија здраво на работа, бидејќи така им пиша самиот калиф Сулејман.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)