Раскажуваше со денови... за Ермитаж... За Бородинската битка... За Руските војници и кои биле толку многу автентични што им се чинело дека ќе им прозборат...
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тогаш наеднаш се будев и потресена се прашував дали таму каде што ги водат ќе има ли некој да им избрише солзи, утешни зборови да им прозбори, да ги загали по глава, да им погали образи?...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Кога излезе од собата, со сосема суви очи, уште цел еден ден не им прозбори, како тие да беа виновни за сè.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)