кој (зам.) - гори (гл.)

Илко ја поусекна борината која догоруваше, кладе уште еден страк до неа на ќерамитката на која гореше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Оди меѓу ранетите право кај својот ранет кој гори од жед.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таму и отаде ридиштата како да има пожар над кој гори целиот небосклон.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И доколку ме изумиш, доколку сосема исчезнам - и тоа битно не е: јагленот студен - но тој сѐ уште го памети огнот на кој горел...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Збориш? Зборам. Со што? Го прашаа со здив кој гори, Тогаш некој тајно проговори: „Зар не гледате, устите му се затворени, Но душата отворена, со душата говори.“
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Но, душите им се разделија на раскрсницата на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тој поглед во кој е измешана есенцијата на љубовта и страста вечно ќе пламни во тие горди очи кои горат во крвавиот залез на недопрениот хоризонт кој ги поврзува небото и морето.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Најсилните човечки мисли, таги и чувства на нешто што не може да се одрече, на само два-три збора кои горат.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Во таков сон, оди во бунар.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Понекогаш огнот не може да се изгасне.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако е извалкана со нафта и гнасотии.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во соништата исто така - луѓе кои горат во океанот или на невозможни места, соништа каде запалена нафта плови по водата и алиштата ти се во пламен и косата ти е во пламен и пламенот навлегува во водата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)