Во градината се ширеше миризбата на печеното од под сачот, на различните цвеќиња, на свежината која допираше од здивот на блиската река, од миризбата на печеното тесто со различни вметоци што се ослободуваше од подотворениот сач.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во средниот дел на градината беше поставена трпезата за ручекот по повод завршената работа на Татко и Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Миризбата на првите јоргованови цутови која допираше до бреговите на самото Езеро, потем неколкуте стракови анамска рака, чии жолти цутови ја враќаа во младоста, будеа во неа силен копнеж по минатото, по своите заминати, далеку, засекогаш.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Се појави Рада во прекрасен, долг виолетов фустан кој допираше до земја.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И Чанга беше среќен. Тоа го изразуваше со својот широк и благ поглед, како човечки зрак кој допира до душата...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Слабо извишено момче, со куси широки панталони, рамно потшишани шишки кои допираа до половина чело и окрукли очиња како џамлии.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Меѓутоа, Хундертвасер „Fensterrecht“ не го предложува како свој уметнички каприц, туку со тоа начело мисли многу сериозно - целта на неговата акционистичка архитектура е секој, кој ќе осети потреба нешто да промени, не само во внатрешноста на својот стан, туку и врз фасадата од куќата во која живее, за на тој начин да го пласира својот идентитет и надвор од просторот на живеење, тоа може непречено да го направи, и тоа само до онаа точка до која допира неговата рака.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Свртија круг до офицерскиот дом и полека се враќаа накај „Корзо“ слушајќи го живиот жагор на луѓето кој допираше од бистрото.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)