Формата на моето битие го дефинира просторот и времето во кое постојам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Изразивме сочувство, подадовме рака, а таа за душата на синот кој оставил здравје во Америка не почести со домашна ракија, со локум и студена вода од бунаррот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
- Оправдувањата драга моја... - двата збора Рада ги доживеа како два удари со камшик кои оставија крвава трага.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Прелистувајќи ги книгите уморни од вечното трагање по тие суштински прашања, а не добиваме ништо друго освен банални одговори, медитацијата ме потсетува на стихови кои оставија траг врз полноста на моето постоење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)