ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Се најдоа и свидетели, овчари, кои тврдеа дека ја виделе Драганка како копа, точно при изгрејсонце, на Латинска Црква, чекор два, погоре од Кладенец и точно по средината на кладенецот.

И во право се оние кои тврдат дека луѓето веќе навикнаа и не можат без нас, нè чекаат сонцето како што се чека, да го запалам огнот зашто не паметам еднаш кај и да било да се раздени, а јас да не запалам оган на кој да не горите повеќето меѓу вас.

Атила за тоа е и дојден на земјава и за ништо друго.

Дискусија

Оваа анализа на моќта на многумина ќе им биде тешка за прифаќање, поради сугестијата дека многу од аспектите на нашите индивидуални начини на однесување за кои тврдиме дека се израз на нашата слободна волја, или за кои тврдиме дека се против наметнатите начини на однесување, не се она што на прв поглед се чини.

- Пред малку го споменавте нашиот преродбеник архиепископот Фан Ноли кој тврдеше дека и покрај тоа што во Албанија мнозинството се муслимани, не познава друг цивилизиран свет во кој преовладува, дури до рамнодушност, верската толерантност како во Албанија и во кој може да биде на чело на државата човек каков што беше тој, православен архиепископ.

Тој знак, од кој тврдам дека почнува мојата приказна, е патоказ од тврда, жолта и наместа згрбавена ламарина, испишана со кирилични букви: Франкфурт – натпис кој сериозно добро го погледнав додека автобусот кој ме враќаше од Скопје шмукаше бензин на пумпата пред родниот град.

Во случајот Д.Х. и др. против Чешка, Апликација бр. 57325/00, 13/11/07, пара. 189, Европскиот суд за човекови права нотира: „...доколку жалителот кој тврди дека постои дискриминација направи основана претпоставка дека влијанието на некоја мерка или практика е дискриминаторска, товарот на докажување преминува на државата, која мора да докаже дека таквиот третман не е дискриминаторски (...).

Имаше и еден друг кој тврдеше дека во неговите постапки со подароците имало нешто анѓелско. Такви знаци иделе озгора.

Небески суштества ѝ доаѓале во сонот на мајка му и препорачувале од она што го имаат земено една третина да подарат.

Лири вели дека одвај чека да види дали тие неверојатни можности значат дека по смртта навистина постои живот, и објаснува дека отсекогаш го привлекувале искуствата на мистиците и визионерите кои тврдат дека ги доживеале искуствата на блиска смрт.

И сѐ уште постојат луѓе кои тврдат дека животот не е вреден да се живее!“

Понекогаш тие игри изгледаа како лежерно потсмевање: кога некој кој веруваше дека е Казанова, го прашуваше за неговите љубовни авантури, или некој кој тврдеше дека е Наполеон, го прашуваше за неговите воени походи.

Понекогаш тие игри беа измачувања, кога доктор Гете ги негираше исказите на оние пациенти кои опсесивно зборуваа за блиските кои ги загубиле, или кога на Ханс, кој секогаш кога ќе го слушнеше зборот „зошто“, удираше со главата од ѕидот, упорно му го поставуваше прашањето: „Зошто удираш со главата од ѕидот?“

Ова посебно се однесуваше за Ролан Јаковлевич кој тврдеше дека е еден од героите на кримското повлекување.

Секој ден, Поетот, пред да излезе од празната одаја за која тврди дека е сцена на величествените собири на зборовите, извршува најдетална смотра на состојбата на лицето, на насмевката, и на сите делови од облеката (и покрај обичноста што веќе е спомната како карактеристика на неговото однесување).

А второ, науката сѐ уште е немоќна да претскажува и за тоа стручњаците се претпазливи: никогаш со сигурност не тврдат дали ќе избувне или нема да избувне, зашто низ историјата се правеле многу грешки; за оние вулкани за кои тврделе дека нема да избувнат - избувнале и уништиле многу луѓе...

Далтон веројатно мисли дека кожната јакна нема да треба во зимата.

Тој не размислува што нејзе ќе ⥊ биде потребно зиме.

Тој исто така ја држеше и трската која некако ја добил во барот Рио, се трампал за нешто, се повеке ⥊ се чини за нејзината црна кожна јакна со метални нитни на манжетните кои специјално ги соши една жена во Портланд која тврдеше дека е Циганка.