Еден човек со мазна боксерска муцка, на која устата беше само еден засек, застана пред него, замислено балансирајќи го пендрекот меѓу палецот и показалецот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И немам намера да те убедувам во тоа; ти допрва ќе се увериш, кога ќе чуеш што изрече Филозофот вчера во скрипториумот, и каква хула бесчесна фрли врз Господ Бог Седржителот, со кој устата му е преполна, како и кај секој лукав, лицемерен и притворен!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Та ти не си Роска, на која устата ѝ е побрза од мозокот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Богородице Мајчице, дај ми сила да се одвлечкам како проколната гуштерица... милите да ги видам - па да ослепам... душава да ми излезе... да се камносам... со кои усти да им кажам што станало?
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)