Една убава Во Струга, во она време, одморот можеше да ти биде убав ако си сместен во хотелот „Дрим“, евентуално, или да си во друштво на мили пријателчиња, кои меѓусебно перфектно се разбираат и плус еден, кој едноставно ти се случил.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Помисли дека на овој свет е само број кој едноставно се загубил.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И тој не сака да и се доближи; ја чува нејзината недостижност станувајќи и самиот недостижен за сите оние на кои едноставно , како да зборува за дождот или изгревот, ќе им раскаже за Рубина Фаин и за јапонското столетно стебло во плиток сад, за она дрво што и сега, по толку децении од средбата на Кристапор Микелајн и Жорж Лоран, е живо и со жив корен во грдулка земја.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Презимето го добив од деда си, кој едноставно се грижеше за мене и кој често нагалено ме викаше: „Дедино“.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
При секое излегување одев сѐ подалеку, чекорев без цел, како да минувам низ простор во кој не барам ништо, во кој ништо не ме очекува и ништо не очекувам, простор кој едноставно треба да се помине.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
При едно од тие чекорења го сретнав доктор Гете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)