Дури и оние медии (да ги наречеме „младински”, не именувајќи ги бидејќи нивната „непрофесионалност” лежи пред сè во неискуството) кои експлицитно го градат својот имиџ околу вредностите на урбаната култура, многу често не нудат ништо друго освен егзибиционизам, дилетантизам и ескапизам, кои не само што го зацврстуваат режимот (што не е ни битно), туку, поважно, оневозможуваат некои подлабоки и поавтентични форми на протест, оневозможуваат создавање на високи медиски критериуми кадешто одговорноста и знаењето се врвни категории.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Спротивноста помеѓу убавецот и кампот што ја опишува Њутн се јавува во сиот свој антагонистички сјај во една сцена кон крајот на првиот чин од драмата на Март Кроли од 1968 година, Момците во групата (The Boys in the Band), првиот театарски хит кој беше пресвртница и кој експлицитно и успешно го стави на меѓународна сцена машкиот геј-друштвен живот (како што се живееше во градот Њујорк).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Затоа, кампот и убавецот се еднакво неопходни, а обајцата се незаменливи за успешниот машки геј-друштвен живот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)