Не беа тоа провирни јадења, туку тешки и мрсни кои набргу се залојуваат и ти се лепат на устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Младите мажи беа мобилизирани – синот на сестра ми Роза беше испратен на фронтот во септември таа година, а неколку месеци потоа и синовите на Зигмунд: Мартин војуваше во Русија, Ернст во Италија, а Оливер беше дел од воената инженерија, и градеше тунели и касарни на Карпатите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во слабиот отсјај на огнот шавна лицето на Дине Бочаровски кој набргу беше стиснат од дечињата и двете жени.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Беше тоа по малку застрашувачко, како поигрување на младенчиња на тигар кои набргу ќе израснат во човекојадци.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
(Тоа воопшто не беше вистина, и јас не знам за таква епизода во Декамерон; и до ден-денес не ја сфаќам смислата на таа импровизација на Земанек, која набргу стана моја реалност, и јас ѝ се покорував, како и на секоја друга реалност!)
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Татко на заминување запре на прагот на куќата која беше под сенката на лисјето од голем даб, која набргу стануваше светлина, светлина на неговата цариградска младост.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во летото 1914 започна Големата Војна која набргу се рашири низ Европа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тој ги продолжи своите правни студии на Правниот факултет на Цариградскиот универзитет на големо задоволство и на Фети Окјар, кој и покрај големите државнички функции и презафатеност, секогаш наоѓаше време да се сретне со Татко, да го следи текот на неговите студии, но повеќе никогаш не го прашуваше за неговото конечно останување во Цариград.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)