кој (зам.) - попусто (прил.)

А овој, цртежот, што влече накај тројка, на кој попусто цртам насмеани сонца и облаци што си одат, цветни полјанки, овошки зрели, сместен во ормарот на сеќавањата, никако да го згрее Северецот што бричи и да го претворат во врел Југо, што гали како чаршаф свиленкав.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Расолницата кога реже немилосрдно дава до знаење дека има сè повеќе висибаби кои попусто чекаат некоја нова пролет.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)