Се сеќаваш на големи настани кои сосем веројатно не се случиле, се сеќаваш на детали од инциденти без да бидеш во состојба да се потсетиш на нивната атмосфера, а постојат и долги празни периоди на кои не можеш ништо да им припишеш.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Хелвиг не знаеше за последните гинеколошки прегледи, кои сосем ја обесхрабрија Марша.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Се стопија исто така илузиите за замешување на империјалистичките сили, кои сосем не се трогнаа од нашата саможртва...
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Слушнав од разговорите меѓу татко ми и тетка Рајна дека брзо ќе се изграделе некакви дрвени бараки, за тие, на кои сосем им се урнаа куќите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)