А кога се бакнавме, по филмот „Дејвид и Лиза“ во кинотеката дури во Рајнбек и во ноќ толку студена што ниедна бактерија или вирус не би можеле да преживеат, тоа не беше ништо повеќе од бегло допирање на усните.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Те разбирам.“ Се состанувавме цел еден месец - музеи, возења во природа, француски и германски ресторани, сладоледи, романтични барови - пред да се бакнеме.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Погледнав околу себе. Немаше никого освен Хелмут во бела едноделна кецела кој студиозно ги гланцаше плочките наѕидот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)