Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Првата кама извади дружина кога поведе, втората кама заглувна кога се фрли на борба третата кој ќе истргне?

„Робии“ од Венко Марковски (1942)

Тие ќе го сочуваат зачуваат нивниот кастилијански јазик, кој ќе еволуира во повеќе јазици (еспаниол, ѓудезмо, јудио, ѓидио, шпањолит, ладино итн., но ќе се развијат и јудеофранцуски, јудеоиталијански, јудеотурски и други).

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Толкувањето, според нејзината полемичка критика, го сведувало „уметничкото дело на неговата содржина“, а потоа таа содржина ја толкувало за да извлече од неа значење.386 Зонтаг жестоко ѝ се противела на психологијата, како и на хегемонијата во либералните кругови на психолошкиот хуманизам.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во тоа време, царот ќе мажел три ќерки и дал збор по светот за кој ќе можит да прескочит од една планина на друга со коњ, царот ќе му ја даел ќерка си за невеста.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Пред таа тивка глетка, трговецот со добиток за малку што не се откажа од својата намера, посакувајќи што поскоро да се врати дома.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Одредбите на овој закон не се однесуваат, односно применуваат на самовработените лица. (чл. 3) Во законот е предвидено дека минималната плата изнесува 39,6% од просечната бруто плата во РМ за претходната година, а висината на истата е предвидено да ја одредува Министерството за труд и социјална политика по претходно прибавено мислење од Економско - социјалниот совет. (чл. 4) Надлежен за контрола при исплаќање на минималната плата е Државниот инспекторат за труд при Министерството за труд и социјална политика. (чл. 5) Предвидено е дека доколку инспекторот за труд утврди неправилности сторени од страна на работодавачот истиот е должен да состави записник во кој ќе бидат утврдени сите неправилности и ќе му остави рок од 8 дена во кој рок работодавачот е должен да ги отстрани неправилностите и истовремено ќе му биде врачена покана за спроведување на едукација на работодавачот.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Години пред тоа, кога бев девојче исплашено и очаено од омразата на својата мајка, верував дека еден ден ќе се појави рака која ќе ме одведе кон едно поинакво постоење.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ова, секако, би било подобро од рекламирање на крекот, но истражувањата во врска со алкохолот наведуваат на заклучок дека влијанието на рекламата врз потрошувачката е незначително.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Коментирајќи го „темелниот јаз помеѓу гламурот и хуморот“ и во дрег-изведбата и во машката геј-супкултура во целина, Њутн изнесе низа етнографски согледби за машкиот геј-општествен живот кои и понатаму имаат далекосежно значење. ‌На секоја хомосексуална забава ќе има двајца конкуренти, честопати, сепак, комплементарни, околу кои ќе се вртат интересот и активноста: „најубавиот“, сексуално најпожелниот маж таму, и „најкампестата“, најдраматичната, вербално најзабавната кралица.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Единствено што се надевам е дека нема да дојде денот кога луѓето ќе престанат да зборат и наместо говор ќе ги користат само рацете на тастатура кои ќе станат извежбани како на секретарката у суд, а пола Македонија да носи тегли наочари тројка од што ќе си ги истера очите пред своето Пи-Си.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

За да може времето од нивните виолетови и сиви мрежни сенки да сече... да сплете гнездо за раѓање на битот кој ќе го бројат... сите идни створенија. без сомнеж, исткаен од превез вечен!

„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)

Ми се пристори дека токму ова прашање упатено по сè изгледа кон мене најмногу ја збуни Јана.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Нејзе секогаш ѝ се потребни поединци од кои ќе може да извлече некаква корист.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Денеска тој не беше со илузорната намера да наиде на некого кој ќе му биде водич или било што во работата заради која беше дојден во Струмица.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Кој ќе се попари од млекото, ќе дува и на маштеницата, потфрли Сугарев отстрана и разговорот се сврте за положбата што настана по неуспехот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога ќе го слушаш плачот на дождот... Кога ќе го слушаш шепотот на есенските лисја кои ќе се ронат под твоите стапала...

„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)

После измената, надлежноста на инспекторот се продлабочува т.е. дополнително се дефинира и тој во согласност со закон заради отстранување на утврдените неправилности инспекторот има право и обврска на субјектот на надзорот: 1) да му укаже на утврдените неправилности и да определи рок за нивно отстранување; 2) да му нареди да преземе соодветни мерки и активности во рокот кој ќе го определи инспекторот и 3) да забрани работа во работна просторија, на дел од техничка технолошка целина, на одделно работно место или на орудие за работа. 87 88 Закон за инспекција на трудот; Сл. весник на РМ, 35/1997.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Идеалите народни требаше да бидат една програма, кон реализирањето на која ќе требаше да бидат насочени сите сили на народот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ме начека, ѝ зборуваше, а сега ќе видиме кој ќе надваса.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Па Турците ли, народот ли, кој ќе знае, ги обележале со камењава неговите чекори. Да не се заборави, разбираш?

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

По некој ден ојду о Костур, ама со кој ќе се разбериш? Езико не му го знаеш, нем си...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

ТВ ЛИЦЕТО: Другар Курта, дали се ова машините, со кои ќе го фатите?

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Во слободното време тој ги распретувал корените на роднокрајните детски соништа а таа ги цртала цветовите од кои ќе им прават венчиња на внучките.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

И конечно, поенатата: „Ќе го преземам рабинското место на Солун на Лаг Баомер15 во 5683 (1933) година и се надевам дека ќе бидам рабин кој ќе воспостави брак помеѓу Евреите од Истокот и Евреите од Западот, кој ќе ги обедини во единствена нација на Израилот, за благосостојба на нејзиното духовно постоење и напредок, како во егзил така и во земјата Израелска”. 16

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

- Ами големава карта, кој ќе се помачит да ја земит?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Почнува да го чувствува влијанието на Маседонио Фернандес, татковиот пријател, поет и раскажувач, кој негува еден парадоксален хумор налик на Алфред Жари.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Слободата на движење екстремно е ограничена, а од страна на новите газди се демонстрира неверојатна строгост.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кога престана да му плеска на она првомајско привидение Пепрутката, веројатно понесена од некое посебно чувство, ми го постави најчудното и најнејасното прашање: дали сум посакувал да учествуваме во некоја заедничка игра, игра во која ќе имало малку свеченост но многу возбуда?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

ЉУБИ, ЉУБИ КОГА СИ ВО ЉУБЉАНА љуби, љуби кога си во љубљана трипати љуби еднаш број кога си на тромостовје љуби на куб, љуби трипати на куб љуби, љуби шестпати по шест љуби колку што можеш да испиеш кригли пресно лашко во гостилницата шестица на улицата која до вчера се викаше титова замижи машки и љуби, љуби кога се качуваш со лифтот на врвот на неботичникот во центарот на градот којшто мижи кога љуби и кога ќе отвори очи цел живот ќе игра мижитатара љуби, љуби кога си во љубљана запни како кога се дава вештачко дишење уста на уста и ич не бери гајле што те сметаат за заостанат во развојот љуби, љуби кога си во љубљана и кога бараш ново скришно место за љубов иако има многу корпи за отпадоци ти сепак фрлај ги зрнцата од љубење по улиците за да знаеш по кој пат да се вратиш љуби, љуби кога си во љубљана овде никому не му е особено важно каква боја мирис и вкус има љубењето а не е во план и изградба на музеј на модерното љубење во кој ќе гори заборавено а ѓоа вечно оганче што ќе го подгрева здивот на засипнатите славеи а штом ќе нема музеј ќе нема ни модерни гатачки пред портите на музејот кои низ дланка ќе ви буричкаат низ иднината на љубењето како надминато минато љуби, љуби кога си во љубљана и ако цапнеш во некоја дупка на млечниот пат по кој се пентраш до емона речи си пу-пу машала ќе си најдеш ново љубење а на врвот на ридот секако ќе ги најдеш прешерн и неговата јулија како сркаат врел планински чај и на љубопитните им шиткаат бројаници од бакнежи и од мигови колку мигови трижпати повеќе бакнежи сите да ти велат ти да не веруваш ама така се рекло и нека биде така како што се рекло дека лично прешерн излеан во бронза крај тромостовјето севезден им врти грб на старите и штрби баби тадури и и’ го плазел јазикот на тишината како оној разбушавениот ајнштајн кој си го изгорел јазикот баш во хирошима и нагасаки којзнае дали тоа го рекол баш ајнштајн ама љубел не љубел времето си врви љуби, љуби кога си во љубљана љуби без наситка остај си малку време да се сликаш пред магистратот со лидија димковска и алеш мустар кои рака под рака влегуваат во мирисот на секое цвете и растат, растат миризливо љуби, љуби кога си во љубљана и да папсаш утре пак ќе ти се љуби љуби, љуби кога си во љубљана и имај на ум дека никој не знае што носи утрешниот ден и дали баш ќе биде нов ден ново љубење љуби, љуби кога си во љубљана и не заборавај дека си на запад, во европа каде што денешната работа никогаш не се остава за утре.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Кој ќе се јунак изнајде - би рекла нашата народна песна, а Ренџов - ЗАПИШУВА.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Остварувањето на тоа, според нив, „не би требало да е тешко“, а би требало да излезе уште полесно „доколку националната влада, во која ќе влезат сите партии и која своето постоење го должи најмногу на нашите напори и поддршка, ќе се зацврсти толку сигурно што ќе биде во можност да ја преземе администрацијата на државата за ослободување на Грција“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Наеднаш ќе открие дека, според Иван Степанович, човекот е предодреден да страда; дека безброј непредвидливи нешта му се испречуваат на патот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Многумина ги отворија устите и така подзинати чекаа да го слушнат арамијата Толета, кој ќе ги уцени сега со илјада лири, за да излезе од село, да не го најдат тука Турците и да го изгорат селото.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Уште во раната творечка фаза Буцати се свртува спрема надреализмот, научната и хорор фантастиката.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- Кој ќе нѐ фати? - свика Шишман.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Знаев дека е тој никаквец, Методија од Стрелеско. Кој ќе биде друг?

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Нè очекуваше Мајка токму со ова прашање да го оттргне од неговата внесеност во барањето нови аргументи со кои ќе ја подготви Мајка за големата одлука. – Не, не знам!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И поздрави ја Уља и кој ќе праша за мене.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Во сите почетни сукцесивни фази од почетоците на минатиот век, па сѐ до 1968 година, палестинското движење имаше само една цел: да ја ослободи татковината и да создаде независна арапска држава.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ќе настапи познатата дехристијанизација на француското општество, со крвава атеизација која ќе однесе илјадници жртви меѓу свештениците, ќе се топат црковните ѕвона, ќе се затвораат катедралите, ќе се сечат главите на мермерните статуи на светците.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Кога се припи до вратата се вкочани од вџашеност, кога на гумното во нивниот двор, наслушна некои машки гласови: - Ноќеска ќе има бој со нож!; Кој ќе се согласи да се бори ќе добие отсуство!;

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Изградете си и вие храм, светилиште, олтар, во кое ќе се молите за божествена светлина во вашите погледи кои ќе ви ги поврзат душите со оние кои ги сакате под златната месечина.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Сторителот кој ќе ја плати глобата во рокот плаќа само половина од изречената глоба; • со чл. 266-г се регулира постапката за посредување и постигнување согласност, со која сторителот на прекршокот се обврзува да ја плати глобата и другите давачки, но и да ги отстрани последиците од прекршокот.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Така нејзиното искуство со ЛСД беше кратко и делумно непријатно, иако доживеа некои перцептивни феномени за кои ќе стане збор.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Нѐ прави одново рамнодушни кон начинот на кој нѐ гледаат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Треба да знаеш дека и ти си смртен.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

— Теслим, бре ќелешковци ниедни, ако сакате главите да и спасите! — се провикна Толе и ја испразни својата куса манлихерка кон калето отакде пукаа мамзерите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во умот на Водачот проблесна генијот, целата земја ќе ја претвори во бункер со трудот на целиот народ кој ќе се брани самиот од непријателите!

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Живеејќи на чифлигот на татка си потајно демнеше згода за која ќе може да ги наклевети Акиноските пред султаните во Константинопол и да им го одземе Имотот а нив да ги направи свои раетини.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Пред да пристапи кон својата централна тема - периодите на балканската историја при падовите на империите, тој ги проучуваше големите преселби на индо-европските народи, па на Аварите, Хуните и многу други познати и непознати народи, кои запирале на топлите мориња, сочните долини, воспоставувајќи и уривајќи империи, предизвикувајќи воедно и цивилизациски мешања, надоврзувања и изблици кои ќе го обележат човештвото за сите времиња.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И кој ќе извлече победа ќе се закити со слава!

„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)

А и жена му Анастасија можеби била спречена да узнае кој ќе ѝ го посади синчето под папокот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Веруваа дека знаците од натписот испишан на височина главоломна имаат волшебна сила и дека оној кој ќе ги растолмачи ќе стане сопственик на богатства неброени.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Затоа и оној кон кого беше упатена љубовта од оној кој љубеше беше воздигнуван како небесно суштество, а така се потиснуваше во себе она што беше сметано за животинско.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Разговаравме со него надолго и нашироко“, објаснува Иван Степанович а со оние свои црнки, поситни и од најмалите бубалки, лази по собата, бара стол на кој ќе го спушти малото тркалезно тело.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Имав намера да си купам нова, подебела од претходната, во која ќе ги раскажувам доживувањата што допрва ќе се случуваат.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

На оние на кои ќе им речеше дека им е одлично виното, летаа од радост и постојано го викаа на пиење.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Јован се затресе целиот. Раката се подаде и двата прста ги фатија обете сламки, но тој не оптегна веднаш да ја извлече едната.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Одлично го владееше книжевниот арапски јазик, како и говорните варијанти на земјите во кои службувал во речиси сите држави на Блискиот Исток, Магреб и земјите на Персискиот Залив...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Разбрав дека се прави нов асфалтен пат од Солун за Турција, кој ќе биде изграден по сите прописи на една меѓународна магистрала.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ние кренавме наш Кинески ѕид на Балканот, со кој ќе се гордеат идните генерации, спасени од империјалистичките апетити на нашите непријатели.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Само, кој ќе го знае тоа име ако не го знае ни свети Ксавиер?

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- А кој ќе ме замени? - Циљка - рече тивко десетарот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

И низ песни прескокнуваа цели епохи Од Самол па до наши дни Што има Македонците да се плеткаат Во подемот и пропаѓањата на сите империи Одвреме навреме во песната на Македонците Ќе им влеташе по некое клето Турче И тогаш ќе се сепнеа и ќе си речеа колку ќе се изрезилеја Ако го скокнеа времето на Отоманската империја Баш во тоа време се збрани сите македонски страдања Сите порази и загушени востанија Баш во тоа време на Македонците им се нанесоа најголемите неправдини И некако природно се прими што Отоманското царство Го урниса човек роден и учен во Македонија Природно беше што во тоа време Некои Македонци влегоа во Стамбол на бели коњи Иако беше сосема неприродно и уште понеправедно Што по по урнисувањето на Царската порта Македонија ја распарчија балканските орли И оттогаш наваму така распарчена се тетерави И во соништата за сите царштини Ја римски ја византиски ја турски биле Тадури и австро-унгарски И на Австро-унгарците Македонците им најдоа маана Да стасаше нивната царштина до Македонија И тука одамна ќе имаше филхармонии и универзитети А не само амами тек и чифте амами и секакви анови Одвреме навреме Македонците ќе запееја Под московски вечери Рабјинушка Калинка и такви песни Знаеја многу такви песни како да не знаеја И од порано беа начуле по некоја Ама особено научија да пеат по руски Откако се најдоа во црвеното царство Неоти знаеја како се најдоа во црвеното царство А отпосле дознаа дека баш во времето На црвениот император Јосиф Висарионович Сталин Се стави печат на старите делби на Македонија За сега Македонците севезден да се прашуваат Има ли во историјата печати што бледнеат Има ли печати на кои им истекува рокот на траење Ако има такви печати тогаш сетики ќе дојде денот Кога на најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Македонците ќе ја качат најубавата им мома Угул гола ќе ја седнат врз знамето со шеснаесеткракото сонце Префрлено наместо седло преку грбот На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Во наизменичен патриотски кас и галоп Да го обиколи сиот свет И да ја разнесе насекаде славата и гордоста на Македонците Секако ќе има и такви кои ќе се противат на ова И ќе велат дека тоа ја навредува честа на Македонците И особено честа на Македонките А Македонките се рамноправни со Македонците Ако не од времето на Роза Луксембург Тогаш барем од времето на Валентина Терешкова Македонките уште пред да се родат знаат дека се рамноправни Македонците нека си мислат дека се порамноправни Впрочем какви и да се Македонците никогаш не се сложиле за ништо Па нема да се сложат ни за голата мома гордо јавната На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Оти сите Македонци знаат дека жена гола ако видат Голема кавга ќе се роди во тие што ќе ја видат и сонуваат А во кавгаџиско настроение се заборават без исклучок Сите соништа од циклусот за пропаднатите империи.

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Во еден говор во Женева, во јуни 1973 година, тој ќе рече дека од една прашина од поединци, од магма племиња, потплемиња, сите веднати под тежеста на резигнацијата и фатализмот, создаде народ на граѓани.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Одредени одговори на тоа прашање веќе дале студијата на Ричард Дајер за геј-мажите и Џуди Гарланд, студијата на Нил Бартлет за геј-мажите и Оскар Вајлд, па дури и студијата на Д. А. Милер за геј-мажите и бродвејскиот мјузикл, при што сите тие даваат мошне различни визии за машката геј-култура и за машкиот геј-субјективитет – иако визии што не се неспојливи со сликата што ја иcцртав тука.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Некој кој ќе ми ја подари розата од видот канцона, ќе ми ја даде емоцијата на операта од Моцарт.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Не наоѓам ништо страшно во таквото однесување.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Навистина, во кого ќе се вљубиш?” Откако ја бакна во челото и се врати на својот стол Стариот писател погледна кон мене: “Кој ќе стане среќно вљубениот што толку нестрпливо ја очекувал смртта на нашиот пријател?“

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Го видов дописникот на списанија за ментално здравје кој ќе ја утеши расплаканата толпа од каналот на заглавеното далечинско копче, и слепото око на светот кое сака само да слуша, затоа што не може и не сака да гледа. Ѝ реков дека е убава, многу убава.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Така, минималната казна за прекршокот кој ќе го направи работодавецот, исплата на плати спротивно од овој закон, е зголемена од 10.000 на 200.000 дена- и (чл. 12, ЗИДЗИПРМ/01), а минималната казна за одговорното лице р е зголемена од 10.000 на 40.000 денари (чл. 12).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Да веруваме и да ги подржуваме и егализираме сопствените избори, ќе го најдеме патот, зошто во срцето се скриени најголемите вистини, вистини кои ќе неослободат од пајаковата мрежа на лагите.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Во стварност, човек би можело да помисли дека резултатот на Гедел само фрла светлина врз еден недостаток во делата на Расел и Вајтхед и да се обиде, инспириран од тој резултат, да создаде систем кој ќе ги надмине и Principia Mathemat- ica и Теоремата на Гедел.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Бара некој кој ќе ги стави тоновите во нормален ред, за да пропее и да можат да ја слушнат сите.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Кој ќе ја научи лекцијата за растењето Пред да прорти жарот во семето на светот?

„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)

Веќе војската и полицијата почна да претресува по куќите...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Врвејќи момчето со рибата шарена пред неа, ја видела и го повикала за да му ја купи.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Но јас веќе знаев кој е со него и дека тој што е со него е изврзан со гнил ремен, ишаран од стапиште со модрици и безумен како и секогаш зашто до мене достаса најпрвин неговиот глас - „Не давај ме, внуку, на никаквециве, ќе ме обесат“ - потоа јасно го видов како се ниша килав пред својот внук и судија и како плаче кикотливо, ја видов таа безначајна празнина во лита и скудна облека на која никнала долгнавеста тиква со влакна, но тоа е сега прикаска што мојава улава старост ја раскажува со чувство на посничка осаменост пред друга, калуѓерска и божја, бездруго свето дрво што размислува над туѓи мисли и се моли над туѓ грев, на оние што веќе ги нема, што се прав како што ќе сум и јас утре прав, јас, Лозан Перуника, дамка од дамките на минатото и вчерашна жива смрт од дружина на мртви луѓе, и тие вчера со гнев и јад во секоја капка на крвта вчера, кога и јас, и сирак и главен терач на туѓа двоколка со сив ѕевгар, сонував и живеев зелено, зелен во една земја што помеѓу топењето на снегот и сушите на болните лета не знае што е зелена пролет, зелен април или зелен мај, и знае или можела да знае што е зелен страв пред чудовиште оплодено од еден друг господ во градината во која се преселиле од рајот женското петле Адам и неговото ребро со женска коса, женски колкови и женско умеење во гревот да посади боцки од кои душата станува жива рана.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кој ќе дозволи толкава среќа? Чанга помислуваше на Балканот, на Сталин.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Немаше однапред договор кој ќе реферира за турцизмите во доменот на исхраната, туку обајцата требаше да бидат максимално подготвени за оваа последна дебата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Планот, оној со кој ќе го ослободат селото од мори, созреваше во нивните лути и преврели души.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Толку темелно сте си ја замислиле идеалната врска, заедно со чудесната вечер во која ќе се најдете со љубовта на својот живот од другиот крај на некоја преполна соба, на некој преполн бар или на некоја страница на интернет, што, всушност, не сте во состојба да ја прифатите стварноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако некој ден намалат водите, ти ќе ги исчистиш ќумците, да не дозволиш да пресушат дулците на чешмата, таа е за син ми Демир направена, за негов помен!“

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Примерот на Машаланов е за поздравување затоа што ги ох- рабрува големиот број „непријавени“ и неосигурени работници – кои, правно гледано, немаат склучено договори за вработување и поради тоа чувствуваат дека се наоѓаат во инфериорна позиција vis-à-vis своите „газди“, да си ги бараат своите права по и судски пат.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Грубата ткаенина добила име blue jeans, а кај нас е позната и како тексас. 108 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сето тоа ќе му се случи зашто на своите сонародници ќе се обиде да им даде на знаење дека ги замениле трите верувања (католичкото, православното и муслиманското), својствени на албанскиот народ, со сталинистичкиот марксизам, кој ќе завладее како нова религија бришејќи ги другите.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Се плашам од дивиот нарав што во часовите на осаменост ја труе мојава душа со желба за одмазда, зошто сакам да бидам повеќе од човек, носен од внатрешниот порив кој ќе ме отуѓи од се што е човечко, а се што е човечко ме направи тоа што сум.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

А таа се движела чудно згрбавена над леите во кои ќе сади арпаџик или лук и, иситнувајќи ги секаквите грутки ѓубре со прсти како со грибло, ја риела земјата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Кој ги скрил? - Кој ќе биде, ако не Гоце.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- А по колку учители имате в училиште? - прашуваше. - А кој ќе знае...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

АМПО: Се знае и тоа кој ќе наиде прв.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

И ќе мораат да си наоѓаат начини како да ја разберат, да ја примат и да се постават кон хетеросексуалната култура кои ќе го изразуваат или ќе го вјадруваат отсуството на нивна субјективна сообразност со нејзините протоколи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Проучувајќи ги падовите на другите империи, Татко може да се соочи и со последиците кои ќе се однесуваат на неговото потесно и пошироко семејство.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Како и самиот јазик да ти навестува дека светот со кој ќе се соочат твоите ноздрви е далеку покомплициран од светот во којшто си одраснал.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Еден ден за вежбање на војската ставија камче на столпчето за километража, на тие што ги има по патиштата.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

— Море зло, кој ќе прави зло на царски човек, туку пак реков да не излезе наопаку разбрано.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога грлото му се доисуши, праша: - А што рече за фаќањето, мајче, кој ќе не фати?

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Да носи огромни предизвици кои ќе растат со текот на годините.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Но, работејќи особено на големите брани, со кои ќе се огради реката и ќе се создадат акумулациони езера, нашиот човек вистински ќе се трансформира.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

„Не го гледам стопанов на куќава, ора?“ „Ора, сее - кој ќе знае“ се протегна Орлен Шумков.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тој ѝ ветуваше сосема обични нешта, толку обични, што луѓето не ни помислуваат да си ги ветат едни на други.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Со тоа ќе станете еден од поголемите јунаци во државата за кој ќе се зборува неколку дена во сите ударни вести по нашите телевизии.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Мајка уште кажуваше дека Татко, пред исчезнувањето, неколку пати го менувал распоредот на своите книги, ги доближувал до одговорите кои ќе ни се наложат како неопходни во времето кога него ќе го нема.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Беше последниот ден од полугодието и мајка им ги чекаше со книшките, во кои ќе бидат внесени полугодишните оценки за успехот.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Фати пладнина време. „Кој ќе издржи до мрак?'се прашаше секој четник во себе, а бимбашијата се плашеше да не се замрачи, та и оттука да му се извлечкаат комитите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Со глоба во висина од 1.800 до 2.000 евра ќе биде казнето заштитното друштво кое нема да ги исполнува условите пропишани со законот, правните лица кои ќе дадат погрешни информации, правните лица кои нема да ги обезбедат условите за работа за инвалидните лица и работодавци- те кои добиените средства од Фондот нема да ги користат согласно со законот.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Ако играш по овие правила најверојатно си го загубил сонот или повеќе незнаеш да сонуваш.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Набрзина ја напишав телеграмата од средбата со Фарук Кадуми, повеќе како настан кој ќе ја потврдеше мојата дипломатска будност и брзо и квалитетно реагирање, со средба и информации од претставник на високо ниво во палестинското раководство, каков што беше министерот за надворешни работи и челникот на Фатах, Фарук Кадуми.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Совет: Во случај на зголемена анксиозност или престимулираност, не дигајте паника, останете мирни и најдете некој седатив кој ќе го ублажи дејството на амфетаминот.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Матанѕистите како да се натпреваруваа кој ќе биде најголемиот јунак во предизвикувањето на умирањето на туните.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

При првата средба во Струга, со доверлива искреност, која мигум се воспоставува, сведочеше за неговиот егзил, за првите минати години во Галилеја, за трагичната 1948 година, кога по нападот на Израел, ќе го доживее крајот на рајот на детството и ќе започне неговиот егзил, кој ќе трае до крајот на неговиот живот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ја означува отуѓеноста на групата од потрошувачката култура која веќе ја претвора женската емоција во стока, која ја става на пазарот, препакува нејзини делчиња заради масовно уживање.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Никој, или ретко кој ќе го поздравеше кога ќе го сретнеше или ќе го видеше во градината. А роднините на Видуша го колнеа.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Господе, прости ги гревовите и благослови того кој ќе прочете сие писание мое.“

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Мевлид ги информирал за условите во кои ќе бидат принудени да живеат, советувајќи ги да бидат штедливи и внимателни, затоа што немало никакви услови да добијат од некого помош.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Тоа во голема мера се должи на пасивноста на идеите кои се „повеќе 108 еден модел на стварноста отколку причина“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

- Бре, ќе се носиме еден други - му рекол чоекот - кој ќе н¯ види, ќе ни се смеи!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Бојата на ноќта и светлоста ги прави сите луѓе дволични. Кој ќе докаже?

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Можев - требаше - да носам фустани; се одрекнав од нив, се одрекнав од тоалетот во кој ќе бев поубава од умрената.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Стариот даб се зарадува и си помисли: “Еве кој ќе ме развесели“ - па ги разниша гранките да го поздрави славејчето и рече: - Запеј, славејче! Развесели ме!

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Првата работа со која ќе се зафатам штом втасам во канцеларијата ќе биде разлабавувањето на вратоврската, заклучив. Морам да се ослободам од овој давеж.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Алтернативната тема или контратема често се именува сосем спонтано во процесот на оваа работа.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

65 Дојде до намалување на потребниот период, од 3 на 1 година, за странските работници кои работат кај ист работодавач и на исто работно место, по кој дозволите за вработување ќе се издаваат без оглед на посебните услови наведени во овој закон, а беше и утврдено дека периодот на важност на дозволата за вработување при прво вработување може да се издаде за период до една година, доколку странецот бара да биде придружуван од членови на неговото потесно семејство, со доставување на писмена изјава до АВРМ, во која ќе бидат наведени членовите на потесното семејство кои ќе го придружуваат (чл. 2 од ЗИДЗВРС/март.10).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Кога сме кај трите деца, од нив почнува една драма која ќе ги засегне и нивните внуци, па дури и правнуци.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Ги одреди слугите што ќе тераат со кучињата, а тој им го покажа каменот на сртот на кој ќе чека и одреди уште двајца од слугите кои ќе чекаат на другиот дел од сртот правејќи ”потковка” во која треба да биде вовлечена мечката.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Таа ја заговарала „чистата, непреводлива, сетилна непосредност“ на уметноста и на нашето искуство.387 Создавајќи таква реска спротивност меѓу херменевтиката на длабочините и еротиката на површините, меѓутоа, Зонтаг не видела што е тоа во површините што им ја прави толку привлечна сетилната непосредност: нивното овоплотено значење.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Поентата, едноставно, е тоа што, за да ја разбереме машката геј-култура, нужно се занимаваме не со видовите на луѓе, туку со видовите на дискурс и со видовите на интеракција, без разлика кој ќе се најде да биде нивен субјект.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

За да можеме да ја подобриме позицијата на работничката класа и аналогно на тоа да обезбедиме носење на позитивно - правни прописи кои ќе го штитат работникот, мора да создадеме клима во која законите кои му даваат привилегија на трудот ќе бидат почитувани!

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Сакав да ја смирам, да ја предупредам дека јас сум сигурно во првата третина ученици која ќе го помине класот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Овие, Арнаутиве, уште во средата дојдоа во Прилеп, со себе доведоа еден пеливан, некојси Исо, на кого цели три дена, акајќи по прилепските аништа, му бараа јунак спроти него, то ест некој кој ќе се согласи да му излезе на Иса на мегдан во борење.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ќе успееш да најдеш три-четири илјади марки и да му ги тупнеш на некој нафатиран влекач кој ќе ти среди во министерството и ќе им однесе дел од парите на Бугарите или Австријанците?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Татко јасно сакаше да покаже, оправдувајќи ги своите подлабоки мотиви во проектот, дека и тој би можел да се вброи во традицијата на балканските и посебно албанските интелектуалци, дека на Балканот постои и една друга голема култура на луѓе кои црпеле како од европската западна култура, така и од источната исламска култура која ќе ја донесат Османлиите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не зборувам за луѓето на социјална помош кои се под опресија на еден традиционален начин - тие 24 часа дневно се зависни од институциите кои ќе дадат пари или не, коишто можат да ги контролираат, коишто можат да влезат во нивните куќи кога сакаат.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Би требало да се состави еден македонски буквар кој ќе биде споен и измешан со српскиот, но така што да содржи две третини македонски а една третина српски јазик, и тоа во втората половина...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Им предложи да ја зголемат својата вооружена одбранбена дружина од триесет на сто земски сејмени. А која ќе стане нужда, сите да трчаат со оружје в рака и да ја бранат својата слобода.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Во 1965. (зрела фаза) Ворхол дефинитивно го открива тонот и почнува редовно да го користи.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Било како било, ним не им требаат геј-мажи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Многу знаат тие кога ми е време, а кога не!

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Значи, се остави критериумите да ги утврдува самиот работодавец – своеволно, а често, во праксата, de facto немаше и нема никакви критериуми при правењето на фамозните „списоци“ или „црни листи“ со имињата на оние кои ќе останат без работа!? г) измените на ЗРО од 1998 ја елиминираа можноста што им се даваше на работниците да бараат заштита на своите права пред надлежниот суд, во случаите каде се оценува потребата и оправданоста од престанок на работниот однос поради економски, технолошки, структурални или слични промени (чл. 7, ЗИДЗРО/98).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Напати, во тие тешки мигови, во кои ќе се најдеше семејството, на разминување помеѓу животот и смртта, како да се доведуваа во прашање сите верувања, идеологии, сите знаења за животот, мошне често се наложуваше случајноста, каков што е, впрочем, самиот живот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Зошто уметникот се согласил на овој сојуз, кој ги изненадил дури и неговите најблиски пријатели, кога неговиот презир кон бракот бил добро познат?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Зер малку измет ти сторив, бре домаќине, со преземањето пагурот голем, со големата погача, со гуската, со големата карта?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

— Отвори, бре ќерата, — се слушна остриот глас на Адема. — Јас сум бегот, кој ќе тропат друг!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Се обидов да ја отворам вратата. Но таа беше заклучана и ги издржа сите мои обиди, но џамлакот само од еден удар ми се свлече до нозете.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Јас бев дојден да ги добијам првите информации од почетокот на првите американско-палестински разговори во Картагина, за да го известам што побрзо југословенското раководство за историскиот настан од пресудно значење за палестинско-израелскиот спор.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Сега очекувам да го видам нивниот лет и да го чујам нивниот кликтеж, кој ќе ме слави и прославува, кој ќе ме штити и заштитува.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Кружевме со сите четири коли низ градот; запиравме по кафеаните, баровите, пиевме, ги честев луѓето кои ќе ми се допаднаа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Земјата остана изолирана по железнички пат, дури по многу, многу години од северниот дел ќе се изгради пруга која ќе се поврзе со Југославија преку Црна Гора.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

И во ателјето, заедно со сликите што ги беше оставил таму, почна да ги реди и платната што ги донесе, да ги реди и да ги прередува по сите ѕидови на ателјето, замислувајќи си го концептот по кој ќе бидат поставени на планираната голема изложба.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Кога би зборувала за мојата комплицирана личност нема зборови кои ќе му дадат значење на тоа што го чувствувам, зошто ова е повеќе од чувство.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Може ли амузијата да биде состојба во која ќе се најдат и театарџиите?

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

— А бре, како на нас, не гледаш оти ги распадија агите под нас?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Смислата на овие технички вежби е во следното: повеќето книжевни почетници ги потценуваат тешкотиите кои треба да се совладаат за да се стане уметник; тие не сфаќаат или не веруваат дека големи писатели се обично оние кои, слично на концертните пијанисти, знаат во сѐ што работат да се служат со разни технички средства.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Длабинската екологија им се спротивставува на таквите погледи, бидејќи од нејзината перспектива мораме потполно да се одрекнеме од антропоцентризмот за да креираме форма на општество која ќе биде втемелена врз симбиозата меѓу природата и човечките суштества.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Оти блажен е, среќен е оној кој ќе успее да ги спои светлината, бојата и музиката; блажен и среќен е оној што од папокот на жената љубена, од словото свое и од чашата вино ќе сотвори Едно, оти само тогаш ќе го најде, ќе го означи средето на светот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

2. Синдикатите самостојно одлучуваат за начинот на нивното застапување кај работодавачот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

МАЛИОТ: Точно ли е дека кој ќе се роди, мора и да умре…?!

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Сега малку одмор и потоа ќе дојди инструкторот кој ќе ве научи да ракувате со пушка...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

На банкетот со акламација била прифатена дадената иницијатива за свикување конгрес на кој ќе се изврши обединувањето на Американците од словенско потекло.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Можеш да одиш низ една или друга улица, без светла, така што не ги гледаш нечистите еднолични жолти ѕидови, улица по улица, со кучиња кои ќе те бркаат и црнкињи кои не те сакаат и мирис на ѓубре, во социјално-станбените блокови. Тие луѓе се гнасни.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се натпреварувале баклаваџии од сите страни на царството кој ќе подготви повеличествена, послатка, со што повеќе кори, баклава во чест на султанот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Експерименталниот фонт Chainletter настанал како резултат од расправата помеѓу Frere-Jones и еден негов колега од RISD за невозможноста да постои систем кој ќе ја оцени читливоста на фонтот.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Се сомневам дека таа идеја ќе може да ја потисне бугарската ако остане само како чисто и голо спротивставување па затоа српската идеја би имала голема полза од еден свој сојузник кој би бил остро спротивставен на бугаризмот и кој би содржел во себе елементи што ќе можат да го привлечат народот и кои ќе му бидат блиски на неговите чувства, и кои ќе го отцепат од бугаризмот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Се интересираше за времето на погребот. Кој ќе присуствувал ?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Одеа по жолтата песоклива бескрајност и запираа на некои места каде што таа во кутии земаше примероци од песокта, примероци од закржлавените пустински растенија на кои ќе наидеа и продолжуваа понатаму.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Само една недела подоцна Коста и Јован се сретнаа во болницата во Елбасан. Коста како возач на Високиот, а Јован закован за креветот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ако бродвејскиот мјузикл имал обликувачко влијание врз карактерот, светогледот, вкусот и вкупната сентиментална градба на протогеј-детето што растело во 1950-тите, тоа е затоа што му овозможувал фигуративен јазик со кој ќе им дава систематски и јасен израз на „оние претсексуални стварности на геј-искуството“ што му го обликувале субјективното постоење во таа непријателска средина (26; додадов курзив за да го нагласам Милеровото инсистирање дека може да постои геј-искуство пред сексот – односно дека, бидејќи „геј-искуството“ вклучува многу димензии на субјективниот живот што ја надминуваат истополовата еротичност, возможно е да му се припише конкретно геј-искуство на дете кое допрва треба да изгради некаква јасна слика за насоката на својата сексуална желба што ќе се јави понатаму).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Кој ќе ми ги ора нивите, вели Витомир, земјата ќе ми остане неизорана.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Како дополнителен заштитен механизам во иднина умесно би било да се воведе и одредена санкција (глоба) за работодавачот доколку не го запази овој и онака предолг временски рок; б) кај видовите на договор за вработување (на неопределено и определено време) најпрво дојде до дефинирање на поимите работник на определено време – „лице со договор за вработување склучен непосредно помеѓу работодавачот и работникот, каде што истекот на договорот за вработување е определен од објективни услови и тоа доаѓањето на одреден датум, завршување на одредена задача или појавата на одреден настан“ и работник на неопределено време – „лице со договор за вработување на неопределено време“ (чл. 2 од ЗИДЗРО/ септ.10), а се додаде и нов појаснувачки став дека оној договор за вработување во кој точно не е утврдено времето за кое е склучен истиот, ќе се смета за договор за вработување на неопределено време (чл. 7 од ЗИДЗРО/септ.10); в) со измените од јануари 2012 година се предвиде дека наместо дотогашната обврска на работодавачот да го чува договорот за вработување во работните простори каде што работи работникот, по ново тој тоа треба тоа да го стори во своето седиште (чл. 2 од ЗИДЗРО/јан.12); г) содржината на договорот за вработување претрпе три измени, една позитивна, а две на штета на работникот: 18 ● со измените од септември 2010 година во чл. 28 се додаде нов став кој предвиде обврска на работодавачот во договорот за вработување да мора да вметне одредби со кои ќе го информира работникот за ризикот кој го носат работните места, за посебните стручни квалификации и познавања, како и да го информира за ризиците кои согласно законските прописи би можеле да настанат на тоа работно место (чл. 10 од ЗИДЗРО/ септ.10); ● диспозитивната норма која им даваше можност за избор на „договорните страни“ да се повикаат на закони, колективни договори и акти на работодавачот при решавање на одделни прашања, доби нова формулација со обврзувачки карактер, односно сега при решавање на овие прашања двете страни треба да се повикаат на овие акти и договори, но само онаму „каде што е соодветно“!? (чл. 10 од ЗИДЗРО/септ.10); ● се воведе нов чл. 28-а кој ги регулира измените на договорот за вработување.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Тоа ќе биде нужна измама која ќе и дозволи да се почувствува почестена.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Претпоставуваше дека, еден ден, кога ќе бидат зрели сиџилите за објавување, тој ќе биде оддалечен од нив, но не можеше да го замисли начинот на кој ќе биде изведено тоа.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Ако постои рајот во внатрешноста на историското време, тогаш ќе следат напорите да се забрза историјата, без оглед кој ќе ги поднесе последиците.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Врапчињата ги оставија стреите на селските кошари и копите со слама, каде што цела зима се тресеа од студ, и излегоа на слобода да ги бркаат бубачките и да прават меки седелца, во кои ќе ги одгледуваат своите мили рожби.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во 1938 година запишува студии по медицина во Белград кои ќе ги прекине во април 1941 поради започнување на војната во Југославија.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

И така Татко и Камилски ја завршија работата околу зборот табиет, за кој претходно мислеа дека ќе имаат многу работа.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Сега беа укинати скалилата што беа воведени со измените и дополнувањата од декември 1993 година, но целта оста- на иста како и претходно – да се намали бројот на месеци за кои ќе се исплатува паричен надоместок.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Постоеле правила што умните по никоја цена не ги погазувале, а таа себеси се сметала дури сто на сто умна.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Да, јас одново треба да барам лост, лост во себе, со кој ќе ја поткренам земјата и себеси самиот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Инспекторот е должен, на подносителот на барањето, да му достави писмено известување за утврдената сос тојба.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Така де, деца кои ќе живеат во тие ваши куќи...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Сметаше дека тој ќе биде оној главниот кој ќе ги одредува правилата на игра.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Имено, со Законот за заштита и спречување од дискриминација, во глава V – Постапка за спречување и заштита од дискриминација пред (специјализираната) Комисија за заштита од дискриминација во чл. 25 ст. 2 се предвидува дека: „Со претставката лицето поднесува докази и факти од кои може да се утврди актот или дејствието на дискриминација“, со што јасно дава до знаење дека во ваков случај работникот кој ќе се реши за вонсудска заштита од дискриминација самиот ќе мора да ја докажува основаноста на нееднаквиот третман кон него од страна на работодавачот, бидејќи освен фактите, тој ќе биде должен да достави и 16 2.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Да му кажам ли кој ќе го купи?

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Кога свирнал со шупелката сите ѓаоли беше му дошле пред него: „Заповедај, честити царе - беа му рекле, - што сакаш да напраиме?“

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И сметал уште дека големите сили не би смееле да ги разделат балканските заедници на сфери на влијание.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

И како групна слика се непријатни: како да чекаат кој ќе го фати крстот штом попот го фрли.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Се разбира ова беше грешка со трагични последици.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- Еве ми јунаството, - му рекол чоекот на 'рсланот, држ се и ич не бој се, да видиме кој ќе падни али јас али ти!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Оние дела кои се занимаваат со критика на капиталистичката демократија нема да може да ги најдете у универзитетските библиотеки, но затоа ако отидете на тезга може да снабдите десетина книги кои ќе ви бидат доволни да ја разоткриете правата вистина и кои вредат повеќе од тоа да сте завршиле 3 факултета.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Навидум авторот ни ја претставува мисијата која ќе го води од слободната и отворена Македонија, каде што тој живее, во различни места во сталинистичка Албанија, која ја напуштил пред триесет и седум години и која, речиси оттогаш, останува под сталинистичко ропство.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

— Тој е, кој ќе биде друг. Толе со дружината — објасни останатиот селанец, Стојан Мегленецот, и испратија двајца од аскерите да сторат абер во Витолиште на мулазимот и мудурот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сите мали војни ќе израснат во една голема војна, војна со мракот која ќе биде добиена, со силината на умот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Кога се разбра таа работа, ниеден полчишец таа зима не прејде преку река да ги вознемирува Дунчани.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Доброволно уште сега се пријавувам да бидам жртвата која ќе ти го овозможи тоа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Тоа е мислам и областа во која најтешко ќе се сложиме. Јас, стар и изнемоштен а вие толку млад!“

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Пред да излезам од продавницата, мојот пријател ми довикна: – Во целата ситуација има една добра работа. – Која? – Стана јунак на една приказна. – Каква приказна? – пак се сепнав. – Приказната се вика „Чај за двајца“ и нејзини јунаци стануваат сите оние кои ќе најдат каква било обетка, кај било.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На Балканот тој ќе се најде во вистински лавиринт на јазична пајажина од кој ќе го бара излезот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Да беа вклучени тие, Rosenthal ќе имаше сосема поинаква изложба, таква која ќе ги означеше потеклото и дострелите на апстракцијата, но и кршењето на еднодушноста од 60-ите и кревањето на една нова парадигма која доминираше во уметничкиот универзум во последната третина од векот.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Не им се судеше, бидејќи за таквиот чин одамна беше донесена пресуда дека секој кој ќе присака, ќе се обиде, па дури и ќе помисли да пребегне отаде граница, ќе биде стрелан.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Вујко ми лично ми го беше предал со молба да се погрижам за неговите хартии. (Додека ми го предаваше клучот спомна и некои други поединости, од кои ќе ја издвојам само онаа: дека не смеам да им се препуштам на сентименталностите и дека ќе треба сосема непристрасно да ги применам сите упатства што тој лично ги има набележано во документот што мене ми го остава).

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Тој просто беше соочен со потребата да оди да го побара, кога веќе не наиде на некоја трага по која ќе тргне. Полесниот начин не му успеваше.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Кога ќе останеше последната нива за дожневање, жетварите се натпреваруваа кој ќе дојде прв до крајот, односно кој ќе ја ожнее последната ракатка.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Шандор на главата има паларија со извиткан обод на кој не му се знае предна и задна страна; под раштрканите мустаќи му се гледа малечкото луле провиснато на крајот од устата; мевот му е испакнат и напиња на елекот што го стега; на елекот му се гледа синџирче од часовник што му завршува во џепчето каде што му е ставен палецот од едната рака; погледот му е сериозен, па дури и малку свечен од важноста што ја придава на сликањето, на чинот со кој ќе се овековечи градењето на куќата, на која е завршен првиот кат, а започнува вториот со оставени отвори за врати и прозорци.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Секој, пријателке златна, кој ќе му наштети на добродушниот и оној што не нанесува зло, со едната нога е веќе е в гроб. ***

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Францускиот бенд, „Ејжен даб фондејшн“, побарале после концертот во кафеаната во која ќе ги полнат стомаците, рафално да стрелаат по келнерите со ќебапи, суфлаки и слични убиствени месишта подготвени на скара.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

А, и кој ќе ѝ ги пази децата, кој ќе смени пелена на татко ти, кој ќе ја чешла мајка ти?

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Предлогот на Арафат беше пречекан на нож од двете страни: некои палестински федаини во предлогот гледаа отстапки во, прилог на колонизаторите кои требало да се истераат, а не да се интегрираат, додека Израелците во ова ќе видат маневар да се придобие меѓународната јавност, за да се уништи нивната држава.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Иако промени неколку кројачи, а помеѓу нив и најпознатите од Стара чаршија, нему не му појде од рака да стрефи мајстор кој ќе му сошие сако што ќе ја прекрие чудната форма на неговиот граден кош и ќе го поништи впечатокот дека неговото торзо е градено врз скелет од голема птичја кобилица.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

На работниците, дури и за најбанални работи, им се пишуваат казни; тие константно се малтретирани од новиот менаџерски тим,2 а оние кои ќе се спротивстават веднаш се прераспределувани на полоши работни позиции.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Венец кој ќе биде ставен од свештеничка рака, со оние убави негови зборчиња: (изрекнува со пеење како поп при венчавање). „Венчает сја раб божји Илија и Антица...“

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

19.50 Замислете нешто што го трга сиот ваш страв и прави да нема никаков стрес. Издишувам. Замислете дека исчезнува и најмалата непријатност.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во однос на Турција, нивниот предлог бил дека е потребно да ја напуштат сегашната британска „политика на присилување на Турција да влезе во војна“ со примена на заканата дека ако не влезе, ќе ја остават „сама да си ја срка чорбата по војната“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Жан Мартин пак прашува: - А кој ќе плати да пиеш она што се јаде и да јадеш она што се пие? Тони пак одговара: - Сите овие што седат овде. Се разбира, дамите повеќе. Јас сум за нив неодолив.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Не мислев да соопштам дека големите автори, големите уметници се болни, макар и возвишени, ниту се трудев во нив да пронаоѓам некакви знаци на неуроза или психоза кои ќе ги „разоткријат” тајните на нивните дела, нивните „шифри”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Откако ја прогласи за ништовна повелбата на Палестинската ослободителна организација, со која потврдуваше дека оружената борба е единствениот пат на ослободувањето на Палестина Арафат сакаше на крилјата на мирот еднаш засекогаш да долета во слободната држава Палестина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Коските измолени, места јаглен сторени, Кој ќе го крепни кафезот, кој птицата молкната, Кој ќе ни ја ублажи и стиши болката Кој ќе ги крене крилата преморени?

„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)

Напред, се клештев, кон таа постела во која ќе остане печат за една љубов - дамка крв, стопен црвен восок. Таинствено се клештев.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Ако ми се пие вода, кој ќе ми даде? - ги постави Бреза вообичаените прашања.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Двајцата го знаеја секој пејач - мислам пејачите за кои никој порано не чул - и постојано ги обиколуваа продавниците со плочи барајќи некои стари или приватни изданија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И така, ќе имаме син кој ќе се вика Иван Ташин“ си велев и мислев на мојот син, кој беше веќе многу многу наближил и секој момент требаше да се појави, да заграби од воздухот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Захаријадис сакаше армија која ќе се бори против англоамериканскиот империјализам, како што имаше обичај да се изразува, но не без одредена причина; тој сакаше армија која исклучиво ќе се определи кон оние основи, кои Захаријадис уште како младинец ги беше донел од Москва...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Секогаш постои можност да се појави некој со кој ќе ја сподели својата самотија.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Кој ќе го направи тоа прв? Нема ли да се излаже ако го направи?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ако, како што признав на почетокот, не бев човекот што треба да го предава предметот за тоа „како да се биде геј“, исто како што не сум човекот што треба да пишува книга на таа тема, тоа е затоа што отсекогаш сум бил благодарен за, а и длабоко внесен во, експлицитната, некодирана, идентитетски заснована машка геј-култура, особено за книжевната фикција.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Биди ми сѐ како што јас сум за тебе сенка која ќе те следи и во мракот.. Зошто едноставно Ти си Ти...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Е, кој ќе оит да најди млеко? - Зетоите ќе одаат.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Да се биде Lo-fi, под техничките стандарди.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

За жал, токму ноќва, во која ќе умреш.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Меѓу Палестинците и Израелците започнува нова серија преговори за воспоставување на автономијата во Рамалах, дел од Јордан и Газа, од кои ќе бидат евакуирани Израелците.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И ни овозможува пристап до извор на лично значење преку кој ќе си го осознаваме животот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кулик така е заговорник на нова агрокултурна револуција, која ќе донесе нова симбиоза помеѓу човекот и животното; тој сака да ја ограничи човечката популација на третина од сегашниот број за да се воспостави нова рамнотежа во биосферата; но, посебно, тој сака да ги поттикне истражувањата на психологијата на животните кои би резултирале со нов дијалог меѓу животните и човечките суштества.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Приказната почнува во еден убав мајски ден, кога постарата, малку необична, мистериозна Г-ѓа Морисон во еден парк ќе го запознае младиот Г-н Стјуарт кој ќе ѝ се довери и пожали дека неговата љубена наместо да се омажи за него, сака да прави кариера на оперска певица.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

— „Не, не. Кој ќе чуе как ќе рече?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А кој ќе ми помага, ако појдеш ти на гробишта.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Иван Степанович е голем комбинатор.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Со притаен здив чека да види дали ќе се отвори портата и кој ќе излезе од неа, а кога таа се отвора и на Градишки Пат излегуваат Васил Митрески, Недан Бозоски, Цветан Ендоски, Стеван Ѕвездакоски и заедно со нив и Максим (тој во едната рака носи долга тутурка од книга а во другата дрвено троножно столче, исто такво какво што донесе Јосиф) и кога и тие се завкачуваат пругоре по Зедница, зазорот се претвори во треска.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

„И денес се разбудив пред сите пилци“, беа зборовите со кои ќе ме пресретнеше мајка ми во тремот кога ќе излезев од собата замижан и поспан.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Каква срамота за нас, Ѓорче, каква!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Од веќе скудните и главно случајни контакти што ги имаше со своите собраќа, било од околните острови или од копното, до него допираа приказни за прогонот на слободните ѕидари на кои им се припишуваше дека се еден таен и опасен еврејски култ со кој на врвот од хиерархијата раководат јудејски плутократи подготвувајќи антихристијански заговор во кој ќе се оствари новиот поредок под власта на синовите на Јуда.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„А настапија денови кога има за што да се разговара, нели?“ го прашува тој по сè изгледа татко ти и уште се двоуми каде да седне, на миндерлакот или на столот од онаа страна на масата.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Одбери популарна тема од селскиот живот, нешто за ослободувањето од ропство, родољубив мотив кој ќе го помогне народното дело. Одговорноста на уметникот е да просветува!

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Проживеаја четириесет години, тек лав не си рекоа настрана, а сега одеднаш треба да земат секирите, да се исколат. Кој ќе чуе шо ќе рече?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

По оваа несреќна околност, Божиновски се решава да ја тужи битолската експозитура на „Кјуби“ АД за осигурување и реоси- гурување, за неисплатениот „минат труд“ без да бара враќање на работното место.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во текот на многу генерации, тие усовршени карактеристики стануваат поизразени во рамките на еден животински вид, и од развојот на тие особини зависи кои видови ќе опстанат, а кои ќе исчезнат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

За својата татковска болка не признаваше никаков специјалист и никого не викаше ни за консултант ни напомош; оти, кој ќе му кажеше дека и во современиот свет е редно синот да умре пред таткото?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Па што да правиме? Кој ќе нѐ весели за Нова година?

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Кој ќе му дај ако не ние, нимните сестри?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

„Што е ова? Конференција за печат? А кој ќе работи?“ извика дојдениот.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

„Кој ќе дојде на мое место?“ - прашува запрепастено.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Кога тој го знаел само договорниот знак по кој ќе се препознае со врската, а дали таа ќе се појави како познат преправен во непознат или непознат преправен во познат, дали како женско маскирано во машко или обратно, тоа Баге ниту го знаел ниту требало да го знае.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

А кога еднаш мајка ѝ рече дека кој ќе научи писмо ќе може да му пише на тоа момче што го сака, таа се зацрвене до уши, избега од рацете на мајка ѝ која сакаше да ја избакне.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Околу половината на снагата имаше опашано шарен црвен појас, во кој беа закачени две-три главици праз и парче пченкарен леб.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Си починуваат. Тешко се разговара долго а бездруго ни едниот ни другиот не знае кој кого ќе надживее, кој ќе е победник за делченце од времето.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Но Толе сега имаше друга цел и тој почна да си го кажува алот зошто оди по планините.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во мракот причекува да ја чуе како се сплескува од првиот yид на кој ќе налета.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Но, кој ќе ги разбере докрај мажите?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

- Најдов три кристални чаши. Сега кој ќе пие во стаклени? –Настана мрморење, де од еден,де од друг: Јас сакам кристална, јас несакам стаклена, во неможноста да ги поделат чашите се надвикуваа.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Во него била вгнездена омразата на оние кои владејат спрема оние кои ќе владејат по нив, и стравот на оние кои владејат од губитокот на владеењето.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

7. Невработено лице, во смисла на овој закон, е лице кое: 1) не е вработено; 2) е пријавено во Агенцијата за вработување; 3) е способно и сака да работи; 4) активно барало работа во изминатите 30 работни дена и е на располагање на берзата на трудот да започне со работа во следните 15 дена; 5) не одбило соодветна понуда за вработување и 6) на кое работниот однос не му престанал по негова волја (чл. 53, ЗВОСН) [оваа последна и подвлечена спорна точка, во меѓувреме, е укината од страна на Уставниот суд на РМ со Одлука У.бр. 173/2010-0-1 од 22.VI.2011, благодарение на иниција- тивата од 1.X.2010, поднесена од страна на ДСП „Ленка“ - Скопје и Асоцијацијата „Магна Карта“ - Велес].

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имам храброст да ја соголам душава и мојата интимна исповед да добие форма преку алегоричните со драматична аура секојдневија, преку копнежите насликани со акварели и некогаш смирувачки, елегични а некогаш агресивни, фуриозни и флуктуирачки движења на судбината.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ете, сега неговото срце најде жена со која ќе векува.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Невидливата жнејачка стои над двата класа и чека кој ќе созрее прв. Така е, Константин, по него Кара-Демир.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Ми даде амајлија и вода преку која ќе ми гледал додека ја пијам и ќе ме лечел од „Злото“.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Тие што ги беше бранел, без да знае кои беа, и кои ќе бидат по војната, всушност му го спасија животот во времето на комунизмот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Возможна е претпоставката на авторот дека е тој руски Евреин, некој Полјак, Украинец, а можеби и Србин од Војводина. Кој ќе знае.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Оној кој ќе го погодеше го сметаа за добар стрелец.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Се трупаше снегот цели четири месеци, од декември до март; кога влезе април, ги ослободи куќите од снежните окови.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

ДИМИТРИЈА: Никој мене не може да ми плати. Кој ќе ми ги плати нозеве? Од оваа чатија паднав.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Но нема да биде почетокот на една долга кореспонденција помеѓу Европеецот Гијом Аполинер и Балканецот Фаик Коница (која ќе трае до 16 октомври 1913 година), нивните две средби во Лондон (во 1903 и 1904), меѓусебната соработка во нивните списанија, Les Festin d` Esope на првиот, Albania на другиот туку и сведоштво на едно ретко европско-балканско пријателство и за проникливо разбирање на суштината на другиот...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Машаланов задоволен од одлуката и од ефективноста при нејзиното спроведувањето, бидејќи од истата ја доби чесно одработената финансиска надокнада.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но бугарската благодарност е само еден ден до пладне, а после Бугарите ќе речат оти тоа го направи Русија со свои планови да го завладее Балканскиот Полуостров, спасувањето на кој ќе се наоѓа во Англија, и затоа Бугарите, наместо да се во сојуз со “великата освободителка”, ќе се фрлат во скутовите или на Англија или на другите непријатели на Русија и на словенството.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И тогаш кој ќе мисли на патот на јагулите?

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

И тие, пак зборуваше стариот: ако мртвите не им отстапат место на живите, кој ќе го стори тоа?

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

По едно време, од левата страна на Вардар, се покажа висока, стројна и многу јака жена.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

И тогаш, човечето се открива повторно, дури можам да му го видам лицето, напнато до грч, како да се бори за пресудниот здив, оној со кој ќе исплива, ќе се истргне од бездушната маса.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Тешко му на оној кој ќе им излезе на патот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Со дрзок мирис кој ќе примами нечиј нос.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

После кој ќе ме куртулиса?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Без никаква дрога, освен кофеин и никотин, јас утре ќе бидам во Сан Франциско и ќе слушам некоја своја музика, а во недела, ако даде Господ, ќе се разбудам на Хаваи со папаи и ананас за доручек.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Идејќи на угорното, ми рече да се носиме еден други, за полесно да ни биди; ич бидуа тоа, јас не му кандисав да се носиме.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Па преку публиката која ќе може да им каже на авторите и на актерите што мисли за нив и нивниот творечки агенс, да заличиме на Европа.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Главата ќе му ја симнам од раменици на тој кој ќе помисли такво нешто!“ рече.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Околу тиранинот ќе се создаде свита која ќе биде измачувана од истата страст и амбиција - да се владее, со или без тиранинот, да се стане дел од една гротескна процесија која ја инструментализира немоќта на тиранинот, нагризен од амбицијата на вечното владеење.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Бегот со гнасење се потргна од квичавото старче со крваво лице и сепак, во двоумење дали да го удри или да го заборави, го праша нешто на турски.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не можеше да замисли работна соба без рафтови, без нужната широчина во која ќе можеше да се движи од едниот до другиот крај на собата.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Уринирањето во ветер им го оставам на тие што имаат време.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ете, јас су пратен од таа организациа да ти го кажа воа и тебе, како шо го кажуам на секој наш човек кој шо сака да му помогче на својот народ. A јас су уверен дека ти сакаш, и се гледа дека сакаш, ама не умееш најарно да работиш.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Се напинам, се напинам со сета сила, но енергијата ми останува некаде во мене, некаде во стомакот, некаде во некој празен простор во желудникот, таа тамо лебди како пердушка и нема во себе никаква тежина со која ќе налегне за да потисне нагоре енергија која ќе ми го поткрене јазикот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Во својата итроштина жените биле обземени од чувство на победа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Поинаку се однесуваме кон луѓето кои ќе ни се приближат и премногу, и кои ќе ја искористат таа близина.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Леле, кој ќе го изеде сето ова? - со вистинска загриженост прошепна Денко, шетајќи со очите по поставените јадења.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сам? - го праша еден мустаклија кому сите му отстапија пат до него и кој ќе беше најважен штом го допраша: - Неорганизиран?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Нормално, во Фектори имаше повеќе педери отколку, да речеме, во Конгресот, но гарантирам дека ги немаше повеќе отколку што ги има во вашата омилена ТВ емисија.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Г. С.: Даглас Хофстетер во воведот дава краток опис на нештата за кои ќе пишува навестувајќи ги така насладите што следуваат. M.G.: Every few decades an unknown author brings out a book of such depth, clarity, range wit, beauty and originality that is recognized as a major literary event.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Којзнае кој ќе ги прави јајцата во пуљките! се огласува Борис Биџов од најкрајниот ќош.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Претседателот на Дисциплинската се изремнави барајќи ја положбата во која ќе си угоди и, божем неволно, рече: „Тишина, ви се молам!

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Речиси јас сум сигурен дека поголемиот и поодговорен дел на мојата личност беше само нем сведок на насатанот за кој ќе стане збор.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Секако, позитивен чекор кој е за поздравување е дополнителниот Амандман XL со кој се пропишува дека начинот и постапката пред Уставниот суд ќе се уредат со посебен Закон за Уставниот суд кој ќе го замени досегашниот чл. 113, а секако тоа ќе значи дека и постапувањето по уставната тужба ќе биде подведено под новата легислатива,150 додека пак Деловникот ќе остане да ги регулира техничките аспекти за внатрешното организирање и функционирање на Уставниот суд. 149

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Имав чувство дека се наоѓам на крајот од дипломатскиот маратон или на самиот почеток!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Му раскажував за годините минати крај Арафат во Картагина, за мојата дипломатска мисија, за мојата желба да пишувам за тие времиња, за дипломатските години, можеби во книжевниот жанр на романот кој сметав дека може најблиску да претстави еден можен тоталитет на еден историски процес-роман во рамките на една долга романескна балканска сага, на моето албанско и балканско семејство...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

3. Алфабетското писмо по себе и за себе е најумно.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Некогаш мајка имаше забелешка за секој кој ќе поминеше по улицата; сега гледаше со отсутен поглед и молчеше.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Хартијата од која градиш брод за внукот можеби е лист од поетска тетратка Или само потсетник, азбучник, а можеби и обичен збир од зборови при обид за песна во која ќе се разјасни случајот со украденото море: “Зошто преку планини го занесоа во непознат крај?“

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Жртвениот медитерански ритуал достигнуваше една од своите апотеози.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Оттука ќе се наложи постојаниот контрапункт, на ниво на наративните содржини, помеѓу инспирираните реминисценции на семејната „сага” и на инцидентите кои ќе му се случат во текот на четиридневната посета на оваа земја којашто авторот, не одвојувајќи се од мајчината прегратка, ќе ја напушти на двегодишна возраст, за време на италијанската окупација.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Не се наложи нов владетел кој ќе го разбереше диктатот на историјата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Крајната цел на имитацијата на Копола на една женска имитација на Џоан Крафорд е да им се овозможи на Соник јут пристап до еден поткултурен стил на настран културен отпор, кој ѝ е директно противен на таквата комодификација, а на кој ќе можат да се повикаат, кој ќе можат да си го присвојат и да ѝ го претставуваат на сопствената публика како негова хип алтернатива.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во 1978-та година, во краткиот додаток на собраните дела од Louvain Колоквиумот одржан 1976-та година, на тема Литературата и Преводот, Andre Lefevere предложи името Translation Studies да биде усвоено за научна дисциплина која ќе се занимава со „проблемите кои произлегоа од зголемената продукција и дескрипција на преведувањето“.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ве ослободува под папок од пајажина за паченце басма, поначесто или чат-пат, кој ќе знае.“ „не освтавате, потоа пцуете.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Важно е да имаш некој кој ќе те доближува до него, со топлината што ти ја дава.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Штом стрелките дојдат до таа позиција на 5 часот и 17 минути, тогаш ќе рикне една снажна, народна, патриотска песна, која ќе говори за непокорот на овој народ, за сите херои родени и неродени кои газеле и ќе газат по оваа земја - продолжуваше Гаврил пред огледалото.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Пред Даскалов ги премолчав деталите: она, дека уште го паметам купето со дрвени клупи и љубопитните лица на патниците кои ќе наѕирнеа низ прозорецот и ќе отскитаа низ ходникот на вагонот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Понекогаш дури и ја сонував таа рака, и во сонот ја подавав својата рака кон неа, и мојата рака удираше во ѕидот па се будев.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Не го сторив тоа ни оној ден кога свесно одбив да бидам „унапреден“ во доделувач на пофалници и на други одличија со кои ќе требаше да им ги украсувам градите на оние поединци од стадото кои ќе прифатеа дека единката нема потреба да размислува за појавите и настаните за кои Партијата има одамна веќе стокмено одговори и распишала рецепти и правила.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- А, партнер кој ќе ти биде? Најде ли, капариса ли некого? - Не знам.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

2. Веројатно ја знаете онаа приказна за двајцата монаси, но сепак ќе ви ја раскажам.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

На пример, сите во домот знаеја дека нешто лошо ќе се случи со Аритон Јаковлески, некои можеби го знаеја токму и часот на несреќата, а можеби знаеја и некои други подробности, за местото и начинот на кои ќе си го одземе животот, но никој не наоѓаше за потребно ниту со мало прсте да помрдне.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Седна на креветот, и со огромно нетрпение го искина од страна, ги прочита првите две реченици и издиша разочарано: „Госпоѓице Јовановиќ, по повод модната ревија на интернационално познатата белградска стилистка Исидора Перуниќ, која ќе се одржи на 12 Мај оваа година во офицерскиот дом со почеток во 20 часот, потребна ни е помош.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Да чекаме истиот или да пропадне или да изроди нова сила која ќе ги реши сите проблеми.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Така значи, делото на Старова, не ни овозможува да откриеме само една капитална епизода од историјата на современото македонско општество, туку тоа ни го открива исто така клучот кој ќе ни помогне подобро да ги дешифрираме реакциите на овие соседи на југоисточна Европа, кои ни се истовремено толку блиски, но и толку мистериозни.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Националните држави бараат неменливи, долгорочни и одредени национални граници кои ќе ја одредат територијата, како простор со одреден степен на кохерентност и значење.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Не беше ли така кажано во Библијата што мајчето Минадора ни ја читаше еднаш во годината?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кога тоа не се случува, терапевтот може да помогне со поставување прашања кои ќе ја поттикнат индивидуата да генерира описи, споредувајќи ги со претходната доминантна тема.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Почеток на виорот кој ќе ти ја украде и последната мисла.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

280 Триманова против Стоби Спор за неисплатена испратнина1 Nullam cum litigatore, quem in proprium recepit fidem, contractum ineat advocatus nullam conferat pactionem (C.J. – 2,6,6,2) Адвокатот кој ќе се нафати да застапува не би смеел да влегува во никакви [тајни] преговори, ни спогодби со парничниот противник Работничката Лиљана Триманова од Велес (сега 50-годишна) беше вработена во приватната модна конфекција АД „Стоби“ – Ве- лес, од 2002 година – седум години пред да настане конкретниот работен спор опишан подолу.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кој ќе му го зблажи сега копнежот, нестивнатиот копнеж по онаа мирисна, светла мугра - последната што ја виде и што осети во родниот крај?...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

На коцката кај МКЦ имаш девојки кои ќе ти направат сѐ што сакаш, а не мора да ги ожениш.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Баба ми се согласи и се договоривме заработувачката да ја делиме на половина, а во бизнисот да го вклучиме и дедо Борис, кој ќе ги наплатува влезниците.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

И еве, мој пријателе, ние стануваме спасителите на тоа што можело да се спаси од исламско-османските вредности во доменот на лексиката на балканските јазици!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Има, рече во дворов на општинава еден пеливан од Кичевијата кој од пред три дена низ сета каза прилепска бара јунак сприти себе, а нашиот прилепски јунак, кој ќе го надвие кичеецот, еве го, покажа на Лазора.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кој ќе биде победник? (Под прашањето стои голема карикатура и напишано: ова).

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Тоа ќе е голем зафат, со кој ќе се обезбеди вода за пиење, за наводнување во земјоделието, индустриска вода.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

МЛАДИЧОТ: Би сакал да го добијам револверот со кој ќе ја вршам акцијата. Да свикнам на него.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Имам едно опасно прашање. Дали...!? Кој ќе ми одговори? Сакам знак, но вистински и сигурен.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

А вие, ако немате ракија, кажете. Имам јас и поголеми побратими од вас.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се обидував во отсутниот дијалог со Татко над ракописот на неговата Историја на Балканот низ падовите на империите, да сведочам за потрагата која ќе ја наполнеше неговата тишина, празнините во ракописот. Потрага која не престанува.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Јасно е дека бракот бил резултат на спогодба, таква со која ќе се задоволат барањата на мајката на невестата, која не сакала да му даде развод на својот маж пред нивната ќерка да се омажи.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Па неоти ќе не остават сега агите живи?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Знаеш што? Ќе измислам сон во кој ќе минуваме низ вселената.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

АЛАБИЛЕР - Господ знае; кој ќе знае

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Понатаму ќе забележи дека „не е на нас и на нашите грчки пријатели овде во САД да полемизираме за идните граници на Македонија“, бидејќи тоа „прашање, без сомнение, може и ќе биде решено од самите Македонци во сите три дела на земјата, преку соработка и со пријателска помош од нова Југославија, нова Бугарија и, (ние се надеваме), нова Грција“, а желба на сите Македонци во САД, како што истакнува Г. Пирински е да се најде „пријателска солуција која ќе биде задоволителна и за Македонците и за сите демократски балкански народи“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Џвака сланиничка и потпивнува вино, чепот му бил до уста.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Еј, еј, море мажу, море будало - си рекла сама со себе жената - не си земаш една измеќарка да ти ја крепи куќата, туку му нарачуаш на метлата, таја да врши работа.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

На третата вечер ќе идат наречниците да и одредат на „дуда" пат по кој ќе врви во својот живот. Пак стрина Маловица дојде.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А беа можеби неискрени па дури и невистинити бидејќи, морам да признаам, Таша не беше грда жена.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

СОЊА: Кој ќе ги донесе одлуките еднаш засекогаш? Ти? Ти тоа би сакал.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Ако овие барања сретнат отпор од некоја од пропагандите, тогаш да се моли турската влада и големите сили да се оддалечат од Македонија деморализирувачките пропаганди, да се востанови Охридската архиепископија, во рацете на која ќе премине црковно-училишното дело за сите христијански народности во Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Синдикатите кои имаат членови вработени кај одреден работодавач можат да именуваат или изберат еден или повеќе синдикални претставници кои ќе ги застапуваат кај тој работодавач.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

БОРИС: На тоа мора да се стави крај. СОЊА: Кој ќе го стави крајот? Ти? БОРИС: Јас! Јас почнав, јас ќе завршам.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Кое кај паднало, тамо останало.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И ќе се случи овој исклучителен човек и оваа исклучителна жена да имаат син меѓу нивните деца, кој ќе може да го почувствува и да го пренесе со толку голема суптилност и длабочина овој речиси сакрален простор што тие успеале да го создадат среде силните немири на животот.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Свесни дека во тие повоени години лесно можеше да се стане роб на изговорените зборови, тие многу внимаваа кој ќе биде четвртиот партнер.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

За да добијат дозвола, промотерите обично треба да преземат обврска дека нема да се дозволи никаква дрога да се внесе во клубот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Но ако во неговиот јазик има гласови што ги нема во јазикот од којшто се позајмува азбуката, тогаш позајмувачот на туѓата азбука ќе направи некои изменувања и дополнувања на неа, со кои ќе биде означена разликата во гласовите меѓу двата јазика.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И Татко и Мајка, на различни начини, беа обземени, во залезот на нивните животи, со големото прашање на нивните животи – што ќе стане со нас, децата, кој ќе бдее над нашите животи.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Се разбира за секој избор постои цена, која ќе мора да ја платиме, покасно или порано.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Му реков дека мислам оти не сум упатениот кој ќе може да го поведе кон неговата цел.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тавел, не пишуваше класични сценарија, туку смислуваше ситуации кои ќе предизвикаат инцидент, односно предтекст којшто на протагонистите ќе им даде самодоверба и истовремено простор за импровизација.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тие не можеа да разберат дека не постојат графи кои ќе ја заробат хуманоста и желбата да им се помогне на оние кои работат за да преживеат, скршени во своето достоинство.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Знај дека и твоите дела, кои ќе се читаат и толкуваат сѐ додека има луѓе, еден ден ќе умрат, а со нив ќе умре и твојата бесмртност, затоа што еден ден ќе умре и последниот човек.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

- Кој ќе биде со тебе, кој ќе те контролира?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

На 2 септември 1961 година тој ќе присуствува во Белград на Собирот на неврзаните, на кој ќе биде поздравен како херој на деколонизацијата!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Кој ќе чуе како ќе рече: „Тиии! Ами толку ли чурук била таа пуста жена, сиот трошок по неа фатил само пет лири!“.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Јаренцето можеби мислеше дека тоа зависи од него, и затоа, додека ја играа својата игра, тоа постојано гледаше кон него, но тој за сето време се обѕрнуваше околу себе, дали однекаде не се подал некаков знак, по кој ќе може да се познае дека можат да го прекинат тоа свое самозалажување. Сонуваа за тоа. ...

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Што се однесува до обидот на Кулик да создаде нова „соединета култура на ноосферата“ која ќе биде втемелена на сетилото за мирис, можеме само да кажеме дека културата како таква - наспроти природата - е воспоставена дури со моментот кога човечките суштества престануваат да се потпираат на чувството за мирис.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Данче, примашот или трубачот - сеедно кој ќе му ги земе парите.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Братко, кој ќе чуе ка ќе рече: „Илко Сукалов се жени, па не и навечерал нункото и попот“.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Верува дека нема да го пропушти, во тоа неговиот творечки дух насетува прикаска, но тој е автор кој, прво, пишува за свое задоволство и, второ, сака да си постави мамка на која ќе се фати за да може добро да влезе во играта и успешно да исплива од неа.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

А подоцна, кога веќе беше роден, многу често, само и да помислев: "Мој Иван е овде" - веднаш ми се причинуваше дека тоа име го слушам изговорено од некого и тоа на сет глас, иако јас молчев.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Согласен сум, брате мој, со предлогот, не сме ние тие кои ќе предложат во историјата брзо да се промени смислата на овој збор.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не ми студи, велеше, јас како што знаеш не сум зимурлив, а ти убаво завиткај се, и притисни се во внучињата, диши во нив, имаш голема уста и голема снага, огнот од телото дувај го во нив оти лошо време се погоди есента си заминува и се знае кој ќе ја замени!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

На тоа место каде што ја најдов црквата порано бил орман со стари тополи и врби; требало дрвосечачите да пристигнат, да ги кутнат дрвата од кои ќе избичат штици, греди и друг дрвен материјал за да почне да се гради црквата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Инспекциска заштита, односно интервенција во согласност со одредбите на овој закон може да побараат и лицата пријавени на јавен оглас заради вработување (чл. 16, ЗИТ).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За жал, настаните во кои ќе распламтат огновите на личната болка, најбавно ги покрива пепелта на заборавот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

После сите тие грешки, погрешни избори и лажни импулси на чувства научив да сакам искрени и верно и со срцето и со умот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Истава помисла, дека нејзе ѝ е потребен некој кој ќе може некогаш ако затреба да сведочи за нејзината среќна надеж, и пред малку ми наиде, уште кога Бојка стоеше кај фрижидерот.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- А кој ќе ги храни тие деца, бре Јани, штом ти цело време ќе лежиш под дебелата сенка на селскиот чинар? - потсмешливо праша Мита.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Од колено на колено сите потајум го псујат Голијат, ама сал еден му излегува на мегдан, средполе, пред сите да го праша како тоа само за пет години служба станал мултимилионер кому наеднаш му се присакало сите да му се поклонуваат а да не го проколнуваат.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

— Им рече еден ден на сретсело. — Ќе го обеса секого кој ќе наврти да и брка Дунчани од Раково.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Можеби некој таму ме очекува, некој кој ќе ме одведе и ќе ја одреди мојата судбина.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Чети од доброволци што ги организираше Парсонс ја подготвуваа улицата за Неделата на омразата, закачувајќи транспаренти, сликајќи постери, местејќи знамиња по покривите, ризикувајќи си ги животите за да растегнат жици преку улиците на кои ќе се веат знаменца.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И оваа приказна, барем на прв поглед, до овде делува сосема регуларно и праведно.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Како што се гледа од Табелата 2, ова зголемување на бројот на ска- лилата доведе до значително намалување на бројот на месеци за кои ќе се исплаќа паричен надоместок.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

И сето тоа да го напишам како нова возбудлива авантура за која ќе чита целиот свет.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Големите воени организации ќе регрутираат војници од малите сателитски народи, кои ќе ги заменат малите неојаничарски воени единици како што е на пример легијата на странците...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Композитор и диригент - Крал и Премиер!

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Затоа уште во белината на тоа огревање на небото тој бараше некоја нишка, по која ќе може да го погоди она, што доаѓаше допрва.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Па, кога ќе мериш за да го одбереш помалото од поголемото помеѓу пушач и пијач, на кантарот помалку тежи зависникот од никотин, а од понудените курвар и коцкар, подобар избор е љубовникот, кој сетики по некој пат ќе донесе некоја нова, научена умешност од понадвор дома, па ќе имаш и ти некој ќар, а не може до крајот на животот да биде тоа, за разлика од другиот, кој ќе испушта душа врз масата за рулет и на сто години или, во подобар случај, ти ќе му ги пополнуваш ливчињата за „спортска“ до крајот... дека помлада.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ги запознава значајните шпански писатели Ортега и Гасет, Хименес, критичарот Гиљермо де Торе кој ќе се ожени со сестрата на Борхес, Нора.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Краста: Тики, најде ли кој ќе скока на бабата?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Свеченоста на морето И кој ќе наминеше тука ги допираше урнатините од црквичката меѓу кои сѐ уште светкаа честички од неговите молитви.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Ако не се определиш да се приклучиш кон некое движење, ќе мора бргу да растеш сам, бргу да учиш, претворајќи се во голем облак, кој ќе му се противстави на ветрот! Нема откажување!

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Сакаш да ми раскажеш прикаска, реков: Жеро Жерав ми слета на рамо.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Накратко, естетизмот зависи од претставата за хиерархија.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зборуваше… Зборуваше…а во неговите зборови ниту траг од сочувство поткрепено од надеж… или барем некоја ситница што ќе потсети на оној низок лет на ластовицата над калдрмата по долгата суша, во оние пресудни мигови на очекување на дождот кој ќе ги подигне од загрејаната почва замелушавените мрзливи инсекти.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

СИМКА: (Неспокојна). Кој ќе дојде?

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Ти си замислуваш дека постои нешто што се вика човечка природа, која ќе збесне поради тоа што го правиме и која ќе се сврти против нас.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ослободувајќи се од ставот на претходниците Евреите во море, Арафат се определуваше за создавање демократска и неконфесионална држава Палестина, која ќе им гарантира еднаквост на сите граѓани: Евреи, христијани и муслимани!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Сега забележа дека го исклучиле парното – рацете ѝ беа студени.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кога мислиш да се требе в град? — Кознаје, лебами, баеги време како се вртка одаваде река, та за одење кој ќе ти каже.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Затоа оваа книга им ја посветувам на сите кои ќе направат напор да ја прочитаат.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Во тој бој загинал дедо му на Првославец и паднале жртви десетина од карванот, маскари и борци на тогашниот скопски бег Муследин.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Еднаш и ти љубеше една јас... ми остави белег на усните кој ќе трае бесконечно...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

- Кој е најјак на светов? да се степаат Кузман и Крвавиот капетан, кој ќе победи?

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Климент Камилски, изворно внесен во француската книжевност, посебно се задржа на пуристичката фаза на францускиот јазик од времето на Франсоа де Малерб (1555-1628), кој ќе биде против внесувањето на зборови од туѓи јазици.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Глобализацијата на пазарите ќе ја зајакне планетарната солидарност но ќе зајакне потрагата и потврдувањето на идентитетот со зголемувањето на бројот на државите-нации, кој ќе стаса до над две илјади.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се знае: се кренат ли двата краја кој ќе трга мака...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Лешникот од кој ќе се испили заробениот свет е подготвен, свртен нагоре со темето, а човеченце во црвена униформа замавнува со секирата, пред судбинскиот удар, опколен од шарен, жив амфитеатар.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

И никој тогај нема да помисли, никој да поверува дека некој го следел нивното вљубување и го запишал: неговото писмо ќе биде прекрасниот килибар кој ќе блесне на градите на идните девојки.

„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)

Може ли така да помине Илко Сукала и тоа на староси прва рожба? Та, кој ќе чуе, како ќе рече?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- А, ако ми се кака? Кој ќе ме избрише?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Во текот на еден час ќе формирам една чета од борци кои ќе ги земам од колоната и ќе ти ја пратат, на помош.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ти си родена да бидеш камен од кој ќе се сопнуваат оние кои се лажеш дека ги сакаш. Ти не можеш да сакаш.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во богатото и разнородно книжевно дело за деца и млади на Ванчо Николески, во недоброј убави и толкупати недоречени и незавршени страници од писателовата идеја и мисла, по неговиот знак на препознавање „Волшебното самарче“, секако и романот „Гоце Делчев“ е во редот на оние негови дела по кои ќе го познаваме и помниме.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Геј- (или протогеј-) субјектите може и тоа како да ги доживуваат тие стилови на изразување, заедно со целиот конвенционален општествено-семиотски систем на родот и на сексуалноста што ги прожилува, како неконвенционални, ако не и начисто туѓи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Емори, кампот, му враќа: „не се носат петици кога се креваш на бицепси“.230 Шегава има голем општествен и културен полнеж.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во таа насока, законот треба да предвидува упатувачки норми со кои ќе предвиди и ќе упати кои конкретни области и прашања ќе бидат уредени со колективен договор.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Тие не можеа да разберат дека не постојат графи кои ќе ја заробат хуманоста и желбата да им се помогне на оние кои работат за да преживеат, скршени во своето достоинство.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Баба во своите прикаски се обидуваше да наложи среќен крај односно да измисли сказна во која ќе се најде јунак од едната или другата страна на границата која ќе го убие змејот, ќе ја победи границата среде Езерото.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Појавата на таквата фикција во изминатите неколку десетлетија ми донесе радосно, поучно и нужно искуство – со еден вид епистемолошки пробив – бидејќи ми овозможи, најпосле, да читам за луѓе како себе и да си ја сфатам пошироката состојба.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Оној под него и ранет ја издржал тежината. Ја копал земјата со нокти во пребавното подавање кон една од пушките и се влечел по црвеникавата земја чеперок по чеперок со мачење на гасеница во чија жолта крв се шири отров од осина боцка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Од мантилот што му се повкаше околу глезните, како да дуваа ледни ветрови, од кои се ежавеше секој до кој ќе допреа студените далги.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

За тоа говори и постоењето на сè поголемиот број скопски шмизли кои немаат ни 3 и пол грама акал, но затоа имаат мошне јасна цел во животот, а тоа е богат спонзор кој ќе им ги пружи сите благодети у животот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Кој ќе ми направи јажици, со кого ќе ги врзувам снопјево, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сигурно се имаат изедено агите — им одговараше Толе, но како да се присети нешто, па рече: — Има ошче еден начин да се нараниме некој ден и друг, само којзнае дали ќе кандисате.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Мудурот, макар да не го изнесе случајот во Старавина на мулазимот, сепак го наговори да испрати една десетина, да прокрстари малку по нивниот реон колку да се види дека власта е будна, та да не се случи да му влезат и во самиот конак некоја ноќ, или да го запалат да изгори, како што му се фалеше Толе кај Сивета.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Нему му беше сеедно кој ќе седне на него — само да го турне агата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кој ќе ја чува неа, кој ќе ме чува мене?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

За Мајка, непредвиденото заминување значеше уште поголемо оддалечување од нејзиното семејство, за моите браќа заминувањето значеше крај на детскиот рај, а само за мене, тогаш двегодишен, ова заминување, во подоцнежните години, прерасна во вистински мит кој ќе ме обзема со години и ќе биде еден од битните генератори на моето пишување.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

- Кој ќе се тепа со мене, а? Ајдете, мамини галеничиња! Јас чекам.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Но нема да изостави да нагласи дека не бил ослободен од стравот од тоа што тој во други пригоди го нарекувал демонот на Нумидите, овој демон кој ќе ги наведе народите на Картагина на делби, на племенски борби, поради кои Тунижаните ќе бидат губитници по големиот револт на Југурта.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И што јаде, со што ја полни утробата? Лапа птици: чапли, дроплички, пауни, и крка животни: јазовци, диви јарчишта, пци, и гладно е за човечки жили и коски.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Токму затоа што Џоан Крафорд не зазема страшно многу простор во нашата култура, како и да ја дефинираме, токму затоа, велам, можеме да се обидеме да ја истражуваме привлечноста што ја побудува кај гејовите без да се чувствуваме лично засегнати од исходот – или, барем, без да се чувствуваме баш толку лично засегнати колку што би се чувствувале кога би избрале предмет во кој сме сега внесени (како Лејди Гага).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

„Да ми бидите среќни и радосни за век и веков мили мои!“ и продолжи понатаму, додека Томаица и Петар со поклон и благодарност го поздравија и продолжија бавно да чекорат кон битолското корзо и нивната заедничка иднина која ќе трае уште повеќе од половина век.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Ами ако се погоде машко, кој ќе а гледа да се петле како црниот петел на бунишчето!“

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Значи, кој ќе ја извлече подолгата, подолг му бил животот, а кој ќе ја извлече покусата — покус, а?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И на шопинг-центар, а не кој ќе стигне да ја спростри својата ѓупска черга.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

И само понекогаш некој ќе се загледа во сенката што ја фрлаат облаците или некое дрво, или ќе се загледа во сопствената сенка, и тој миг му изгледа како насетување на некакво откровение.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таа е дојдена за друго, самовилска ќерка, таа е дојдена да ги земе Петревите лоши очи, тие очи во кои засекогаш ќе биде најубав нејзиниот лик, а нему ќе му остави пуста темнина во која ќе ја бара.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

III Или пак елате Објалџии опинчари рибари Брсјаци Мијаци Елате По сите ориди и по сите преспи Да тргнеме Да се изброиме Малку ли сме Многу ли сме Ќе правиме царство Да видиме колку векови ќе царуваме Кој ќе ни биде цар Кој Бог И шпиун кој ќе ни биде, Елате Да се изброиме!

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Во салонот на Берта Ауербах, сместен на спратот над собата на Сара, секоја среда навечер се собираа десетина млади луѓе кои се докажуваа едни пред други, обидувајќи се да кажат нешто умно за животот, за љубовта, за музиката и за литературата, и скоро се натпреваруваа кој ќе остави посилен впечаток.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тогаш вас, кои ќе градите куќи, за лошо поставен камен, малку накриво или, пак, недај Боже, ќошот малку да е крив или ако под покривот ќе видат како се шмуга сонце, е тогаш, да знаете - ќе ве прогласат за народни непријатели и ќе кршите камен...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Јудеошпанскиот би можел да се смета за вистинска реликвија на средновековниот кастилијански.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во тоа, можеби, ќе му помогнат и другите ќерки кои се подруги од Царјанка и кои ќе речат: Марш, кучке, зарем да го распарчуваме имотот од татко ни...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

- А бре, кој ќе нѐ чуе ваму, вели Јоше Свирачот, волците или вејвериците?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Библиската приказна за Авраам и Исак најпрво била приказна за таткото кој си го жртвува синот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таква заповед од него има, шо ќе видиме во неговиот реон да му чиниме абер.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Ти мене ме лажеш! Јас трошам време да разговарам со фини, богати луѓе за тебе, да те вдомам во куќа во која ќе имаш добар живот, а ти мене ми се спротивставуваш, ми вадиш некакви модерни теории, ми криеш, прајш работи зад мојо грб и излегваш со непознати??!?!?

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Идејќи дома, поминал покрај сараите од царцкио (х)арем и, за к'сметот од момчето, се погодила ќерка му од царот на порта, за сеир да си гледат кој ќе помини и кој ќе замини, бидејќи и така била втасана за мажење.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Пред да сфати како паднало последното младо стебло (биле исечени за цела зимска седмица), Лозан Перуника го видел предавството на крвта, на годините, на прегладнетоста.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во еден миг, помислив да одам на закажаниот состанок во градината кај „Знак прашалник“, за секој случај набавив дури и неизрежан клуч, но тогаш пред оваа намера се испречи една голема промена во мојот живот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Дури тогаш сфатиле дека граматикот умрел уште по првата средба со буквите од натписот, и дека, најверојатно буквите имаат смртоносна, отровна моќ за секој кој ќе влезе во одајата.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Грот: Дали си чест посетител на продавниците за стрипови? !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

„Да беше жив сликарот“, велеа луѓето, „ќе направеше слика во која ќе ја прикажеше белата смрт на селото“.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Неопределено зашета со погледот, како да сакаше да го уточни правецот во кој ќе продолжи.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Досега претпоставувавме, како и Rychlack, дека целта на сите когнитивни научници е суштински да се разбере како функционираат постоечките „природни” умови и/или да изградат вештачки кои ќе функционираат на истиот начин.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

А на камбанарјата ќе клајме ен звучник кој ќе го презева гласо од радјото и од таму од високо, ќе го шири над целото село, гласо на нашио мил водач и борбени песни ќе се слушаат...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Остануваше неизвесност до последниот момент кој ќе биде четвртиот партнер...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Секој кој ќе го види, или кој чул дека заминал натаму, накај Коритница, ќе си помисли дека заминал натаму, накај Коритница, ќе си помисли дека излегол на прошетка за да си даде одушка по сите овие возбуди, или, пак, дека отишол да запали свеќа на Латинска црква во слава на оздравувањето Лазорово...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Таа извадила од шифоњерот многу фустани од нивните мајки и ташнички, штикли, со кои ќе играат ’шмизли’ на поплочениот дел во дворот, под сенка.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А велат, кој ќе ѝ поверува на жена му на Комесарот најмилото му се нафрлува уште истиот час со струпки“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

ЗТПОК вклучи и одредба која предвидуваше дивидендата од акциите, односно уделите што претпријатието ги издава и ги пренесува на Агенцијата, средствата што ќе се остварат со продажба на објектите од општествениот стандард (одморалишта, рекреативни центри и слично), како и дел од средствата чија распределба е утврдена со овој закон, да се користат за обезбедување на правата и за создавање можности за вработување на работниците кои ќе останат без работа заради сопственичката трансформација.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Меѓутоа, со текот на времето милетите ќе станат зародиш на новите држави нации, кои ќе го означат почетокот на крајот на Османската Империја и во силен налет во текот на XX век ќе ги уништат сите претпоставки за враќање кон старите вредности на можната христијанско- исламска синтеза.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Дед Павел рече дека нему, за среќа, не му е сторена речиси никаква штета.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Претпоставувам дека е ужасно разочаран, со празно срце, но којзнае за тоа?

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

АМПО: Па се знае, чекаме кум. ПОЦКО: Кум, туку кој ќе биде кум?

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Геј-субјективитетот секогаш ќе се обликува од исконската потреба на геј-субјектите да ја настрануваат хетеронормативната култура. ‌Тоа нема да се смени.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- И, радосен што го гледа пак станат и бодар, тој му рече со смеење: - Ами, Прилеп, кој ќе го брани, бре Цепенко?!...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Ние сакаме слободна Македонија, братска заедница за сите луѓе во Македонија, држава без цареви, кралеви, аги и бегови, во која ќе бидат рамни сите луѓе, без разлика на вера и народност.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Но ако не беше таква, во онаа моја самотија кој ќе ми го разбрануваше одвреме-навреме денот?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ние државните директори, рече, сме ти како глинени гулаби, стоиме наредени и по секои избори, во зависност кој ќе победи, нè чека отстрел.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„А кој ќе нѐ брани од качаците?“ се побунија луѓето. „Војската“, рекоа од власта.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Изгледа тоа се случуваше набрзо по оние денови кога пропаднаа сите обиди на Ролан Јаковлевич и Василиј Јенков да ја добијат проклетата „бумашка“ која ќе им помогнеше да станат инструктори во војската на Кралството на Србите Хрватите и Словенците.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

-„Кога опојните мириси на пролета детскиот сон ти го претвараат во живот, казна ли е, судбина ли е, сонот да умира во мирисот на јоргованите?“

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Не исправајќи се, избезумен од надеж дека го дочекал мигот во кој ќе се прости од маките, голиот поп без двоумење покажа со рака кон домаќинот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се согласувам дека мора да постои една „критична маса“ на луѓе кои ќе постават ниво. Систем на вредности.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ќе ги потурчи и ќе ги направи свои анами, од кои ќе му се народат десетина машки деца, што ќе бидат здрави и достојни да го заменат по неговата смрт.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

-Нели, најпрвин созреваат оние кои ќе заврзат на најпогодно место на гранките што се изложени најмногу на сонце?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Браните што се планира да се изградат на реката - ќе бидат и ѕидови кои ќе нѐ оддалечуваат од Европа, од нашите сојузници...

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Се ближел нивниот ден со кој ќе почне големото спокојство што во старите времиња се раѓало од медовина и расцутени макови.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тој не ги прими со благодарност, туку со навреда што му ги враќаат неупотребени карбитните конзерви со експлозивен фитил, можеби очекувајќи дека од неспортскиот улов ќе добие дел со кој ќе може да се пофали.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Кој ќе прави по староси куќи, кој ќе спрема посатка, алмал!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ако мајка му е во Прењес, кој ќе го најде писмото, нека ѝ каже. Јас, Паскал на Аргировци сум ранет...“

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Се наприкажува Ѓорче сам со себе и тргна пред четниците, за кое време тие се собраа околу него.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Од каде ќе се најдат средства за нови учебници, кој ќе ги подготвува, од чии средства ќе се издржуваат училиштата со македонски јазик? – Очигледно, штом комитетите и македонската интелигенција во Бугарија ќе почнат да му се противат на новото течење, или, ако не му се противат, просто не го поддржуваат, јасно е оти од него нема да остане ништо: фантазиите на неколцина Македонци ќе бидат исмеани и повеќе ништо.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Измени на ЗВОСН од 2014 година Со измената од февруари 201450 година се предвидува уште еден дополнителен основ за бришење на лицето од регистарот на невработени лица при АВРМ или од регистарот на лица кои учествуваат во програми за активна политика за вработување, а тоа е случај доколку едно лице одбие субвенционирано вработување. (чл. 61-ѓ) Со оваа измена се дава едно значајно олеснување на работодавачите од приватниот сектор кои ќе вработат невработено лице, корисник на социјална парична помош.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Ние се викавме Бугари. Со тоа, од една страна, сакавме тоа име да ни послужи како центар околу кој ќе можеме сите да се згрупираме, без да бараме за таа цел некој друг, а можеби и сосем нов, од друга страна, ние мислевме оти вистина во соединувањето со Бугарите е нашата сила.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Можеш ли да ми одговориш, се сврте тој кон мене, кое било првото прашање што си го поставил Адам кога се нашол во надворешниов свет во кој ќе треба самиот да одлучува а притоа не му се дадени или нема при себе никакви упатства и елементи што ќе му помогнат да донесува одлуки што ќе го поведат по вистинскиот пат?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во поглед на паричните казни, во 2004 се пропишани се нови парич- ни казни, во висина од 10.000 до 300.000 денари, за оние правни лица кои ќе вработат или распоредат инвалидно лице на работно место за кое претходно немало квалификација, доколку не го известат Заводот за вработување за престанокот на работниот однос на инвалидното лице или доколку опремата и адаптираниот простор го изнајмуваат или отуѓуваат во рок од три до пет години (чл. 18, ЗИДЗВИЛ/04).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Таквите јаничарски елити секоја империја ги подготвува со посебни, радикални методи: но суштинското обележје ќе биде како да ги ослободат идните ешалони на смртта, од корените на нивниот прв, мајчин идентитет, од јазикот, верувањето, од рајот на детството...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не се плашев што го следи мојот пат; се плашев што изгубив гаваз кој ќе гледаше во мене идол и се плашев пак од осамност која ме покриваше со плесен.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Таков беше договорот, кога ќе го земеме кредитот, мене ќе ми даде дваесет илјади денари, кои ќе му ги враќав секој месец, соодветно на сумата што ми ја дал.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Алузијата на Аида, така, служи за консолидирање на идентитетот на членовите на клубот како припадници на посебна општествена група – група составена од геј-мажи – која ѝ припаѓа на особена, типична или стереотипна култура. ‌Накратко, многубројните иронии што се создаваат со упатувањето на опера во контекст на спортски настан им даваат на членовите на клубот заедничка свест дека се дел од конкретно геј-колективитет.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во текот на тоа лето наеднаш омекнаа цртите на нејзиното лице, кои таа целиот свој живот ги остреше.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ние сме посебно среќни и удостоени што се определивте токму ова време за да ја изберете драмската претстава на еден од нашите кој ќе гостува во Македонија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

И веднаш сфатив дека тоа е единствениот простор низ кој ќе морам да го изведам на слобода моето стадо.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Лазор, кутриот, се сврте наврапито спрема Максима, но Мустафа ефенди, како и сите Турци голем љубител на борењето, рече Јас ставам две лири на нашинецов и веќе немаше кој да одречи да нема борење помеѓу нив, помеѓу Лазора Перуноски од Потковицата и Иса од Кичевско: Мустафа ефенди го испрати протуѓерот да ја разгласи борбата за точно напладне во Али чаир па сите заедно слегоа во дворот на општината за да ги состават борачите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Стрејтерската хипстерска култура, всушност, вирее благодарение на „вештачкото присвојување на разни стилови од разни ери“, според еден презирен напис за хипстерите од насловната страница на хипстерското списание Едбастерс; обожава да си игра со „симболи и икони“ на маргинализираните или угнетените групи, откако тие симболи и икони „ќе ги присвои хипстерајот и откако ќе им го исцеди сето значење“.413 Во еден друг, сега веќе прочуен напад на хипстерите, Кристијан Лоренцен оди уште подалеку.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Брзале, мислиш ги чека ан во кој уште од есенски ноќи крцкоти оган и во кој ќе сретнат луѓе што ширум го оделе светот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Черчил ми рече дека сум фаца, ама тешко на тој кој ќе си фати работа со мене.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Додека разгледуваше наоколу како слепа жена којашто го бара котелецот од кој ќе почне да го распарува чорапот, се чувствуваше изгубено.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Имал пет крави, не знам колку овци, и не знам уште колку ниви, па иако бил вдовец таа пресметала дека само зад таквото богатство можела да смести лулка во која ќе одмарала нејзината сигурност, а нејзе во животот само сигурноста ѝ била важна, ништо друго.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Во таквата нигдина никој никого не пречекува!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Да не прозвучи суетно но јас навистина сметав дека и во крутите околности на системот постојат прифатливи решенија за онаа личност која ќе соумее да се постави така за да може да се придвижи и надвор од правилата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Всушност, тие се натпреваруваа кој ќе земе збор.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

БАБА АНЧА: Блазе кој ќе ја земе. Блазе!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Еден ден одеа заедно, кога стигнаа до потокот кадешто стоеше една млада жена, која се надеваше дека ќе наиде некој кој ќе ѝ помогне да помине од другата страна.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не како крал, туку како ангел кој ќе ја понесе во царството на сласта во бескрајот, на кого ја посвети подгорената песна.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Потоа рече господ: да создадеме човек по своја лика-прилика како што сме ние и кој ќе биде господар на риби морски и птици небески и на животни од сета земја и на ѕверови што се движат по земјата ...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Затоа Божиновски смета дека отказот намерно е даден по започнување на важење на новото законско решение, за да – на некој начин – тој биде „казнет“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тој кажуваше работи за кои ќе беше подобро да останеа неискажани, читаше премногу книги, често ја посетуваше кафеаната „Кај костенот“, собиралиште на сликари и музичари.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ете зошто машката геј-културна продукција (да не зборуваме, пак, за машката геј-политика) е толку неблагодарна работа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Среќата за него изгледа беше коњот, некоја далечина а истовремено и столот на кој ќе седнеше.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Со тоа ќе се обележи триумф на сендвич државата и секој втор транзициски Македонец што работи како таксист, а со самиот влез на триумфалната капија налетуете и на циганите кои ќе ве пречекаат скокајќи у прљавата фонтана. Страшен призор на триумфот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Слушна? — Слушна, брат Толе, слушна. И кој ќе ме слуша мене сега да му дада?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

ВЕСОЈ ТУНУЗИ ПРЕВРЗАНИ - вид фесови, капи; туниски фес

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Си помислив, не без загриженост, дека црните луѓе, благодарение на својата вештина во однос на обичните, можат еден ден толку да преовладеат, што тие да бидат оние кои ќе ги предусловуваат моралните норми кои и така се сомнителни.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Ќе ни доаѓаат партиските секретари, кои ќе ни држат говор, а потоа ние заедно ќе имме многу митинзи и ќе одиме во Солун, па дури и во Атина да го слушаме Захарјади кој ќе ни зборва за новите победи...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Девојчето како да разбра што стана со него, го прегрна Трајка со малите рачички и почна да се гушка во него; небарем му велеше на татка си и мајка си оти од денеска си има нов родител, кој ќе ја штити и храни.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Упорноста на сонцето умее да пресели Цели езера на небото А мртвиот поглед го има осетот на кртот Кој ќе ископа и премногу мрак за да излезе

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

- А кој ќе ги знае, море.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Во ниту еден случај, не можеш да наидеш на творец кој ќе каже, „Не сум добар поет како Конески, па наместо да ја тровам нацијата со лични творби, ќе ги учам неговите на памет и ќе ги декламирам во секакви пригоди“ Недстигот на таквата доблест, прави нашата книжевна средина да биде исчистена од авторитети.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Јас ја чувствував жената во себе и немаше правила кои ќе можеа да ме врзат за монотонијата во која се давевме со Нинослав.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Морам да го догледам фудбалот. Кој води?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Од овие примери може да се наслути како ТШ се развива кон тоа да ни даде когнитивна наука која ќе може да се справи со проблемите на човековата перцепција и движење како и јазикот и учењето.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Работниците кои ќе ги вработи со- гласно одредбите од овој закон работодавецот е должен да ги задржи на работа најмалку двојно повеќе од времето за кое користел надоме- стување на средствата за придонесите на плата (чл. 6), а покрај тоа, во случај работодавецот да го намали бројот на работниците под бројот при кој почна да ги користи поволностите од овој закон, должен е да го врати износот на надоместените средства со банкарска камата на средства по видување.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Дури во 1919 година подофицерите во морнарицата на САД можеле да бараат од „нормалните“ регрути доброволно да се впуштаат во секс со „теткици“ за да ги обелоденат неморалните услови во и околу некоја морнаричка база,49 а во истиот период, морнарите што барале лесни жени по баровите кај њујоршките докови знаеле да ги препратат кај самовилки кои ќе им биле добра замена за женски.50

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Јасер Арафат ќе мине низ вистинско чистилиште на својот пат кон Палестина, преполн со жртви, страдања, кој ќе води преку многу Сабри и Шатили, за на крајот да стигне до северноевропскиот град Осло, блиску до можниот мир но далеку од суштинското враќање во Палестина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ноќта ја поминавме во блискиот мотел и повторно ја доживеавме онаа момците-во-една-соба-а-девојките-во- друга сцена, иако некој непрестано ја убедуваше бабичката која го водеше мотелот: „Не, слушајте, всушност, ние сите сме педери“.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Се покажува дека е тоа име земено од регистерот на локалната болница и така името е оставено отворено за секого кој ќе може и знае да внесе понатамошни податоци.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Господ те обележил, рекол отецот, Кузман или Дамјан, кој ќе знае, но не да бидеш свети Лука или свети Никола, туку луѓето да се чуваат од тебе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сега ќе ти покажам кој ќе те среди.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Максим, седи на чело на трпезата, од кај пенџерето што гледа на југ, на дворот и гумното, го достигнува пагурчето, вели Бог да го прости но не отпива како што носи редот и како што очекуваат другите; вртејќи го низ раце пагурчето претура низ главата и одбира мисли и зборови со кои ќе може да ги натера другите д се согласат со она на кое мисли да ги повика, а пак да изгледа како тие него да го повикале да се согласува со нив.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

- Не брзајте, луѓе. Уште не се знае кој ќе победи.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Тој ја споредуваше науката со вуду и магија, а биолозите кои изведуваат експерименти на животни со нацистите.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Кога нивната единица, по шестомесечната обука, од Пеќ ја префрлија во Приштина и кога таму уште утредента ги построија за да издвојат дваесетина војници кои ќе бидат испратени на служба во Исток, на Еда му зачука срцето од вознемира можеби како никогаш другпат.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Мајка ми му рече да оди кај комшиите и низ муабет да открие дали некој има намера да ни префрли што ја задржавме Рашела. „Оној кај кој ќе сетиш такво нешто, може да нѐ пријави”, рече мајка ми.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Некој таксист овде ја довлекол без да ѝ земе пари и одовде жената и детето се упатија кон Хагено, со воз, кој ќе ги носи уште полни осум часа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Имав впечаток дека тоа е смислено, бидејќи на крајот од филмот, во другата сцена на железничката станица, кога возот се враќа, тоа е само мал бел обичен дим. •Хичкок: „Навистина за првата сцена барав многу црн дим; тоа е една од оние идеи за кои ќе се изнамачите, а тоа нема ни да се забележи; но, ние тука имавме додатна среќа: положбата на сонцето сосема едноставно создаде многу убава сенка на целата станица.” •Тој црн дим може да се преведе како: еве го ѓаволот кој доаѓа во градот. •Хичкок: „Да, секако.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

СТИЛСКИ ВЕЖБИ ЗА МЛАДИ АВТОРИ Џон Гарднер (Џон Гарднер ги намени овие вежби на своите студенти од отсекот за книжевно творештво.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

„Сега ќе ги подредиме стапчињата и кој ќе преброи прв колку се,е нека крене рака!“ - рече учителката.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Луѓето на кои ќе им речеше дека виното не им чини, патеа, се јадосуваа, и чинеа сè да го поправат, да го залечат, оздрават.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Подготвена да се борам со сите ѕверови на кои ќе наидам. Како Одисеј.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Но кој ќе излезе накрај со таа питомост која и ни овозможува да преживееме, речиси во истиот момент си реков себеси дека можеби Ана (дека можеби Маргарита) нема да се симне на Монпарнас-Бјенвени (и не се симна), дека нема да се симне на Вавен, и не се симна, дека можеби ќе се симне на Распај бидејќи тоа е првата од двете преостанати можности, па кога ни тука не се симна и кога сфатив дека останува уште само една станица каде што би можел да ја следам наспроти последните три каде што веќе сѐ би било сеедно, пак ги побарав очите на Маргарита на прозорското стакло, ја повикав од таква тишина и неподвижност што тоа мораше да допре до неа како зов, како бран, ѝ се насмевнав со онаа насмевка која веќе ни Ана не можеше да ја занемари, која Маргарита мораше да ја прифати иако не го гледаше мојот одблесок камшикуван со полусветлото на тунелот што веќе избиваше на Данфер-Рошро.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Пред другите дуќани веќе полсаат, некои и цел, чекаат со клучевите в раце, но тие не пијат „чај“ со командирот на полицијата, та не смеат да влезат предвреме, оти тој пак затоа седи кај Петруша, да види кој ќе се огреши од законот да му состави реферат и еве ти ги, — пукнале двете банки казна; по пет динари за присутните; банка „такцират маркаси“, што велеше Мамут ковачот, та на крајот казната излегла над педесет динари. А тоа значи, кршила глава половина франга.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

За такви, кои ќе ги сопрат ако грешат, ќе ги поттикнат ако врват по добар пат.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

И тогаш сите ќе речат: “Фала ти, момче, фала ти, пријателче, што ни рече, ние самите не забележавме”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ова навистина се битни прашања кои заслужуваат сериозно внимание и за кои е неопходно, во блиска иднина, заедно со работниците и нивните синдикални „ќелии“, здруженија или неформални групи да поработиме на т.н. синдикално образование, односно на работничка трудовоправна едукација преку разни форми кои ќе ги оцениме како погодни (перманентни предавања, серија трибини, периодични семинари, кампови, школи; како и преку книги, брошури, флаери, списанија и сл.).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

“Ако сите се појавуваат на телевизија, кој ќе остане од другата страна за да ги гледа?

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Бидејќи суфиксот -te служи за изразување на емоциите (нпр. liberte, fra- ternite, egalite, groste), играта со зборови со GROS THE води до groste, лесно може да се измисли збор кој ќе ја претставува стерилната чувствителност, “vulgari-tea”. GROS значи мрсен или дебел и непрефинет или вулгарен.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ако, пак, тој [тужениот] – во рок од осум дена од денот на известувањето за повлекувањето на тужбата, не се изјасни за тоа, ќе се смета дека се согласил со повлекувањето.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Нема да дозволам ништо лошо да ти се случи. Не терај ме да плачам, Мајкл.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„На времето, не знаев како, но знаев дека еден ден ќе направам фонт со кој ќе му докажам дека не бил во право”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Промоциската критика никогаш не ги доведува во прашање сопствените претпоставки - никогаш не го поставува прашањето зошто ја сакаме уметноста во која ќе веруваме, кое е ветувањето или „спасението“ својствено за тоа верување...

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Ме убиваше нивното лицемерие, бидејќи во секојдневната работа, во тој сложен и необјаснив сплет од околности и соодноси, сите ние се проституиравме на различни начини.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

За кој ќе ви преподадам слово скорешно, кога времето ќе дојде.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Сексуална девијација во која главното сексуално задоволство и уживање произлегува од изложувањето на гениталиите пред личност од спротивниот пол. (ICD-9-CM)

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Рада чекаше да биде таа која ќе ја отклучи "вратата" на телесниот рај.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Работодавецот кој ќе го прекине работниот однос на инвалидното лице или средствата 106 ги добие врз основа на неточни податоци е должен во рок од 30 дена да ги поврати целосно средствата заедно со банкарската камата.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

“Tu m” останува едно од визуелно најатрактивните дела од опусот на Дишан, дело чија драматска композиција и залажливиот илузионизам прават од него пригодна завршница на делот од кариерата на Дишан во кој тој се бави со сликарство, зашто по ова дело тој реши никогаш повеќе да не слика.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Ќе го бараш Сетворителот и Седржителот за да му заблагодариш што ти помогнал да изградиш куќа и во куќата Ангелот од Курбиново, и стиховите-пеперуги кои излетуваат од твојата уста и ја осветлуваат шумата од костени, во која пладнуваат елени со златни рогови и со сребрен ѕвон ги веселат темелите на куќата и ги озвучуваат ѕидовите, та кој ќе помине крај неа застанува да се наслуша и подмладен да го фати Патот на Апостолите, пресреќен што се упатил кон Бога, како што си се упатил и ти самиот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Како невработено лице не се смета лице: – во работен однос; – корисник на пензија; – врши- тел на занаетчиска, односно професионална дејност; – сопственик или основач на трговско друштво, претпријатие и друго правно 70 лице; – вршител на земјоделска, сточарска или друга дејност; – кое не прифаќа обука, преквалификација или доквалификација на која ќе го упати Агенцијата или одбие да се јави или одбие да заснова работен однос кај работодавецот кај кого го упатила АВРМ; – кое работно е ангажирано или врши дејност, спротивно на закон (чл. 54, ЗВОСН).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Меѓу нив се разврза ваков разговор: - Треба да се основа некој весник, кој ќе го читаат Македонците и кој ќе ја буди свеста кај поробените браќа, - рече Гоце.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Најубава и колку што е можно понереална приказна, од која ќе ги заборавам родољубивите и противречните лаги од овие неколку весници што ги купив токму на брегов.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога компанијата „Кјуби“ дознава дека е тужена, го известува дека тој има акции кои, во негово име, биле купени од матичната компанија од Австралија (!?), и за да ги добие во валутна противвредност, треба да потпише Изјава – која му е понудена на потпис во август 2005, во која ќе стои дека сите права и обврски од компанијата се намирени и дека тој, како работник кој поседува акции, е согласен сумата што би му следувала од продажбата на овие акции да ја добие намалена, соодветно на 265 неговите „финансиски задолженија“!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Срцево ми е меко, сепак ќе се случи еднаш- на овие двајца на тил ќе има седнам.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Ги очекувавме неговите свети шепотења кои ќе ги толкуваме и во нашата иднина.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Исто така може да се каже дека човекот кој ќе гризне животно се третира како одговорен за своето однесување и може да биде казнет за својот насилен чин, додека во спротивниот случај не можеме да зборуваме за одговорност.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

А тоа доаѓа оттаму бидејќи постојат и такви страдања што ги носиме длабоко во себе, скриени од светлината на денот и од очите на љубопитноста.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Никој не пушта глас, ама Чана се подмрднува на едната страна во вратата, им го ослободува поголемиот дел од празнината во која ќе се мерне ту пасамок магла, ту црна валма од главата на возот, ту во далечината снагата на некоја планина.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

- Ами ти да не правиш свадба, првиче, ми вели Лазор Ноческм, кој ќе го јаде телето, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Уште и да организираат собирна акција за изградба на споменик на големиот далаверџија кој ќе извишува висини високо од фонтаната на попусто изгубеното време.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

И му се чинеше дека тука, во нивната плевна, е затворен еден мал дел од летото кој ќе трае сè до новото лето, до последната јаболка, до последната вила сено.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Во поттекстот на нејзините напомени (на пример онаа нејзина забелешка дека: дека ќе постапам умно ако се обратам за совет и кај Даскалов) како да ми беше понудила за некои нешта и самиот да одлучувам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ние со Добрила Прилепчанката бевме во една куќа во центарот и поставивме стража на капијата.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Да видиме кој ќе го фати!

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Но, задкулисните игри не изостануваат никаде, па ни во овој случај – што е и сосем очекувано и не треба многу да нѐ изненади.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Му се чинеше дека знае инстинктивно кој ќе преживее, а кој ќе исчезне: иако не беше лесно да се утврди што е тоа што помага да се преживее.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ете кој работи, греши, па предложил, како скромен придонес во нереалната желба на момчето еден ден да дотурка до Вимблдон, да го вклучат во тимот кој ќе настапи на државното првенство во тенис.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

И во тоа гледаа божие претсказание: или дека човекот бил некој добросовесник кој ќе го пушти Бошета да си се врати па Бог го заштитил на тој начин што сè живо во Потковицата престорил на оглувено и онемено, (зашто ако го насетиле тие, потковичаните, како што биле насрчени против Хаџи Ташку и дружината, можело да се случи да го заменат со некого од нив и да го убијат) или дека тој, Бог, ги бележил и ги казнува Јанческите за нешто одамна сторено и преку нив и сите други христијани во Потковицата ги поучува да се припазат од правењето лоши работи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А, пак, извршноста на пресудата значи дека веќе безуспешно истекол т.н. „париционен рок“ кој судот му го оставил на оној кој ја изгубил парницата за тој самиот, доброволно, да ја исполни досудената престација – по што, оној кој го добил спорот, е овластен да иницира присилна извршна постапка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Јани не одговори, ами ја продолжи прекината мисла: - А вие, кои ќе тргнете со скепарите и мистриите, тогаш ќе бидете антипартиски елементи затоа што ќе заборавите што рече другарот Захаријадис.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ете, од два три дена ваки нема да стапне човек од другите села кај нас, та шо се крои, што се шие, ви реку оти не знам и не знам, ако веруате бога.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Неспособноста да се објасни начинот на кој ќе се ограничи потрошувачката, посебно загрижува поради фактот дека поголемата потрошувачка речиси сигурно би го влошила општественото раслојување што го следи проблемот на наркоманијата и би довела до нејзина концентрација меѓу сиромашните или оние што се на самиот раб од сиромаштвото.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Проектот предвидуваше небаре низ научно-фантастична визија да се обнови патот на јагулите, со градење отвори на високите насипи, па со градење на водени лифтови, кои ќе ги совладаат висинските разлики да го оживеат патот на јагулите.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ако се има во предвид дека во Р.Македонија од неодамна и средното образование се третира како задолжително и најчесто трае 4 години (од 14 до 18-годишна возраст) тогаш станува нејасно дали законодавецот мисли на задолжителното основно образование или пак предвидува законска можност за вработување која е практично неизводлива во реалноста!?; г) беше додаден нов став кон чл. 252 кој предвиде дека работодавачот кој ќе склучи договор за извршување на работа надвор од неговата дејност (договор за дело, авторски договор), а притоа ќе исплати надоместок (т.н.„хонорар“) за извршената работа во износ повисок од износот на минималната плата утврдена со закон16 е должен да плати придонеси од задолжително социјално осигурување (чл. 7 од ЗИДЗРО/јул.14).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Дури во доцните ситни часови Светлана и Анѓа одвај успеаја да ја прекинат трката кој ќе испие повеќе.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Големите воени организации ќе регрутираат војници од малите сателитски народи, кои ќе ги заменат малите неојаничарски воени единици, како што е на пример легијата на странците.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кој ќе биде херојот, кој ќе биде лошиот, а кој ќе го нема и ќе биде заборавен засекогаш.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Кој ќе посведочи ако не ние за болките и чемерите, за плачот и лелекот, молитвите и солзите, за исчекувањата без крај, за пожарот, за викот и крикот, за ужасниот пораз, за откорнувањето и патиштата што сѐ подалеку нѐ водеа од дома и надежно ќе проречи дека по години и по времиња пак се ќе биде наше?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Химна на животот Семето на својот врат си го носи клучот на животот кој ќе го проживее откако претходно ќе никне од себеси за големите искушенија низ кои допрва ќе минува - тоа никого и ништо не прашува.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Од шајаците ќе прави гаќи за машките, од клашните — гуни и сакми, а од козината — покрови за ергените во кои ќе спијат првната вечер со невестите.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Италијански новинар, драмски писател (Клинички случај, 1953, и Човекот кој ќе оди во Америка, 1962), раскажувач и романсиер, автор на либрета за опери и сликар.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Размислував: живите суштества ги сотира гладта и жедта.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А кој ќе ги плаќа тие пари и процентите од нив? – Пак ние.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во капитализмот, обидите за итра добивка (во случајов, зголемување на бројот на жители за кои ќе се плаќаат такси без никакво вложување) сепак не можат да се сметаат за нечија фатална грешка, зашто, во спротивно, не ќе постоеше брзиот и лесен пресврт на капитал…

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Од арамиите се спасил само еден. Отишол во некој манастир и, за спас на душата, братски му оставил на игуменот торба злато, да го топат и да леат олтарски двери на кој ќе може да се види историјата на светот...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И сенките во собата како да ми се забуцуваа в месо, како да беа запци на стапици.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кого ѓавол ќе го земе? Кој ќе страда? Двобој.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Сега, по толку изминати години, кој ќе им го најде местото?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Метла со рака неќела да фатит, за да смети куќата.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

„Тоа значи дека овој свет е создаден за агресивните,“ рече Сара, стана од клупата, со раката ни даде знак дека сака без помош да почекори, и стигна до оградата на детската градинка, придржувајќи се за решетките.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Оние кои вистински љубат, не ги оптоваруваат со својата болка оние од кои престанале да бидат љубени.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во такви околности, не е некакво изненадување што многумина геј- (или протогеј-) субјекти им се опираат на приговорите од традиционалните кодови на мажественоста и женственоста или што гледаат штуро значење за себе во културните облици и активности кои таквите кодови ги обојуваат како традиционално мажествени или женствени.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ги нагласува типично мачоистичкиот неслух на каубојот за иронија, неговото целосно немање свест за можната двојност на неговиот говор; открива колку упадливо нема дух (што е и недостаток и, барем за да биде бучот привлечен, крунска доблест); ги вкрстува, на класичен камповски начин, кодовите на мажественоста и на женственоста231 (спореди со апокрифната приказна за тоа како за време на една литургија Талула Бенкхед му спуштила на некој свештеник кој го нишал кандилото: „Срцка, мантиичево ти го обожавам, ама чантичево ти е џиш“); ја разбива атмосферата на мажествена сериозност околу стрејтерската машка атлетска изведба и нејзината еротска привлечност за геј- мажите; сведочи за неспособноста на кампот дури и да си замисли машки свет во кој ќе живеат исклучиво „нормални“ мажи; ја изместува насоката на разговорот од здодевно, неиронично мажествена кон иронично женствена; го спушта каубојот преправајќи се дека божем го побркал со заиграна дрег-кралица, а тоа значи дека го става неколку скалила подолу на лествицата на сексуалната престижност од онаа на којашто навистина се наоѓа; но и имплицитно ги кара другите присутни мажи што толку сериозно го сфаќаат Каубојот, а сепак не прават ништо за да ја сменат привлечноста поради која и понатаму е предмет на нивното еротско интересирање. ‌

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ме убиваше нивното лицемерие, бидејќи во секојдневната работа, во тој сложен и необјаснив сплет од околности и соодноси, сите ние се проституиравме на различни начини.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Поточно тоа не беа ни врани ни пропаски: птиците имаа црвени шии и грпки со кострешки перки.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не морав веќе, некако, да се внесувам себеси во тие визии за животот што ги создале негеј-писатели, без разлика колку се стремеле да бидат хумани, длабоки или инклузивни.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сите човечки извици на страв и на гнев, онаа животинска гласност пред која и побеснет ѕвер ќе ја свие опашката, се слеале во продолжен крик што го преплавувал боиштето со сила на бескрајна и густа вода под која ќе останат загатливости на човечкото ништење, како и секогаш кога тој човек се борел и колел и бил уништуван заради поголемо парче земја за да гние потоа на најмал простор под крст или под исправен камен со изрезбана чалма на врвот, под чалмата со железо ископана мудрост на Коранот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Од издишката, низ подотворената рибја уста му се цедеше некоја црна леплива магла која ги нагризуваше или наразуваше, како со киселина, очите на секој кој ќе погледнеше во него, волно или неволно.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Но, за разлика од текот на настаните во ЏИЏ век, кога Велика Британија како свој сојузник ја имал Австро-Унгарија, „која им се спротивставувала на овие руски мерки“, во средината на 1944 година, според британските експерти „нема никој на кого би можеле да сметаме за поддршка“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Што одбра човек оддалеку со кој ќе го помине животот?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Таа нѐ поттикнува личното да го правиме стварно.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И штом ќе ја кренат коњите опашката тие се стрчнуваат, со подлетнување, и од изметот ја колваат зопта. Кој ќе биде побрз тој ќе превари.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

„Веќе реков - тоа што ми е потребно, го зедов.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сакаше во својот замислен проект да ги поврзе заедничките обележја на народите во полуостровот во пресудните времиња на падовите на империите и раѓањето на новата надеж, кога веруваше дека на најлесен начин ќе се создаваат ментални мостови кои ќе водат од еден кон друг народ.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

По ставата на чудовиштето се припиени илјадници пијавици - кој ќе ги напои со крв?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

— Ами кој се... Чорбаџијата Јован Сивев секоа вечер има госје, кој ќе биде друг! Слушаш како беснеат?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кој ќе го знаи. Секој се снаоѓа за живото како знај и умеј. И го разбирам то на некој начин.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Така идентитетите не ни се непосредно на удар.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Па кој ќе ни каже и нам?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Исчекувањето беше идеал, како и невиноста; дури и кога љубовта, потајна, каква што налагаше времето, ќе се родеше – требаше да се оствари тој идеал на чекањето, да се страда во тоа исчекување и во стравот дали соединувањето на двете души и двете тела навистина ќе се случи и, како во некоја религиозна приказна, тоа страдање беше искупување по кое како награда требаше да следи вечна љубов, онаа која ќе трае и по смртта.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Вујкото одвај му ја одземал пушката и му рекол: Слушај бре, кој ќе ти ги гледа овие четири сирачиња.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тој работи многу за да пронајде начин кој ќе му обезбеди предност во ситуации на живот или смрт.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

„Оној Мартин како пува, воздухот го расипува!“ му велеа секому кој ќе наидеше додека тие излегуваа од лифтот, по што секогаш одекнуваше смеење низ ходникот.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Браните ќе ги гради нашата прекалена работничка класа, на која ќе ѝ се придружат селаните, војниците, младинците.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Татко додека го следеше патот на една голема количка која ги носи трите сандаци со книги, а Камилски чекори зад неа, слушајќи лево-десно коментари, дека си го потрошил времето за овие книги, кои ќе завршат на некој таван или подрум се сети на своето враќање од Цариград, многу години пред да се најде Камилски во Париз, кога во родниот Поградец крај Охридското Езеро, по студиите во Париз, стигна со една чеза во која имаше два големи куфери.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кој ќе го знае ова, но ако е така – тогаш е добро.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Тој стаса и тука во Битола да се поврзе со еден од поштата, едне Јашарот го викаа, еден никаквец што им ги отвораше приватните писма на луѓето за да не најде пари во нив и едно женкариште до зла бога, кој секој ден со камионче патуваше до Струга и назад, ја носеше поштата меѓу „нашите“ две држави демек префрлаше преку граница од Бугарија во Италија или Албанија, кој ќе знае која држава беше таму и назад.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Во овој оддел ќе ја спомнеме и одредбата од измената и дополнувањето од декември 2008 година со која работникот кој ќе стапи на работа без договор за вработување се обврзува веднаш писмено да го извести надлежниот инспекциски орган во врска со ова (чл. 2, ЗИДЗВОСН/дек.08).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Навистина - вие сте први близнаци со кои ќе другарувам.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Командантот на бригадата ни рече дека за три дена ќе завршиме и ќе ѝ дојде крајот на оваа проклета војна и дека тие, кои ќе се покажат храбри, ќе добијат една недела наградно отсуство.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Сара не им се придружуваше на пријателите на сестра си; кога ја посетував во средите, останувавме во нејзината соба, разговаравме како и вообичаено, и само повремено ќе се заслушавме во гласната смеа, во живите дискусии, или во звуците на пијаното и заедничкото пеење кои доаѓаа од спратот над нас.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Што ли носеше селанецот во кошницата - кој ќе знае?

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Според наредбата на Главниот штаб распоредот на силите и редоследот според кој ќе се повлекуваат единиците изгледа вака: уште во текот на оваа ноќ, 103-та и 16-та бригада, оставајќи на позиција по една чета со цел да дава што посилен отпор без да ја жали муницијата, просто да пука со непрекинат оган, офицерската школа на Главниот штаб и артилеријата на 670-та единица под една команда да се концентрира во реонот на селото Слимница и шумата Белца.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Некои од машките геј-студенти во групата, излезе, си ја надоместуваа незаинтересираноста за зададената лектира и за дискусиите на часот на тој начин што ја украсуваа опачината на списокот за редовност со занимливи цртежи на разни соученици, одвреме-навреме и со мои портрети, нагиздени во дрег и претставени како женски ликови од Златните девојки или од Челични магнолии (слики 2 и 3).129 Тие студенти можеби и не беа обожаватели на Џуди Гарланд и на бродвејскиот мјузикл (но кој ќе ги знае?), но знаеја што сакаат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

По обавеното информирање и консултирање, работодавачот е должен писмено да ја извести службата надлежна за посредување при вработување, поради помош и услуги од посредување при вработување, каде ќе бидат инкорпорирани и ставовите од претставниците на работниците, како и вкупниот број на работници и причините поради кои ќе бидат отпуштени.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Возбуден и без здив, со чувство дека е и самиот со дупнати гради, Онисифор Проказник го гледал сето тоа со замрзнат прст свиткан околу чкрапецот на кобурата и можел и самиот да се прослави со своите стрелци: еден од противниците просто како да му го нудел челото. Сепак - не можел.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Можев да користам било кој метод на левитација кој ќе го посакав. okno.mk | Margina #10 [1995] 99

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

- Еј, па сега, - почна да се буни Мони, - кој ќе оди до продавница?

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Како во некоја страшно изедначена трка на 100 или 200 метри, кога фото-финишот решава кој ќе биде шампон.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

- Земи го и сонцето, рече Барбут- бег. – Ти го давам за малку месечинена ткаенина, со која ќе се покријам додека ќе спијам на своето парче ноќ.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

На некои работи луѓето не можат да се навикнат, но на крајот се е за луѓето, болката, тагата, грижата, разочарувањето и осаменоста.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Зар ако ми направиа некоа маѓиа, мили боже! Па кој ќе ми прави маѓиа?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И еве во конфликтот со историјата, животот го исфрли на брегот од оваа река, за да живее со луѓе кои ќе бидат жртви на новата „јаничарска идеја“ – идејата на комунизмот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Се мачеше да најде збор со кој ќе го искаже својот бес.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Секој кој ќе влезеше во градот, беше претресуван од стражата и турските финансисти, кои ги викаа “колџии“.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Се смета за родоначалник на детективскиот и на криминалистичкиот книжевен жанр.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На сите ним им порачува, доколку се најдат во иста или слична ситуација, веднаш да побараат свој близок адвокат, кој ќе им помогне: „Сега, после првиот спор, е лесно...

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Приказната за бикот, меѓутоа, нарасена со фантастични украси, ќе продолжи, а таа ќе послужи само за илустрација на нешто што и дотогаш ни беше јасно: дека таквите, или барем така опишаните небесни бикови не умираат ниту исчезнуваат, без оглед на тоа дали го пронашле или не тајниот тунел и заумните крточини низ кои ќе стигнат „до снежните планини на Кападокија“, земјата на чудата.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Други гледаа долж патот надолу надевајќи се дека ќе здогледаат облак прав, да чујат брчење на автомобил со кој ќе допатува Брчалото.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Покрај ова, прекршочните одредби се дополнети со нов член 19-б каде се предвидува казна од 1000 евра во денарска противвредност за работодавачот кој ќе ги прекрши другите одредби од овој Закон. 81 Во новиот дополнителен чл. 19-в се пропишуваат надлежностите на инспекторатот за труд, кога постои прекршување на работничките права од горенаведените членови 3-б, 3-г и 3-д.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Бездруго веќе знаел како морало да се случи: Арсо Арнаутче ја фрлил секирата и, чиниш во пад е, ја повлекол со себе покорената жена кон невидени длабочини, поточно кон земјата од која ќе почне нивното барање на длабочините додека ќе ги сменуваат писоците од уста в уста рамно, од месо в месо; ја видел, трет во тоа збивање, испреплетеноста на змиската игра и со обете раце се фатил за првото стебло како да ќе го искорне; само се лизгал со дланките по мазната кора паѓајќи на коленици и удирајќи со главата во празно како да стресувал од вратот копривно лути гасеници.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

МИХАЈЛО: Па оди! ЕВТО: Кој ќе ме прими мене бе?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Тепањата сега се разретчија и претставуваа повеќе закана, ужас во кој ќе биде вратен во секој момент кога неговите одговори ќе бидат незадоволувачки.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А кој ќе праша, кога никој нема време за прашување.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Друг ќе ја пишува твојата автобиографија. Некој кој ќе симулира дека си ти.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Кога уметникот е многу тажен, може да напише божествена песна која ќе биде хит во цел свет.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

31. ЈАНИЧАРИ.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ја карам, ја советувам, а потоа си велам: Зошто сум ѝ толку озабена?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Седумте кадрави трубачи од Откровението на Новиот завет ѝ се кикотеле на земната беда скриени зад прв тежок и вистински пролетен облак што ветувал плисок од кој ќе се избатачи патот за утрешните маки на дваесет и деветмината или еден повеќе со дваесет двоколки и четириесет воденички камења до тој ден веќе прескапо платени...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кикицас, сѐ уште притиснат од сомнежот што се појави кај него, нервозно праша: - А кој ќе командува со операцијата? - Јас, Ѓорѓи, ќе командувам - рече Маркос.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

„А како ќе го наречеш оној кој ќе си продаде куќа на Корзото за да купи колиба на Анѓелско Езеро?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Откако собра сили и ум, и виде оти е сам, толку беше при себе, повторно продолжи да ѝ се заканува на реката: „Ти нема спас, и тебе и на твоите јагули, кои ќе ми оделе божем во капиталистичките мориња и ќе ми се враќале оттаму!!! Прикаски за деца.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ти не знаеш него, ќе видиш, ама селанец пак селанец, ќе нарачаш в село кој ќе видит тој Ѓуровчето, нека кажит здравоживо од мудурот, нека дојдит право кај мене, ич, жими вера, потамо не велам.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Го оправдуваше таа синот како секоја мајка што би сторила за своето чедо, велеше дека тоа му било само криза која ќе му помине. Можеби вистина беше така.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

А и некој да ви ги направеше кој ќе ви работеше во нив, ако не бевме ние селаните.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Селанецот не ја разбира ревољуцјата, та и келку сакаш ти нему објаснувај, тој пак ќе ти меле за волови, овци и ниви и... да ви кажам дека по победата нема да има селани, ами сите ќе бидеме пролетери со две силни раце со кои ќе работиме за големото дело на комунизмо...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Му говорев за мојата мајка на која посветив еден цел роман, (објавен во циклусот во кој ќе се најде и романот Амбасади) со нејзиното име и презиме, која беше секогаш пред балканската историја.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Со даноците кои ќе се собираа од 100 000 курви сите ќе живеевме као у Калифорнија. И волкот сит и овците поебани.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

И, додека кај едните веселбата тогаш почнуваше, другите, на кои ќе им побегнеше последниот автобус, по вечерата масовно почнаа да си заминуваат, па во еден момент, дури и мајка ѝ и татко ѝ сакаа да си одат, а таа молежливо ги погледна и им организираше превоз за да останат до крајот на свадбата.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

При сакањето, ако не ќе можеме да печатиме многу работи на нашиот јазик, затоа пак нашата интелигенција ќе може да послужи како жива народна енциклопедија во која ќе се имаат точни и проверени информации по сите оддели на науката и литературата.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

„Решено е да се убива секој кој ќе се спротивстави или ќе се обиде да бега.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

ама немаме пасоши, свиденија, никакво книже, оти ние знаеме дека ќе влеземе во слободна Македонија и дека не ни треба ништо и кој ќе те претресува во слободна земја и ги фрливме пасошите од бродот, во морето, ура, викаме, скокаме на бродот и ги фрламе пасошите во водата, радост голема, човек во радоста поулавува и пасошите летаат во водата, а улема риби се збираат околу пасошите, цели јата риби ги тргаат наваму натаму, небаре ги читаат,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Па ќе си речев: таква ја создал Господ.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

А кој ќе ги фати во онаа пустелија кога сите мои луѓе се враќаа без успех?...

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Бев болен и мал момчак чии прсти тогаш не допреле женско месо и можев да знам дека и со маки ќе се исправам, ќе допрам врв на нож до грлото на килавиот Јаков Иконописец што пошол сам од Кукулино по нас да ја одмаздува својата споулавеност и да го прашам кој ќе го одбрани од казната за која треската ме определила, и можев да ги прашам засипнато другите по што се позрели од мене кога не процениле како и од кого горел Круме Арсов и кој е грешниот светец дојден да го убие волот на Цене Палчев или на Чучук-Андреј или на Осип Сечковски, не знам, на еден од луѓево чија желба е да донесе камења, два и тешки, за воденица со мрак под покривот што ќе е светлост само за призраците, и пак не станав од сламата на Никифоровата кола, еднаш со скршена, сега со втора оска, а небото не се уриваше со бучава како што мислев и не летаа ни врани ни пропаски, ни некои евангелски птичиња со црвени вратови и со грпки, само татнеше под нас земјата во која коските на мртвите се кршеа една од друга и нѐ предупредуваа да клекнеме и да се помолиме за црвите во нивната шупливост, и чувствував со ноздри дека ќе испука дамкавиот камен од кој се спуштија Онисифор Мечкојад и Јаков Иконописец и ќе пушти од себе стеблики со горчливо млеко во себе, меѓутоа слушав шушкаво дишење, свое бездруго, останувајќи бессилен под влажни сенки како под кожа на страшно голема гуштерица, и си реков не си веќе жив, сполај му на господа, сонуваш мртов сон обидувајќи се да мрдаш со прстите во опинците, си раскажував, а во тие опинци уште лежеше студот на водата од потокот што го прегазив кога се враќав од Мечкојадовото засолниште во забелот, во тој ден или вчера, пред сто години можеби, и го барав со внатрешниот вид на очите среќниот миг на детството од дните кога со врескање се прерипува баднички оган, наеднаш без возбуда да се сетам дека бев премал кога мајка ми умре заедно со мојата новородена сестричка и кога татко ми отиде и не се врати, едни да докажуваат дека загинал од димискија, други да се колнат дека се преженил кадрав и убав, животворна сила заради која и света Петка повторно ќе можела да се најде на земја.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Стегната од болката, чувствува дека доаѓа крајот на битисувањето.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Дури и се слушаа гласини дека: Балканците треба да направат историски чекор кон културното, политичкото, социјалното, технолошкото, економското и кон финансиски поефикасен облик на организација- во спротивно ако тоа не се случело ќе следел нивниот масовен егзодус- па од Балканот со егзодус ќе заминат спрема Запад, а во земјите на Балканот, ќе останат шака интелектуални дебили, со политичка власт и економска моќ- опиени болесници кои ќе управуваат со Балканот.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Сонот ќе го претворам во бездна од лавиринти во кои ќе го барам само мирисот на белите нарциси.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Мнозина му се додворуваа на Боро Селински, небаре тој самиот ќе ги претставува пред Бога и пред св. Петар, небаре тој самиот ќе го држи кантарот на кој ќе се одредува местото во рајот или во пеколот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

На крајот го предупреди за чудната опсесија на Марија со телефонирањето. – Угодувајте ѝ – рече. – Не грижете се, докторе – рече Сатурн радосно. – Тоа ми е специјалност.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Ние не сме тие кои решаваат кој ќе остане настрана од некој злостор“, му отсеков.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

2. историјата на метафизиката, која, и покрај сите разлики, не само од Платон до Хегел (дури и преку Лајбниц), туку и вон овие привидни граници, од претсократовците до Хајдегер, на логосот секогаш му го припишувала потеклото на вистината воопшто: историјата на вистината, на вистината за вистината, секогаш била, за разлика од една речиси метафоричка диверзија за која ќе треба да водиме сметка, омаловажување на писмото и негово отстранување вон “полниот” /pleine/ збор; 48 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

По сѐ изгледа дека приказните за „крајот на идеологијата“ се нешто во што Саркањац не верува.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во овој случај комуникацијата не ѝ се упатува на публиката која всушност е институционална единица, туку на толпата која ќе го заземе нејзиното место. Читлив и проповеднички интониран говор во ваков миг е невозможен и би можел само да предизвика шокови и сцени.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Неговиот Реквием со кој ќе ја испратиме душата на удавеникот.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Зошто токму нас, кога можеше да го запознаеш својот холивудски идол кој ќе ти раскаже како изгледа девојката од неговите соништа, а истовремено го држи својотqубовник под рака.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Кои ќе бидат теоретиците на новото течење, каде тие теоретици ќе ја развиваат својата дејност, каде и каква ќе биде нивната аудиторија, од каде ќе се земаат средствата за пропагирањето на идејата, како ќе проникне таа во народот и како ќе се поддржува во него?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Преку кохезијата на мислите и чувствата се обидов да ја доловам тривијалната симбиоза на ироничноста, моментите кои не ги проживеавме, мислите кои ќе останат вечно заробени во матриците на просечниот ум и чувствата кои никогаш нема да ја пронајдат својата совршена форма.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Тој треба да биде вешт стратег и одличен економист... конечно и коцкар кој ќе знае со добар блеф да ги запраши идиотските фактори на ова општество.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

ТОМЧЕ: (Шета во нестрпливо исчекување.) Еве ги! Ама што да им речам?

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

И веројатно сум бил насмејан во моментите додека во сонот заклучував дека јас треба да бидам тој кој ќе ѝ помогне на Загорка Пеперутката да полета.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Во главниот град се предвидува изградба на железарница, која ќе вработува десетици илјади луѓе.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Вашите ребра ќе го означат неопходниот врв Според кој ќе се распознава македонската могила во Азија над која не месечината на Борхес - туку сонцето ќе биде ваш заеднички епитаф.

„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)

Тие иронии, исто така, го поткопуваат и шовинизмот што по правило се сврзува со тимските спортови: невозможно е поздравот Ritorna vincitor! да се сфати стрејт за готово.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Каде што мојот припитомен сокол ќе ме буди со полски цвет во клунот и со бели батлерски канџавици на канџите, кои ќе му ги вадам кога ќе одиме во лов, таму некаде каде што сум сега.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Ниту едно човечко суштество не може да заслужува достоинство што се добива по цена на нечиј срам, но тоа не значи дека секој има право да ја пее „Каста Дива“ (сјајната сопранска арија од првиот чин на Норма од Белини) и дека секоја нејзина изведба е еднакво добра како сите други – ништо повеќе отколку што значи дека сите со кои ќе се разминете на улица се еднакво згодни.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

А кој ќе те види во тоа време, ама пак...

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не да го украдеш, односно да го плагираш, додека уште не е објавено, било да е оригинално или преведено или преработено или компилирано; туку да го побараш во него она што не си го нашол во веќе печатените и прочитаните, да го побараш макар и не го нашол, оној клучен збор со кој ќе ти се објасни сè, ако воопшто го има.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Зар не е јасно како бел ден оти претставници од нас нема да има, оти ќе ги решаваат нашите судбини без да нѐ прашаат нас што бараме ние, а затоа ќе ги прашаат нашите непријатели што имаат свои држави и свои дипломати и кои ќе ја извлечат сета полза од нашата пролеана крв?!

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ние тогаш се најдовме на врвот, чиниш готови да полетаме до првиот облак кој ќе нѐ понесе, ослободени од сета земјина тежина, како семејство од платно на Шагал.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Сега имав голем повод.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Таму ќе има цвеќе со опоен мирис, птици со блескави бои, луѓе кои ќе пливаат по брановите, а (сеобложувам во тоа) во текот на денот на небото ќе се појави виножито.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Имајте го тоа на ум, Господине Поету, зашто во сегашно време славеите не им се нужни на поетите, туку кутриња-сокли кои ќе можат да ги одбранат, да ги заштитат нивните кревки тела и тажни души од волците околу нив.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

ДЕМЕК ОЛУР - значи бива, бидува

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Се разбира, со ова мое тврдење не им го одземам правото на оние кои ќе ни го свртат грбот за да го потрошат сето свое време во разговори со миленичињата: кучињата, мачките, пилињата!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Постојано веруваше во некаква буна на самата судбина која ќе ги доведе работите на праведното место!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Донски продолжи: - Кога сме кај објавувањето на сиџилите, би сакал да ви кажам дека утврдивме екипа која ќе работи на нивното преведување, лекторирање и редактирање.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Регистрираните синдикати и здруженија на работодавачи на национално ниво можат само да опре- делат свој претставник кој ќе присуствува при работата на Комисијата; 52 • третиот, четвртиот и шестиот член ја регулираат постапката за утврдување на репрезентативност, која се поведува со барање, кон кое се поднесуваат и докази за исполнување на условите, по што, откако Комисијата го испитува, Министерот донесува решение за репрезентативност, кое се објавува во Сл. весник.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Можат геј-мажите да си тврдат дека сакаат да гледаат прикази за самите нив и за своите животи, но ним честопати знаат да не им се допаѓаат приказите за геј-мажите што ги создале геј-мажи или, пак, не успева да им потрае таа заинтересираност за нив. ‌И може да им се разбере неполетноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

34. ЛУТ МАЖ - ДОМОТ СЕ ПАЛИ, ЛУТА ЖЕНА - ДОМОТ ГОРИ - кој ќе дојде отстрана пожаров да го гаси врз оганот полиен ко бензин ќе се стори и само камен на каменот од домот ќе спаси...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Што ли беше работата, некој празник, јубилеј или пак му честитаа роденден (Да нам живи, живи Мао) Кој ќе знае?

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Не приоѓајте му, Оставете го. Три жени со бели шамии околу главите Му претскажуваат, црвена жед од која ќе изгори земјата и дека низ провалиите на исушени мориња со векови надоаѓаат заточеници да го видат како се скаменил чекајќи ја да мине девојката на залез сонцето што ја оплоди.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Ама не е вака, домаќине? Лош ми е зборот?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Која држава ќе дојде по оваа, рече момчето, кој ќе дојде, стрико Дуко, кога ќе се кренат овие?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тогаш ѝ реков, се сеќавам на ѕидот на гробиштата и како Мари-Клод се потпре на мене и како ме пушти да зборувам со лицето загубено во топлиот мов од својот капут, кој ќе знае дали мојот глас стигна до неа со сите негови зборови, дали беше можно ра разбере; сѐ ѝ раскажав, секоја поединечност на играта, таа не-веројатност потврдувана низ толку Паули (толку Офелии) загубени на излезот од некој ходник, пајаци после секој крај.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Животов има смисла кога после голема трагедија ќе го дочекам изгрејсонцето, а зад небесниот хоризонт спонтано ќе се појави надежта и без процедурални забелешки после ужасно лоша ноќ може да започне нов ден.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Зарем може да се заборави примерот на сеалбанскиот јунак во албанската историја Скендербеј, кој ќе биде победник во три војни објавени на Отоманската империја, по неговото враќање во старата христијанска вера, преобратен уште во детството, подоцна регрутиран во јаничарски војска.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Но денес Фукоовата паноптичка власт се применува на малцинството.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Натпревар кој ќе собере повеќе. Собиравме цели купишта.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ниротакис беше човек со мешана крв.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

- Вие Боге треба да знаете дека мене не ме измачува тој проблем: мислам на она што го рековте, дека сум немал родител кој ќе преземе некои обврски.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ами вака: снопјето се броени, колку ќе пушчат ќе видеме и се знае колку кој ќе даде.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Нешто длабоко, силно, во татковиот дух се кршеше за да се спојат блоковите време од сиот негов живот, за да завршат во хармоничен глас кој ќе ги повика другите да му се придружат.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Всушност, целта на режимот била да ги трансформира селаните во нова работничка класа на пролетери кои ќе го вложат својот труд за создавањето на најавениот индустриски рај кој ќе овозможи најпосле новиот човек да биде господар и поседувач на природата!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ветерот повремено толку силно бие што не ги носи само зрната песок, туку отцепува парчиња и од самото Јас, па тоа Јас се чувствува немоќно, му се чини дека ветерот ќе го понесе и него заедно со песокта, ќе го згасне уште пред да бидат одвеани сите зрнца песок кои му биле доделени за до смртта, и тогаш Јас бара некое друго Јас, некои други Јас, со кои ќе се движи заедно додека околу нив беснее ветерот на времето; има потреба од тие други Јас не како поткрепа за преживување во материјата, туку како поткрепа за преживување на она најсуштественото од тоа Јас.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

(...) Стерлинг беше презафатен со барање психијатар кој ќе го ослободи од војска.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Дојдени од далечните азиски степи и од Монголија, Османлиите во Цариград ќе се здобијат со нови навики, но не ги напуштаат старите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кога зборувам за оформување тим кој ќе работи на стрипот за Симпсонови, претпоставувам дека поголемиот број читатели на стрип магазините го сметаат стрипот како средство за индивидуално изразување на единствената идеја на авторот која тимот ја подржува, црта, пишува и сл. ?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Сакаше, со неколкуте зборови, да си го резимира животот, да ја открие метафората која ќе го одразеше неговиот живот на Балканот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Херб Меим, кој седеше недалеку од нив, на својата работна маса, рече: „Тој сака да каже дека мозокот тогаш ја граби онаа просторна вселена која ќе се најде најблиску, која е најдофатлива.“

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Сетилата не се доволни за да ја примат сета таа нежност и не можете на овој момент на љубов да му дадете име, зошто е повеќе од еден момент, зошто е вечност која ќе трае и после мене.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Во собата имаше само еден кревет и гласавме кој ќе легне на него и се разбира, шефот ни го препушти на мене и на Добрила.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

МЛАДИЧОТ: (Сакајќи што побргу да си отиде.) Можам ли да знам кој ќе биде со мене во собава?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Вдахновен (чувство кое одамна и со таква силина го немаше обземено), зеде да направи скулптура по која ќе го паметат сите и со која, поверува, трајно и достојно ќе влезе во историјата на уметноста.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Тој ги бранеше обидите на фундаменталистичките христијани да имаат своја верзија за создавањето која ќе се изучува паралелно со теоријата за еволуцијата во јавните училишта.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Конечно и таа ќе најде кочијаш кој ќе ѝ ги стегне дизгините. - помисли Никодин и прозборе - Значи конечно го најде вистинскиот кој го бараше.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Евентуално, програмскиот листинг би му кажал да направи „output” на некои кинески за него бесмислени чкртаници - кои ќе личат на разумен одговор за кинеските набљудувачи надвор од собата.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Сите се плашеа од таа кобна директива, којзнае која по ред која ќе значеше конечно пресметување со козите, но и со оваа повратна живост на лицата на луѓето, првпат од војната, во слободата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Со оваа измена беа воведени три нови скалила за одредување на бројот на месеци за кои ќе се исплаќа паричен надоместок, но целта и на оваа, како и на сите подоцнежни промени на овие одредби, беше да се намали времето за кое ќе се исплатува паричен надоместок.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Како таа да не била предвидена од резонот на апаратските бирократи кои ќе се покажат мошне вешти со нивните први реакции.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Писателот кој ќе се помачи со овие вежби ќе сфати, при пишување на приказна или роман, дека на располагање му стојат разни можности во секој момент од творењето, а ќе биде во подобра позиција и да избере најдобро решение - или да смисли некое ново.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

— „Кој ќе дојде мене овде друг од Тода да ми каже" — ал рече таа и го зеде букарот да оди на вода, иако пред еден саат полн го донесе.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

До утрото се тркаа кој ќе стигне попрво, утрото или...

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Идентитетот се дроби во моментот кога веќе нема просторни ограничувања, кога се случува одвојување на телото и просторот, каде што групите веќе не се дефинирани со просторни туку со дискурзивни особини.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Нивното чувство за боја е под влијание на треперливите призвуци на Пакистанските текстилни работници од соседството и пост-фовистичката облека на Rave-културата.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Освен тоа, мајката Перса пред некој ден донесе единичен железен кревет со миндерче само за Пела, рече Не е ред оваа голема мома која ќе заоди на училиште да спие со мајка си! и беше заклучено со денот на заодувањето на училиште таа да спие во своето креветче од месингани цевчиња што светеа како злато.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

- Оф, мори ќерко - је рекла мајка је - стани, работи, оти тој одошто јет муд'р, мажот ти, ѓоа на метлата му нарачуа, ја тепат неа наместо тебе; тој праит: нагоарам ти ќерко, дошикај се снао!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Повлечената тужба се смета како да не била ни поднесена и може повторно да се поднесе 287 (чл. 183 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Не ми е гајле што овде е поевтино. Тој ми вели, нема што да се грижиш.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Потем заби едно колче над привот ред, над бездната, врза една ортома за колчето и побара од нас да сплетеме кошница во која ќе може да се смести човек.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Не заѕидувајте ми ги градиве, браќа мои, туку под везенава кошула двете боски оставете ми ги слободни, и секој ден детето носете ми го трипати, в зори, напладне и навечер.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ќе видиме- рече и продолжи, свртувајќи се кон песочницата каде што беше напишан знакот З:- Кој ќе ми каже сега како се викаше она напишаното на песочницата? - Земја- рече Јоле наш.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Можеби беше солза која ќе светнеше и ќе наедрееше по калдрмата, потоа ќе се лизнеше по неа и наместо да ги натажеше луѓето што ќе ја сретнеа, таа ги смируваше, ги успокојуваше.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Дефиницијата од речникот е речиси иста но ниедна од овие дефиниции не ни го понудува она за што зборуваат клиентите; т.е., клиентите велат дека на разголување ги гони некаква присила: неможност да се одолее на импулс, нагон, или искушение да се изведе некоја акција која ќе ѝ наштети на индивидуата или на другите.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Тој ден се месат погачите со кои ќе се канат нункото, попот, деверите, старосватот и другите блиски роднини, а уште подалечните — само со карта.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Јани го внесе во просторијата во која ќе се држи конференцијата и отиде да „брка“ други „организациони“ работи...

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

- Со Кара бизнисот го почнуваме наесен, па ќе видите кој ќе биде сиромав, а кому ќе му се прелеваат пари.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Во согласност со закон, заради отстранување на утврдените неправилности, инспекторот има право и обврска на субјектот на надзорот: 1) да му укаже на утврдените неправилности и да определи рок за нивно отстранување; 2) да му нареди да преземе соодветни мерки и активности во рокот кој ќе го определи инспекторот и 3) да забрани работа во работна просторија, на дел од техничка технолошка целина, на одделно работно место или на орудие за работа (чл. 17, ЗИТ). 5. Во судењето учествуваат и судии-поротници кога тоа е утвр- дено со закон (чл. 38, ст.3 од ЗСуд).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но аспектот на ова негово дело кој ќе изврши најголемо влијание врз уметниците на поп-генерацијата е прикачувањето на одредени предмети на површината на сликата: клинот остава впечаток како на него навистина да се закачени делови од облека, трите вистински безопасни игли се чини како да ја закрпуваат илузорната пукнатина на средината на композицијата.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

- Ами кој ќе се помачит друг од мене - рекол попот - кој је будала, за да се мачит како мене?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Затоа зеле од чергарите машко новороденче и кога царицата се породила тие веднаш ѝ го ставиле во креветот грабнатото чергарче, а новороденчето им го дале на чергарите.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Секако дека нејзе сето тоа и било мачно, но, не сакала да се откаже од својата замисла и решеност - нејзиниот сакан човек да заснове свој нов дом во кој ќе има и деца.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

ЗС од 2006 подетално го утврдува начинот на кој ќе се склучуваат нови договори за вработување во време на стечајна постапка, при што стечајниот управник може, по претходно добиена писмена согласност од стечајниот судија, да склучува нови договори за вработување на определено време за завршување на започнатите работи и за отстранување на можните штети.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Како што шаманот може да понуди пејотл (дрога), така терапевтот може да ги понуди фармаколошките плодови на биомедицинската наука за да го промени телото, за тоа да може да каже поинаква приказна со која ќе може да живее.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Што се однесува до мојот перверзен ентузијазам...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Па така, оној кој ќе успее да „одвлече“ пет-шест вработени, намамувајќи ги на приватен бизнис, со потпишување спогодба за трајна деловна заедница, го добива раководното место во новата фирма – патем, не наговестувајќи дека сите пет основачи го уживаат истото право, односно го имаат првото да учествуваат во управувањето со претпријатието.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

СВЕДОК Дојде еден актер кој, меѓу другото, добро е запознат со мојата почит кон музиката, поточно, правењето збирка од музички дискови и рече дека може да ми набави диск на кој ќе бидат наснимани сите песни со кои некогашна Југославија учествувала на Евросонгот.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Пораснав без татко и тоа ми мина во навика.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ако имате доволно пари и не сакате такви нешта да му се случуваат на некој од вашето семејство, сè уште можете да најдете места коишто се мошне скапи, но во кои ќе се грижат за вашите ближни и кадешто тие, главно успешно, сосема ќе можат да се смират и средат.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Мене ми беше жал, отидов и го донесов, а таа го грабна цврсто оплакувајќи го: Несреќнику мој, кој ќе те догледа, ти нема да знаеш дека си имал мајка и ја заврти устата да не му дише.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Сонцево, само што се испилило, а ѓаволски пече. Денеска не ќе има ладовинка.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Жими ти, сине, секогаш, откако ќе завршеше приказната, чесните по правило ми заличуваа на оние, одвејаните, кои ќе останеа како и плевата подалеку и понастрана од житото.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Повеќе години, се документирам во пишувањето и на романот Тврдина од пепел, за кој ќе ви пишувам во друга пригода и очекувам да го завршам идната година.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

За да знаете повеќе ќе го викнеме настојникот на црквата кој ќе ви каже повеќе.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Второстепениот суд, со пресуда, ќе ја одбие жалбата како неоснована и ќе ја потврди првостепената 116 пресуда кога ќе најде дека не постојат причини поради кои пресудата се побива, како ни причини на коишто внимава по службена должност (чл. 357, ЗПП). 6. Измените на ЗОО од 2008 година воведоа значајни промени не само во терминологијата, туку и во начинот на пресметка на каматата, бидејќи престана да важи дотогашниот ЗВСЗК (1992) – в. чл. 73 – чл. 77 од ЗИД ЗОО/08.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кој ќе ѝ даде капка вода, беше рекле лекарот и командирот, тој си ја потпишал смртната пресуда.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Клучен елемент на промената на општествено-политичкиот систем беше и преминот од партиска диктатура во (претставничка) демократија, во која ќе се почитуваат човековите права.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

- Кој ќе лежи прв? - свика Коле и накина сламки.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Еве како рекол: - Море, гости, ами што замолкнавте, сите што не му се одгоорите на домаќино, што ве канит за да отцепите некое дрво, туку чекате јас да одгоорам.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

За овој свет кој ќе дојде и за она што во него ќе ги натера да затреперат вредностите на знакот, на зборот и писмото, за она што тука го води нашиот futur antérieur, сѐ уште не постои мото.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Пцовките се истакнуваат со светлечки реклами на куќите.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Со куќата-во-себе и низ нејзините врати ќе излегуваш на сокаците на Ур и Урук, на Лагаш, Киш и Нипур, на ридовите на Вавилон и Нинива, ќе талкаш низ нив како низ длабините на клинестото писмо и ќе се враќаш повторно назад со песните за Гилгамеш во себе, и не ќе знаеш зошто токму тој со тебе и болката на Енкиду низ тебе, зошто токму твоето тело и твојата душа се одредени за да се исповедаат низ просторот кај што диши твојата сенка, на јазик кој ќе го разбираат сите, небаре самите шетале по долините и горите на писмото изрежано во калта.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Појдете сите тројца на онаа планина и сите веднаш затрчајте се: кој ќе дојди побрго, да си земи два ствара од што ќе го бендисат, а тој што ќе дојдет по него да земит од двата ствара пак што ќе го бендисат, а најпосле што ќе дојдит, најпоследнио ствар да го земит.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Сртовите да не нѐ изневерат оти предолго пешачиме по нив не за да им ја ублажиме стрмнината но очите за да си ги тревожиме со штотуку окутрени глетки оние кои не го испуштаат првиот плач на човек кој ќе блуди оттогаш па натаму!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Втората солуција, според него, била „балканска федерација, во која ќе бидат вклучени сите балкански народи, откажувајќи се од својот мал национализам во рамките на заеничката федерална држава, секоја земја задржувајќи ограничен суверенитет“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Кој ќе го раскаже она што жените,кога ќе тажат над мртов, го редат? ....

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

А тие како да не се спремни да поверуваат дека оние кои ќе ги дофати студ на патот нема повеќе да се вратат.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Мора да се подготви стратегија за да се спречи понатамошната ескалација на насилството, која ќе вклучи менување на проблематичната Преамбула на Уставот, суштинска децентрализација на земјата, попис кој ќе се спроведува со меѓународна помош и предвремени избори“.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Го основа ѕидниот весник Prizma. Го пишува „Манифестот на ултраистите“ објавен во списанието Nosotros.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Не разбирам - реков. - Мислам на тоа колку сме млади и што сѐ може да си понуди младоста трагајќи по задоволства.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Табела 2: Време за кое се исплатува паричен надоместок според скали Покрај ова, со измената и дополнувањето од април 2006 година дури се предвидуваше барањата за остварување на правата од осигу- рување во случај на невработеност кои ќе бидат поднесени до денот на влегување во сила на овој закон за изменување и дополнување да се решаваат според овој закон (чл. 4).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Љубовта можете да ја добиете на многу начини, но уште помногубројни се начините со кои ќе можете да ја сочувате.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А ти, славенику, не знаеш: во улицата скришум ме следат од прозорците, ја мерат мојата внатрешна температура и знаат дека тоа не е се, дека кловнот има уште точки со кои ќе настапи.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Не се бодреле ни со пцости ни со извици. Земјата под нив станала порамна, качувањето завршило.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

По некој век и Исус го довикал Мухамеда соопштувајќи му го истото.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Носталгичен призвук мантилот за дожд стекна кон крајот на педесетите во филмот Казабланка, како особен знак на машкиот карактер на големата ѕвезда Хемфри Богарт.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И така, на еден природно мистичен народ, каков што е рускиот, ќе се накалеми мистицизмот врз филозофијата, односно теоријата која ќе се повикува на материјализмот, и која на крајот на краиштата, произлегува директно од позитивизмот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Но никогаш не го напушташе вечниот жртвен оптимизам кога конечно се врати во Рамалах со утехата дека пророкот Мојсие не се вратил во Ветената земја!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Останатите играчи ве гледаат како се појавувате како анимиран карактер.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ова ѝ го реков на Пеперутката кога ѝ се роди онаа необична замисла за порачка на повеќе свилени платнени ленти во сите бои: и бела , и црвена, и розова, дури и виолетова.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Ами гускава печена кој ќе ја земи, бре гости?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И така, ќе следи неколкудецениската историја на израелско-палестинската конфронтација, која ќе биде обележана од низа изгубени шанси.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Впрочем таа е таа која ќе ги изговори овие два старонови збора, или нема да ги изговори.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Свет на страв, измама и мачење, свет во кој газиш и биваш газен, свет кој ќе станува не помалку, туку сѐ побезмилосен колку што ќе се усовршува.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Се разбира“, вели, „не можам да го ослободам од вина ни Ролана; нему секогаш му било сѐ едно со која ќе легне. Само доведи му жена.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Има ли таков ветар кој ќе ги придвижи перките на мојата ветерница.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Збогум, дечиња, што не можев да ве родам, братчиња што не стигнав да му ги подарам на синот единец, вие ќе ми правите друштво во оваа темнина која ќе ми служи место гроб и каде што простум, и без сон, ќе останам до Судниот ден.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Го потпрев челото на тупаница: ноќ е, месечината се спушта ниско и со ергенски занес се мушка меѓу трски и грмушки не чувствувајќи ги гребениците, дишат дрвјата од надојдено зелено млеко на пролетта и се поткреваат водите на прсти да ги наслушнат тишините на далечините до кои ќе стасаат по дождовите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Наш бил к'сметот шо излезе меко. Ами ако не засипеше воа мекото како ниа сиромаси пред седумо сум дена? Кој ќе нѐ платеше нас?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

На подготвителното рочиште претседателот на советот, во однос на управувањето со постапката, ги има сите овластувања што ги имаат претседателот на советот и советот на главната расправа (чл. 274, ст.1 sq и ст.4 од 172 ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Историјата ќе покаже дека тој ќе долета во својот палестински кафез кој ќе биде будно варден од својот смртен непријател јастребот, израелскиот владетел Ариел Шарон.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Сите да се предадат и барем вода напиени да умрат; други предлагаа да отворат, да се бијат и кој ќе успее да побегне, арно, кој ќе умре, нека умре јуначки.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Замислете серија од сѐ на сѐ дваесеттина вежби за длабоко дишење, како кога вежбате јога, претпоставувам, кулминација која ќе биде комплетно збогување со сиот бол, со сите стравови, неврози, желби, и сензација што сѐ повеќе те обзема и која носи чувство на севкупност и сигурност. Вдишувам.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Кој ќе ѝ објасни што се беше случило толку страшно во нејзиниот живот за да ја доведе во ваква безнадежна состојба? До вакво растројство.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

На пример, најголем број од работниците воопшто не знаеја дека, во случај да останат без работа, може да им следува паричен на- доместок, по основ на привремена невработеност, којшто го зе- маат преку АВРМ – но кој не им го дава државата како некаква милостина, туку затоа што тие самите, од своите плати, додека биле вработени одвојувале за него.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Нешто поткажа и ги предупреди „виа дни привардувајте се" ама кој ќе бидат „виа дни" Трајко не сака да каже.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во тој случај, може да заземат одредени стратегии на избегнување кои ќе им овозможат да ги избегнат општествените повици да го доживуваат светот на хетеросексуални и на хетеронормативни начини.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Секој оној кој ќе го постигне најблискиот ефект на својата вистинска природа, станува генијалец.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- Не Достоевски, туку ликот од неговиот роман Зли духови, Пјотор Верковенски вели : „Овде, мил мој, стигнува нова религија која ќе ја замени старата.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Над нив преку небото се протегаа пукнатини, извртени корита на реки од кои ќе удри зовриен потоп, живот на смртта со закана и за живот и за смртта на преплашената земја.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Исто како што стрејт-читателите отсекогаш правеле со главнотековната книжевност, најпосле можев да читам фикција во која ќе можев да видам како се отсликува мојот живот, како се истражува, анализира и преосмислува.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тој човекоморен виор, сеедно кој од каков сој е, од каква вера и какво потекло, им го пиел мозокот на луѓето и им ги јадел срцата, и никаков господ не можел да создаде поредок во кој ќе се живее и ќе се умира како што му доликува на најумното и најулавото суштество на светот што секогаш се движело по границата на доброто и на злото, ту со ум на една страна ту со срце на друга.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ти кој ќе бидеш Господар на мојата апокалипса. Ти мора да знаеш...

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

Додека ја слушаш твојата омилена мелодија, посакувам да бидам звукот кој ќе допира до тебе.

„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)

Со текот на времето Чанга сѐ повеќе ѝ се восхитуваше на татковата намера да напише Историја на балканските империи низ нивните падови, во која ќе бидат вклучени и козите, па се надеваше и самиот да има некаква улога во таа книга.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

И можеби дури ќе се најде некој Андерсен, кој ќе ја напише приказната за него.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Оттаму, од просторите на доброволниот егзил, што го избра мојот Привид никогаш не пристигна никаква надраска, ниту белег, ниту знак или абер во кој ќе препознаеме барем еден наш здив, наша сказна или спомен помеѓу сите туѓински определби што наеднаш Привидот ги избрал за своја храна.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Селата се сардисани, луѓето изловени, кој ќе ти даде сега леб, та остави шо нема од каде да го дадат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сега во Бугарија е мода да зборуваат дека најголеми непријатели на балканските Словени се: Русите и Австро-Унгарците, кои сакаат на почва на македонското прашање да се зафати и да се продолжи една борба меѓу Србите и Бугарите, која ќе ги ослаби силите и на едните и на другите до таква степен што ќе треба да се набркаат во балканските работи Русија и Австро-Унгарија и првата ќе ги завојува Бугарија и Стамбол, а втората Србија и Солун.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Така, на секое тврдење од теоријата на броеви, кое не е ништо друго туку низа од симболи, може да му се придружи некаков Геделов број кој ќе служи за референца - нешто како телефонски број или регистерска табличка.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Се сеќавав на неговиот поглед секогаш кога ќе се разбудев ноќе штом мојата рака, барајќи во сонот нечија рака која ќе ја придржи, во јавето удираше во ѕидот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На прочитанот научен труд му недостасуваше крунскиот податок кој ќе ги збогатеше со бесприговорна уверливост податоците на почитуваниот монах.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Најлошите карактерни особини, егоизам, нарцисоизам, љубомора, завист, огорченост спрема другите, тие се како црви кои ја поткопуваат нашата душа, најтемни демони кои ќе ја уништат секоја келија во нашиот систем во кој останало уште малку добрина.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Татко на крајот се сложи со идејата на Климент Камилски, но сега преостануваше да се прецизираат конкретните области на балканските јазици врз кои ќе работат и на кои ќе ги насочат заклучоците во функција на потрагата по изнаоѓање на спасоносни идеи за иднината на нивните чеда и потомците на Балканот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се нарекуваат родители. Одамна пред да нѐ родат, дури и пред да нѐ зачнат, нашите родители имаат решено кој ќе бидеме.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А дури и да немаме инстинктивно сознание за тоа што им значела Џоан Крафорд на геј-мажите од претходните ери, барем ја имаме привилегијата да можеме да се извадиме од гравитациското поле на нејзината силна привлечност и да размислиме за природата на таа нејзина привлечност на релативно незасегнат и непристрастен начин – спокојно, љубопитно и од редица можни стојалишта – што значи дека ни е полесно да коваме критички метајазик на кој ќе зборуваме за тоа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

(Всушност, целата фора е во тоа да ги пуштиш луѓето непрестано да зборуваат, бидејќи, порано или подоцна, некој ќе го испушти токму оној збор кој ќе те одведе на вистинскиот колосек).

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

– 2013 (Закон за работни односи) - субвенции и олеснувања за работодавачите кои ќе одлучат да вработат социјално ранливи категории или млади луѓе на сметка на државниот буџет

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Секој, кој ќе влезеше или ќе излеше од градот, беше прегледуван и претресуван.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Додуша натрупаниот снег и едните и другите ги правеше приближно исти, само растреперената душа на Пелагија како да открија одвај забележлива разлика, некаков крцкот што не доаѓаше од тлото на земјата, туку негде од погоре, скоро знаеше кој ќе се појави со Танаско уште пред да се отвори вратата.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ова прашање е проследено со вообичаена густа и развиорена шума од раце, со очигледно големо натпреварување кој ќе биде тој што ќе го даде одговорот.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

- Но, јас немам гости. – Возврати џвакајќи – Никогаш не сум била толку гостољубива за да ми дојдат гости на кои ќе можам да им призачувам од вакви слатки, преслатки работи!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Веќе споменатиот нобеловец би рекол дека за да ја донесеме одлуката на кој од овие три побарувачи би требало да му припадне театарот, ни треба теорија која ќе не оспособи да заклучиме дали со некое наше дејствие сме поблиску до правдата или сме подалеку од неа.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Кој ќе го храни? Кој ќе се грижи за него?

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Којзнае колку е лоша, кој ќе се расправа со неа секој ден, в реката да појде“.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Сè ќе биде ОК.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Размислував како би било да најдам друга работа од која ќе имам барем малку повеќе приход.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Елен Лејбовиц Frјuѕ ce 16 avril 2001 Monsieur, Il fallait que je sois bien nаvе pour imaginer que je pourrais, comme je vous lаvаiѕ dit, continuer vous сrirе sans faire allusion aux troubles qui venaient dсlаtеr en Mасdоinе. La vrit, сеѕt quеn pensant vous je peux trѕ difficilement pense autre chose; quand vos livres, les passages qui me reviennent presque chaque jour en mmоirе sont ceux о vous racontez que votre mrе demandait: Еѕt-се quil va y avoir la guеrrе? et que votre рrе passait des heures еntirеѕ соutеr des informations la radio. Des informations, la tlviѕiоn, la radio et la presse сritе en donnent de moins en moins sur la Mасdоinе; certainement signe que les combats ont сеѕѕ (Ou presque?). Ce qui est surtout frappant, сеѕt que cette question de la Mасdоinе semble trе devenue, роur disons les ѕрсiаliѕtеѕ, lоссаѕiоn de repenser la tоtаlit de la question balkanique. Et comme, je suppose, vous devez vous intrеѕѕеr la mаnirе dont les pays de la Соmmunаut еurореnnе реrоivеnt ce рrоblmе et peuvent (dans le meilleur des cas!) contribuer sa solution, je vais vous envoyer un article paru dеrnirеmеnt dans Lе Mоndе. Vous concernant, je me demande si vous vivez votre ascendance albanaise et le fait que vous ayez t diplomate comme des facteurs favorables, qui vous permettent dаvоir sur cette situation le point de vue le plus diѕtаnсi et dехеrсеr ainsi une influence mоdrаtriсе. Mais je рrсiѕе: сеѕt une question que je me pose, je ne vous la pose pas; vous devez trе suffisamment оссuр. Je souhaite seulement que ces vnеmеntѕ puissent rерrѕеntеr mаlgr tout les jalons dunе vоlutiоn positive et vous donner des raisons de continuer сrirе. Hlnе Lejbowicz 20 април 2001 г.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Овој нов член пропишува дека при вршење на инспекциски надзор инспекторот на трудот е должен да состави записник во кој ќе ја утврди сторената неправилност со укажување за отстранување на утврдената неправилност во рок од осум дена и со истовремено врачување на покана за спроведување на едукација на лицето или работодавачот каде што е утврдена неправилноста при вршењето на инспекцискиот надзор.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Директорот, барем навидум, воопшто не беше загрижен кога дозна за покренатата судска постапка против фирмата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Бидејќи немаме никаков општествен поттик да се вљубиме и бидејќи немаме никаков сопствен стандарден, надворешен, јавен облик со кој ќе ги дефинираме и претставуваме сопствените венчални односи, мораме да ги персонализираме постојните општествени облици за да ги направиме наши.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Додека ме водеше кон одделот, ми раскажуваше што може да стори една млада жена која ќе забремени, ако не е во брак, и ако оној од кого забременила не сака да се венча со неа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

— Ами јас, кој ќе а меси друг, — одговараше со тенкиот глас девојчето.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Затоа и препорачувам на оние кои ќе се согласат со дефиницијата на Коваќевиќ и кои ќе сакаат да ги почуствуваат ефектите од нејзината примена, најпрво да ги испитаат своите потенцијали - дали се подготвени за продукција на нешто смешно, то ест на она што би ја разбило безнадежноста.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Тогаш му цитирав една мисла на Егон Ервин Киш од далечната 1913 г.; сега ќе ја повторам, бидејќи мислам дека добро ќе му дојде секому кој ќе се најде во толпа Балканци којашто пијана од евтина евролатрија ја привикува Европа во оној ист ритуален код во кој домородците во сушните периоди привикуваат дожд.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Нам општествените премрежиња на самото наше постоење ни налагаат да играме улога што подразбира лажирање на сопствениот субјективитет. ‌Тие општествени услови имаат голема објаснителна моќ за појавите што ги проучувавме тука.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Блазе кој ќе си ја земе. Блазе!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Кој ќе ја препознае слободата?

„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)

Вие разговарате со вашите размисли, и тоа негде длабоко во себе, а сосема неочекувано, можеби дури и од вратата во која ќе треба по малку време да влезете вие, се појавува жена со која се немате среќавано со години откако сте дојдени во градов, а еве сега, во последниве нколку денови, никако да ја откачите.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Натпревар кој ќе приграби што повеќе!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

16. А ќе ми дојде на сон пропаѓањето на империите А тамбара-тумбара ќе почне да ми се прави во главата И да ми се парчосува сонот уште недосонуван Си мислев отпрвин дека тоа е заради историјата И дека толку многу историја не собира ниту во еден сон Особено не собира толку многу пропаѓања и распаѓања Вклучувајќи го и распаѓањето на Советскиот сојуз и Југославија Ама не било тоа бидејќи се покажа дека распаднатите состојки Полесно се ределе во еден сон и не предизвикуваат многу џимкања Работата била во тоа што на крајот на сонот за пропаѓањето на империите Неминовно се доаѓа до најновата американска империја А штом има империја нели има и пропаѓање на империјата И на малкумина им стиска да го видат и на сон пропаѓањето на Америка Поарно варди си го сонот од каква и да е помисла за пропаѓањето на Америка Додека да пропадне Америка сите ќе се претвориме во ништо И ќе им палиме свеќи на гробовите на Волт Витмен и Ален Гинзберг На времето пееја Америка и Енглеска биќе земља пролетерска Па ни пролетерска ни ѓаволи ни врагови стана Америка Зошто тогаш морало да пропадне Америка Божем во тековите не историјата нема исклучоци Што ги потврдуваат правилата И божем во секој сон за пропаѓањето на империите Мора да има и претсказание за пропаѓањето на Америка Од каде до каде такви сонови и претсказанија Се прашал ли некој кој ќе биде тогаш светски полицаец И се допрашал ли кој ќе испраќа војски во Ирак и Авганистан За да извезуваат слобода и демократија За да извесуваат и рестлови од новиот светски поредок А задолжително и локални парчиња од кои се прави приказната

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Кој ќе поверува дека Ескимите некогаш биле бели, бели, како сирење, исто како белите северни мечки!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Името на делото повторно упатува, како и во раните дела, на специфичниот, негирачки однос кон традицијата (“традиција која секогаш била традиција на рушење на традицијата”).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но кој ќе разбере седејќи в село шеесет километри оддалечен од Прилеп?

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Замислете си, под управата на румелискиот беглер-бег има харачари петстотини и педесет илјади, значи петстотини и педесет илјади рисјански куќи кои ќе проплачат кога ќе се тропне на нивната порта и за огниште да им се земе по дукат и половина, и повеќе.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Остануваше да ја напишам последната телеграма во Сојузното министерство за надворешни работи во Белград, која ретко кој ќе ја прочиташе во тоа време, кога во земјата се страхуваше од југословенското прашање.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- Доста, доста! - подвикна Никодин. Да не бевме ние, кој ќе ви ги направеше сите овие фабрики?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Меѓутоа, голем дел од вработените, свесни за овие игри на газ- дите, не се откажуваат од претходниот синдикат и доброволно продолжуваат да ја уплаќаат членарината на сметката на Агро- синдикатот, иако односот на раководството на ССМ и во овој период останува игнорантски кон нивните проблеми.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Мејл-артот можеби е лесен, весел и ироничен обид да се пречекорат некои идеолошко-културни бездни, иако и внатре неа (“поштенската уметност”) постои тој парадокс: од една страна делува супер-демократично, во парампарче разбивајќи ги концептите за кули од слоновски коски, а од друга, можно е токму во рамките на некаква мејл-арт мрежа да се зачнат никулците на споменатите „Нови езотеричари” кои ќе се обидат и да сокријат, задржат за себе одредени информации.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Или полот не ви е важен па барате кутар плашив бездушен плен, кој ќе ви потклекне... како роб... тоа ли го сакате?...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Уште вечерта го подолнив првото од ливчињата што ги спремив за анотации: „Да создадеме човек... кој ќе биде господар над рибите морски, и над птиците небески, и над ѕверовите - над целата земја и над сите гадинки што се движат по земјата“.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Извршував и некои други задачи, покрај оние зададени од училиштето, за кои ќе ме задолжеше одвечер мама.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Но Онисифор Проказник, со тага гледајќи го колењето на премаленото и збревтаво животно, заповеда да заземат место на чука од која ќе може да се гледа на сите страни и на која не ќе бидат изненадени со напад. Свенувал.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Иако Едо се напинаше, ништо не можеше да чуе, се чувствуваше како да гледа нем филм од кој ќе може да го разбере само она што евентуално ќе му го соопшти подвижната слика што изгледаше толку многу успорена.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ја ти, помошник, ти шо сони?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

По недовршената врвица по која лете се движеле помеѓу капини и камења нечии овци кон пасишта или поило, се враќал со младо стебло на рамо и со секира в рака стопанот на скршената кола, здрав и мускулест човек, селскиот качар Никифор Ганевски, инаку домазет во Кукулино, со муцка која, колку и да се гледа, не останува во сеќавање ни половина ден.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сливите веќе беа зрели.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Од другата страна е секојдневието со правила кои ќе ги следиш од пет насабајле ако несакаш да заглавиш во системот на бирократијата.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

„Друг го решава тоа.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

___________ 23) заптии - турски полицајци

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Јасперсен, барајќи формулации кои ќе го протолкуваат воздејството што едно книжевно дело го врши врз нас низ својот основен материјал, низ јазикот, вели: „Тоа уште повеќе се однесува на оваа внатрешна убавина на јазикот која произлегува од изборот и распоредот на зборовите, од сета нивна сугестивност и способност да разбудуваат чувства.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

XXIII Не затворај ја вратата Не губи се во заборав... Махмуд Дарвиш Во моите дипломатски години во Картагина, како амбасадор во државата Палестина, како и во Тунис, беа од посебно значење во формирањето на претставата за Палестина, за нејзината борба за признавање и независност, за нејзиното движење на чело со Јасер Арафат, за личноста, животот и поезијата на Махмуд Дарвиш, овековечени со нашата прва средба во Струга, во август 1978 година, а потоа и со нашето долговечно и ненаметливо пријателство.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

„Бегај, малечок предавнику, не бутај ме во грев.“ Се свртев и појдов со морници под тилот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Само таа умее да се моли и да ги пресоздава нашите мртви коски во ѕвездена светлина под која ќе нѐ споменуваат децата.

„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)

8 Покрај тоа, во светлината на тенденцијата на поместување нагоре на старосната граница за остварување право на старосна пензија, оваа промена отвора простор за понатамошно намалување на бројот на невработените лица кои ќе ги исполнуваат законските услови потребни за да ги уживаат поволностите што го даваат одредбите од членовите 71 и 78 од ЗВОСН.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

И тука најчесто застануваа. Ретко кој ќе ја одминеше.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Колку и да не е соодветна таквата претстава во една демократска или егалитарна етика, хиерархијата си има место што ѝ припаѓа, и тоа неизбежно место, во доменот на естетиката.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Шо сони, бе ти, Итер Пејо?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Еве, и на оваа негова слабост сум спремна да помислам.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Во очај на ранета дивина ги забуцал проредените заби во тоа стебло.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тие денови, или поточно набрзо по доаѓањето на Белогардејците во нашиот град, овдешната армија издала наредба да се примат од редовите на руските офицери повеќе инструктори кои ќе им помагаат на српските офицери во обучувањето на војниците.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Што се чудам пак? Кој ќе ја поведе голотијата и против кого?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Напнато гледав кој ќе излезе од него.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Ама и тиа, макар колку да се умни, макар колку да се јунаци, како вас со Бојка, Трајка, Андона и Најда — тиа знаат дека сами не можат да свршат работа; та затоа, ете, образувале една организациа во која ќе го соберат целиот наш народ, од сете краишча на Македонија и потаму, од одринцко.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Лузна која ќе остане да се гледа и да го потсетува, никогаш повеќе да не злоупотребува.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Револуцијата стана и иако има најужасни последици за нас, пак даде некои благодатни резултати со коишто можат да бидат задоволени нашите борци за национална слободија: тоа се Мирцштегските реформи3, кои ќе бидат раширени спроти нуждите што ќе се покажат со време.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Понекогаш ја прифаќам шегата, а понекогаш имам желба да му скокнам и да го убијам, особено ако се најде уште некој кој ќе ме земе во одбрана и ќе рече: „Мала е таа сѐ уште за дечковци. Не ѝ е уште време“.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Можеби дипломатските години ќе завршат во роман, како дел од мојата семејна потрага, во која ќе се вмешаат и главните ликови, владетелите кои трагаат по својата татковина, ја откриваат, ја присвојуваат, на крајот ја изневеруваат, сакајќи да служат отаде реалните можности, да се извишат над кулминативната точка на кривата, по што неизбежно следи падот, како и при возвишувањето на империите.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Така, севкупниот ефект на оперското упатување е преобразба и превреднување на природата и на дефиницијата на тимскиот дух за да се создаде негова изменета, иронична верзија која ќе им биде достапна на членовите на тој клуб.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зошто ја пренесе онаа жена преку потокот?“

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Третиот милениум е извонредна шанса да се изготват шеми кои ќе се спроведуваат врз нас - технолошки „неписмените“. Секако, компјутерската безбедност ќе стане пософистицирана.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Јас секако, не сакам со ова да изразам дека униформата може да делува и да наредува независно од содржаниот во него човек, но ми се чини дека слободно може да се тврди, со блескава униформа дури и слабичките градоначалници - дури и тие може да бидат прифатени на служба.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Најновиот пречистен текст на Тарифата за награда и надомест на трошоците за работа на адвокатите, објавен во Сл. весник на РМ 20/2005, ги опфаќа: Тарифата за награди и надомест на трошоците за работа на адвокатите (Сл. весник на РМ, 23/93); Одлука (Сл. весник на РМ, 4/94); Одлука за измена на Адвокатска тарифа (Сл. весник на РМ, 80/02) и Одлука за измени и дополнувања на тарифата за награда и надомест за работа на адвокатите (Сл. весник на РМ, 14/05). 9. Според ЗПП тужителот може да ја повлече тужбата – без сог ласност од тужениот, пред да се впушти тужениот во расправање за главната работа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ликвидаторите можат, во согласност со содружниците, односно со акционерите и со доверителите, да отуѓуваат одделни објекти од ликвидациониот имот на одделни акционери и на содружници – ако со тоа не се повредуваат правата на другите содружници, на акционерите и на доверителите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

— Многу слатка лубеница, кој ќе оди утре во НКВДЕ?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Кој ќе дава податоци за македонските народности и за нивните потреби?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Мајка ѝ на Благуна, и сама посветена во Организацијата, претрнета од страв и очајна, а немајќи на кого да му се обрати за помош, ја посоветува Благуна да отиде кај Десимира и да го замоли да дојде дома кај нив и пред стрико ѝ Крстета да се заколни дека меѓу него и Благуна ништо не било и дека таа Благуна не ги предала луѓето од Началството.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Крц, крц! - и еве сум горе, со својата сенка под рано излезеното сонце; да не беше превисоко, ќе го прегрнев.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Ако и ние, борците, ќе мораме да работиме, тогаш кој ќе оди на митинзите?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

5. Мејл-артот тежнее кон формирање (речиси направено) на еден меѓународен уметнички круг кој ќе делува паралелно со „официелниот“, со сопствена „територија“ на културна и социјална идентификација.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Па дури и да немаше ништо повеќе од она што го виде тој - и сѐ додека е жива тој нема да може да се сеќава на тој момент без болка; болка која ќе му го кине срцето - сепак она што го виде беше многу повеќе од она што воопшто можеше да прифати, да опрости или да заборави.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

- Денеска ни рече: “Кој ќе го нашпионира својот другар, јазикот ќе му го пресечам; кој ќе направи нешто лошо, сами ќе му судите...“

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Од твојот збор, кој ќе го кажеш сега, зависи дали ќе се земите.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Требаше да ѝ каже макар и еден збор, со кој ќе го ублажи тоа што се случи.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Времето на козите е едноставна модерна сказна каде што ступидната бирократија е најпосле поразена од навалата на белите кози кои ќе го преплават Скопје.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тонот главно бил директно сниман и со стандардно лош квалитет, во некои случаи потполно неразбирлив. често користен метод бил тонот да доаѓа од off просторот, на пр. надвор од видното поле се поставуваат неколку лика кои ќе го коментираат она што се случува пред камерата (My hustler).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ако ние немаме спутник, или електронски машини, робот-механизми или сирхорама, секако имаме друго да изложиме, токму она што го прикажуваат и технички најразвиените земји, од кои ќе може да се види повоениот развиток на нашата земја.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Геј-мажите не ги возбудуваат геј-мажи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кој ќе ти душо, помогне, кој ќе ти младост поврати, ако не смеот народен, ако не живот прероден?

„Песни“ од Коле Неделковски (1941)

Но кога дошол за игумен во манастирот отец Никодим Синаитски, страден за сонце што во изобилство го имало во Синаја, ги разрушил сите тие тесни и мрачни келии, ги преправил, ги преуредил: им отворил големи прозорци да гледаат кон езерото и Полето, ги споил и направил за себе убава одаја за спиење, бања за капење, простор за вршење нужда, одделение за држење пијалоци и трпеза во која ќе го служат.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Пак се склопчал на своето сиротинско легло многу потешко поднесувајќи ја предмугрената свежест буден.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Еднаш откорнати од родната грутка како да не беше битно каде нѐ води ова вовче на судбината, на која станица ќе запре, кој ќе биде последниот свртничар: дали богот на случајноста, кој најмногу влијаеше во неизвесното одвивање на судбината на нашето семејство или некоја друга сила?

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

- Така је, оче свети, ама маката што ја виде со пагурот, со погачата, со гуската и со картата вино, не ет дотолку мачна, колку маката од цепење дрвана, со големата секира - му рекол домаќино.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Се разбира потврди Татко, но најмногу на ум го имал својот мајчин албански јазик чиј реформатор бил, ја употребил првата латинска азбука, која ќе биде конечно прифатена како конечна албанска азбука на Конгресот во Битола во 1908 година.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

„Главно се состои од технички детали кои не можев да ги следам.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Што е следното, прашува саркастично: предмет за Афроамериканците на кој ќе ги учат како да се сладат со пржено пиле, ребра и лубеница? ‌Накратко, Џон му се восхитувал на секој напор да се научат младите како да бидат толерантни кон другите, особено кон оние што не се како нив.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Така направија на Хаџи Ташку и дружината, а овие, пак, веднаш им зајамчија дека ќе им најдат таков.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во слободните балкански државици, одвреме-навреме, македонската интелигенција, без разлика на пропагандите, треба да организира свои македонски собири, на кои ќе се разгледуваат и ќе се решаваат прашања за духовниот и националниот расцвет на Македонците.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

- Никодин веќе помисли дека конечно нашла некого кој ќе ја задоми на овие години.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Често, намерно или несвесно гипоттиснуваат, задушуваат, вршат суицид на сопствените чувсва.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Беше тоа на почетокот природно единство на водачот- револуционер и поетот на народот во потрага по слободна Палестина, која ќе функционира на почетокот, со вистински плодови на потрагата по смислата на враќањето и слободата, за на крајот да дојде до нивно разидување.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Така, чорбаџи Теодосе, стигна на брег, а в долинка примка, и — оп! — назад! (Ги трие рацете.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Кога точно се паѓа роденденот на почитуваниот В. Зрновски.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Едниот рог заорал по тврдата земја. Животното се обидело да воздивне воздух и да го отфрли од своите ребра мачителот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Слично на оваа ситуација, два организма можат да имаат полза од соработка а сепак еден од нив да стекне поголема полза ако успее да ги добие ресурсите на другиот без да ги жртвува своите. okno.mk 85 Ако адаптивните елементи многу пати се соочуваат со ситуација што наликува на Дилемата на Затворениците, тие ќе развијат стратегии кои ќе вклучуваат и борба и соработка.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Како да му беше потребна сал уште една буква, па слог, на крајот, збор, за да си ја дополни формулата на алхемиската потрага, со која ќе ја откриеше вербалната еурека која, според неговата замисла, ќе му овозможеше лесно да влегува и да излегува од отоманското време за, најпосле, да ја разгатне големата енигма на идентитетот на своето семејство, на својот народ, на сите други измешани балкански народи кај кои сѐ уште не исчезнуваа јаничарските гени.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Сета смисла на Gelassenheit можеби е нешто повеќе одошто повлекување пред нештата со кои ќе мораме да се соочиме.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Особено ако умее да се издигне над политичкото милје во кое живее, допуштајќи си еден контрапанагиричен стил со кој ќе укаже на слабостите во општеството, како во колумната „Кругови“ од 19 јуни 2012, на Утрински весник, во која авторот нејзин го вели следново: „...и планетите се вртат во круг и ако од нив се одвои камен, тој неминовно паѓа зашто ја нема центрифугалната сила која ќе го држи.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Но тие пак, не сакаа да имаат работа со уќуматот, а особено со полицијата, а уште помалку со господин Јачмениќ. Кој ќе чуе, што ќе рече?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Крај реката пророци е коски врежуваат знаци И кобеа крај на сѐ до кај допира видот И на сѐ до кај вторник по вторникот се повторуваше: - Кој ќе го прескочи Светото дрво Тој ќе управува со моглите И ќе ти спаси блиските.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Во таа борба многу ќе изгинат, но оние кои ќе останат - ќе живеат...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Случката од литерарниот живот на Канети не води кон ставот - кога тогаш во животот на писателот ќе се појави писател кој ќе го натера да молчи,а уште по убаво е ако тоа се случи во почетокот на неговата кариера.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Иницијативата била поздравена и од претседателот на САД, Ф.Д.Рузвелт, кој во писмото упатено до секретарот на Словенскиот комитет, Георги Пирински, го изразил своето задоволство од високиот патриотизам на детроитските Словени.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Бескрајна радост во срце бие мил ми е секој ко брат, ко свој, славата моја кој ќе ја скрие. – Единајст' Октомври- празников мој!

„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)

- Да, без дозвола, многу си била паметна!

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Како и на секој Јов, најден на мака, ќе му се прикраде како змија мудриот пријател кој ќе почне да го советува да се мавне од „глувчешкото пријателство“ зашто, како што се случувало, и тој можел да се глувчоса.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Првата измена и дополнување е донесена во 2010 година.69 Од аспект на работничките права овде е значајно дека основните услови за работа и вработување на привремените агенциски работници кои ќе бидат исполнети за времетраењето на нивното отстапување кај работодавачот корисник, се истите оние услови кои би се обезбедувале доколку работниците би биле вработени директно од страна на истиот работодавач за извршување на истата работа.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

- Aми доаѓаа од куќа в куќа, не викаа на собири тие од НОФТ-а и од АФЖ-ето и ни велеа дека ќе почнат големи борби, дека местото ќе гори, велеа, водите од реките и бунарите, велеа, ќе испарат од многу оган, а небото ќе го покријат ароплани кои ќе фрлаат бумби и жив оган, такашто се ќе изгори... велеа.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- И сега, кој со кого ќе се здружи? со очај рекол Орлен Шумков.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И со која музика ќе сме ја испратиле починатата? И дали некој ќе говорел?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Од понатамошните информации за него ќе зависи кои впечатоци ќе се покажат како мамка и неточни, а кои ќе останат за да може да се дефинира некаков заклучок во што авторот засега не би се впуштил.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

А да не зборувам за тоа дека требало и врата да се искова за да можат да ме стават пред црквата рано в недела и тоа по пелени.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Помислувам да му се смилувам и прикаската да ја срочам, така што братучедот Герман, откако ќе влезе во ходникот, да се премисли и да се врати да викне некого за да не влезе во собата кај мене сам, да биде со некого кој ќе му го држи стравот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

А математика?... Кој ќе учи математика?... На неа мисли!...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И наредната ноќ, кога доктор Миха се прибра дома уморен од претходната со провинциските актери и домашната ракија, а и нерасположен да ги поднесува божемните попатни задевања на адреса на неговиот поставен текст од познајниците на кои ќе наидеше по театарските бифиња или во Клубот на писателите и на новинарите - синот не им дојде да преноќи, ниту пак дента се јави од некаде макар по телефон.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

КРТОВИЦА: Не се буткај…

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Само тие биле врска со синот. На гробот не давала ништо друго да порасне, освен цвеќиња.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Така што, во тој случај станува проблематична идејата внатре да има луѓе кои ќе нудат да ја тестираат дрогата која, нели, божем ја нема.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Глобите во овој закон се движат помеѓу 7.500 до 15.000 евра во денарска противвредност за функционерот кој ќе прекрши конкретни одредби од Законот.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Значи, историјата како учителка на животот, не учи како на поефтин начин да се дојде до материјал на кој ќе може да пишуваат оние што знаат или да се описменуваат оние што се неграмотни.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Затоа постојано чукал со чекан.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Требаше само да најде човек кој ќе може да ѕирне во тие списоци.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Тужителот кој ќе ја повлече тужбата е должен на спротивната странка да и ги надомести парничните трошоци – освен ако до повлекување на тужбата дошло веднаш по исполнување на барањето од страна на тужениот (чл. 152, ст.1 од ЗПП). 288 Мушаланов против Агенција за обезбедување Спор за неисплатен надоместок за извршена работа1 Ut labor suus cuique prosit, aequum ac ius iubet.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И кога ќе почнеш да ги разгледуваш можностите, ќе почнеш да си викаш, не можам да го направам тоа, ова нема да ми успее - ништо нема да успее!“ Т.е. ништо освен компјутерите и телефоните. И иако се на маргините на технологијата - или, подобро речено, висат врз нејзиниот мев како отровни полипи - пионерскиот дух провејува и низ другите области од нивниот живот. Тие ги идеализираат привилегијата на населениците од 19 век да ја ограничат својата земја и предизвиците со кои се среќавале при нејзиното претворање во плодоносен дом кој ќе им овозможи да преживеат и да напредуваат. Сајберспејс-от (Cyberspace) е простор што постојано се шири.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Одреден број од овие филмови е работен во форма на исповед (Suicide се состои од крупен план на рака со лузни од обиди за самоубиство и од off глас кој објаснува како дошло до тоа, а во Drunk протагонистот пред камерата пие шише алкохол, а неговиот монолог станува сè понеповрзан како пијанството зема замав) или им дава простор на протагонистите за исповед.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тестото го замесува специјална месарица — девојка со татко и со мајка, а пред тоа едно мало детенце — машко — заборава прво во тестото со жегол: да им се раѓаат на младенците машки деца, жито и волови со кои ќе ораат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

На радникот кој три месеца не земал плата најлесно е да му понудите две сапуници, три реални шоуа и некој дебилен квиз со кој ќе го шашардисате па нема да мисли на вистинските проблеми и петте неплатени сметки за струја.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Е, ама с¯ јас, с¯ јас не бидуа, бре браќа, па и вие нешто речете де, кажете кој ќе отцепит дрва?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Толку ќе ви дадам, ќе се согласи.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Преку ритмичниот танц на зборовите што го придружуваат болниот, терапевтот и клиентот трагаат по нарација која ќе донесе оздравување.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

За гледиштето на МекКинон дека “мажите се такви какви што се бидејќи тие имаат моќ” и дека “жените кои ќе ги наследат машките форми на моќ во голема мера ќе бидат исти такви,” (види MacKinnon 1987, 220). 10.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Човековата кожа свети. Еве, стави ја раката на сонце, врти ја полека додека не го дофатиш аголот под кој ќе ги видиш боите на виножитото.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Краста: Не смееш да врескаш, ти гатче малечко.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ако било што помогне да го преброди она што претстои, тоа ќе биде нејзината работа, а, иако таа секако би сликала и да не постоеше галерист кој ќе ги продава нејзините дела, професионалноста беше исто онолку важна колку и приходот.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Си го гледа тој прерано остарен двојник во огледалото со кој ќе си подрече нешто за да ја разбие тишината, да не заборави да зборува.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Трето, исто така во 2000 година, целосно беше укината можноста неисплатениот дел од паричниот надоместок, по барање на неврабо- теното лице, да му се исплати на работодавецот кој ќе го вработи тоа лице на неопределено време (чл. 8, ЗИДЗВОСН/март.00), но во 2004 година оваа можност повторно беше воведена (чл. 14, ЗИДЗВОСН/04).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Но кој ќе потврди што точно се случи?

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Она што фали се луѓе кои ќе го насочуваат целото движење - фали сврзно ткиво и многу пари.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Притоа тврдев дека тешко може да се создаде живот што се разликува од другите и кој ќе се карактеризира како необичен и посебен!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Вели: Бојка и премногу се труди да создаде услови во кои ќе може послободно да ни ја прикаже состојбата на својата среќна надеж.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во исто време, кој ќе посака во тоа да ги види знаците на Апокалипсата, му се дава можност истото слободно да го каже.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Но пред да стигнеш до него, ќе те сретне првиот сосед кој ќе ти рече: „Твојата книга ја научив наизуст, зашто секоја ноќ ми ја шепотат дрвјата крај кои одам и гредите на кои сакам да се обесам за да воскреснам како што велиш, со јажето-ореол околу главата“.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Но, уште нема определено кој ќе им ги предава овие прдмети на македонските деца.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Турскиот конзул секој ден протестира против исфрлањето на чети, та одвај и јас ја минав границата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Но, со малку важни исклучоци (на кои ќе се осврнам во наредните поглавја), не рекле, речиси, ништо за односот помеѓу геј- мажите и тие естетски облици, за гејноста на тие негеј- форми, ниту за причините поради кои геј- мажите лично се вложуваат во нив.37 Зашто, за нив, несомнено, машката геј- култура не е проблем.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Нашиот Кубан и така беше пуст. А со времето уште повеќе ќе опустее. А потоа ќе го затрупа снег“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Било ли, не било ли, кој ќе знае.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Чекај. Не целото. Кој ќе го запамети.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

И пак: Луѓето паѓаа безживотни по улиците на градот, а на небото страшно кричеа крилестите сили што веќе го запоседнаа целиот свод и глеадаа одгоре во несреќниците што не можеа да најдат засолниште зашто и во земуниците ги стигаа студените погледи на ангелите со сиви крилја кои ги кутнуваа на земја, без здив.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Нивната линија на светот - која ќе си земеме слобода да ја наречеме нивната линија на приказна -

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

1921. Враќање во Буенос Аирес. Борхес се одушевува со повторното откривање на својот град.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ете, на Градешница слабо кој ќе оде на госје; гледам повеќе селани каде се иставаат од селото по колибите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Силвана Симоска, универзитетски професор по германски јазик Семантичката единица односно конституентите (лексемите) на глобалната метафора Времето на козите во наративниот модус на книгата на времето на тоталитаризмот (сталинизмот), асоцира на оние луѓе кои преку жртвите кои ќе му подигнат храм на својот духовен и идеолошки водач.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Кој и кој ќе дојде?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Трагав по било какви книги или записи кои ќе сведочеа за неговите врски со амбасадорот Фетхи Беј Окјар.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Подоцна тоа неверување се претвори во тип на маничен заборав, па секогаш кога ќе се соочев со фактот дека тој не е меѓу нас бев изненаден, како таа информација да има само формална вредност, а никако суштинска... како таа општа констатација да е некаков трач кој набрзо ќе биде демантиран... лично од професорот Гуте кој ќе се појави однекаде и ќе ни раскаже како е таму, од онаа страна на цртата...

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Знаев јас дека тешко ќе пронајдам човек кој ќе може да се носи со приказната за принцезата која дење се претвора во жаба.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Ова е обид мајка ми и јас да им кажеме на тие кои ќе сакаат да ги прочитаат овие редови како ние двете кои одејќи по иста патека се разминавме токму тогаш кога требаше да се прегрнеме.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Роже-Луј Жино, швајцарски романисиер Толерантноста на таткото од балканската сага, ми се чини неразделива, од културата која ќе ја наследи авторот и кому му беше при срце да ја збогатува, но култура со една впечатлива, речиси библиска случајност и спротивставена на уништувачкото што го имаат сите идеологии – vanitas vanitatum – од кои што човештвото периодично толку многу страда.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Со новиот закон работодавецот мора да назначи едно или повеќе стручни лица кои ќе работат во областа на безбедност при рабо- та.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Токму стилот на пристојност од педесетите се здоби со форма на глобален граѓански стил, кој ќе се задржи сѐ до денес, кога е карактеристичен за динамичните јапии, успешните млади деловни луѓе.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А ако продушкате наоколу ќе наидете и на останатите анимирани воини кои ќе настојуваат да ве уловат.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Големиот црвен кауч, оној кој ќе биде толку многу пати фотографиран следните години - оној црвениот, кој го искористивме во толку многу филмови - Били го најде токму пред “Y”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Со приопштувањето на делата на Стојан Христов кон македонскиот литературен јазик и македонската литература се отвара значаен процес кој ќе ни ги врати значајните опуси на Анѓелко Крстиќ, Крстју Белев, Самуил Стрезов и уште други и други автори од македонско потекло и со силно појдовна македонска тема...

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ова уште повеќе ќе го зајакне интересот на Камилски за Фаик Коница, кој ќе трага по Татковата информација и за неговата средба со Борис Сарафов.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И на бугарските учени луѓе и на стопанствениците очите им се свртени кон морските води, кон неисцрпниот резервоар на вода - Црно Море, крај чиј брег постојат надежи дека ќе израснат огромни атомски централи за отсолување на морската вода, кои ќе бидат рентабилни, со примената на најновите достигања во науката и техниката.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Кој ќе чуе утре, ка ќе рече: „На Митра Сукалова и го испила чавка умот, та зготвила кокошка со компири!“

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- Е, прао што е прао, девојко - је рекло момчето - со пари како тебе девојка не ја продаам.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Зошто не е мртво, си шепотам под носот, кој ќе го гледа овдека?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

- Те молам, татко, му рекла - дај му еден коњ да појди и ќелешот, белки ќе најди.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

(15) Не потекнува ли тагата на младиот човек, кој разбрал дека еталон метарот ја загубил својата моќ да ги мери раздалечините од онаа сосема космичка меланхолија типична за fin-de-siecle и која ќе ја најдеме и во една песна на Laforgue со наслов Тажачката на времето и неговиот другар простор?

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Целокупната таква политика водела кон единствен „природен“ заклучок, имено, дека тие „повторно ќе почнат да тежнеат кон предоминантно влијание на Балканот“ и дека тоа ќе се обидат да го постигнат со истите средства како и претходно, „работејќи на формирање влади кои ќе ѝ бидат потчинети на Русија“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Во тој свечен чин на неможното, кога дури и кобниците ги забораваат проколнувањата со кои се родиле и со кои ќе умрат премногу изморени за да прослават еднаш во животот и благослов, во водите престануваат вражбите: над дебел опаш на видра се смирува рој бели рибички, водените полвови со очи ја пијат ѕвездената светлост: потоците ги појат разбудените коренчиња на дуњите и сливите, жугаат од нив сончогледи и пченки, и уште подалеку,

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

На ова рочиште судот ќе ги определи денот и часот на одржување на првото рочиште за главна расправа – во рок кој не може да биде пократок од осум дена ниту подолг од 60 дена, а во сложените предмети најмногу до 90 дена сметано од денот на одржаното подготвително рочиште – потоа доказите кои ќе се изведуваат, како и сведоците и вештаците кои ќе бидат поканети на главната расправа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И така во паркот на Белата куќа, во присуство на Бил Клинтон, пред стотина поканети, Јасер Арафат се ракува со премиерот на Израел Ицак Рабин, човек повеќе на воена отколку на дипломатска кариера, за разлика од Шимон Перез.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

По еден месец ѝ се јави од Италија. Ѝ пишуваше дека е здрав и жив и дека со некој си другар што биле порано во интернатот, ја минал кришум границата и дека сега се наоѓа во привремен логор, во кој ќе помине извесно време, а потоа ќе замине за Америка.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Се обидуваше, па дури и во потсвеста, да бара аргументи со кои ќе ја релативизира и оваа одлука, препуштајќи ѝ се на судбината, како на краен фатализам.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Нему му удри в ум мислата да ги заштити овие невини суштества кои ќе му требаат за работа на неговите нови чифлизи, а да му ги испрати на кадијата и бегот само водачите на бунтот, што ги познаваше многу добро од средбата со нив во Старавина на Богородица.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Па затоа тој бирал поводи кои ќе му помогнат во стекнувањето на правото на јавен настап. - Годишнина од смртта на Р.Луксембург.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Кој ќе ги спасува?

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Кога мислат дека е нивниот ден, а всушност е само најнервозниот во животот во кој ќе се избакнат по 7 пати со истите луѓе - кога ќе дојдат, кога ќе речат „ДА“, па уште еднаш кога ќе речат „ДА“ во црквата, па кога ќе се фотографираат, па кога ќе им го предаваат пликот, а тие под прстите, од дебелината веќе знаат колку им се блиски или далечни, па кога ќе се разигра невестата и кога тие истите, од многу мерак дека ептен добро играла, ќе ја зашлапаат по трипати по образите и по шминката која дебело си ја платила... сѐ до бакнувањето заради тортата и бонбончињата!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Били имаше око за отпад; го снабди целиот Фектори со работи кои ги пронајде на улица.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Исто така, голем дел од нив воопшто не знаеја дека исплатата на испратнината, при прогласувањето за технолошки вишок, е обврска на работодавачот, а не на државата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Таквите литературизирани судбини во одделни литератури имаат своја богата традиција и претставуваат долгорочен национален интерес и системска програма во творештвото.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Тие стандардни, стрејт-начини на доживување на светот подразбираат начини на чувствување, како и начини на реагирање на културните објекти и активности што се веќе кодирани за родот и за сексуалноста, начини на сопствено ориентирање во однос на сите констелации на меѓусебно поврзаните вредности што се одговорни за обојување на лицата, на однесувањата и на жанровите на дискурсот со густите општествени значења кои ги носат, значења што исто така се однесуваат – без разлика колку благо – на родот и на сексуалноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На овој чекор се решив за да спечалам пари, со кои ќе изградам куќа, во Делчево, зашто во селото нема да се враќам.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Се врати назад во ателјето Сликарот и во портретот на Непознатиот самиот побара некој знак со кој ќе ја отклучи тајната. Таков клуч не најде.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Ако платат.” 26 години подоцна, Курт Кобејн од Нирвана пишува, “Не се чувствувам ни малку виновен поради комерцијалното експлоати рање на сосема истрошената рок култура бидејќи, во овој момент на рок историја та, панк рокот (иако сѐ уште свет за некои), за мене, е мртов, не постои...

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ако дозволам да бидам уништена во витлите на осудената беспомошност да го избегнам крајот, да извршам предавство врз телово и душава, тогаш тоа е пораз кој ќе го носам како пехар на страмот и во пеколот, а Хермес ќе ја води мојава душа во тој подземен свет.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Клала ниет еден ден бабата да варди и да види кој ет тој што ѝ ја супраа куќата.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Зајмиме хетеросексуални обрасци на односност и ги приспособуваме кон сопствените цели, истовремено потпирајќи се на личното и на интимното за да им внесеме особено, своеобразно значење – да ги создадеме значењата и обредите што им даваат облик, цврстина и полноважност на нашите чувства.314 Колку се полични или поинтимни таквите начини на ополноважување и легитимирање, толку ни е помала дистанцијата од нив, толку понеиронично ни е гледиштето кон нив и толку помитски стануваат тие општествени облици и обреди. ‌Ваквите самоодобрени, самосоздадени и самопотврдени облици и обреди можат да бидат особено угнетувачки токму за оние што ги создаваат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Ништо не сакам и ништо не сум барал од тебе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Под црногорицата луѓето се раѓаат тврдоглави и умираат такви, И не им останува друго туку или да научат да живеат заедно, во пријателство, или пред време, пред тоа да го стори природата според свои тајни закони, да отидат по ѓаволите, не еден по еден според предвиден ред туку сите наеднаш, Со еден крик од кој ќе се уриваат карпи, ќе пукаат глечери и ќе се отвораат зараснати вулкански рани.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

И потоа ја гушнував перницата, помислувајќи на неговите зборови дека еден ден ќе бидеме заедно, па посакував да заспијам и да ги преспијам сите денови и ноќи кои треба да поминат до тој ветен ден, и тогаш да се разбудам. …

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таквата наративна поетика, елегантна и динамична, всушност е многу сложена раскажувачка форма: таа е со перспектива ограничена со јасен плафон, оти аголот од кој ќе се перцепира светот, ќе биде токму тој на двата лика, што претставува една крајно оригинална швејковска варијанта на Мето Јовановски.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Мислам дека по овие негови објаснувања си ги запишав во сеќавањето зборовите корнењето нокти, потоа и молчењето како избор затоа без да го коментирам она што го рекол, во еден момент во изминатите денови бев забележал: Корнењето нокти веројатно е многу болно.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А цениве како да се натпреваруваат која ќе скокне повисоко.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во нив требаше да снесат јајца, од кои ќе се изведат пилиња.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Зошто фирма, господине, вели Доксим Тренчески, кој ќе чита овдека фирми.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Со благо допрени дланки на завесата, гледајќи кон улицата, зборуваше тивко, речиси нечујно: „Сакав да бидам некаде, да отпатувам во свет во кој ќе бидам сама со себе, сама во себе. Тоа сакање сега е попусто.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Суштинската промена, пак, се однесува на смалување на опсегот на важење на погореспомнатите услови за престанок на работниот однос, и тоа од „сите работници кои се отпуштаат“, само на онаа група работници која ќе биде прогласена како технолошки вишок (чл. 7, ЗИДЗРО/00).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Инаку, Мони пак ќе се направеше главна и на сите ќе им раскажуваше како таа да била таму.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Заедно со искрите на сино заблескотените снежинки, што го боцкаа неговиот поглед во таа пеколна зачекореност, низ лилавата изгаснатост на неговиот поглед, исто онака воздушесто и нереално, ќе се зашаркаше сега и по некоја едвај видлива издолжена црна сенка, која ќе се појавеше некаде на самиот крај од опфатот на неговиот поглед, ќе прошмугаше таму еден миг, а после ќе се повлечеше, недофатливо ни за некаков појасен поглед, ни за слухот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Неоткриениот збор името на она пред „смртта“ е прекрасен немир кој ќе нè врати во Стоби или на друго место во историјата и наследството на Земјата;

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Понатаму тече еден вид растеж во стремежот на постоењето, а тоа е достигнување до петтата димензија, со која ќе се заокружи денешниот вид на постоење на материјата, како форма.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Не мораме веќе да се лулкаме очекувајќи ја појавата на еден уметник кој ќе ги задоволи сите наши естетски потреби.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Сенките, со своето навестување дека можеби и ние сме сенка на некоја суштина која ќе ни остане тајна сѐ додека не ѝ се вратиме, се дел од оние чуда на секојдневието кои најчесто остануваат незабележани.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Страмежливо со рафинирана скромност елеминирање на секоја дивергенција, спротивставеност со надворешните дразби, кои ќе ја нарушат интимната исповед, покажувајќи ја мојата ранливост.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Тие се свесни дека промената на господарот значи само дека ќе ја вршат истата работа како и досега и за новите господари, кои ќе се однесуваат кон нив на истиот начин како и старите.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Иако ова несомнено е поповолно решение од претходното, поради веќе наста- натите промени на скалилата за одредување на бројот на месеци за кои ќе се исплаќа паричен надоместок, од 2005 година паричен надо- месток над 12 месеци им се исплаќа само на лицата со уште 5 години до исполнување на условите за старосна пензија и 15 години стаж на осигурување.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

- Затвори му ја устана на дерлено, вели Доксим Тренчески, не знаеш кој ќе го чуе гласот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тоа ќе бидат убави денови, исполнети со работа, скитање по околните ридишта и кории и смирување во долгите зимски вечери, покрај огништето полно со жар, покрај саканиот старец кој ќе има можност да се изназборува за сите долги, премолчани месеци во планинската осаменост.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

— Mope ми, страмота е, брату! Кој ќе чуе ка ќе рече?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- Реков, со неизбувлива лутина пошол да определи стражарски места Онисифор Проказник.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кој ќе ја здогледа, да штрекне од почуда, да шекне од восхит.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Меѓутоа, Хундертвасер „Fensterrecht“ не го предложува како свој уметнички каприц, туку со тоа начело мисли многу сериозно - целта на неговата акционистичка архитектура е секој, кој ќе осети потреба нешто да промени, не само во внатрешноста на својот стан, туку и врз фасадата од куќата во која живее, за на тој начин да го пласира својот идентитет и надвор од просторот на живеење, тоа може непречено да го направи, и тоа само до онаа точка до која допира неговата рака.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Но, во пракса, притисоците одеа дотаму што секој од вработените, кој ќе беше виден макар и како си муабети со Авдиќ – ризикуваше да го изгуби своето работно место, како „нелојален“ кон новоустоличеното раководство.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Јас знаев дека родителите, заради срамот, најчесто ги исфрлале тие млади жени од дома, па тие го завршувале животот од глад, студ, или болест, многу бргу потоа, уште пред да се породат; знаев дека некои од нив, што ќе преживееле до породувањето, го оставале детето во некое сиротилиште, па работеле најтешки работи, заради кои животот не им траел долго; знаев дека имаше и такви кои, не можејќи да го преживеат срамот, а за да ја сочуваат честа на семејството, се убивале без да им кажат на најблиските дека забремениле; знаев дека некои оделе кај приучени луѓе кои им давале да испијат горки течности по што го исфрлале плодот, а понекогаш и самите тие умирале од отровот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И намисли тоа да го стори со стотина, или барем со петшеесет мали деца христијанчиња, кои ќе стапат во служба кај султанот како јаничари.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Но постмодернизмот, кој не значи дека секој може да оди каде сака и да прави што сака, едноставно подразбира дека не постојат сигурни и брзи начини за раздвојување на добриот од лошиот пат, добри и лоши култури итн. и ова ве враќа кон прашањето за морален избор и одговорноста - тоа ве прави одговорни а многу луѓе токму тоа не го сакаат.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Кој ќе поминеше преку мостот, стражата ќе му побараше лични исправи.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Во северните делови на Париз ќе се гради нов аеродром, кој ќе биде четири пати поголем од „Орли“.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Кој на друм, тој кум. Како што е адетот.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Обликувањето на машкиот геј-субјективитет во едно изворишно искуство на неавтентичност на многумина геј-мажи им дефинира што е тоа да се биде геј.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Секој автор духовно се надоврзува на неговите претходници, дури и во сопствениот гневен грч предизвикан од потребата да негира она што пред него се случувало, да го менува тој свет на литературата со преседански обид, со поставување нов патоказ пред идните генерации кој ќе ги оддели од товарот на создадената традиција.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Да се запази архивата која ќе треба „когато се врнеме пак".

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Само, како да направи да си отидат луѓето а пак да не изгледа како тој да ги набркал.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Помеѓу позитивните промени се пропишувањето на можноста за издвојување средства за обезбедување на правата и за создавање можности за вработување на работниците кои ќе останат без работа заради сопственичката трансформација, како и воведувањето на можноста за предимство на откуп на акциите од страна на вработените во средните претпријатија.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

- Смири се, Леме, смири се, кутро момче, - преплашен, многу загрижен велеше Трифун Трифуноски, но кое срце да се смири, кој ќе ти запре таков пустошен, лош ветар.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Неговите изложби стануваа сѐ побогати, посетителите побројни, а посмелите од младите ликовни критичари сѐ подарежливи во своите пофалби; така што Гого почна да се занесува со замислата за една голема, во извесна смисла ретроспективна ама и репрезентативна изложба, во која ќе ги покаже на едно место најуспешните платна од својот дотогашен развој.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

И како аргументација на сево ова што претходно го загатнав, ќе ги приложам стиховите на Маркоска кои ќе ми помогнат во обидот да се биде искрен и воедно „теоретски” конзистентен, версус поетската книга „Сите притоки се слеваат во моето корито”...

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

Таков беше и капетанот на туноловците Монги, кој своите луѓе ги учеше на матанѕирање на своите жртви...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Таков им доаѓал пред тоа во соништата или со тегобите: намќоросан, речиси без линија на усни, нездраво бел под небриченоста.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Зарем секогаш мораше да никне една нова војска (јаничари) која ќе брани еден нов поредок заведен од лажните и обврзни идеали на владејачките елити кои не се ослободуваа лесно на Балканот од деспотската матрица на владеење, убаво и цврсто наследувана од поранешните императори!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Оној кој ќе ја замени светилката на ќошот од бројот 12 ќе ме растажи многу.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Зошто е толку слаб успехот во досегашното производство на машините кои ќе гледаат и слушаат, ќе учат и размислуваат, кои самостојно ќе се движат во околината? okno.mk | Margina #15-16 [1995] 43 Moravec во одговорот на тоа прашање предупредува на фаталниот европски презир кон можностите кои произлегуваат од сетилното осознавање.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Заборавот силно се наложуваше во доменот на мисијата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тоа го пра- ват со надеж дека можеби работите во иднина ќе се променат на подобро, а во меѓувреме сериозно размислуваат за формирање на вистински независен синдикат преку кој ќе се борат за своите работнички права. *** Случајот на Ѓорѓиевски е вреден за одбележување поради не- колку аспекти. 94 Прво, тој јасно покажува како една странска директна ин- вестиција нужно не мора да значи течење „мед и млеко“ за ра- ботниците, како што тоа упорно го пропагираат апологетите на неолиберализмот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Мисли со кои ќе ги сфатиме вистинските вредности.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Веќе месните комитети работат. Не треба да чекаме никого.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Поминуваа низ неговите зборови као низ неочекуван дожд; мислам на оној летен, шумен и крупен, од кој ќе ја поднаведнеме главата и не дишејќи притрчуваме до првата стреа.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Кон нив не можеме да останеме и понатаму рамнодушни.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Во тој момент нему му се потребни програми од „високо-нивовска” визија кои ќе активираат перцептивни шеми кои содржат знаење за објектите што би можеле да се појават на фотографијата.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Во Шницлеровата поучна приказна. човекот живее од животот на микробиолошкиот вид кој го мачи и кој ќе го уништи: тие се туѓи едно на друго, но судбината им е иста.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Тој ги фотографирал во 1918 и, на изложбата отворена во Париз, една година пред неговата смрт издејствувал сенките на неговите редимејди да бидат исликани директно на ѕидовите на галеријата.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Го спуштил стеблото крај легнатото тркало на двоколката, прашал кој ќе му помогне.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но во тие списи може да се сретнат прашањата со кои ќе се соочиме и принципите на нашето однесување при барањето на одговори, вели Лев Петрович.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во својата радиограма Едмондс ќе истакне дека британските воени мисии биле постојано набљудувани од членовите на ЕАМ-ЕЛАС и на КПГ бидејќи “луѓето кои ќе се видат дека разговараат со членовите на сојузничките воени мисии или ги посетуваат нив се задржуваат и испрашуваат за причината на нивната посета или за што тие разговарале и повремено се апсат или некои протестираат и се затвораат на една или две недели“.329

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Можеби ова е некоја нова чума што удира само на добиток. - Сеедно. Ќе печеме месо.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

оние што споро одат, стапало пред стапало, како да го мерат патот, како да ги тера бавен механизам - бавни се во сè; во реакциите, во мислите, во рефлексите, во постапките, во зборувањето; понекогаш одат толку бавно што ти се чини дека двапати згазнуваат со иста нога: како да гмечат или набиваат нешто под нозете; рацете ги држат до телото или во џебови; не се пулат во часовник; ги сакаат оние луѓе што одат исто така бавно како нив; спрема одењето го одбираат и патот по кој ќе одат.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Така мојата мајка со поглед, со збор, со гест отцепуваше парче од мене, парче кое постојано ќе ми недостасува, парче кое постојано ќе го барам; целиот свој живот чувствував како ми недостига нешто, онака како што на Милоска Венера ѝ недостасуваат рацете; мене не ми недостасуваше нешто во мојата појавност, туку нешто внатре во мене, како да ми недостигаа рацете на мојата душа, и тоа отсуство, тој недостаток, тоа чувство на празнина, ме правеше беспомошна.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И штом било така, требало по секоја цена да се исползува случајот што процесот ќе се разгледува од граѓански суд, на кој ќе биде присутна публика, новинари, како и некој од драгоманите или секретарите на европските конзулати во Солун, за да се каже вистината за движењето.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

И Никола Влашки клекнал напати вртејќи се на оваа или онаа страна и внимавајќи да не пропушти ни најбезначајно движење на луѓето, ниеден нивни збор без кој ќе е начната целосната слика на нивната судбина.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Мислев дека она што треба во мене да е страв станува дива болка од која ќе можам да се избавам далеку од ова чудно земјиште со многу жили во себе, негде на некое бачило запаметено од детството или од прикаските на тоа детство: во несоблазнет дом на недоразвиени јагненца до чии меки слабини топло се дише, бескрајно се сонува цутењето на праските и јаболкниците.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ех, камо го тоа време - им рекол тој - кога чоек можеше да си поминит со праината?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И поткрепа имаат од прилепските и битолските првенци, и согласност од овдешните Турци, и мајстор кои ќе им ја соѕидаат црквата, и човек кој ќе им го направи живописот внатре во црквата, и камење и вар, и песок и сè што е потребно за ѕидање црква имаат дотерано на Рамник на Горник, и иако одовде до Стамбол имаат сè поткупено, и турско и каурско, одобрение за ѕидање црква не стигнува од Стамбол од султанот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Веќе ги набројував во себе луѓето на кои ќе им пишувам и ќе го барам она што сакам да го барам.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Со мајка ми бевме сами кога наеднаш на вратата се појави Огнена Гулева.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Со други зборови, не губете време. 1) Напишете параграф кој ќе се појави во приказна или роман, непосредно “пред” откривањето на лешот.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Садила мома крај море лозје, ем го садила, ем го плакала: „Ој, лозје, лозје, со бело грозје, јазе те садам, кој ќе те бере...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Зборови кои ќе допреа во длабините на нејзината страдална душа...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во општата мака нејзиното осаменичко седење во ќошот на бараката, на крајчето од постелата, не го забележува никој.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

КЛАУС: Кој ќе ги крене казмите и лопатите?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Откако поминаа низ обуката, дресерот побара од селото доброволци кои ќе се кријат на разни места за да се увери до која степен кучињата се извежбани да следат разни миризби на луѓето.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

А тоа станува возможно откако спортското натпреварување ќе се ослободи од неговата конвенционална функција во хетеросексуалната култура – односно, откако веќе нема да функционира како средство за терор со кое се заплашуваат момчињата со цел да се сообразат со мажественоста – и ќе се преобрази во средство на противјавноста за заедничка машка геј-свесност, за свесна еротска и културна солидарност. ‌Овој пример за женствената машка геј-идентификација, тогаш, всушност, не изразува ниту некоја основна женствена природа ниту таква машка природа, ниту нешто помеѓу.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

„Мислев да напишам некој есеј, Дали Киклопите намигнувале и како, кој ќе ни донесе пари и овозможи да одиме во Мајка ми Пич?“

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Затоа, сметајќи дека сите денес постоечки униформи само во мала мерка ја задоволуваат оваа битна цел, јас сметам за неопходно да се состави специјална комисија по овој повод, која ќе добие препорака да ја скицира униформата на градоначалникот. 128 okno.mk

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тужбата може да се повлече и подоцна, сè до заклучувањето на главната расправа, но само ако тужениот се сог- ласи со тоа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тогаш ќе го види светот во права светлина.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Фонт-дизајнерите мора да изнајдат експресивни средства и алтернативни стилови со кои ќе се прилагодат, дури и ќе го дефинираат времето во кое фонтот настанал и се користел.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

- Многу дробни деца си оставил, вели Витомир, кој ќе им пригаѓа, кој ќе им носи јадење? 72

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Така фрли, и уште веднаш знаеше дека во своите раце држи една таква ужасна направа, пред која ќе отстапи сѐ.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Најпосле, кој ќе заседава на таа конференција?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тој согоруваше во својата прометејска цел како непоправливата волја на Сизиф, но и на Дон Кихот, кој не престанува да ја одржува својата борба со ветерниците, охрабруван од силните илузии.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Значи, судската одлука е извршна ако станала правосилна и ако истекол рокот за доброволно исполнување на должниковата обврска.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во Потковицата сите знаеја дека за предавниците од страна на Организацијата пропишана е само една единствена казна - смрт, а можеше да го стигне и секого друг кој ќе се ставеше на нивна страна.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но притоа бараме и ќе бараме од Неговото правителство цел ред реформи, кои ќе ни ги сочуваат најглавните интереси на нашето национално и културно развивање.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Идејата за доброто, особено за лошото, чие исполнување ќе зависи од тиранинот ќе предизвикува уживање или егзалтација.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Било тука пред илјада, или две илјади години, вашите татковци подобро ќе знаат, било значи гратче ли, село ли, дворец ли, кој ќе знае.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сестра ѝ Роза беше дома и бидејќи имаат една заедничка соба, имаше мали расправии околу тоа кој ќе биде во неа, ние или таа, оти Мила не сакаше да чуе патувањето да го спроведеме пред сведоци.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Така, секоја жаба што ќе се најдеше во водата која ја раствора и чисти бојата од кожата ќе го преживееше перформансот, а сите оние жаби кои ќе останеа предолго на платото ќе загинеа поради сушењето на бојата.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

- Од раширени Фоте ги крена рацете, но на небото немаше ни облаче а не пак гром од кој ќе се појави некој бог.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Геј-мажите си имаат женски икони – диви, манекенки, холивудски ѕвезди, а денес дури и политичарки – со кои ќе си се идентификуваат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И кој ќе чуе ка ќе рече: „Билјаровите невести се поѓупчиле, ете, гаќи опнале, како вретенарките од Мелница.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Не бил сигурен, подоцна само претпоставувал дека непогрешно го сонил она што ќе се случи во новиот ден: најпрвин, по сончевиот изгрев, го нашле, пред тоа, во ноќта, заборавен на носилка исцерителот Пандил Димулев, тој пријател на билје и треви; најверојатно дека безгласно починал од вчерашната рана помеѓу срцето и левата страна на стомакот, а потоа другиот тревар, откако го исплакал својот пријател со солзи што можел да ги пролее и над својата судбина, веќе видливо исушен и потемнет, легнал на неговата носилка и ѝ се предал на болештината, веднаш сите да видат дека се сушат и потемнуваат во лицата, и Самуил Пендуш, и Сандре Самарија, па некој (во неговиот сон, потоа во стварноста) барал да појде гласник по селата крај кои ќе минуваат, умните да оставаат на патот лук и ракија, за нив, и сено за воловите, инаку сами ќе атакуваат и ќе грабаат со темна можност да им ја донесат на домаќините, како гостинка, чумата што уште пред да го закопаат едниот тревар го однела другиот: два гроба еден крај друг, плитки и покриени со тврди грутки, крст до крст со шубари на вертикалниот крак.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Завршувајќи ја статијата, Г.Пирински ќе заклучи дека „формирањето на слободна Македонија е едно од најголемите постигнувања на Ослободителната војна на народите на Југославија“, што е „потврда за вистинскиот демократски карактер на Титовото народноослободително движење“, изразувајќи надеж дека тоа ќе претставува „пресвртница на патот кон подобра иднина на балканските народи“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

И самиот како да беше изненаден од лутината на својот глас.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И денес се лутам затоа што на шефот не му побарав отказ пред да бидам принуден да му го побарам; што неговите безвредни предмети не му ги фрлив пред нозе пред да бидам речиси принуден да му ги фрлам: зашто, еден ден мојата стопанка ми внесе во канцеларијата некој човек со мрачен поглед кој ми се претстави како продавач на лозови и изјави дека сум сопственик на сума од 50 000 германски марки ако сум тој и тој и ако имам некој си лоз.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Колку и да се основани сите наведени приговори на нашите противници против општоста на Македонските Словени и нивната припадност кон една самостојна словенска целина, пак ми се чини дека можат да им се направат и не помалечки контраприговори, од кои ќе се види дека националното самосознание и преродба на Македонските Словени е нешто многу обично и разбирливо.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

- Си направив еден кавал - ликот твој го напишав - кој ќе свирам да те гледам - да те гледам - да те љубам - леле, моме, моја да си, - леле, моме, негалено - леле, моме, нељубено... извива кавалот милно, копнежливо - сега му е време, додека се готват тапанџијата и двајцата зурлаџии.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

(Ќе замавне оддолу кон небото, човекот не се распорува поинаку.)

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Роза е поголема од нас, исто колку и брат ми, па попушти.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Покрај книжевните дела на француски јазик (Bardha de Tmal, scenes de la vie albanaise, Paris, 1890, Rose e spine, Constantinople, 1878 и други), ќе напише и јазични студии (L` alphabet latin appliqu langue albanaise, Constantinople, 1872, Grammaire albanaise l` usage de ceux qui desirent apprendre cette langue sans l` aide d` un matre, Londres 1887 и други), со кои ќе заземе значајно место во албанската книжевност и наука за јазикот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Марија, насмеј му се в очи секому кој ќе ти рече дека овие дланки умреле.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

И, кој ќе соне најлош сон тај да го изеде зелникот.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Се однесуваат нечесно кон себе си и поради тоа неможат да им дадат значење на некои од суштинските работи кои ќе му дадат вредност на нивниот емоционален живот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Беше тоа сојузот на поетот и револуционерот кој траеше со децении склучен со цел да се ослободи својот палестински народ и реализирањето во родната земја по долгогодишниот принуден егзил.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Јас се насмевнував, како да се работи за шега. Кој ќе ме види, му велам. И што пак ако ме види?

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Дали оти на крајот на осумдесетите веќе почнаа да се мешаат работите во бившата наша татковина или едноставно таква беше процедурата, кој ќе знае?

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Оние кои ќе му се спротивстават ги отфрла.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Стврднатите нозе беспомошно барале потпир, почва по која ќе ѝ се избега на болката.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Токму таа загуба на идентитетот на уметничките стратегии им допушта еден специфичен рез во телото и една специфична структура која сака што повеќе да се оддалечи од традиционалната физикалност на телесните ограничувања, како што се просторот и времето, која сака да се оддалечи од причинската или непричинската логика на прикажување и наместо тоа да обликува некоја нова структура: структура во која ќе биде можно учествување на далечина, која ќе биде од информатички материјал и умножена на безброј нивоа.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сакал да има син кој ќе го наследи.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Толе е ној на белиот коњ, токо ниа шо вјаваат по него не знам кои ќе бидат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Исто така, 67 се уредуваат и прекршочните одредби, преку додавање на нови основи за изрекување на глоба на функционерите кои ќе го прекршат овој закон.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Ќе биде тоа организирана балканска матанѕа на јагулите, кои се беа разминале со јатото туни, кои ќе ја доживеале или избегнале медитеранската апокалипса.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Кој ќе нѝ дозволи? - Па, што ќе ни е дозвола! – се зачуди.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Илче Мушаланов од Битола (сега 28-годишен), во моментов, е вработен на работно место чувар преку Агенција за обезбедување имоти и лица2 – различна од споменатиот тужен субјект за кој ќе стане збор подолу.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

1. Оној кој ќе блеска во науката за писмото ќе блеска како Сонцето.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Кога дупката беше готова, стрико Борис дојде конечно да се разбере со нас кои ќе бидеме колачите, а кои дерачите и да почнеме зашто луѓето веќе доаѓаа со кучињата врзани на синџири.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

- Кој ќе даде воле во туѓа запрега?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Велат стигнале гласови дури долу, во Скопје, за тоа како селото се запустува оти еден старец се има заклучено во еден вагон и чека да го врзат за некој воз со кој ќе додрангори дури во Македонија.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Седевме и молчевме. Кој ќе го пресече молкот? Јас?

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

- Кој ќе ми прати мене писмо, велам , зар децата !ми порачуваат да си појдам кај нив.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

За ваквиот суд Поетот имаше објаснување: И од најкошмарните виденија со кои ќе се соочиме во светот на соништата ние се враќаме во животот без видливи последици. Дури и недопрени.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Зракот стана патоказ. Патоказот ми ја покажа насоката по која ќе се движам.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Тие одлучуваат кој ќе биде избран во марионетскиот парламент, кој ќе се вработи во државната администрација, кој ќе добие унапредување во повисок чин во гардата...

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Сепак, мора да се напомене дека правото на штрајк согласно рестриктивноста која е веќе наметната и во самиот Закон за работни односи како lex generalis и овде е ограничено во голема мера, што најдобро се гледа од ст. 4 од овој член каде се предвидува дека раководното лице на институцијата, согласно со закон и колективен договор, со акт го определува начинот на извршувањето на надлежностите, односно дејностите од јавен интерес на институцијата за време на штрајк, бројот на вработени кои ќе ги извршуваат надлежностите за време на штрајк, како и начинот на обезбедување услови за правото 66 на штрајк од ст. 3 на овој член.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Џојс, нема да дозволам ништо лошо да ти се случи, ми вели тој.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ова не го потпомага дијалогот кој е потребен за технологијата да стане проблем со кој ќе се бават нашите луѓе, ќе се зафатат со него на еден рефлексивен филозофски начин.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Дури и сега, додека ги повторувам овие зборови, ми звучат како прифатливи и одмерени иако верувам дека ќе има и такви кои ќе си помислат дека биле неискрени.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ќе ви дадам двајца мои курири кои ќе ве одведат до границата.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Пред упатувањето на работниците на работа во странство, работодавачот од странската држава до Министерството за труд и социјална политика е должен да достави на заверка листа на избраните лица кои ќе бидат упатени за извршување на сезонски работи во другата држава. (чл. 3) 67 Закон за упатување на работници од РМ во други држави за изведување на градежни работи преку проектни договори и за вршење на други сезонски работи, Сл.весник на РМ, 166/12.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Бев нервозен, дали ќе најдам место во возот; ќе најдам ли сопатници, со кои ќе ми мине времето на ова далечно патување, кое трае деноноќие.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тоталитарниот фанатизам на калифот Омар, покажан со запалувањето на драгоцените книги на Александриската библиотека, ќе го покажат и протагонистите на Римската Империја кои ќе го воспостават индексот на забранетите книги.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Го познавав и неговиот претходник, амбасадорот Петер Себастијан, кој ќе мине најголем дел од својата дипломатска кариера во арапските земји, а во Тунис ќе службува во последните години од режимот на Хабиб Бургиба (1984- 1987). Имавме убави односи.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Секој кој ќе го доживее уметничкото дело виновен е колку и уметноста.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Затоа што најтешко за мене е да седам и да пишувам некакви глупави случки со кои ќе ги изразам моите внатрешни доживувања.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Вистините кои се толку едноставни, а кои постануваа лаги ќе ги заменам со високи внатрешни прозорци преку кои ќе влезе чист воздух и мирис на пролетно изгрејсонце. Како почеток на нешто убаво.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Самата девалвација на зборот „говор“, она што ја издава малодушноста на речникот, искушението на ефтиното заведување, пасивното препуштање на модата, свеста за авангардата, т.е. незнаењето, сето тоа претставува сведоштво.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тој комитет се вика: Внатрешна македонска револуционерна организација.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Ако копаме сите, кој ќе ги врши другите, важните работи! Во право си, пријателе!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

А, беше, ми отиде лозјенцето... Еј, лозје мое лозје, токму како во песната: „Јазе те садам, кој ќе те бере...“

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Во 1979 година Дик Хебдиџ напишал една прочуена книга што целосно се занимава со „значењето на стилот“, за кое сметал дека е клучот за разбирање на идентитетот на некоја малцинска поткултура.385 А уште во 1964 година, Сузан Зонтаг распалила „против толкувањето“, против оној вид ликовна критика што ја претпочитал содржината повеќе од стилот, што изгледало дека е зависник од значењето и доследно наумен да изнаоѓа уште значење, постојано ново значење.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И додека односите на гемиџиите со ЦК (за кои ќе стане збор понатаму) останале до крај затегнати и непријателски, односите со Сарафов останале до крај коректни.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Како што е веќе кажано, делото се состои од 14 делници од кои клавирската е со гигантски размери, и кои се комбинираат на сите нивоа на случајноста - од онаа запишана во партитурата, до спонтаното реагирање на секој изведувач на темпото, траењето и изборот на делот од делницата кој ќе го изведува.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

- Ами погачава, гости, кој ќе ја јади?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Напред, се клештев, кон таа постела во која ќе остане печат на една љубов - дамка крв, стопен црвен восок. Таинствено се клештев.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Имаме само една Мајка и тоа засекогаш... Му ја искажав својата согласност.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Единствено употребливи беа предметите што ги произведуваа работниците без да знае шефот, тогаш кога се знаеше дека ќе отсуствува неколку дни: столчиња за нозе или украсени сандачиња, сигурни и едноставни; дури и правнуците ќе јаваат на нив или во нив ќе ги чуваат своите дреболии; корисни сталажи за облека на кои ќе стојат кошулите на многу генерации.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Машките геј-културни практики подобро и посистематски се разбираат кога ќе се вратат во своите првобитни, конкретни, прагматични дискурзивни и општествени ситуации отколку кога се апстрахираат од нив и се анализираат во смисла на естетска теорија, како што претпочиташе да прави Сузан Зонтаг, колку и да е тоа сјајно.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но во упатствата што ми беа придодадени а се однесуваа на начинот на кој ќе треба да постапувам, мајка ми како да ги одобруваше поинаквите решенија.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ама кој ќе сака тоа да го гледа?

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Некој кој ќе чекори со мене танцувајќи.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- Да одиме, - рече Пеце, - ама кој ќе му проговори прв.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Многумина вриштеа, мислејќи дека нацистот во мојот филм е појак од сите останати.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

- Па еве, ти самиот се фрлаш. Кој ќе ти помогне да не потонеш?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Пак завиткаа цигара, зачурија и ги испија кафињата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе блеат како телиња, ќе зеваат како мамлази и едвај ќе чекаат да дојде паузата за да ги покажат своите најнови тоалети и костими со кои ќе го истакнат својот статус у смрдливата универзална сала која патем не е реновирана уште од кога е направена и за која не се знае кога ќе ѝ падне таванот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

- А од Бугарија помош не ни треба, не ни треба помош од Кобурзите32).

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Кој ќе му ја зблажи сега маката?...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

А оној кој ќе почне да му сочувствува и несакајќи ќе се исправи пред неслутени околности.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Му лепат по лицето и рацете секакви каши. Што ќе биде понатаму - кој ќе му знае! ***

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Во XX век, империите на нацизмот и на сталинизмот, на советскиот комунизам, покажаа дека човекот не напредува, за други падовите се иреверзибилен знак на одењето напред, на прогресот; за трети таквиот прогрес претставуваше запирање на Историјата, со дефинитивната и непобедлива пазарна економија и демократијата!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Облека и оружје ќе добијат во единиците во кои ќе бидат распоредени.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

3. Главниот штаб на НОВ и ПО на Македонија Ви гарантира слобода и заминување на сите бугарски војски, кои ќе ги исполнат условите од т.е. од параграф 2.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

А храброста и достоинството се во начинот на кој ќе ги избришеме солзите, ќе си го измиеме лицето под млаз студена вода и ќе продолжиме понатаму.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

И си мислевме и се прашувавме: дали таму каде што не носат ќе има ли некој кој ќе не погали со топла дланка како дланката на нашите мајки, кој ќе не бакне пред спиење, како што не бакнуваа нашите мајки, кој нежно ќе не погледне како што не погледнуваа нашите мајки, кој ќе ни се насмевне со насмевка на нашите мајки, кој ќе ни раскаже приказна, ќе ни запее приспивна песна, ќе ни избрише стежната солза?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Бара, не наоѓајќи веќе, зборови со кои ќе го доубие невидливиот раненик.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Измисли приказна во која ќе бидеш јунак и ќе го победиш стравот.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Романтичната љубов ни дава замислено изземање од општественото непријателство, ни овозможува да се величаме себеси и сопствените чувства без да ги гледаме низ призмата на туѓото неодобрување.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Одеднаш, на авторот му стана јасно: судот и не можеше да ја донесе пресудата без мислењето на Комитетот, а на Комитетот веројатно му биле потребни претходни формалности врз кои ќе ја заснова својата препорака до судот.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Си го поставуваше прашањето по кој знае кој пат кога ќе се споменеше Цветан Горски, па кој ќе биде поважен: јас или тој – емигрантскиот белоруски „потомок”?!

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Малку чувствував тешкотија, поради тоа што требаше да најдам нов правец и да предвидам нова траекторија по која ќе ја градам мојата иднина.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Оние единки кои ќе бидат побрзи и посилни имаат поголеми можности да преживеат.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Потоа Тихомир, свртен кон госпоѓа Мариела, проговори: “Ве молам уважена госпоѓо Мариела, изнесете барем еден пример од животот кој ќе не убеди во вистината на ова што го зборувате. Бидете љубезни, госпоѓа Мариела.”

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

- Е, вистина е така, велам, ама кој ќе ископа гропче, ако останам за да помагам. 173

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Укината е и можноста стечајниот управ- ник и претставниците на работниците, пред да започне постапката за меѓусебно спогодување на интересите, до Заводот за вработување да поднесат заедничко барање за решавање на вработување на ра- ботниците на кои ќе им престане работниот однос“ (чл. 32).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Всушност можеби само за да ме збуни а можеби и да ме исплаши повеќе пати ми имаше спомнато дека во текот на последната војна, службите на окупаторот, слични на неговата служба, ја практикувале специјалноста да им ги корнат ноктите на затворениците кои ќе се определиле за молчењето како начин на однесување при испитувањето.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Чувството за себеси како геј-маж досега барем делумно ми еволуирало преку тоа искуство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сѐ уште мислел дека неговите луѓе без причина ја почнале оваа мала војна по која ќе се исправат од недостоплената земја со искалени лица на самоуверени војувачи пред кои штотуку почнало да се крева големото знаме на победата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не сакаше да покаже никаква слабост пред Германецот, стравувајќи од прогонот што есесовците како Беренц го вршеа и над масоните.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ќе би дам првиот што ќе признае дека сме верзија на “Cheap Trick” во девеесеттите или на “Knack” можеби, но и последниот кој ќе каже дека тоа не се исплати.”

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

• второ, одредбата која предвидуваше дека работодавецот е должен да ги извести работниците, на кои ќе им престане работниот однос поради деловни причини, еден месец претходно – во случаи на поединечен престанок на работен однос, или во случај на престанок на помал број работници; а три месеци претходно – во случај на престанок на работниот однос на повеќе од 150 работници, или на најмалку 5% од вкупниот број вработени во претпријатието (чл. 136, ЗРО/03 – Пречистен текст) – беше променета на следниов крут начин: „Работодавачот за намерата, а најдоцна 30 дена пред донесувањето на одлука за престанок на работен однос на поголем број работници од деловни причини е должен, за причините на престанувањето на потребите од работата на работниците, за предвидениот број и категоријата на вишокот на работници и за предвидениот рок во кој ќе престане потребата од работата на работниците – да го извести репрезентативниот синдикат кај работодавачот, а ако нема таков тогаш претставникот на работниците, и да се советува со нив за можните начини за спречување и ограничување на бројот на отказите и за можните мерки за спречување и ублажување на штетните последици“ (чл. 95, ЗРО/05).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Туку седи баба и се чуди кој ќе биди што му ја суправа толку убао куќата.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Те натепав зашто нема вода со која ќе го измијам срамот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во втората зона, во која ќе бидат лоцирани индустријата и рекреационите површини, ќе живеат 100.000 луѓе а во третата и четвртата зона - 150.000 луѓе.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Но секој, кој ќе го сретнеше, му правеше чест да го поздрави.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

„А оставаш толку работи кои ќе ти бидат потребни.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Потоа ќе одам во сандакот да ги видам алиштата со кои ќе ме закопаат.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тогаш се погледнуваме, Мари- Клод ја подигна главата за да ме погледне во очи; грчевито држејќи се за шипката од седиштето чувствувам дека јас и сум всушност она што таа го гледа, нешто толку бледо како и она што јас го гледам, бескрвното лице на Мари-Клод која ја стиска црвената чанта, која ќе го направи првото движење за станување додека возот веќе влегува во станицата Доменил.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

И оваа трансгресија ќе ја зајакне неговата неодолива импулсивност, речиси истата онаа која ќе ја мотивира неговата мајка да го преземе фаталното патување во родната земја и која ќе биде принудена да го скрати.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

„Мојот заменик? Смерниот Хаим Хабиб? Албала? Па Албала само умее да говори германски...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Си отишол Лалата кај царо и му кажал оти му нашол девојка умна и разумна и му ја свршил.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Кој ќе го измери тој простор на летото.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Токму тука е најголемата опасност на романтичната љубов.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Не постојат одредени знаци по кои ќе може да се утврди дали келнерот е пијан.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Но не знаете дека вратата до тогаш, до доаѓањето на Филозофот веќе беше двапати отворена, и дека преостануваше само уште една шанса, уште едно отклучување на рѓосаната клучалница и дека Писмородецот се плашеше дека не тој, туку Филозофот би можел да биде оној кој ќе стекне слава невидена на светот и богатства неброени од царот и од логотетот, ако го прочита записот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Вие добро знаете дека има повеќе реки, рекички околу Езерото на кои ќе им го свртиме текот.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Што ќе прават. Мораат да издржат, инаку... слушнаа кадијата што рече: Кој ќе застане на патот, сејмените да му ја однесат главата на падишахот.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

За време на студиите го започнува својот творечки пат на писател кој ќе внесе бројни иновации во американската и во светската книжевност.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Помеѓу чеканот и наковалната Денес работниците во Република Македонија се соочуваат со континуирана деградација на работните места, ниски и нередовни плати, понижувања и малтретирања, работат онолку колку што ќе им рече газдата, а оние кои ќе се одважат да се спротистават често се на „мета“ на работодавачите.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Некои се побуниле: кој ќе ни ги крштева децата, кој ќе нѐ закопува, рекле, ама мнозинството решило: да се избрка.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Пред вратата, вооружени, стоеја двајца заптии56) и тројца финансиски агенти- колџии.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Камилски уште на почетокот сакаше да му даде одреден теоретски карактер на разговорот и прв се огласи: Дали сте слушнале за Гастолатрите?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

За ваквата ситуација и сличните на неа, наведениот нобеловец ќе рече дека не постои ниту еден институционален аранжман кој ќе помогне прашањето да добие универзален одговор.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

„Темелот врз кој ќе се изгради човекот на иднината веќе е тука, во присутното несвесно и не треба да го создаваме од ништо, туку треба повторно да го стекнеме”, вели американскиот психијатар Норман О.Браун.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Ваквото драстично и непропорционално зголемување на роковите во практиката ќе биде во голема мера на штета на работникот и ќе отвори дополнителна можност за злоупотреба од работодавачите, посебно насочено кон оние работници кои ќе решат да му се спротистават и да се изборат за своите права.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Најнапред тоа беа златните џиџиња и други дребулии, а сега, си видел и самиот, втасала до организатор на седенки.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Јас од друга страна, морам да се справам со сѐ потехнологизираниот свет, кој ќе се развива уште повеќе.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Кај Томо очајот растеше од ден на ден. Секој втор ден доаѓаше дома со надеж дека ќе ја сретне Рада, или ако ништо друго очекуваше абер од Душка која ќе го израдува со нова вест.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Така, другари, за прв пат во историјата на овие предели, ќе проработат турбини, огромни турбини, со кои ќе се доближиме до тешката индустрија.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Сакам да го продадам во Битола.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Ќе му суди на некого друг, на некого кој ќе биде мртов, а не мене жив.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Шефот на протоколот бездруго беше во тек со содржината на пораката, но бараше некаква потврда со која ќе ја потврдеше и мојата вредност.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- Ако ми се случи нешто, ќе знаете кој ќе ве води.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не бил убеден дека тој конфликт можел да се реши на мирен начин па затоа ќе даде свој коментар во кој ќе нагласи дека “ако тие сакаат меѓусебно да си ги сечат грлата по војната тоа е нивна работа.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Што се однесува до индуктивниот поглед врз светот на разнообразните нешта, кој татко ми, како што реков, ми го всади порано и подобро од сите професори – него го користам често, некогаш и не сакајќи - на пример, кога минувам по улици и ...уште една згазена мачка од синоќа – малолетните камиказе возачи станаа сообраќаен терор – нормално кога улиците се претесни – урбанистите пред десетина години не мислеа дека градот сосе сообраќајот толку ќе нарасне – метро?, но подземјето на градот е преполно со цевки и жици...итн. или...во центарот на градот, во паркчето меѓу градските кули, додека мирно си седам на клупата, нешто остро ме пецнува по левата нога – од некој кат, од некоја од околните висококатници, некое дете пукало со воздушна пушка во мене – децата некогаш гаѓаа врапчиња, а сега луѓе – нормално, сѐ подоцна легнуваат, сѐ подолго го преспиваат денот, а кога ќе се разбудат, се нервозни и лути – а што ако наместо во нога ме погодеа во око, кој ќе ми помогнеше? – зошто ниедна влада во оваа држава не го регулира ноќе времето до кога малолетниците можат да останат во кафулиња – итн...итн...

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

А можеби културните практики на геј-мажите ни нудат некој начин да му пристапиме, да го дофатиме, да го опишеме, да го дефинираме и да го сфатиме. Тоа, барем, е хипотезата врз основа на која ќе продолжи испитувањево.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дали се прашуваат кај ќе ги напрчат нозете, кој ќе им ја јаде пченицата, кој ќе им го посети гробот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Немоќна пред агонијата на сопственото лудило очајнички се обидувам да се соочам со сопственото “Јас”, да го откријам стравот на сопствената душа, страв од солзите во очиве, од последната надеж дека во моето срце ќе пронајдам светлина и ќе се покаам.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Сите ние сонуваме за цврстиот темел врз кој ќе чекориме.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Е, на! Тогаш јас не ќе сакам.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кој ќе ги одгатне знаците на нивните нозе и крилја што говорат за уште една спирка на нивните талкања дални од сонцето кон сонцето.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Невидена олимпијада Се натпреваруваат тројца старци на своја олимпијада кој ќе пушти поголема брада.

„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)

Ја објаснува двојноста на геј-свеста, ја објаснува таа хиперсензитивност за вештачката природа на семиотичките системи – хиперсензитивност што толку видливо се изразува во кампот и која ја создава онаа особена артилерија од херменевтички техники што геј-мажите ги еволуирале за да ја разобличуваат лукавштината на општественото значење и за да ги извртуваат нејзините кодови и означители на иронични, софистицирани, пркосни, суштински театрални начини. 475 И затоа е благотворна за создавање на геј-културните облици и стилови со кои се запознавме. ‌Сѐ додека настрани деца се раѓаат во хетеросексуални семејства и во општество што е нормативно, поимски хетеросексуално и сѐ додека се и понатаму отуѓени од хетеронормативните општествени облици, ќе мораат самите да си осмислуваат сопствен нестандарден однос кон хетеросексуалната култура.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зошто има толку проблеми при апликациите на компјутерската логика врз природната околина, во физичкиот свет?

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Задуман во своите семејни проблеми, Томо трагаше по мисла која ќе ги потисне овие проблеми.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Да видиме кој ќе победи.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Реков дека не сум направил ништо посебно, дека се работи за вообичаен родителски состанок на кој ќе се кажуваат оценките на нашиот успех, поведението.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Требаше да биде напишана страница која ќе ги зближува луѓето.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но, за разлика од соодветната одредба од 1996 година, сега се про- пишува и тоа дека акциите, коишто вработените можат да ги стекнат 160 од фондот кој ќе биде формиран за таа цел, можат да изнесуваат најмногу до една десеттина од основната главнина (чл. 281, ЗТД/04).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Најсетне се обложиле: кој ќе излезит прав, да му ископат очите на другијот: ако излезит поарна праината, тој шчо бил од к'де неа, да му ископат очите на тој шчо бил од к'де кривината; ако пак излезит поарна кривината, тој шчо бил отк'де неа, да му ископат очите на оного, шчо бил отк'де праината.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И како што јас можам да претпоставам, вие треба посебно да бидете заинтересирани за начинот на кој ќе реагираат за овој проблем земјите на Европската унија и како ќе можат (на најдобар начин) да придонесат за изнаоѓање решение.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Ликвидаторите, во рамките на својот делокруг, ги имаат правата и должностите на органот на управување.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ако дадеш помалку, ќе имаш вишок кој ќе ти пречи.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Покажаното насилство ќе биде плод на немоќта на тиранинот кој ќе бара во својот наум соучесници меѓу слабите од секаков вид.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Не бил нем само Онисифор, тој, со лузната, туку и сите други заедно со жените и децата што помагале во запрегнувањето на добитокот во двоколките на кои ќе се донесат воденичките камења од Лесново, по нивна сметка пред да созреат црешите, пред лето значи, и луѓето редум ќе ги израстоварат на брегот на Давидица, секој својот товар пред своја воденица што жената или некој старец или роднина од Побожјане, од Бањанци, од Кучковица или од Мирковци ќе ја допокрие.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Особено треба да внимава на начинот според кој ќе се однесува спрема неа, за да не дозволи Марија повторно да ја обземе нејзиниот непресметлив гнев, кој станува сѐ почест и поопасен.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ама кој ќе слушне.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Книгата е напишана на извонреден начин, во која авторот се обидува на своите собеседници да им даде на знаење дека ги замениле трите религии, својствени на албанскиот народ (исламот, православието и католицизмот), кои биле добро поставени и толерантни една кон друга, со комунистичкиот сталинизам, кој ќе завладее како еден вид нова религија која сакала да го заземе местото на другите.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Тоа е зборот кој ќе ја раскаже вистината за животот.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Онисифор Проказник не поднесуваше подбивање.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Оваа несоодветност секогаш започнуваше да го поттикнува движењето.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Го слушавме Макс како ѝ ветува заедничка постела во соба со прозорец од кој се гледа улица по која врват луѓе (толку слично а толку различно на прозорците од кои се гледаше парк по кој чекореа пациенти и доктори), ветуваше денови во кои ќе си ги учат децата да зборуваат и да се радуваат, ветуваше колку ќе бидат блиски нивните тела и пред заспивањето и во сонот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

- Точно е! - ќе се слушнеше изгледа однапред подготвениот одговор на Стариот писател.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

И затоа, кога Доста проговори, санким „царска ќерка се родила“, Митра веднаш се фати за пиштоли: — Уууу, невесто Досто! Кој ќе чуе ка ќе рече!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

а надвор веќе почнуваат да паѓаат снегулки, ветрот само ги врти во воздухот, ги пушта и ги втасува, одново ги завраќа назад, си игра шукшуле, што се вели, ги развева како цут од дрвја што се кубат, кој ќе пушти глас, ќе го наполни морето, ни викаат и бродот застанува, а ние молчиме ко глувци во дупка, ги слушаме само чекорите озгора, одат над нас небаре на глава да ни газат, и бродот одново тргна, сега можете и да пеете, ни велат, кај се пеело пикнат в дупка, си велиме, отсекаде бучи клокоти, и гледаме надвор, снегот си навева и се топи, се губи во водата, ако запреме во Костанца, ќе нѐ водат во Букурешт, си велиме и приѕираме во ширината што ни ја затвора снегот, и Костанца ја изминуваме, нѐ водат право за СССР, не ни заспала среќата на сите, вели Апостол Макаровски, сите со нечија среќа се шверцуваме, вели, ќе му украдеме уште некој ден на господ, и почнува некој студ да ни влегува низ процепите од бродот што се отвора однадвор.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

(4) При крајот на животот Дишан дошол до заклучок дека идејата за редимејд е веројатно најзначајна идеја која ќе произлезе од неговиот опус.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Чекаме да видиме која ќе падне прва.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Политиката на Хенри Кисинџер, чекор по чекор во решавањето на палестинското прашање, која беше наложена Мировната конференција во Женева, многумина ја сметаа за совршено промислена стратегиска стапица, која Јасер Арафат не ја разбра или не сакал да ја разбере и во која на крајот ќе се најде во лажниот излез од лавиринтот, во својата Палестина, како претседател, но всушност тоа ќе биде неговиот кафез во Рамалах кој ќе го напушти неколку дена пред својата смрт, се разбира со дозвола на израелскиот водач Ариел Шарон.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

На помладите, старите им ја прикажуваа границата во езерото како место каде што се крие повеќеглав змеј и дека не се нашол јунак кој ќе го совлада чудовиштето и ќе ги ослободи луѓето од стравот од границата.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

А јас, твој личен дегустатор кој ќе го жртвува и животот ако треба.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Нивната загриженост е насочена кон армијата безработници кои ќе бидат оттргнати од состојбата на дезориентираност и непродуктивност благодарение на домашните терминали.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Познато ви е, нели, дека и најмалиот поток никој не го води, никој не му одредува патека по која ќе се движи, а сепак слегува во долината и ќе се влее во големата вода.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Нормално, Фектори имаше свои педери, па ние бевме во шоу бизнисот - а тоа е шоу Бизнис!

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Сакате амал, носач или сопатник кој ќе Ве допрати до Вашиот дом?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Не од понизност, од самољубие приложувам една реминисцентна сцена во која ќе се препознавам трајно можеби не само јас: од мојата уста-песна на мајчин јазик излетува опсесивен копнеж - некој речиси жив човек а јас останувам устремена на истото место но божем се враќам Но боже, ѝ се враќам!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Поаѓајќи од една Блохова определба дека „Суштественото во човекот ... е во надежта дека ќе успее“ тој го извлекува заклучокот: „Ако човекот е таков, тогаш тој е и суштество на идеологијата“, и „Идеологијата како еден корпус на идеи врзан со еден (најчесто нов) свет, со ново општествено битие (Sosein), како трансцендирање на постоечкото (Dasein) сè уште ќе биде составен дел на човечкиот живот кој ќе се обидува да ја формулира надежта, да ги определи новите граници, да го организира пречекорувањето... “.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Модерниот уметник, не баш двоен идиот, ќе му додаде на идиотизмот кој го карактеризира неговиот статус во полето на уметноста една комедија на идиотизмот која ќе го засега како индивидуа, во една иронична, комична или со потрагичен тон обоена пракса.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Ликвидаторот е одговорен со сиот свој имот за штетата која ќе им ја причини на доверителите во текот на постапката за ликвидација.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Турците помислија дека четите се движат кон исток каде на ЛиЃураса веќе беше започнато сражението од Златков, Железаров и Пешковчето, та место да трчаат по овие што побегнаа кон југ, тие се назагнаа на исток, убедени дека натаму бегаат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Наместо тоа, Кополината карикатура на Крафорд го одразува особениот, дисидентски поглед на Соник јут кон американската главнотековна забава.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

А ако сакаше слугинка која ќе ти работи за корка сув лебец, таква тешко ќе најдеш.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

— Кој ќе бидат оние браќа што маваат од чукана? — се запрашаа војводите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Јапонската наклонетост кон посредноста и непотполноста претпоставува хомогена култура која ќе може да чита помеѓу редови, а збирот на стандардни уметнички форми и методи кои се развивале со текот на времето овозможуваат квалитетот да биде точно измерен, што му одговара на едно до детали раслоено општество.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Само тешко им на оние кои ќе се најдеа в бездна!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Имено, по ново, должникот кој ќе задоцни со исполнувањето на парична обврска долгува, покрај главнината, и казнена камата (чл. 266, ст.1 од ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Многупати кога мислиме оти греши само еден од нас а не и другиот, всушност грешиме заедно.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ова е поткрепено и со еден цитат на Маркс: „идеите не можат воопшто ништо да изведат и за остварување на идеите се потребни луѓе кои ќе употребат практична сила“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во себе се тешела и си помислувала: „Утре кој ќе дојде да налие вода, да ја напои стоката од чешмата, ќе намниса за син ми, да не му загине баре името, да се знае до века каков огин ме изгоре и каква несреќа ме поклопи!“

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И нема никогаш да разбереш кои ќе бидат повиновни, нашите или туѓинците!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Трајко се забриша со полата од гуната и стана да ја донесе софрата, но Митра притрча и му ја зеде од раце: — Ииии, браче! Ами кој ќе чуе ка ќе рече! На Митра Сукалова деверите ѝ а клаваат синиата!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Меѓу нештата кои ќе ги сфати е и тоа дека философијата не е главна содржина на некое учење, туку активност на разјаснување на пропозициите на природните науки и отфрлање на метафизиката како бесмисленост.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ако кажеме дека одреден систем е во криза, според Морен, би требало да се ставиме во улога на чекачи затоа што системот делува во две насоки: да пропадне како систем или да изроди метасистем кој ќе успее да се справи со сите проблеми.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Имаше во таа негова запршка разни лути зачини: еден дебел камионџија што се заканува секому што ја оспорува историската вистинитост на неговата вера, еден ѓоа-научник што ги учи децата дека луѓето и диносаурусите се создадени во ист ден, една згодна девојка што смета дека Бог ги мрази педерите, еден пастор што намлатил дебели пари од продажба на своите молитви на ДВД, еден американски сенатор што верува во доаѓањето на Судниот ден кој ќе потепа пола човештво, еден протестантски проповедник што е убеден дека хомосексуалноста е болест, еден рабин што го толкува Холокаустот како заслужена небесна казна за неговиот народ, еден арапски музичар што се залага за верските права на муслиманите вклучително и правото на ликвидација на бласфемичарите, една мајка што ги убила своите деца затоа што Бог така ѝ наредил, еден оџа што попува дека света задача на неговата религија е истребување на неверниците, неколку мормони што веруваат дека луѓето со поинаква боја на кожата се грешни, разни исламски маченици што вршат самоубиствени акции, колони христијански фанатици што паѓаат во фанатичен транс, неколку Евреи што трескаат глава од ѕид, неколку претседателски кандидати што не веруваат во теоријата на еволуцијата...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Вистинскиот амбасадор, според нејзината замисла Бев уверен дека, изневерувајќи го предодредениот татков пат за судбината за патот на спасувањето на своите чеда на Балканот, јас како да го вложував сиот живот во неговата утопија да најдам некаков нов излезен пат во кој ќе ја дооткривав сложената таинствена тишина во неговиот живот, моќта на премолчување кога опасноста најмногу демнеше во меандрите на неизвесната балканската судбина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Уверена дека не постои наслов кој ќе ме натера да застанам, се задржав на книга искината од препрочитувања.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Веднаш по ручекот му пристигна чувствителна, тешка задача за извршување, за која ќе му бидат потребни неколку часови работа и која бараше сѐ друго да се остави настрана.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Наместо херменевтика на толкувањето, наместо на потрага која ќе открие што длабоко и вистински значи едно уметничко дело, таа нѐ поттикнувала да се зафатиме со една еротика на уметноста, со осознавање на површините, со опис на естетските вредности, на стилот и на неговите ефекти.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Барав начин на пишување кој некако би бил поврзан со платната и личноста на сликарот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ајде, сите што го читаме привилегирано необјавениот „ракопис“ на Рада, да бараме заеднички издавач, некој кој ќе има слух за овие прекрасни четива!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

- А кој ќе работи? - Сус, бре! Зарем затоа акаме по планините и се бориме против империјализмот, за да работиме?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Знаеш кај ќе се прави твојот диск?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Еден ден чичко ми му го кажа тоа на татко ми, но во вид на клевета, а татко ми рече: И ти и Љубица играјте и танцувајте, но да бидете пристојни, со секого кој ќе ве покани, макар и Циган да е, но за време на играњето никако не треба да се зборува, да бидете сериозни.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Си мислам: кој ќе го открие санскритот дури патуваме кон ѕвездите?

„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)

Негде при крајот на месечевата ноќ Пеперутката втрча во мојата соба и водена од насмевката на возбудата долго раскажуваше за некое чудесно лелеење во воздухот што самата таа го чувствувала; ми ја објаснуваше состојбата на привидното летање во кое и сега се наоѓала а од кое произлегувала и оваа нејзина воодушевеност: - Виде - прашуваше таа а лицето ѝ гореше - виде колку високо се качив? Дури меѓу ѕвездите.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А од кого ќе позајмам јас, му вели, кој ќе ми даде мене години, и со мои години ќе живеам јас, му вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Или сметаш, кога веќе со векови сме немале кралеви и цареви, зошто да се користиме во овој наш обичен живот со жена која ја посакува љубовта без да се грижи за чувствата на партнерите; без да размислува што ќе разурне со својата прегратка; кој ќе биде идниот страдалник.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тука се правеше првиот од многуте мали чекори замислени од Кисинџер во Женева и прифатени од Арафат...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- Хе, хе... Може, може Кој ќе памети сега како било.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Туку јас не прегледуам дека сум се помачил малку, чунќи ние попоите сме за мака родени.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

„Во мојава куќа гостите не определуваат кој ќе ми биде гостин.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Јас всушност и не добив попрецизни информации од кои ќе беше задоволна Шестата управа на Сојузното министерство за надворешни работи во Белград.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но само се исправил полека, недозгрбавен и не со крената глава, туку повеќе сличен на човек што долго време стоел замислен на исто место, меѓу сенки од кои расне непробоен покрив и под кој ќе почне нова битка без сеќавање за вчерашните рани и лузни на неизлекуваната душа; и ќе гризе и ќе боде и ќе дави ревејќи само со крвта и сличен по нешто на оној негов дедо или дедо на неговиот дедо од дните кога бил со каменен чекан удрен над истото вака распарано животно.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ако ништо друго, барем ќе може да избира вакви Катиња, Цветиња, Митриња, Достиња, кои ќе му се бендисаат, и ќе си ги држи на кулата за „своја душа".

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Расте во семејство на топлина, кај луѓе кои ќе му дарат воспитание и образование со кои ќе се гордееш и ти.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но дури и во најапсурдните измислици на Frere-Jones можеме да го согледаме неговото мајсторство. Vitriol, кој почна со неговиот матурски проект, беше експеримент од кој произлезе фонт во обид да се пронајдат автоматски средства кои ќе создадат остро оштетени букви. Rietveld започна како игра врз салфети меѓу Frere-Jones и Chris Vermaas, кој од нив ќе нацрта посмешно „а”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Само да не се појави Костадин, кој ќе го слуша цела ноќ!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

153. И во овој поглед Мисирков ја антиципира блиската реалност: професорот Ј. Цвииќ токму таа теорија ја разви во своите „научни” трудови /1904-1906/, докажувајќи дека Македонците се „флотантна маса” од која може да се измесат и „Срби“ и „Бугари“ – во зависност од тоа кој ќе ги завладее.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Оние слабите ќе ги снема, тоа е законот на овој свет.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Па, не бива двајца, ортачки да бидеме кумови, или да се караме кој ќе биде кум, не е ред.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Додека Гласот на Агна има улога на контрапункт на Симоновите сведочења кој го денунцира главниот текст, третиот ракопис, пронајдениот животопис на Симоновиот предок Никола Поцо, поставен е како огледало, како зададен модел од минатото според кој ќе се одвиваат и настаните во сегашноста.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

А меѓувремено најде луѓе со кои ќе може да разговара.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Да не испуштиме - Кој ќе го подготви паното?“ се јавија Филип, Нина, Влатко и Теми.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

А тука беа ридои голи и долу Човек пеејќи ги успиваше лилјаните в поле И жени стоеја до Светото дрво И редеа: - Кој ќе го прескочи Светото дрво Тој ќе управува со божилакот И ќе ги победи сите болештиње и води.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

На куќата - во - себе како да си отворил девет џама низ нив да и влегуваат другите куќи, парче небо, една црква со осум кубиња и со еден крст, две трепетлики, една остарена слива, еден орев што сам си го засадил, неколку џунџулиња од градината, со нив неколку полжавчиња, три-четири пеперуги, две кошници пчели и осум осилници со оси, стршлен некој и една полна месечина од која ќе се плашиш и ќе стреперуваш, зашто преку џамот и преку очите, таа влегува во тебе, заедно со едно море кое ќе ти бранува во мислата и ќе те обеспокојува и ќе те полудува.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

- Сакаш да стокмиш сценски приказ во кој ќе бидеш единствен актер?

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Оваа генерација јагули ќе доживее вистински масакр во турбините на новите хидроцентрали при враќањето од среќниот трансокеански егзил.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Мирон Донски продолжи да го образложува проектот: - Формиравме и редакциски одбор кој ќе го направи изборот на сиџилите за објавување.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Нејзината осаменост и желбата да има покрај себе деца за кои ќе се грижи уште еднаш ја натерала да шета низ гробиштата, надевајќи се дека ќе наиде на некаква трага.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Главно во таа теза е идентификацијата на посредувањето во компјутерскиот модел помеѓу хардверот на машината и програмот што се извршува. Searle бара од нас да земеме програм за кој претпоставуваме дека разбира кинески - тоа може да биде било кој AI програм за кој се тврди дека на некој начин покажува когнитивни способности - и да се стави листинг од тој програм во соба со некој кој ќе може да го следи текстот на програмот, но кој не разбира кинески (или му недостига когнитивна вештина да утврди за што е наменет програмот).

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Затоа и Бог не е на ниедно од оние места во кои ќе погледнеш да го побараш.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

И покрај тоа што често поттикнува многу комплексно доживување во кое учествуваат скоро сите сетила, дрогата сама по себе не одредува кој ќе стане поет, музичар, сликар или архитект.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

„Тој верува дека постојат елементи од „Македонските Словени, Арнаути и Срби“ кои ќе соработуваат со мисијата.“

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Ти си за мене сѐ уште на пробен тест, кој ќе треба да го полагаш.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Кој ќе лежи прв? - свика Коле и накина сламки.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

— А бре, како ќе се главиш, бре Крле, главата да му падни да даде господ, вешчерот стар! Кој ќе чуе, ка ќе рече?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Да се испраќаат кодирани пораки до интернационалниот уметнички свет од потполно бизарно место како што е Spitafields, во 60-тите е порадикално и поиновативно отколку презентирањето на големи слики во Русија и Кина, земји кои ќе изложат било што ако им се понуди на вистински начин.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

За да се реши прашањето кој ќе биде во Врховниот комитет, бил свикан Осмиот вонреден „македонски“ конгрес, што се одржал во април 1901 година.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Секој организам има неколку стратегии кои ќе ја подобрат прилагоденоста и многу стратегии кои нештата ќе ги направат полоши.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И Суљо-ага тргна по познатиот пат Штавица, но место да ја преоѓа Црна на Чебренскиот Мост, каде што беше разбиена првата чета, кадијата го упати на другиот мост – на Светецот за да премине полесно, претполагајќи дека Чебренскиот ќе биде поседнат од бунтовниците, кои ќе се надеваат на други напади.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ред го носи. Токо, кој ќе ни даде нам чупа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ама егумен не на светогорски манастир, каде што има многу калуѓери, та од година да може друг да го истурка, ами егумен на свој манастир, од него подигнат во кој ќе му биде егуменлакот осигурен до живживоти.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Чувството останува да се шири и да се бранува само помеѓу оној кој ќе запее и цвеќето.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Подоцна ќе ви испратам една книга од која ќе го разберете карактерот на општеството во кое живееме и стратегијата со која ќе го уништиме.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во четата Раде беше назначен за заповедник на извидувачка група, која ќе требаше да се инфилтрира во позадината на непријателот и да го снабдува Штабот на 23от пешачки полк со податоци во врска со движењата на непријателските сили, нивниот состав, големината и многу други нешта битни за успешните воени дејствија.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Затоа, ќе најдам некој кој ќе ми го држи ритамот на животот, на тангото на мојата судбина.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

А тогаш кој ќе го работи гумното? Кој ќе го овее зрното? Кој ќе го прибере во амбари?

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Таша и лично ја познавав но недоволно. Јас дури сега дознав дека таа имала и син.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не се знае кој ќе ти падне да возиш.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

„Кој ќе поземи гуската?# Јас!“

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Зад мојот грб собата во која ќе ги поминувам деновите, односно ноќите, зошто во следните месеци не ќе имам многу слободно време за одмор.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Само Илко мислеше за тоа кој ќе му помага на лето по жетва — вршење, кога ќе му ја земат Нешка!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Парадоксално, безличен е токму затоа што во себе го впива секој лик кој ќе му се испречи на патот, и кој на тој начин дрско му се вмешува во неговото дело: го вшмукува секој здив на децата, кучињата скитници и пирошките со сирење во Луна паркот; во замислениот нотес го регистрира секој телесен гест кој укажува на наклоност помеѓу двајца - погледите разменети на соседната маса, подолги од оние кои вообичаено се фрлаат на соговорникот колку да се увериме дека е уште тука, благиот допир со раката по нечиј грб, кој треба да внесе малку утеха во чинот на разделбата, и да влее повеќе сигурност во шансите за следна средба; се обидува да го толкува и најбесмисленото дрдорење на водителот на утринската програма и со внимание да ги следи соопштенијата за безбедноста на патот; во себе собира сѐ, како фрижидер за длабоко, како количка на старо купувам, како црна јама...во сето тоа барајќи некаков заплет, некаква приказна, некаква смисла.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

И за миг ми се присторуваше дека го здогледувам татко му Ведран.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ако добро научите да работите со пушката, со автоматот, со митралезот, за што ќе учиме во наредните неколку дена, тогаш така вас нема да ве носат, туку тие ќе бидат носени во кои ќе пукате.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

„Кој ќе ви мачка лепчиња, бабини, кога ќе се враќате гладни од училиште? А, речи, кој? “ - се сврте кон мене баба.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Арно ама, времето, војните и селаните од околината, сакајќи да ги потпрат ѕидовите од своите имоти, ја разурнале камен по камен, па сеќавањето на кулата се чува само во приказните...

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Некои од тие места се обврзани да ѝ плаќаат на локалната полиција кога некој ќе побегне а полицајците не сакаат да го вратат.  Вие себеси не се гледате како дел од естаблишментот, зарем не?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

кој (зам.) - ќе (чест.)