ме (зам.) - боцне (гл.)

Сестра Мира ме боцна многу внимателно, како во оние далечни времиња кога бев дете. Ниту колку болва да ме каснела.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Занемено, жмиркам, дремам Под мене тепих од ранки рози Мечтаам да видам уште едно сонце Два паралелни универзума во осмози Свет како нашиот, само посовршен И овој пејзаж, питорескен недовршен И овој в тревата на штурците шум И оваа роза со трн да ме боцне Ќе треба За да излезам од сопствената пародија За да излезам од сопствениот ум! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Можете слободно да ме боцнете со игла - за да се уверите... - Што зборуваш, татко?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
„А ти ако сакаш можеш да излезеш“, му реков. Влатко излезе.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)