ме (зам.) - втаса (гл.)

И курирот ме втаса и ме врати. Кај Михајло Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Штом огрее ден ќе ме втаса крај мирната река: „Поведи ме во Boulogne i Vincennes, столетија јас тебе те чекам."
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Што ќе остане од неа додека ме втаса?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој ме втаса на плоштадот по кој ветрот си играше со расфрлани книвчиња.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
9. По еден состанок на Грамос, ме втаса курирот и ме враќа назад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
– „Ах, проклет да е тој саат, си велел сам со себе Силјан, кога им грешив на мајка и на татка, да ме втаса ваква клетва, бев човек сега и да си ги пречекав сватовите, и јас да се веселам како сите што се на свадбава.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)