За право повеќе ме драскаше, оти дланките му беа испукани, како кора од сув даб, ама тогаш му стануваа меки. Најмеките раце на светот стануваа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Си иди мама, си иди лебот, викаат и ми се фрлаа в нозе, ко кучиња ми се фрлаат, ме драскаат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— А што ти хочеш, што ти хочеш, ми вели, и прета со рацете, ме драска.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)