Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

- Да се пресегнеш ти некако, - му вели главата на телото, - да ме земеш со рацете и да ме ставиш на твоите рамена.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

„Ѓавол да ме земе“ - си велеше Гоце.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Книгите морам да ги кријам под перница.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Го гледав со очакарени очи. Гневен, а немоќен, бидејќи не можеше сосила да ме земе и да ме черечи.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Околу осум часот, додека го чекав Дагларбеј да ме земе, се шеткав во фоајето со рацете одзади, загледував по излозите на богатите шопови во ентериерот и минував меѓу господата со пеперутки машни и дамите во блескава облека и скапи парфеми.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Бегот првпат го видов не кога отидов таму, зашто тогаш ме зедоа постарите прислужници и ме однесоа во помошните згради зад сарајот, туку подоцна еден ден кога јас се најдов близу до предниот двор на жолтата голема зграда со долги правоаголни прозорци и оттаму можев да го видам како се качува на еден дораст коњ, опкружен со слуги кои, кога коњот се препна под шибањето на мамузата, се тргнаа скраја.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се фаќаше за џебот од пижамите, вадеше пари и ни даваше.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Кога дојде откако јас се вратив од болницата ме зеде за да ме прегледа.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Повеќе заради тоа што се надевав дека ќе ме земе со неа во Мичурин затоа што јас сакав да бидам со дедо ми.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Кога дојдоа да ме земат од болница за да ме вратат во домот побарав да го видам чичкото (градинарот) оти откако ми ги даде бонбончињата јас не го видов повторно.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Со душа чекав да дојде директорката (таа имаше некој чемер) да ме земе и да ме врати во интернатот.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

ВЕТА: Не зборувај така, Тодоре! Кој мене ќе ме земе!

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Подбивај се со мене, со мојата чест, но пред да заминеш врати ме онаму од кај денеска ме зеде!

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Хм, кој знае што би било со мене! Врагот би ме зел!

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ѓавол да ме земе и мене и главата!

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Врагот би ме зел!

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Хм, ѓавол да ме земе: лицето ми се прелива во бои: црвена, жолта, зелена.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Попладнето ме облекоа во нова облека и ме зедоа за рака за да седнам до неа. Ѝ стоев над главата нем и скаменет.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

— Ете и ние предоме ваки; по некое добитче, ако најдиме; сакаат виа браќа да си купат, та ме зедоа со ниј дружина — потврди и Трајко она што го рече Толе, бидејќи го слушаше Толевиот разговор со Тодора.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Лели ќе ме земиш со тебе? Како ми велеше зимоска? Сети се само колку убаво си а поминаме ваа зима!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ако е кабил да ме земете со вас.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Е, море, да не дојде работата со бесење и со зорт, та така, ај, ме зел, ај не ме зел.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А та нему: „Слушај, Божин, ако не ме земеш, сама ште ти дојдам, Божин, бегалка ште станам, татка, мајка ште оставам, љуба да ти бидам.“

„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)

Беше Голема света Богородица. Ова време. Јас се надевам стројниците да ми бидат од Панда, а тие да ти бидат од Горнени, „е ме барале да ме земат за невеста!

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

8. Таа вечер не можев да заспијам: се молев со молитва толку усрдна и чиста, го молев Бога да ме врати од кривиот пат, да ме земе со себе, да не ме остава во рацете на обични разбојници друмски.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тој се пресоблече, ме прегрна и јас тогаш помислив дека ќе ме земе со него.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

- Оти можеш да им поткажеш на оние кои ги составуваат жири комисиите да ме земат во предвид.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

ЛУКОВ: (Изненаден и збунет. Отстапувајќи наназад.) Шоферот на Иванов? Да ме земе мене?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Разбери, дека јас не можам да се решам за да им кажам оти се венчавме и за тоа треба бездруго да дојдеш и да ме земеш.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

За тоа најарно да дојде Илија и да ме земе на село.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ајде да заминам в гора можеби лавот ќе ме земе јас сум од негово племе Ќе го замолам уште еднаш чесно можеби ќе ме прими лесно.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Јас тоа го извршував со такви напори, што на осум години еднаш го видов татко ми да ме земе за рака.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Штом ја загледав околината, јас решив дека за почеток, треба да пораснам.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Па господ ме дал, господ нека ме земе, ќе си речам, и пак ќе се окуражам: - Ајде, бре, колете, ќе им речам, што чекате? Не се противам, ќе им речам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И Јон ме зеде под мишка и ме легна во ,ржта, ме намести.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Утредента изутрина добивам писменце: „Ако одите денес на лизгање, поминете да ме земете. Н.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Набргу Надењка привикнува на таа фраза, како на вино или на морфиум.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Згора на сѐ, да ме земе кај него.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Но, јас знам дека ќе се врати. ќе дојде, ќе ме земе со себе и ќе ме однесе засекогаш. ќе ме оттргне од пустелијата.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Посакувам да ме земе некој, да бидам негова засекогаш.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тој, синко, со мерак ме зеде.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Баба ми ме зеде мене за рака и ја крена Љубица, а прашалките ги стави на колкот и така нѐ однесе дома и уште се обидуваше да ме лаже – ќе си дојде мајка ти подоцна.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Кога слушнал дека грабнувачите ќе дојдат да ме земат од чешма, брат ми побрзал да ме предупреди.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Имаше една баба таму, ме зеде веднаш кај неа.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Јас, всушност, почнав да размислувам за привлечноста на неговите писма и за тоа што насекаде зборувал на кој начин би ме земал.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

БАРОВО Веднаш потоа дојде сестрата на снаа ми и ме зеде да поседам кај нив, во село Барово, Тиквешко, никогаш дотогаш не бев таму.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Баба ми, додека можеше, доаѓаше да ме зема, но подоцна не можеше од работа, па јас по цел ден се прпелкав на гробот и понекогаш таму заспивав.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Некогаш си мислев – ќе дојде мајка ми да ме земе.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Еден од нив ме зеде и ми ја соблече облеката што можеше лесно да се соблече, другите делови од облеката со нож ги распара и ги расфрли околу масата. Бев гола како од мајка родена.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Кога ме отпуштаа, дојде татко ми, со Борко заедно, ме зеде да ме носи дома.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Сакав да бидам присутен и да видам со свои очи кај ќе лежи Борко и затоа ги помолив луѓето од џиповите да ме земат.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Во едниот од џиповите ме зедоа и мене.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Тие денови понагласено забележав и дека сака да ме земе под владение.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ми предложи да ме земе кај него во Сиетл, извесен период да бидеме заедно.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Си мислев дека ме следи зад петици, и само дебне миг да ме земе.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

И мене ме зеле на нишан.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Но Татко, неочекувано за Мајка, веднаш го промени текот на својата мисла: – Јас би сакал мене Севишниот прв да ме земе! – Ти, мили, пак старото, не мешај се во работите на Севишниот! – пресече веднаш Мајка. – Природно е мене прв да ме земе.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Тој ме зеде дома, ми даде да ручам, ми ги плати дрвата и уште од некаде ми најде сол.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

– „Море не велете ми аџија, бре селани им рекол Силјан, оти не би касмет да одам на аџилак, чунки дуовникот што ме зеде да ме носи се удави в море; оставете, браќа, не е за кажување и за верување тоа што сум патил во овие две-три години, ама ак ми беше тоа што сум патил оти од таткова и мајкина клетва не сум верувал.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Посакувам да бев малку повеќе прониклив. Сакам навистина да расчистам со причината зошто ме зедоа со нив?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Јас сакам вода и водата сака мене нашата љубов е взаемна ѝ земам ме зема.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Утредента чупите ме зедоа за раце и ме однесоа в дуќан.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Мајка му еден ден ќе ме забележи Трпо шоферот, ќе подзастане и ќе ме земе...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Цел ден ја газам оваа калдрма и ноќе излегувам дури горе, на раздрумот, со надеж дека некој од шоферите ќе ме земе.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Те знаев сосем друг.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Затнувам кај ќе стигнам!... Се трошам...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Се обидувам да ѝ ја полулам болката, за да се прибере малку...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Пак ме зема, легнат сум, готов сум...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Дјаволите това гледаха и чкртаха со зуби, сакаха да ме земат от руки ангелски и да ме фрлат на дно у мука вечна.

„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)

„Моја жалба ете мина, оти либе од туѓина венчан прстен ми донесе, ќе ме земе таа есен.

„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)

Ова ми треба за конечно да ме земете сериозно. Ако сме доволно концентрирани, да почнеме. На пример со вашите книги.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

А дедо ме зеде на колено и рече: По наше молитвата е вака: Отче наш иже еси на небесах, да свјатитсја имја твое, да приидјет царствие твое, да будјет воља твоја, јако на небеси и на земли.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Првиот учител, што одвај, одвај го паметам, беше еден висок, жолт Црногорец, Панта, кој како забаваче ме воведе во училиштето и кој знаеше родителски да ме земе в раце и да ме крене високо, високо, зборувајќи ми дека треба да пораснам дури до небото.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Бреза почна да кенка: - И мене сакам да ме земат, сѐ бато оди, а јас останувам дома. Сакам и јас да одам, сакаам и јаас...

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Татко ми ме зеде на раце, а кожата од алигаторот ловците ѝ ја подарија на мајка ми за спомен.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Мене едно време ме зедоа Турците, побегнав кај Црногорците, кај свои, на море излегов. Долу Пиреја.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Иако јас на другарот Едо Бранов сум му бил верен како куче од денот кога тој мене ме зеде тука да работам.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ме зеде за потаму. Ми отклучи нова ќелија.