ме (зам.) - избрише (гл.)

7. Од болница отиде кај својот брат и му рече: „Можеби и не сум песок Јоване. Можеби водите не треба да ме избришат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ги завлече рацете в џеб и со мазно чело, како да го гледа в лице својот брат (еве, сепак не сум зрно песок и нема да ме избришат водите), зачекори кон срцето на градот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- А, ако ми се кака? Кој ќе ме избрише?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Како што сакаат мене да ме избришат...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)