ме (зам.) - казнува (гл.)

Нека ме казнува уште повеќе, та веќе бело видело да не видам, сон да не видам, радост да не видам, јас проклетиот раб божји!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
— Зошто ме казнуваат вака, велам, зошто уште ме мачат?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напати знае да казни и тоа веднаш; другпат објавувањето на својата одлука ќе ја одложи за подоцна, но никогаш не ги амнестира нашите грешки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ете, од сите овие мои објаснувања мислам дека можеш да заклучиш дека ниту со совет а уште помалку со упатство сум ги поттикнувал кај него намерите што можеле да го турнат во некоја неразумна потрага.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„А напати и ме казнуваше”, додадов. „Грдо ме казнуваше”.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да го спомнам и она предупредување што му го реков пред да заминам: „Знаеш, му реков, животот не постапува секогаш на ист начин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Господи! Господи! Зар уште ќе ме казнуваш? Зар не можеше со нешто да ми најавиш да не одиме токму сега кај Пена и Танаско?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не ја прифаќам подлоста како метод. Од сите сум најподобен, слушате!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но протестирав. Викнав. Чув и самиот убаво кога викнав : Не смеете да ме казнувате на ваков начин!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Особено затоа што не ме караа, не ме казнуваа, туку со мене се однесуваа особено внимателно.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)