Како што за навек ќе ме облажува шеќерот посолен врз парчето леб (хм, шеќер па посолен, така се рекло, не дека има солен шеќер!) и задолжително испрскан со вода за да се залепи на лебот.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Денеска само Илија може да ме насмее, да ме распее, да ме облажи повеќе отколку што може една вреќа шеќер да облажи.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)