ме (зам.) - предаде (гл.)

— „Да ода со Србите во Грција, ошче во Баово Чочо ќе ме познае и ќе ме предаде на Кондилис", — си мислеше Ѓуро.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Најверојатно нема да ме предадете дури ни мене.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Жал ми е ако крвта не ме предаде и ако не ми влезат прогонувачите: ќе сфатат и ќе стрелаат во ликовите на латната.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„А мислев дека мене си ме убила. Мислев дека си ме предала.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Јас си молчев и постојано гледав низ прозорецот кон влезната врата од дворот со идеја, ако до здогледам, да го пресретнам и да му кажам за лагата, да не се случи да ме предаде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Никако да се појави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
3. Во Костур Германците ме предадоа на еден бугарски офицер.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш со нажалена душа Христос им рекол: - Вистина ви велам, еден од вас ќе ме предаде.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Знаев дека наскоро ќе се лизнам и паднам, знаев дека моите црни чевли што ги купив за вечерта на Еди Бакс ќе ме предадат и ќе ме однесат доле, во Најт Таун.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Жал ми е ако крвта не ме предаде и ако не влезат прогонувачите; ќе сфатат и ќе стрелаат во ликовите на платната.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Откако ме опсипа со бакнежи и по образи и чело и очи, ме предаде на жените и продолжи да и дели бакнежи на жена ми.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тој ме предаде на еден борец и ме испрати во едно блиско село до нашето, кај негови роднини.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Зашто ако земам сѐ што ќе собереш од селаните, тогаш еден ден ќе ти текне да ме предадеш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Пиштолот „валтер“ ми го зедоа, ме предаде Цвета, само таа знаеше за него.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Си ги зедов италијанската пушка, ранецот, парчето од продупченото ќебе и килимчето што ми го даде покојниот Трајче за спомен.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)