ме (зам.) - прима (гл.)

Му велам, Си велам: Морето ме прима и ме разнесува Во димензии туѓи на моето разбирање За растегливоста на векот На просторот од остатокот на здивот.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
На парастос не отидов.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ме познаваа сите од Монастир и Ресна до Солун и сите ме примаа и ме почитаа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ме поврзуваат со угодни и сериозни предмети; можеби ме прима некоја куќа по којашто копнеат, можеби парче дрво за штавење што некогаш го вкусиле.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Симон избегнуваше да ме прима дома. Кога требаше нешто да разговараме, тој излегуваше на патот над куќа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
„Тие... Го учиш Цанула да не ме прима дома”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Јас сум горд и ако ме примаат само за екстремна потреба, што има да се влечам по нивните ручеци макар и погребни?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)