ме (зам.) - прими (гл.)

„Их, шо би опашал едно два три колана, да сакаат да ме примат!“ си мислеше тој кога го прашаа дали сака да биде комита.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Обуката траеше веќе еден месец и сè уште не добивав одговор дали ќе ме примат мене или другото девојче.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тоа беше периодот кога морав да се откажам од работата во клубот, затоа што ме примија на обука во Хотелот, на рецепција во казиното.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Луди или не, ете ме примиле, - одговори Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сега оддалеку гледам како врват низ улицата сребрена, дишејќи го воздухот на бесмртноста, без да ме примат во нивната дружба, на нивните идновековни патувања низ безбројните златни улици, покрај милионскорачните мозочни аудиториуми, во милиони разнобојни глави на планетава.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Кога ме фалел кај султанот, Беадин-паша му кажал и за ова и кога неговото величество ме прими кај него, ме праша и за тие работи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но, онаа меѓу вас што ширум ми ги отвори портите на својот дом и ме прими во него со чисто срце, ме разбуди од дремката што ме беше обзела.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Видов како онаа меѓу вас која прва ме прими во својот дом си ги прегриза усните од жал и подавајќи ми леб и вода, со својата топла и мека рака ја допре мојата, жилаво старечка и растреперена. ’Татко, до кога ќе луташ?‘ ми прозборе. ’Немаш свој дом, главата и брадата сосема ти побелеле од последниот пат кога те видов, а телото ти се смалило под товарот на годините!‘ Трогнат од милоста во нејзините зборови, тогаш ѝ реков: ’Вистина е, единствена ќерко моја, јас страдам, но се радувам!
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Што правиш тоа?“, ме праша, очигледно изненадена од таа игра, од таа неочекувана и за неа непозната нежност после гризењето по целото тело; „Го барам папокот на вселената“, реков; и кога продолжив со таа игра со папокот, таа се смири; престана да ме удира, рацете ѝ тргнаа кон моето лице, ме повлече кон своето лице, кон устата, и веќе следниот миг, според начинот на којшто ме прими и се отвори јас знаев (тоа движење ми беше сосема непознато, како на маж кој не преспал со жена): тоа не беше онаа Луција што доскокна од вратилото во мојата прегратка.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тогаш јас слегов од Стрелеско и таа ме прими во дворот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Уште на првото барање ме прими.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А само што ме примија во раководството на Сегрчкиот сојуз на жените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како кукавица се додека се помири со судбината и да ме прими заедно со Илија.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Останав со впечаток дека ме сослуша.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Му ја покажав и сликата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Му ги кажав поединостите што не ги знаеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Најпрвин му се јавив по телефон и побарав да ме прими.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
МИХАЈЛО: Па оди! ЕВТО: Кој ќе ме прими мене бе?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ме прими срдечно, топло, како да сме се познавале многу одамна.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И покрај работата во целиот тек на денот не покажуваше воопшто знаци на замор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Затоа стрико Борис мене многу ме сакаше и после ме прими во Партијата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ајде да заминам в гора можеби лавот ќе ме земе јас сум од негово племе Ќе го замолам уште еднаш чесно можеби ќе ме прими лесно.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Најпрвин треба да прашам дали ќе ме примат во автобус. Сега сè се млади шоферчиња, ама ќе најдам син од некој мој другар.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Веќе си испланирав како ќе заминам на школување во Кавадарци, ех колку се радував, кога неочекувано татко ми ме пресече: Не верувам дека ќе те примат, сигурно е пополнет бројот, а јас го молев: Тате, ако таму не ме примат, дај ме барем во работничко училиште.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Од тогаш па натаму разговорот течеше глатко, а на моменти стануваше и интимен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од тој разговор ми останаа само спомени забележени во моето сеќавање, и делумно чепнати поради потресните околности на средбата. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 207
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Борхес“, одговорив, „дојдов да ве видам и да ви го пожелам секое добро“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Откако го поздравив - прв пат го сретнав Борхес 1969-та во Норман, во Оклахома, тој ме прими љубезно и ме предупреди: „Без политика, ве молам“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)